Και στη...Βουλή ο νέος νόμος για τις απεργίες!

Του Γιώργου Δελαστίκ*

Πολύ... «ενδιαφέρουσα» υπό ορισμένες προϋποθέσεις είναι αυτή η ιδέα που επεξεργάζεται ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης για να καταργήσει ντε φάκτο τις απεργίες: να απαιτεί δηλαδή ο νόμος προκειμένου να κηρυχθεί απεργία να ψηφίζουν υπέρ της όχι το διοικητικό συμβούλιο του σωματείου ή έστω η πλειοψηφία της γενικής συνέλευσης των εργαζομένων, αλλά η απόλυτη πλειοψηφία (50% συν μία ψήφος) του συνόλου των εργαζομένων στην επιχείρηση ή στον κλάδο, αν πρόκειται π.χ. για απεργία των εμποροϋπαλλήλων.

Δεδομένου ότι υπάρχουν κλάδοι στους οποίους η πλειοψηφία των εργαζομένων δεν είναι καν γραμμένοι στο σωματείο τους, ευνόητο είναι ότι στους κλάδους αυτούς δεν πρόκειται να κηρυχθεί απεργία ποτέ. Αν συζητήσουμε δε για γενική απεργία, τότε απαιτείται να ψηφίσουν υπέρ της κήρυξής της ίσα με... δύο εκατομμύρια (!) εργαζόμενοι. Με αυτή την λαμπρή ιδέα, ο εξοχότατος κύριος Βρούτσης θα απαλλάξει τη χώρα από τις απεργίες, πράγμα που δεν κατάφεραν ούτε καν οι ναζί κατακτητές στη διάρκεια της Κατοχής.

Ακόμη και τότε, οι Αθηναίοι είχαν αποτολμήσει τεράστια κινητοποίηση όταν οι Γερμανοί αποπειράθηκαν να επιστρατεύσουν Ελληνες για να τους στείλουν να εργάζονται ως σκλάβοι στα εργοστάσια της Γερμανίας, με αποτέλεσμα οι κατακτητές να μην μπορέσουν να πάρουν Ελληνες δούλους. Αδύνατη θα είναι η κήρυξη απεργιών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και στην περίπτωση που ισχύσει η μετριοπαθέστερη εκδοχή Βρούτση - η απαίτηση δηλαδή να ψηφίζουν υπέρ της απεργίας το 50% συν ένας εργαζόμενος όσων είναι εγγεγραμμένοι στο σωματείο. Στις ΔΕΚΟ μέλος του σωματείου γίνεται ο κάθε προσλαμβανόμενος στην επιχείρηση, οπότε για να γίνει απεργία π.χ. στη ΔΕΗ πρέπει να ψηφίσουν υπέρ δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι.

Η «ιδέα Βρούτση» πάντως γέννησε και σε εμάς ορισμένες ανάλογες ιδέες. Αντιλαμβανόμαστε ότι ο υπουργός Εργασίας προφανώς θεωρεί πολύ σημαντική την απεργία κάποιου σωματείου και θέλει να αποτρέψει τη χειραγώγηση των εργαζομένων από κάποια μειοψηφία. Σίγουρα βεβαίως ο Γιάννης Βρούτσης θα συμφωνεί ότι η νομοθετική εργασία της Βουλής είναι έργο πολύ σοβαρότερο από πάσης απόψεως από μια απεργία. Προκειμένου να διαπαιδαγωγήσει τους εργαζόμενους μέσω του παραδείγματος των ταγών της κοινωνίας, γιατί δεν προτείνει να μη λαμβάνει απολύτως καμία απόφαση η Βουλή, αν δεν συγκεντρώνει η σχετική πρόταση νόμου τουλάχιστον 151 βουλευτές; Οι βουλευτές άλλωστε είναι μόλις 300 και πληρώνονται αδρά για να κάνουν αυτή τη δουλειά και μόνο, να νομοθετούν. Καμία απόφαση της Βουλής να μην είναι νόμιμη, αν δεν πάρει από 151 ψήφους και πάνω. Θα είναι πολύ διασκεδαστικό να προσπαθήσουμε να μετρήσουμε πόσα... «χειροκροτήματα» επί του σβέρκου του θα εισπράξει ο υπουργός Εργασίας μόλις απαιτήσει την κατάργηση της σχετικής πλειοψηφίας στο Κοινοβούλιο, πρωτοτυπώντας παγκοσμίως.

Εχουμε επίσης μια ακόμη πρόταση περαιτέρω επέκτασης της «ιδέας Βρούτση». Είμαστε βέβαιοι ότι συμφωνεί και ο ίδιος πως ακόμη σημαντικότερη από τη νομοθετική εργασία του Κοινοβουλίου είναι η ανάδειξη κυβέρνησης μέσω των βουλευτικών εκλογών. Βάσει της λογικής του υπουργού Εργασίας για τις απεργίες, ακόμη πιο αναγκαίο είναι να εφαρμοστεί η ίδια αρχή και στις εκλογές: καμία κυβέρνηση δεν θα είναι νόμιμη αν δεν εκπροσωπεί τουλάχιστον τους μισούς συν έναν Ελληνες πολίτες άνω των 18 ετών! Αυτό ανεξαρτήτως των ποσοστών που έχουν πάρει επί των ψηφισάντων το κόμμα ή τα κόμματα που σχηματίζει ή σχηματίζουν κυβέρνηση! Μπορούμε να φανταστούμε από τώρα τον άκρατο ενθουσιασμό με τον οποίο θα υποδεχθούν την πρόταση Βρούτση ο Αντ. Σαμαράς, ο Β. Βενιζέλος και όλοι οι βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ και ενδεχομένως και άλλοι συνάδελφοί τους.

Η επαναστατική «ιδέα Βρούτση» με τη λατρεία της απόλυτης πλειοψηφίας για την κήρυξη απεργιών μπορεί να τύχει περαιτέρω εφαρμογών στην πολιτική: σε καμία εκλογική περιφέρεια να μην εκλέγεται κάποιος βουλευτής, αν δεν συγκεντρώνει το 50% συν μία ψήφο όχι φυσικά των προσελθόντων στις κάλπες, αλλά του συνόλου των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους της περιφέρειας αυτής! Με το κόλπο της «ιδέας Βρούτση» θα πετύχουμε αυτομάτως και με τη μία το απίστευτο κοινοβουλευτικό θαύμα: μια Βουλή με... απολύτως κανέναν βουλευτή! Ούτε καν τον Γιάννη Βρούτση, τον εγκέφαλο αυτής της υπέροχης λύσης! Εξαφάνιση της Βουλής των βουλευτών, εξαφάνιση και της κυβέρνησης - ιδού η ριζική ανανέωση της πολιτικής ζωής που όλοι περιμέναμε!

*Δημοσιεύθηκε στo «Έθνος» την Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013.