Εκλογές 2015: Β’ Γύρος (χωρίς κρεμμύδι)

Με την ανακοίνωση της παραίτησης του Αλέξη Τσίπρα από το Μέγαρο Μαξίμου και τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ σε δύο κόμματα με τα ίδια λάβαρα και τα ίδια σχεδόν πρόσωπα, άνοιξε η πορεία προς τις τέταρτες εθνικές εκλογές της χώρας από το 2012 μέχρι σήμερα.

Τα κόμματα βρίσκονται ήδη σε πλήρη διαδικασία προετοιμασίας για τις κάλπες του Σεπτεμβρίου, κάνοντας -με εξαιρετικά μεγάλη επιτυχία- αυτό για το οποίο έχουν διακριθεί τα τελευταία 40 χρόνια: Να μιλούν μεταξύ τους στα κανάλια και σε κλειστά γραφεία πίσω από κλειδωμένες πόρτες.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προχωρά το σχέδιο υφαρπαγής του κόμματος από τη βάση του, δημιουργώντας νέου τύπου όργανα με όσους πρόθυμους έμειναν πίσω για να στηρίξουν τον Αλέξη Τσίπρα και τον Νίκο Παππά. Οι συμμετοχές σε αυτά τα όργανα είναι υποχρεωτικές, ενώ κατά την είσοδό του στην αίθουσα συνεδριάσεων κάθε μέλος του «ΣΥΡΙΖΑ 2015» είναι υποχρεωμένο να βρίσει τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, ούτως ώστε να ολοκληρωθεί η μύησή του στη νέα αριστερή μνημονιακή πολιτική που χάραξε ο πρώην πρωθυπουργός αμέσως μετά το δημοψήφισμα.

Ο «κομματικός ΣΥΡΙΖΑ» έχει δηλώσει ότι στις εκλογές του Σεπτεμβρίου έχει σκοπό να συναντηθεί με τον «κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ», δηλαδή να γυρίσει την πλάτη σε όλα τα κινήματα και τις πρωτοβουλίες κοινωνικών ομάδων για να τα βρει επιτέλους με τον Σταύρο Ψυχάρη (που του χάρισε μόλις προχθές 600.000 ευρώ για το Μέγαρο Μουσικής), τον Μπόμπολα, τον Βαρδινογιάννη, τον Κουρή, τον Θέμο Αναστασιάδη κι όλους τους υπόλοιπους καναλάρχες κι εκδότες που τον λιβανίζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ επειδή κατάφερε μετά από 5 χρόνια να εφαρμόσει το θεώρημα ΤΙΝΑ (δεν υπάρχει εναλλακτική) καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο.

Αυτός ο «κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ» είναι το μεγάλο στοίχημα του Αλέξη Τσίπρα και των προεδρικών του, οι οποίοι πέρασαν τους τελευταίους επτά μήνες λέγοντάς του πόσο τέλειος κι άψογος πολιτικός ηγέτης είναι, κι ότι αν συνεχίσει έτσι θα ξεπεράσει και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Άλλωστε, κι ο Ανδρέας με το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και το «έξω οι βάσεις του θανάτου» είχε εκλεγεί, και την αμέσως επόμενη μέρα τους κορόιδεψε όλους. Το ίδιο έκανε κι ο Αλέξης Τσίπρας – και μάλιστα όχι μόνο με προεκλογικά συνθήματα, αλλά με ένα ολόκληρο δημοψήφισμα.

Παραμένει άγνωστο εάν τα κεντρικά συνθήματα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Σεπτέμβρη θα είναι «δεύτερη φορά αριστερά» και «δώσ’ του άλλη μια ευκαιρία», ή οι άνθρωποί του θα ελπίσουν πως μετά τα δύο κιλά πούδρα που έριξαν στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα για να μας ανακοινώσει την παραίτησή του τον Αύγουστο, ο κόσμος θα μπερδευτεί και θα τον περάσει για κάποια μετενσάρκωση του Ανδρέα. Άλλωστε, το παιδί έχει κάνει τεράστιες προσπάθειες για να αλλάξει τη φωνή του για να μοιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο με τη φωνή του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, κι αυτές δεν πρέπει να πάνε χαμένες.

Η ρητορική των εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ στα κανάλια είναι μέχρι σήμερα για γέλια. Κάθε άνθρωπός του, καλείται να εξηγήσει γιατί ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να γίνει ξανά πρωθυπουργός, χωρίς να απαντά σε καμία ερώτηση για το κυβερνητικό έργο που επέδειξε τους επτά αυτούς μήνες διακυβέρνησης, το οποίο διακρίνεται για την κοινωνική απραξία, την πλήρη απουσία διοικητικών ικανοτήτων, την κινηματική νηνεμία, την οικονομική καταστροφή και την ατιμωρησία των ελίτ.

Φυσικά, σχεδόν κανένας δεν ρωτά τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ γιατί, εφόσον ψηφίστηκαν με τον τρόπο που ψηφίστηκαν όλα τα μνημονιακά μέτρα, δεν περίμεναν πρώτα να εφαρμοστούν για να πληρώσει τα νέα κερατιάτικα ο κόσμος, και μετά να μιλήσουν ξανά για νέες «λαϊκές εντολές». Όμως, όπως αποδείχθηκε μέσα σε ελάχιστους μήνες, ο Αλέξη Τσίπρας και οι προεδρικοί του είναι ένα ακόμη κλασικό δείγμα πολιτικών απατεώνων που μόνο τους προτέρημα είναι ότι (μάλλον) δεν τα έχουν αρπάξει (ακόμη).

Εάν ο πρώην πρωθυπουργός ήταν πολιτικά έντιμος δεν θα μας οδηγούσε τώρα σε εκλογές, αλλά θα περίμενε πρώτα να έρθουν όλοι οι νέοι λογαριασμοί στα σπίτια. Να μειωθούν όλες οι συντάξεις, να ψαλιδιστούν οι επιδοτήσεις πετρελαίου θέρμανσης (ΣΥΡΙΖΑίοι ετοιμαστείτε για νέα «μαγκάλια»), να αυξηθούν οι φόροι σε αγρότες και νησιά, να περικοπούν οι επικουρικές συντάξεις, να ανοίξουν τα σχολεία χωρίς δασκάλους και καθηγητές, να έρθουν οι νέες δόσεις (πέντε αντί έξι) του ΕΝΦΙΑ, να βγουν τα εκκαθαριστικά της εφορίας, να κλείσουν μερικά νοσοκομεία ακόμη, να εφαρμοστούν οι αυτόματες περικοπές στον προϋπολογισμό που προβλέπει το νέο μνημόνιο (δηλαδή να πέσουν έξω οι στόχοι και να απαιτηθούν νέα μέτρα), να νομιμοποιηθεί η «εισφορά αλληλεγγύης», και μετά να πάει σε εκλογές.

Όμως είπαμε. Μιλάμε για απατεώνες.

Όσον αφορά τη Νέα Δημοκρατία, η παρουσία του ταριφοσαλτιμπάγκου Βαγγέλη Μεϊμαράκη δεν αφήνει και πολλά περιθώρια ελπίδας. Οι βουλευτές της ΝΔ γνωρίζουν ότι πάνω-κάτω θα είναι οι ίδιοι και στη νέα βουλή (ίσως κι ελαφρώς λιγότεροι), και το μόνο που έχουν εντολή να κάνουν είναι να παρουσιάσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως τον μοναδικό υπαίτιο του πολέμου στη Συρία και του προσφυγικού κύματος από την Ανατολή, που όσο πάει κι αυξάνεται.

Φυσικά, δεν θα λείψουν οι αναφορές για τον «γλυκούλη ψευτράκο Τσίπρα» και τους επτά μήνες καταστροφής χωρίς κανένα αποτέλεσμα ή προοπτική, όμως είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι εκπρόσωποι της ΝΔ θα ρίξουν όλο το βάρος στα παιδάκια από τη Συρία τα οποία –σύμφωνα με αυτούς- είναι εκκολαπτόμενοι τζιχαντιστές που ήρθαν για να βιάσουν τις γυναίκες μας και να μας μυήσουν στον τζιχαντο-ισλαμισμό.

Η οικονομική ελίτ θα αβαντάρει ελαφρώς την ΝΔ, όμως γνωρίζει ότι στις παρούσες συνθήκες παραμένει καμένο χαρτί.

Η Λαϊκή (κ)Ενότητα του Παναγιώτη Λαφαζάνη έχει ήδη ξεκινήσει το κάστινγκ γνωστών προσωπικοτήτων που θα γεμίσουν τις λίστες της, ούτως ώστε να καταφέρει να πλαισιώσει πολιτικούς γίγαντες όπως ο Λεουτσάκος και η Μακρή, με «επαναστατικούς σελέμπριτις» όπως τον ομοφοβικό Στάθη, και να εφορμήσουν προς τα εμπρός σε μια μάχη για την οποία απλώς θα ξεπατηκώσουν όλο το πρόγραμμα του «ΣΥΡΙΖΑ 2012».

Η προετοιμασία του νέου κόμματος έχει ήδη γίνει πριν το δημοψήφισμα, και ο Λαφαζάνης με την παρέα του θα μιλά εκ μέρους των κινημάτων και των κοινωνικών πρωτοβουλιών χωρίς να ανταλλάσσει κουβέντα μαζί τους. Φυσικά, θα επιτεθεί στον Τσίπρα και το Μαξίμου, χωρίς όμως να αποκλείει και την πιθανότητα χαλαρής συνεργασίας ούτως ώστε να εξασφαλίσει την παρουσία του σε κάποιες θέσεις στη δημόσια διοίκηση – αλλά όχι και στην κυβέρνηση.

Το Ποτάμι δεν αναμένεται να πρωτοτυπήσει. Θα συνεχίσει την πολιτική μπουρδολογική ανυπαρξία που εγκατέστησε στη χώρα η ΔΗΜΑΡ και την εξέλιξε ο Σταύρος Θεοδωράκης, ενώ στα γραφεία στοιχημάτων έχει ήδη αφαιρεθεί από το ταμπλό πονταρίσματος η πιθανότητα πως η πρώτη ερώτηση Ποταμίσιου βουλευτή στη νέα βουλή θα αφορά κάποιο έργο συμφερόντων Μπόμπολα.

Η Χρυσή Αυγή θα συνεχίσει με μεγάλη προσπάθεια τον αγώνα της υπεράσπισης των εφοπλιστών, για τους οποίους ήδη κάποιες φιλικές της ιστοσελίδες αναφέρουν ότι βρίσκονται σε αναβρασμό μετά τις (ψεύτικες) εξαγγελίες μεγαλύτερης φορολόγησής τους. Παράλληλα, θα διαφημίσουν ξανά τον νεοναζισμό και θα χρησιμοποιήσουν την προσφυγική κρίση για να κοντράρουν τη ΝΔ στη μάχη για το ποιος είναι μεγαλύτερος σκατάνθρωπος.

Ουσιαστικά, ΧΑ και Νέα Δημοκρατία αποτελούν ένα σώμα, γι’ αυτό και σε περίπτωσης αύξησης των ποσοστών τους είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα υπάρξει κυβερνητική συνεννόηση μεταξύ τους. Άλλωστε, υπάρχουν πολύ μεγάλες πιθανότητες να εκκαθαριστούν οι λίστες της Χρυσής Αυγής από τους περισσότερους βουλευτές και μέλη της που δικάζονται, και να δούμε αντ’ αυτών άλλες «σοβαρές» προσωπικότητες από τον χώρο των απόστρατων αξιωματικών και υπαξιωματικών, αλλά και της ρατσιστικής διανόησης – σε ένα μοτίβο που θα μοιάζει πολύ με αυτό της επιλογής προσώπων από τους ναζί στις τελευταίες ευρωεκλογές.

Στο ΠΑΣΟΚ έχουν ήδη ξεκινήσει τα ευχέλαια. Η πιθανότητα να μην μπει το κόμμα στη βουλή έχει αυξηθεί τόσο πολύ, που έριξαν τα μούτρα τους κάτω από το χώμα και παρακάλεσαν τον ΓΑΠ να επιστρέψει έστω κι ως σύμμαχος για να γλιτώσουν το κακό. Η Φώφη Γεννηματά έχει την πολιτική ευφυΐα πευκοβελόνας, και ο Βαγγέλης Βενιζέλος τρέμει στην ιδέα να χάσει ξανά από τον Βασίλη Λεβέντη στην εκλογική του περιφέρεια στη Θεσσαλονίκη. Το ΠΑΣΟΚ κατάλαβε ότι ο Αλέξης Τσίπρας το έχει ήδη αντικαταστήσει, οπότε δεν μπορεί παρά να βασιστεί ξανά στην τρίτο-τέταρτη ηλικία, δηλαδή σε όσους ψηφοφόρους βρίσκονται με το ένα πόδι στον τάφο, και στους ελάχιστους βολεμένους του παρελθόντος οι οποίοι έχουν κάνει τάμα να ψηφίζουν τον πράσινο ήλιο μέχρι να πεθάνουν. Φυσικά, δεν συμβαίνει το ίδιο στις συνδικαλιστικές βάσεις, όπου οι πασοκάνθρωποι που φυτεύτηκαν από το 2008 παραμένουν στις θέσεις τους μετατρέποντας τα εργατικά συνδικάτα στον μεγαλύτερο εχθρό του εργαζόμενου.

Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες φοβούνται ότι ΣΥΡΙΖΑ και Λαφαζάνης θα τους καταπιούν, οπότε δεν θα είναι διόλου απίθανο να αναζητήσουν άλλες μεθόδους για να εξασφαλίσουν την επιστροφή τους στη βουλή. Μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες δεν είχε αποκλειστεί το σενάριο να μπουν στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας και στις λίστες του ΣΥΡΙΖΑ, όμως αυτό θα εφαρμοστεί μόνο εάν το προκρίνουν οι κρυφές δημοσκοπήσεις που έχουν στην κατοχή τους τα κομματικά επιτελεία. Για την ώρα ο Πάνος Καμμένος λειτουργεί περισσότερο ως υπουργός Εθνικής Άμυνας και λιγότερο ως αρχηγός κόμματος, ενώ οι υπόλοιποι βουλευτές του είναι τόσο στρατευμένοι, που δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να τραγουδήσουν την Διεθνή και να κολλήσουν αφίσες με σφυροδρέπανα για να επανεκλεγούν. Το σενάριο να πάρουν τις θέσεις ΣΥΡΙΖΑίων σε μονοεδρικές ή άλλες μικρές εκλογικές περιφέρειες στις οποίες δεν θα βρεθεί κάποιο μέλος του ΣΥΡΙΖΑ που να μην έχει τσίπα, με σκοπό τη διασφάλιση της αυτοδυναμίας, παίζει ακόμη.

Τέλος, το ΚΚΕ θα συνεχίσει να είναι αυτό που ήταν πάντα. Θα δηλώσει με όλες του τις δυνάμεις ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι απατεώνας κι ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ψεύτης, δεν θα ασχοληθεί –παρά ελάχιστα- με τη ΝΔ, και θα τονίσει πως εκτός από το ίδιο όλα τα άλλα κόμματα είναι εχθροί του λαού.

Εγώ θα ψηφίσω ΑΝΤΑΡΣΥΑ, εφόσον δεν συνεργαστεί με τον Λαφαζάνη. Αν συνεργαστεί, θα κάτσω σπίτι μου.

Πηγή:OSTRIA από πολύφημος