Γάζα, η σημερινή Γκερνίκα

Της Συλβί Τσάλα

Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε τι κρύβει η «λογική» των ίσων αποστάσεων και ευθυνών, που πλασάρεται από ελληνικά και ξένα ΜΜΕ, θα πρέπει να προσεγγίσουμε λογικά την πραγματικότητα και να απαντήσουμε σε βασικά ερωτήματα. 

....

Αν η μισή μου καρδιά βρίσκεται γιατρέ εδώ πέρα,

η άλλη μισή στη Γάζα, στην Παλαιστίνη βρίσκεται...

Με ισραηλινές βόμβες από αέρα, στεριά και θάλασσα, σφυροκοπιέται ασταμάτητα, πάνω από δύο εβδομάδες η πολύπαθη και παράνομα αποκλεισμένη Γάζα. «Μαύρο κοράκι με νύχια γαμψά» το ισραηλινό κράτος πέφτει με ανείπωτη μανία στο θύμα του, για να ξεριζώσει το στοιχειό της αντίστασης και του αγώνα για ελευθερία του παλαιστινιακού λαού. Στη Γάζα και στα κατεχόμενα, στη Δυτική Όχθη, βομβαρδίζει, σκοτώνει, τραυματίζει, καταστρέφει σπίτια και κοινωνικές υποδομές, συλλαμβάνει, φυλακίζει. Ο πόλεμός του γκρεμίζει ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη του...

«Αιχμή προστασίας» ή «προστατευτικό άκρο» (ανάλογα με τη μετάφραση), η ονομασία που δόθηκε σ' αυτή την ανοιχτή και ωμή επίθεση, η οποία ακολούθησε την μόλις προηγηθείσα τον προηγούμενο μήνα επιχείρηση «προστασία του αδελφού», με αφορμή την απαγωγή και δολοφονία των τριών Ισραηλινών, η οποία συνέβη σε περιοχή που ελέγχεται από το ίδιο το Ισραήλ. Παρά το γεγονός πως η επιχείρηση «προστασία του αδελφού» σχεδιαζόταν πριν συμβεί η απαγωγή, εκείνο που προβάλλει με ένταση και αποκτά μεγάλη σημασία, είναι η συνεχιζόμενη φασιστικού τύπου στάση του ισραηλινού κράτους, αυτή της συλλογικής τιμωρίας ενός ολόκληρου λαού.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε, πως το 2006, επειδή οι Παλαιστίνιοι στη Λωρίδα της Γάζας ανέδειξαν κυβέρνηση μη αρεστή στο Ισραήλ (μέσα από αδιάβλητες εκλογές σύμφωνα με τους διεθνείς παρατηρητές), εκείνο προχώρησε στον πλήρη αποκλεισμό της Λωρίδας από στεριά, αέρα και θάλασσα δημιουργώντας τη μεγαλύτερη φυλακή στον κόσμο, ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης 1.800.000 ανθρώπων! Ακόμα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα παλαιστινιακά κατεχόμενα εδάφη, έχουν τεμαχιστεί κατά τέτοιον τρόπο, έτσι ώστε να έχουν γίνει «ξερονήσια» ασύνδετα μεταξύ τους, σε μια «θάλασσα» δρακόντειου ισραηλινού ελέγχου.

Η ζωή της συντριπτικής πλειονότητας των Παλαιστινίων, ακόμα και η μετακίνηση προς εργασιακούς προορισμούς είναι στην κυριολεξία μια καθημερινή Οδύσσεια. Με λίγα λόγια, τα κατεχόμενα είναι «μια χώρα φραγμάτων ανάμεσα στη μία πόλη και την άλλη, το ένα χωριό και το άλλο», στην οποία οι συλλήψεις, οι ξυλοδαρμοί και οι πυροβολισμοί, έχουν γίνει είδος ρουτίνας «εκεί όπου μπορεί να απαγορευτεί η διέλευση Παλαιστινίων».

Η σιωπή κυβερνήσεων και διεθνών οργανισμών της πολιτισμένης και ανθρωπιστικής Δύσης των δικαιωμάτων (των ατομικών βεβαίως, βεβαίως δικαιωμάτων και όχι των συλλογικών), έδωσε τελευταία τη θέση της στη «λογική» των ίσων αποστάσεων, των ίσων ευθυνών, των επικλήσεων και προς τις δύο πλευρές για «ψυχραιμία, διάλογο, τερματισμό των εχθροπραξιών και εκεχειρία»! 

Αυτή τη «λογική» έχουν αναλάβει να παρουσιάσουν και στον ελληνικό λαό και να τον χειραγωγήσουν, τα κυρίαρχα ΜΜΕ και όχι μόνον, μέσα από μια καλοστημένη και ραφιναρισμένη προπαγάνδα. Από τα επίσημα φερέφωνα, κανείς βέβαια δεν περίμενε κάτι άλλο. Τι γίνεται όμως, όταν εφημερίδα που αυτοαποκαλείται ανεξάρτητη, αυτοδιαχειριζόμενη κλπ, κινείται όπως την προηγούμενη εβδομάδα, με τίτλους και υπότιτλους «κλιμακώνεται η ένταση ανάμεσα σε...», «ρουκέτες στο Ισραήλ, βόμβες στη Γάζα»; Τι γίνεται, όταν στην ιστοσελίδα της στο διαδίκτυο φιγουράρει ο τίτλος «100.000 ρουκέτες vs 70 επιδρομές», για να γράψει βέβαια παρακάτω, στα μικρά γράμματα, πως αυτές οι ρουκέτες αντιστοιχούν στο συνολικό οπλοστάσιο της Χαμάς και την άλλη μέρα στην έντυπη έκδοσή της ο αριθμός αυτός, μετατρέπεται σε 10.000; Και γιατί, αν είναι έτσι, στον τίτλο δεν μπήκε σε αντιπαράθεση και το συνολικό οπλοστάσιο του Ισραήλ;

Ποια σκοπιμότητα εξυπηρετεί να αντιπαρατίθεται στις μέχρι τότε ισραηλινές επιθέσεις ο συνολικός αριθμός ρουκετών, έτσι ώστε όποιος διαβάζει μόνο τον τίτλο να θεωρεί πως ρίχτηκαν 100.000 παλαιστινιακές ρουκέτες; Μήπως η «ρεαλιστική πολιτική» της μη αμφισβήτησης της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων, της συνάντησης με τον κάθε Πέρες και της ισότιμης συνεργασίας με το Ισραήλ, «από την οποία τόσα πολλά έχει να κερδίσει η χώρα και ο λαός μας» (ας μην ξεχνάμε την αρθρογραφία πολιτικών πρώτης γραμμής, από την οποία όλως τυχαίως έλειπε παντελώς η λέξη κατοχή) έχει την ανάγκη να καλλιεργήσει και το ανάλογο έδαφος;

Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε, τι κρύβει αυτή η «λογική» των ίσων αποστάσεων και ευθυνών, θα πρέπει να προσεγγίσουμε λογικά (όπου λογική νοείται η ανθρώπινη ικανότητα της σκέψης να κάνει συνειρμούς, συγκρίσεις, να λύνει αντιφάσεις, να βγάζει συμπεράσματα, η δυνατότητα διαχείρισης συναισθημάτων και συμπεριφοράς) την πραγματικότητα, απαντώντας στα ερωτήματα:

Τι είναι το Ισραήλ;

Ένα κράτος που κατέχει με τη βία και την τρομοκρατία τη γη ενός άλλου λαού, του παλαιστινιακού. Ένα κράτος οργανωμένο, που διαθέτει στρατό εξοπλισμένο με τα πιο σύγχρονα όπλα και μηχανήματα της πολεμικής βιομηχανίας , δυνάμεις καταστολής, μηχανισμούς και συστήματα παρακολούθησης και μια από τις πιο πολυπλόκαμες και επανδρωμένες μυστικές υπηρεσίες στον κόσμο (την περιβόητη Μοσάντ). Είναι ένα κράτος επιθετικό, βαθιά και ουσιαστικά αντιδημοκρατικό, ρατσιστικό. Εδώ και χρόνια συνεχίζει την πολιτική του εποικισμού στα κατεχόμενα, αδιαφορώντας για τις Διεθνείς Συμβάσεις και τις αποφάσεις του ΟΗΕ, που απαγορεύουν κάτι τέτοιο. Ανακοινώνοντας πρόσφατα τη δημιουργία 1500 νέων οικισμών στη Δυτική Όχθη και στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, ο υπουργός Εποικισμού δήλωσε κυνικά:

«Αυτή είναι η ενδεδειγμένη σιωνιστική απάντηση». Με τη θεώρηση περί εκλεκτού «περιούσιου λαού» (κάτι αντίστοιχο ήταν και η άρια φυλή των ναζί) βλέπει τον παλαιστινιακό λαό σαν κατώτερο, τιποτένιο, που δεν αξίζει τίποτα, ούτε καν να ζει! Ένα κράτος, που όχι απλά κατέχει, αλλά εκμεταλλεύεται οικονομικά για λογαριασμό του, τους Παλαιστίνιους και τη γη τους. Εκμετάλλευση που συνοδεύεται με την πιο ωμή καταπίεση, καταστολή και τρομοκρατία: έλεγχοι σε κάθε βήμα, απαγόρευση μετακίνησης από το ένα μέρος στο άλλο, θεόρατο τείχος που όταν ολοκληρωθεί η κατασκευή του θα καλύπτει 770 χιλ., ξυλοδαρμοί και δολοφονίες, συλλήψεις, βασανιστήρια και φυλακίσεις χωρίς δίκες. Χαρακτηριστική της ποιότητας αυτού του κράτους, είναι και η στάση απέναντι στους φυλακισμένους Παλαιστίνιους, οι περισσότεροι εκ των οποίων κρατούνται ακόμη και για χρόνια, χωρίς να τους έχει αποδοθεί καμιά κατηγορία! 

Το τελευταίο διάστημα (μέχρι τις 27 Ιούνη) 540 περίπου Παλαιστίνιοι απήχθησαν από δυνάμεις ασφαλείας χωρίς να δοθεί καμιά εξήγηση, όχι μόνον στους ίδιους αλλά και στους δικηγόρους τους, αφού σύμφωνα με την Ισραηλινή κυβέρνηση οι «συλλήψεις» πραγματοποιούνται βάσει «μυστικών στοιχείων», τα οποία δεν μπορούν να δημοσιοποιηθούν. Αυτή λοιπόν η κυβέρνηση, για να αντιμετωπίσει τις απεργίες πείνας μέσα από τις οποίες οι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι στις φυλακές-κολαστήρια διεκδικούν τα στοιχειώδη δικαιώματά τους, προωθεί νομοθεσία για την δια της βίας σίτισή τους! Αυτή η πρακτική χαρακτηρίζεται από τον ΟΗΕ, βασανιστήριο και χρησιμοποιείται από τις ΗΠΑ στο Γκουαντάναμο.

Ποια είναι η άλλη πλευρά;

Η Λωρίδα της Γάζας είναι ένα στενό κομμάτι παλαιστινιακής γης, από την οποία το Ισραήλ απέσυρε τα στρατεύματα κατοχής το 2005 (μετά από 38 χρόνια) λόγω της σφοδρής αντίστασης των κατοίκων της. Ένα χρόνο μετά, όμως, βρήκε πιο πρόσφορο έδαφος για την καθυπόταξή τους ή και την εξόντωσή τους. Απέκλεισε τη Γάζα από παντού, εμποδίζοντας την κίνηση ανθρώπων και εμπορευμάτων από και προς αυτήν. Σε ρόλο χωροφύλακα αποφασίζει αυτό και μόνο αυτό, για το ποια είδη και σε ποιες ποσότητες χρειάζονται οι κάτοικοί της για την επιβίωσή τους, τη στέγαση, την υγεία, την παιδεία, τις κοινωνικές ανάγκες και παροχές.

Το πέρασμα της Ράφα, στα σύνορα της Γάζας και Αιγύπτου, το μόνο πέρασμα που άνοιγε κατά καιρούς, για την διέλευση ανθρώπων (και όχι εμπορευμάτων) έχει κλείσει από την αιγυπτιακή χούντα, η οποία συντάσσεται απροκάλυπτα στο πλευρό των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Τα τούνελ, τα λαγούμια που έσκαβαν μέσα από στη γη οι Παλαιστίνιοι για να περάσουν στην Αίγυπτο και να προμηθευτούν αναγκαία αγαθά, έχουν βομβαρδιστεί. Όλα αυτά τα χρόνια, που κρατά ο αποκλεισμός, το Ισραηλινό κράτος δεν ξεχνά να βομβαρδίζει σε τακτά χρονικά διαστήματα, περνώντας και σε ανοιχτές πολυήμερες επιθέσεις, όπως το 2008-2009, το 2012 και αυτή που συντελείται σήμερα.

Βομβαρδισμοί που καταστρέφουν σπίτια, μαγαζιά, δρόμους, σχολεία, νοσοκομεία, υπηρεσίες, δίκτυα ύδρευσης και ηλεκτροδότησης, μέχρι και ψαρόβαρκες. Στο λιμάνι της Γάζας, σε μια ισραηλινή επιχείρηση από τη θάλασσα, πυρπολήθηκε και η «Κιβωτός της Γάζας». Το καΐκι αυτό του Διεθνούς στόλου της ελευθερίας, που πριν 2 μήνες είχε δεχθεί σαμποτάζ στο ίδιο λιμάνι, θα ξεκινούσε τον Σεπτέμβρη το ταξίδι του προς τον έξω κόσμο, σε μια προσπάθεια να σπάσει τον αποκλεισμό και να μεταφέρει προϊόντα της παλαιστινιακής γης.

Η καταστροφή των υλικών υποδομών, αν και η ζωή είναι πάνω απ' όλα, έχει κι αυτή την ιδιαίτερη σημασία της στη συγκεκριμένη περίπτωση. Κι αυτό γιατί, η αποκλεισμένη Γάζα δεν μπορεί να ανεφοδιαστεί με τα αναγκαία υλικά για να μπορέσει να επουλώσει αυτές τις πληγές. Όσον αφορά τώρα, το οπλικό και αμυντικό σύστημα αποτελείται κύρια από αυτοσχέδιες ρουκέτες χωρίς συστήματα, πόσο μάλλον σύγχρονα, ακριβούς εκτόξευσης, αεράμυνας κλπ. Απέναντι δηλαδή, στον πάνοπλο αντίπαλο (εφοδιασμένου και με πυρηνικά), οι Παλαιστίνιοι της Γάζας διαθέτουν πρωτόγονο εξοπλισμό!

Πού στηρίζεται λοιπόν, η προβαλλόμενη λογική των ίσων αποστάσεων, των ίσων ευθυνών και της ίσης απεύθυνσης για τερματισμό των εχθροπραξιών; Όση φιλότιμη προσπάθεια και αν κάνουν οι καλοθελητές κονδυλοφόροι και παπαγάλοι, οι εικόνες και οι αριθμοί μιλάν από μόνες τους. Στην προσπάθεια τους να πείσουν για τα λεγόμενά τους, φτάνουν και στο σημείο να αντιπαραθέτουν εικόνες και φωτογραφίες για το δράμα των κατοίκων και στις δύο πλευρές.

Έτσι, δίπλα στους Παλαιστίνιους που βγαίνουν σπαράζοντας από τα βομβαρδισμένα σπίτια με νεκρά και τραυματισμένα παιδιά στα χέρια, εμφανίζουν και την τραγωδία των λουόμενων Ισραηλινών, που είναι αναγκασμένοι να εγκαταλείψουν την παραλία για να τρέξουν στο καταφύγιο! Δίπλα στην έκρηξη από ισραηλινές βόμβες, παρουσιάζεται και η παλαιστινιακή ρουκέτα στον ουρανό! Ποια σχέση και ποια σύγκριση, άραγε μπορεί να γίνει ανάμεσά τους; 

Μόνο τα νούμερα των νεκρών και των τραυματιών μιλάνε από μόνα τους. Παλαιστίνιοι: Πάνω από 700 νεκροί, πάνω από 4000 τραυματίες (η πλειοψηφία, άμαχοι, γυναίκες και παιδιά) Ισραηλινοί: 29 νεκροί, από τους οποίους μόνο δυο άμαχοι.

Το να κρατάς ίσες αποστάσεις από τον θύτη και το θύμα δεν είναι αντικειμενική θέση και ενημέρωση. Είναι βαθιά μεροληπτική που στόχο της έχει την αθώωση του θύτη και την ενοχοποίηση του θύματος , έτσι που θύτης και θύμα να μην γίνονται ευδιάκριτοι. Πάντα ήταν και είναι μεγάλο ερώτημα, για το ποια στάση θα κρατούσαν όλοι αυτοί που υμνούν εκ των υστέρων αγώνες για λευτεριά, ισότητα, δικαιοσύνη, δημοκρατία, αν ζούσαν τότε, όταν θέριευαν τα καμίνια της φωτιάς και η έκβαση του αγώνα ήταν ακόμη άγνωστη. Την απάντηση μπορεί να δώσει μόνο η στάση που κρατάνε στα μεγάλα και μικρά ζητήματα της εποχής μας. Με ποια πλευρά δηλαδή, συντάσσονται στο σήμερα.

Συνεντεύξεις στα κανάλια και τις εφημερίδες ανά τον κόσμο δίνει ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου, καθώς και άλλα γεράκια του πολέμου, για να αναδείξει την τρομοκρατία, την οποία το κράτος του δέχεται από τους Παλαιστίνιους και να πείσει πως αυτό που κάνει δεν είναι τίποτε άλλο από άμυνα και προστασία. Δέχεται, λοιπόν, τρομοκρατία από αυτούς που το ίδιο τρομοκρατεί. Από αυτούς που το ίδιο άρπαξε τη γη και τη ζωή τους. Τι περιμένει, άραγε, ο κύριος Νετανιάχου και οι όμοιοί του; Να του πουν και ευχαριστώ από πάνω και να του προσφέρουν ανθοδέσμες συμφιλίωσης; Ας δούμε ένα παράδειγμα μικρού και κατανοητού μεγέθους, για να αντιληφθούμε τι σημαίνει αυτή η αξίωση του Ισραηλινού κράτους και όσων φανερά ή κρυφά τάσσονται στο πλευρό του.

Ας υποθέσουμε, πως κάποιοι εισβάλλουν στο σπίτι μας, το κάνουν με τη βία δικό τους και το χρησιμοποιούν για τις δικές τους ανάγκες. Εμάς ,είτε μας διώχνουν, είτε μας εγκλωβίζουν σ’ αυτό, και απαιτούν να συμπεριφερόμαστε ανάλογα με τις δικές τους επιδιώξεις. Αν αντιδράσουμε, αντισταθούμε και ψάξουμε μέσα και τρόπους να τους εκδιώξουμε και να αποτινάξουμε από πάνω μας τον «ζυγό» τους, ε τότε ,είμαστε τρομοκράτες! Με λίγα λόγια, η αντίσταση και ο αγώνας για λευτεριά είναι γι’ αυτούς τρομοκρατία ! Όσοι συμφωνούν σ’ αυτό ανακηρύσσουν εκ των πραγμάτων τρομοκράτες και τους αγωνιστές του ’21 , της Εθνικής Αντίστασης, του αντιδικτατορικού αγώνα και του Πολυτεχνείου! (όπως βέβαια χαρακτηρίστηκαν στην εποχή τους από τους κυρίαρχους του παιχνιδιού και τα φερέφωνα τους).

Αν το ισραηλινό κράτος δεν θέλει να υφίσταται αυτήν την τρομοκρατία, όπως ονομάζει την παλαιστινιακή αντίσταση για λευτεριά και ανεξαρτησία, είναι στο χέρι του ν’ ακολουθήσει τον μόνο δρόμο που οδηγεί έξω από αυτή. Να σταματήσει αμέσως την πολεμική επίθεση στη Γάζα , να άρει τον αποκλεισμό της, να απελευθερώσει τα κατεχόμενα εδάφη, διαλύοντας όλους τους εποικισμούς του και ν’ αφήσει τους Παλαιστίνιους ελεύθερους να ορίζουν τη ζωή τους ,στη δική τους γη και με όποιον τρόπο αυτοί επιλέξουν. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα! 

Διαφορετικά, είναι εκ των πραγμάτων αναγκασμένο να θερίζει την θύελλα, που το ίδιο σπέρνει.

Τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις στη χώρα μας, παραγράφοντας την ιστορία του ελληνικού λαού, συντάχθηκαν στο πλευρό αυτού του αιμοσταγούς ιμπεριαλιστικού κράτους εξυμνώντας την στρατηγικής σημασίας συνεργασία μαζί του. Εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της αστικής τάξης, οικονομικά, πολιτικά, γεωστρατηγικά, προσπαθούν να πείσουν τον ελληνικό λαό ,να αποδεχθεί το έγκλημα που συντελείται ενάντια στον παλαιστινιακό λαό, με την αναμονή των κερδών από την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου και των πετρελαίων. Κέρδη, τα οποία ξένοι και ντόπιοι ολιγάρχες του πλούτου θα μοιραστούν μαζί μας ακριβώς όπως μοιράζονται και όλα τα υπόλοιπα! Αυτοί επέλεξαν πλευρά ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Εμείς, με ποια πλευρά τασσόμαστε;

Με την δική τους ή μ’ αυτήν που επιτάσσει η θέση μας, ιδιαίτερα σήμερα, όντας στο στόχαστρο του οικονομικού-κοινωνικού πολέμου τους, που μας στέλνει στην ανεργία, στην φτώχεια και την εξαθλίωση, παλεύοντας καθημερινά για την επιβίωση με ελευθερίες και δικαιώματα κουτσουρεμένα, μέχρι ανύπαρκτα; Σε μια ζωή χωρίς ζωή; Με λογική, καρδιά και ψυχή επιλέγουμε και εμείς την πλευρά μας. Τασσόμαστε στο πλευρό του αγωνιζόμενου και ανυπάκουου παλαιστινιακού λαού ,γιατί είμαστε οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Αν η πολιτική του Ισραηλινού κράτους απέναντι στους Παλαιστίνιους μοιάζει να βγήκε «κατευθείαν» από τα κατηχητικά του Άουσβιτς (χαρακτηρισμός που απέδωσε σε άρθρο του ο Ν.Μπογιόπουλος για την επιθετική φύση του ιμπεριαλισμού) θα πρέπει να δούμε και την στάση των δυνάμεων του «ελεύθερου και πολιτισμένου» κόσμου, των ΗΠΑ και της Ε.Ε., των κατ’ εξοχήν ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. 

Η ηγέτιδα δύναμη, οι ΗΠΑ, οι οποίες έχουν εμποδίσει πάνω από 50 φορές ακόμα και την έκδοση τυπικών ψηφισμάτων συμπαράστασης στον παλαιστινιακό λαό, δήλωναν: « Το Ισραήλ αποτελεί ένα θαύμα ,που συνέβη στη Μέση Ανατολή… Είμαστε εξαιρετικά ευγνώμονες, όχι μόνον ως Αμερικάνοι, αλλά επίσης και ως πολίτες του κόσμου για τις υπηρεσίες σας»!!! Τάδε έφη σε επίσκεψή του στην Ιερουσαλήμ τον Ιούλη του 2008 ο «ειρηνιστής» πρόεδρός τους, Μπάρακ Ομπάμα (βραβευμένος με Νόμπελ Ειρήνης ,όπως και Ισραηλινοί πρόεδροι που τα χέρια τους ήταν «βουτηγμένα» στο παλαιστινιακό αίμα). Σε δε πρόσφατο διάγγελμά του απεφάνθη με περισσή σοφία: «Υποστηρίζω το Ισραήλ στο δικαίωμά του στην αυτοάμυνα. Παρ' όλα αυτά θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε για εκεχειρία»!

Όσο για την Ε.Ε., αυτή που κάποιοι επιμένουν να την βαφτίζουν «Ευρώπη των λαών» ,όπως ακριβώς παλιότερα οι μοναχοί το κρέας «ψάρι», ονόμασε όλη αυτή την κτηνωδία του ισραηλινού κράτους «δυσανάλογη» πράξη, που καλό είναι ν’ αποφεύγεται! Και αφού καμώθηκε την ουδέτερη, συνέστησε «ψυχραιμία» και προς τις δύο πλευρές. Ψυχραιμία και προς τους Ισραηλινούς που ρίχνουν τις βόμβες και προς τους Παλαιστίνιους που τις δέχονται! Η Άνγκ. Μέρκελ σε δήλωσή της απέδωσε την έννοια των ίσων ευθυνών: «Και οι δύο χώρες πρέπει να δεχτούν οδυνηρούς συμβιβασμούς, αλλά στεκόμαστε στο πλευρό του Ισραήλ, όταν πρόκειται για την αυτοάμυνα της χώρας».

Ο Γ.Γ. του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, «ανησυχεί» από την «υπερβολή» των Ισραηλινών και την «κλιμάκωση της έντασης». Η δολοφονία εκατοντάδων αμάχων, ο σοβαρός τραυματισμός χιλιάδων ανθρώπων και τα ερείπια της καταστροφής που πολιορκούν όσους ζουν ακόμα, ονομάζονται έτσι απλά: υπερβολή! Σε συνέντευξή του στο Ισραήλ στο οποίο μετέβη για την προώθηση της εκεχειρίας δήλωσε: «Το Ισραήλ είναι ένα κράτος δημοκρατικό...», αφήνοντας να εννοηθεί εμμέσως πλην σαφώς ότι οι δυνάστες, οι καταπιεστές, οι βίαιοι, οι τρομοκράτες είναι από την άλλη πλευρά. Τόνισε δε και την ανάγκη να σταματήσει η αιματοχυσία για να προστατευθεί η ζωή των αμάχων τόσο στη Γάζα, όσο και στο Ισραήλ! Για το «τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι» ούτε κουβέντα... Άκρα του τάφου σιωπή.

Να λοιπόν, που οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (του δυτικού ελεύθερου κόσμου, βεβαίως) όσο και αν προσπαθούν να καμωθούν τους ουδέτερους, στηρίζουν ολοκάθαρα το Ισραήλ χρησιμοποιώντας σαν “φύλλο συκής” την φαρσοκωμωδία της άμυνάς του. Την ίδια ώρα βέβαια, σφυρίζουν αδιάφορα στο ίδιο δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού. Δικαίωμα, που γίνεται ταυτόχρονα καθήκον και χρέος πρώτιστο για την αποτίναξη της βάρβαρης ισραηλινής κατοχής και του αποκλεισμού. Ή μήπως, οι παλαιστίνιοι είναι αυτοί που άρπαξαν και κατέχουν με τη βία εδάφη του Ισραήλ;

Η Ιστορία δεν είναι, όπως παρουσιάζεται, απλή καταγραφή των γεγονότων του παρελθόντος ξεκομμένων και ασύνδετων μεταξύ τους, που αφορούν, αρχίζουν και τελειώνουν σε ότι έχει περάσει και έχει μείνει αμετάκλητα πίσω. Αντίθετα, είναι η ζώσα πραγματικότητα του αγώνα των λαών για επιβίωση και ζωή, ελευθερία και ανεξαρτησία, δικαιώματα και κοινωνική απελευθέρωση από κάθε εκμετάλλευση και καταπίεση. Και σαν τέτοια συνδέει το σήμερα με το χθες και το αύριο. Γι’ αυτό, ό,τι εκπροσωπεί το κράτος του Ισραήλ και όσοι συντάσσονται μαζί του ή το προστατεύουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ύβρις στην ίδια την ιστορία των Εβραίων.

Όποιος ανέχεται ή σιωπά μπροστά στο ολοκαύτωμα του παλαιστινιακού λαού που συντελείται αργά αλλά σταθερά, «ακυρώνει» στην πράξη και το εβραϊκό ολοκαύτωμα. Και όποιος το αποδέχεται στην βάση της θρησκευτικής ανωτερότητας του «περιούσιου λαού» αποδέχεται και το δικό του ,που πραγματοποιήθηκε στη βάση της φασιστικής αντίληψης περί «Άριας φυλής». Οι εβραίοι που ζουν στη χώρα μας και έχουν νωπή από τους πατεράδες και τις μανάδες τους την μνήμη, τόσο από τις κτηνώδεις διώξεις των κατακτητών ναζί Γερμανών, όσο και από την δράση της ΕΑΜικής Αντίστασης, που στάθηκε συνεπής συμπαραστάτης τους, δεν μπορούν πλέον να σιωπούν.

Ο Αμερικανοεβραίος Φιλκενστάιν, καθηγητής Πανεπιστημίου, μιλώντας πριν από 4 περίπου χρόνια σε αμερικανούς φοιτητές είχε πει: «Ας σταματήσουμε τα υποκριτικά δάκρυα για το δικό μας ολοκαύτωμα. Αν θέλουμε να τιμήσουμε τους νεκρούς μας δεν μπορεί παρά να είμαστε στο πλευρό των Παλαιστινίων». Και οι δυο γονείς του υπήρξαν θύματα της ναζιστικής φρικαλεότητας.

Πρώτη δημοσίευση στο trikalanews.gr

Αναδημοσίευση από:kommon