Προϋπολογισμός ταξικής λεηλασίας

Του Σωτήρη Κοντογιάννη

Για έλλειμμα θράσους δύσκολα θα μπορούσε να κατηγορήσει κάποιος τον Γιάννη Στουρνάρα, τον υπουργό Οικονομικών. 

Η χώρα έχει βυθιστεί στη φτώχια, η ανεργία έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ, άνθρωποι πεθαίνουν πια καθημερινά από το κρύο - όλα αυτά έχουν μικρή σημασία για τον κύριο Υπουργό. Και δεν μειώνουν ούτε κατά ένα χιλιοστό την "επιτυχία" του: "Διανύσαμε το 80% της απόστασης για να γίνει βιώσιμο το χρέος", δηλώνει, γεμάτος κομπασμό, στην εφημερίδα το Βήμα. Η θάλασσα είναι ακόμα φουρτουνιασμένη. Αλλά τώρα βλέπουμε πια την στεριά καθαρά μπροστά μας.

Η αναλγησία είναι το ένα, όμως, μόνο πρόβλημα του κύριου Υπουργού. Το άλλο είναι η μυωπία: γιατί αυτό που περνάει για στεριά δεν είναι ένα ήσυχο λιμάνι, αλλά τα βράχια -απόκρημνα και κοφτερά βράχια.

Η κυβέρνηση στηρίζει τους μύθους της "επιτυχίας" της όχι στα -καταστροφικά από κάθε άποψη- δεδομένα της χρονιάς που κλείνει, αλλά στις προβλέψεις της για τη χρονιά που έρχεται. Δεν χρειάζεται, φυσικά, διδακτορικό στην επιστήμη της λογικής για να καταλάβει κανείς την απόσταση που χωρίζει την επιτυχία από την πρόβλεψη της επιτυχίας. Και ιδιαίτερα όταν αυτή η πρόβλεψη αμφισβητείται ακόμα και από τους διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς, όπως ο ΟΟΣΑ, που στηρίζουν τις "μεταρρυθμίσεις" της κυβέρνησης. 

Το υπουργείο Οικονομικών προβλέπει ότι το 2014 η ελληνική οικονομία θα περάσει στην ανάκαμψη. Ο ΟΟΣΑ, αντίθετα, υπολογίζει ότι η ύφεση θα συνεχιστεί -το 2014 θα είναι η έβδομη συνεχόμενη χρονιά ύφεσης για την Ελλάδα. Όσο για το ίδιο το χρέος, που έχει γίνει κατά 80% βιώσιμο σύμφωνα με τον Στουρνάρα, ο ΟΟΣΑ προβλέπει ότι θα παραμείνει σε δυσθεώρητα ύψη: το 2020 θα κλείσει στο 157% του ΑΕΠ, σχεδόν 35 μονάδες πάνω από τον στόχο του 124% που έχει θέσει η Τρόικα. Με άλλα λόγια θα συνεχίσει να είναι, για όλη τη δεκαετία -και βλέπουμε- "μη βιώσιμο". "Η Ελλάδα", έγραφε την περασμένη βδομάδα η εφημερίδα Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, "είτε θα χρεοκοπήσει μέσα στην επόμενη τετραετία, είτε θα βγει από το ευρώ - ή και τα δυο".

Εφάπαξ γι’ αυτούς (κομένο για μας)

Έτοιμη ακόμα και για "ανταρσία" απέναντι στην Τρόικα είναι η κυβέρνηση, σύμφωνα με τα φιλομνημονιακά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Το μήλο της έριδας υποτίθεται ότι είναι η απαίτηση των "εκπροσώπων των δανειστών" μας για την άμεση και πλήρη απελευθέρωση των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας -που η κυβέρνηση αρνείται να δεχτεί. Ο Σκορδάς, ο υφυπουργός Ανάπτυξης "απειλεί" να προχωρήσει σε "μονομερή νομοθετική ρύθμιση", χωρίς την έγκριση της Τρόικας, που θα παρατείνει το καθεστώς της προστασίας που ίσχυε μέχρι σήμερα, για τους "οικονομικά αδύναμους" τουλάχιστον.

Αυτό που δίνει στην κυβέρνηση την "άνεση" αυτής της σύγκρουσης, λένε οι απολογητές του μνημονίου, είναι η ίδια η επιτυχία του προγράμματος -το πρωτογενές πλεόνασμα του προϋπολογισμού του 2013. Η Ελλάδα, λένε, δεν έχει πια ανάγκη από τα λεφτά της Τρόικας για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις. Από εδώ και πέρα, ό,τι εισπράττουμε από την Τρόικα θα πηγαίνει αποκλειστικά για την πληρωμή τόκων και την αποπληρωμή των τοκοχρεολυσίων. Με το μεγαλύτερο μέρος του χρέους στα χέρια της ίδιας της Τρόικας, αυτό σημαίνει ότι τα χρήματα που θα μας δίνει θα γυρίζουν πρακτικά στην ίδια. Αυτή η "επιτυχία" είναι που εξασφαλίζει στην κυβέρνηση σήμερα τα περιθώρια να διαπραγματεύεται με την Τρόικα για τους πλειστηριασμούς "από καλύτερη θέση".

Αυτά τα σενάρια δεν έχουν, όμως, καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Πρώτον, το ίδιο το "πρωτογενές πλεόνασμα" είναι, σε μεγάλο βαθμό, πλασματικό: ένα μεγάλο κομμάτι από τα έσοδα που "ισοσκέλισαν" τον προϋπολογισμό του 2013 προέρχεται από τις επιστροφές του "κερδών" που είχαν οι ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες από την αγορά ελληνικών ομολόγων, τα προηγούμενα χρόνια, σε τιμές ευκαιρίας στις διεθνείς αγορές. Οι λεπτομέρειες έχουν μικρή σημασία -άλλωστε ακόμα και η ίδια η Γερμανία είχε χρησιμοποιήσει ένα παρόμοιο κόλπο το 2001 για να καλύψει τα κριτήρια της ένταξης στην Ευρωζώνη. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι αυτά τα έσοδα ήταν "εφ' άπαξ". Υπήρξαν το 2013 και δεν θα υπάρξουν το 2014. Μόνο χάρη στις νέες άγριες περικοπές που προβλέπει -και όχι χάρη στις φετινές "επιτυχίες"- θα είναι (αν είναι) πλεονασματικός ο νέος προϋπολογισμός.

Ούτε μια δεκάρα

Δεύτερον, η άρχουσα τάξη της Ελλάδας εξακολουθεί να μην έχει καμιά πρόθεση να χρεοκοπήσει: ο ελληνικός καπιταλισμός είναι "παγκοσμιοποιημένος" -τα κέρδη των καπιταλιστών είναι άμεσα δεμένα με την διεθνή αγορά. Έτσι και αλλιώς, από όλα αυτά τα δισεκατομμύρια που έχει πάρει η Ελλάδα από την Τρόικα ούτε μια δεκάρα δεν έχει χρησιμοποιηθεί για την πληρωμή μισθών και συντάξεων: αν ήθελε να έρθει σε σύγκρουση με τους δανειστές του, το ελληνικό δημόσιο μπορούσε να το είχε κάνει ήδη από το 2008. Δεν ήθελε, για αυτό καταλήξαμε στη σημερινή κατάσταση. Και συνεχίζει να μην θέλει. Για αυτό οδεύουμε ολοταχώς προς τα βράχια.

Οι "τριβές" ανάμεσα στην Τρόικα και την κυβέρνηση δεν είναι, φυσικά, πλασματικές. Απλά αυτό που τους δίνει την άνεση να διαπληκτίζονται είναι το γεγονός ότι η επόμενη εξόφληση χρέους του ελληνικού δημοσίου είναι τον Μάιο -λήγει ένα ομόλογο που βρίσκεται στα χέρια της ΕΚΤ. Με λίγη καλή τύχη ο Σαμαράς θα μπορεί να συνεχίσει το "μαλλιοτράβηγμα" με τους δανειστές μας μέχρι τις Ευρωεκλογές.

Η χώρα πρέπει να αλλάξει χέρια - ταξικά

Ο προϋπολογισμός που ψήφισε την περασμένη βδομάδα στη Βουλή η κυβέρνηση είναι ένα μνημείο ταξικής αρπακτικότητας και αναλγησίας. Είναι ένας προϋπολογισμός άγριας αναδιανομής, από εργαζόμενους και τους φτωχούς προς τους Σάλλες και τους Μελισσανίδηδες. Όπως είναι και τα υπόλοιπα μέτρα της κυβέρνησης που τον συνοδεύουν.

Δυστυχώς, αντί να εστιάσει σε αυτή την ταξική λεηλασία, ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να καταγγείλει την κυβέρνηση για το ξεπούλημα της χώρας στους ξένους. "Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ", έγραφε το πρωτοσέλιδο άρθρο της Αυγής της Κυριακής, "χαρακτήρισε εθνικό θέμα την προστασία των δανειοληπτών και τον έλεγχο των τραπεζών, διαφορετικά, όπως είπε, θα αποτελέσουν τον Δούρειο Ίππο για να αλλάξει χέρια η χώρα, με εξευτελιστικό τρόπο. Τα ξένα κερδοσκοπικά κοράκια καραδοκούν για να εξαγοράσουν ακίνητα και τράπεζες σε εξευτελιστικές τιμές".

Ολίσθημα

Δεν πρόκειται απλά και μόνο για κάποιο λεκτικό ολίσθημα: ο ΣΥΡΙΖΑ κατάθεσε τροπολογία στη Βουλή για το θέμα των πλειστηριασμών, με όλα και όλα δυο άρθρα: το πρώτο προβλέπει την παράταση για ένα χρόνο της απαγόρευσης των πλειστηριασμών για χρέη μέχρι 200.000 ευρώ. Και το δεύτερο την απαγόρευση τις "πώλησης" των στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων σε κερδοσκοπικά κεφάλαια του εξωτερικού.

Για την εργατική τάξη και τους φτωχούς που δανείστηκαν -είτε για να συμπληρώσουν τις οικονομίες μιας ζωής και να αποκτήσουν ένα δικό τους σπίτι, είτε για να σπουδάσουν τα παιδιά τους, είτε απλά για να συμπληρώσουν το εισόδημα τους που δεν έφτανε για να ζήσουν- δεν έχει καμιά απολύτως διαφορά αν αυτός που απειλεί να τους πετάξει στο δρόμο ονομάζεται Κωστόπουλος (το αφεντικό της Alpha Bank), Άχλαιτνερ (το αφεντικό της γερμανικής Deutsche Bank) ή Οζιεγκίν (το αφεντικό της τουρκικής Fibabanka). Φυσικά για τους ίδιους τους κκ. Σάλλα, Κωστόπουλο και Σία ο "αφελληνισμός" του ελληνικού τραπεζικού συστήματος είναι κυριολεκτικά ζήτημα ζωής και θανάτου. Αλλά αυτό αφορά τα κόμματα της ίδιας της άρχουσας τάξης -όχι την αριστερά.

Όσο για το άλλο άρθρο της τροπολογίας του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό δεν χρειάζεται να το σχολιάσει κανείς καν: το σύνθημά μας είναι "κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη", όχι "κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη φέτος -και του χρόνου, που θα έχει γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, βλέπουμε..."

Πηγή:Εργατική Αλληλεγγύη