ΠτΔ: Πάκης της Δημοκρατίας

Γράφει ο Γεράσιμος Λιβιτσάνος

Όταν η αριστερά, διάλεξε τον κεντροδεξιό της

Από την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε στην Αίθουσα της Γερουσίας (μέσα στην Βουλή είναι αυτή) , την υποψηφιότητα του Προκόπη Παυλόπουλου, έχω ακούσει μπόλικη γκρίνια. Επίσης αρκετές αναλύσεις και λιγότερες αισθητά δηλώσεις ανοχής και κατανόησης. Έχω γίνει μάρτυρας διαφωνιών ανθρώπων που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις 25 Γενάρη κι ανθρώπων που δεν ψήφισαν. Φράσεις όπως «χαμένες ευκαιρίες», «δεν θα δούμε ποτέ αριστερό πρόεδρο», «αναγκαστική επιλογή», «κίνηση τακτικής», «δείχνει …» αυτό, εκείνο ή το άλλο, στην ημερήσια διάταξη.

Δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα γιατί έχω «κολλήσει» με τα όσα γίνονται στα Eurogroup και το «που πάει η δουλειά». Με τα μνημόνια που έχουν «θετικά στοιχεία». τα κείμενα του Μοσκοβισί που θα επιστρέψουν και την διαγραφή του χρέους που ξεχάστηκε.

Αφού γίνεται-που-γίνεται όμως η συζήτηση ας συνεισφέρω με την εξής πληροφορία (που ίσως σε πολλούς να είναι ήδη γνωστή): Τα «ηγετικά κλιμάκια» του ΣΥΡΙΖΑ εισηγήθηκαν (επίμονα ομολογουμένως) πώς ο πρόεδρος της δημοκρατίας πρέπει να προέρχεται από τον χώρο της κεντροδεξιάς. Στην γενική αυτή επιλογή διαφώνησε εξαρχής η «Αριστερή Πλατφόρμα» και ιδίως στο όνομα του Δημήτρη Αβραμόπουλου, που αρχικά επιλέχθηκε με κριτήριο να ενισχυθεί το ευρωπαϊκό προφίλ της κυβέρνησης.

Μέσα στον όλο χαμό και κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες ο Δημήτρης Αβραμόπουλος «κάηκε» και έτσι …ανέτειλε το «θεσμικό άστρο» του Προκόπη Παυλόπουλου. Οι πληροφορίες για το «πώς ακριβώς» είναι αντιφατικές και αλληλοσυγκρουόμενες. Σε κάθε περίπτωση, πάντως είτε με ευθύ είτε με πλάγιο τρόπο, ο νέος πρόεδρος της Δημοκρατίας οφείλει την επιλογή του στην αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ.

Βασικό κριτήριο της επιλογής του Προκόπη Παυλόπουλου ήταν κάποιες από τις απόψεις που έχει. Όπως αυτή που περιγράφει σε άρθρο του στο περιοδικό «Επίκαιρα». Εκεί ο μέλλων Πρόεδρος της Δημοκρατίας γράφει: «Στο πλαίσιο των οικονομικών της επιδιώξεων και σκοπιμοτήτων η πολιτική της Γερμανίας δεν δίστασε να «θυσιάσει» την πορεία προς την θεσμική ολοκλήρωση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος στον βωμό της προηγούμενης εδραίωσης μιας οικονομικής πολιτικής «αναπτυξιακής λιτότητας», με καθαρώς νεοφιλελεύθερα χαρακτηριστικά, «κομμένη και ραμμένη» στο μέγεθος των αντίστοιχων γερμανικών οικονομικοπολιτικών φιλοδοξιών. Οι οποίες έτσι οδηγούν όχι σε μιαν ευρωπαϊκή Γερμανία αλλά σε μιαν οιονεί γερμανική Ευρωπαϊκή Ένωση».

Προσθέστε σε αυτά και τις καταγραμμένες απόψεις του για την αντισυνταγματικότητα διατάξεων των μνημονίων (αν και ψήφισε ως βουλευτής τα μεσοπρόθεσμα και όλους τους εφαρμοστικούς). Συνυπολογίστε επίσης τις θέσεις του για το κατοχικό δάνειο (και το άρθρο τoυ «Forget it Wolfgang») και …όλα εξηγούνται.

Ας παρηγορηθούν λοιπόν κάπως όσοι συγχύστηκαν με την επιλογή του Προκόπη Παυλόπουλου. Κατά μία έννοια έχουμε «πρόεδρο της Αριστεράς». (Της Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ)…!

Πηγή:Το Περιοδικό