Πυκνώνουν τα σύννεφα του πολέμου με επίκεντρο τη Συρία

Tα σύννεφα μιας πολύ πιο «υπέρ τοπικής», μιας πιο γενικευμένης σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή πυκνώνουν.

«Σχέδια, όπως αυτά της Σαουδικής Αραβίας και των συμμάχων της για την πραγματοποίηση χερσαίας επέμβασης στο συριακό έδαφος με πρόσχημα την καταπολέμηση των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους», «μπορεί να οδηγήσουν σε ολοκληρωτικό, μακροχρόνιο πόλεμο...», τόνιζε στο τηλεοπτικό δίκτυο EURONEWS ο Ρώσος πρωθυπουργός, Ντμίτρι Μεντβέντεφ.

Ωστόσο το Σαββατοκύριακο, 12- 13 Φεβρουαρίου, σαουδαραβικά μαχητικά προσγειώθηκαν στην τουρκική ΝΑΤΟική βάση του Ιντσιρλίκ. 

Ο Σαουδάραβας υπουργός Εξωτερικών, Αντέλ αλ Τζουμπέιρ, άφησε να εννοηθεί πως ενδέχεται να αναπτυχθούν σαουδαραβικές ειδικές δυνάμεις στο πλαίσιο του συνασπισμού υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.

Ταυτόχρονα, στη βόρεια Σαουδική Αραβία, ξεκίνησαν την Κυριακή πρωτοφανείς στρατιωτικές ασκήσεις από ασιατικές και αφρικανικές μουσουλμανικές χώρες που συμμετέχουν στην, υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας, «ισλαμική στρατιωτική συμμαχία». 

Τα μέλη της συμμαχίας είναι: Σαουδική Αραβία, Αίγυπτος, Ιορδανία, Μαρόκο, Κουβέιτ, Λίβανος, Λιβύη, Τυνησία, Υεμένη, Κατάρ, Παλαιστινιακά Εδάφη, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Τουρκία, Μαλαισία, Μπαγκλαντές, Μπαχρέιν, Πακιστάν, Νησιά Μαλβίδες, Μάλι, Τσαντ, Τζιμπουτί, Μαυριτανία, Νίγηρας, Σουδάν, Σομαλία, Σενεγάλη, Σιέρα Λεόνε, Γκαμπόν, Μπενίν, Τόγκο, Γουινέα, Νησιά Κομόρες, Ακτή Ελεφαντοστού, Νιγηρία.

Στη συμμαχία δεν μετέχουν Ιράν, η Συρία, το Ιράκ, και το Ομάν.

Στην ανακοίνωση σχηματισμού της υπογραμμίζεται πως «Οι χώρες που αναφέρονται εδώ έχουν αποφασίσει το σχηματισμό μιας στρατιωτικής συμμαχίας υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας για να καταπολεμήσει την τρομοκρατία, με κέντρο κοινών επιχειρήσεων που έχει βάση το Ριάντ».

Ταυτόχρονα, από το απόγευμα του Σαββάτου, στη βόρεια μεθόριο της Συρίας, στην επαρχία Χαλεπίου, πέριξ της πόλης Αζάζ, η κυβέρνηση Νταβούτογλου, ξεκίνησε επίθεση με πυρά πυροβολικού κατά των Κούρδων μαχητών της Συρίας των δυνάμεων «YPG» και του συριακού στρατού.

Ο Τούρκος πρωθυπουργός δικαιολόγησε την επίθεση στο συριακό έδαφος λέγοντας ότι γίνεται για να υπερασπίσει τα τουρκικά συμφέροντα και ότι θα συνεχίσει «να ανταποδίδει τις επιθέσεις των Κούρδων μαχητών της Συρίας», των δυνάμεων «YPG», σε περίπτωση που συνεχίσουν την επίθεσή τους κατά της πόλης Αζάζ. Κατηγόρησε δε τη Ρωσία ότι συμπεριφέρεται ως «τρομοκρατική οργάνωση !!» στη Συρία, ισχυριζόμενος πως σκοπός της Μόσχας είναι να αφήσει «τη διεθνή κοινότητα μόνο με δύο επιλογές: Είτε τον Πρόεδρο Μπασάρ αλ Ασαντ είτε το "Ισλαμικό Κράτος".

Οι επιθετικές αυτές ενέργειες ξεδιπλώνονται με φόντο τη συμφωνία της περασμένης Παρασκευή 12.2. 2016 για κατάπαυση των εχθροπραξιών που συμφωνήθηκε στη σύνοδο της «Διεθνούς Ομάδας Στήριξης της Συρίας» στο Μόναχο.

Πριν από έναν πόλεμο, συχνά πυκνά, υπήρξε μια συμφωνία ειρήνης.

Τα σύννεφα μιας πιο γενικευμένης σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή πυκνώνουν ακόμη περισσότερο με την πρόσκληση στο ΝΑΤΟ για να συνδράμει στο προσφυγικό.

Την ενεργό στρατιωτική εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, στο όνομα του Προσφυγικού, αποφάσισε η Σύνοδος των υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ μετά μάλιστα από κοινό σχετικό αίτημα Ελλάδας, Τουρκίας και Γερμανίας.

Όπως ανακοίνωσε ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, αποφασίστηκε να αναπτυχθεί άμεσα στα ελληνοτουρκικά θαλάσσια σύνορα η μόνιμη ΝΑΤΟική ναυτική δύναμη Standing NATO Maritime Group 2 (SNMG2), με αποστολή τη διεξαγωγή αναγνώρισης, επιτήρησης και ανάσχεσης «παρανόμων διάπλων», σε «συνεργασία» με τις αντίστοιχες αρχές Ελλάδας και Τουρκίας για την αντιμετώπιση των «δικτύων διακινητών».

Πρόσθεσε δε πως τη διαταγή ανάπτυξης τη «δίνει αυτήν τη στιγμή στη μόνιμη ναυτική δύναμη να αναπτυχθεί στο Αιγαίον Πέλαγος χωρίς καθυστέρηση και να αρχίσει εκεί τις δραστηριότητες παρακολούθησης».

Aυτή η επικίνδυνη εξέλιξη βαθύτερης εμπλοκής του λαού και της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς, η οποία ανοίγει δρόμο για τη συνδιαχείριση του Αιγαίου υπό ΝΑΤΟική ομπρέλα, φέρει την υπογραφή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Η Συρία ευρισκόμενη εδώ και καιρό στο κέντρο του κυκλώνα μετατρέπεται σταθερά σε πυριτιδαποθήκη που απειλεί την ευρύτερη περιοχή.

Ως γνωστό η επέμβαση των ΗΠΑ, ΕΕ, Τουρκίας, Ισραήλ και πετρελαιομοναρχιών της περιοχής έφερε, από το Σεπτέμβρη του 2015, και την επέμβαση της Ρωσίας – για την εξυπηρέτηση στρατηγικών συμφερόντων της- σε συνεννόηση με τη συριακή κυβέρνηση.

Το γεγονός άλλαξε τα δεδομένα σε στρατιωτικό επίπεδο.

Γι' αυτό και το ΝΑΤΟ σχεδίαζε να διευρύνει την παρουσία του στην περιοχή.

Τώρα με πρόσχημα το προσφυγικό το κατάφερε.

Η αιτιολογία της παρακολούθησης και σύλληψης διακινητών είναι φτηνή υποκρισία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. 

Η εμπλοκή του ΝΑΤΟ ποτέ δεν έφερε ειρήνη, αλλά μόνο συμφορές.

Η υποβολή του Αιγαίου υπό ΝΑΤΟϊκή επικυριαρχία αναζωπυρώνει τις συνοριακές διαφορές, τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο. Προσφέρει έδαφος να εκδηλωθεί η αμφισβήτηση των ελληνικών συνόρων από την Τουρκία, ενισχύει τον επικίνδυνο ανταγωνισμό μεταξύ των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας. 

Η πρόσκληση και η κάθοδος της πολεμικής συμμορίας του ΝΑΤΟ, αποτελούν εξαιρετικά επικίνδυνες ενέργειες, δημιουργεί μια εκρηκτική κατάσταση, ενισχύει τους κινδύνους για γενικότερη πολεμική ανάφλεξη και τυχοδιωκτικές πολεμικές επεμβάσεις, με την Ελλάδα σε ρόλο συνένοχου. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ με το παραμύθι της «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής», μετέχει μέχρι τα μπούνια σε αυτές τις εξελίξεις.

Ο Αμερικανός αντιπρόεδρος, Τζο Μπάιντεν, η επικεφαλής της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική και Ασφάλεια, Φεντερίκα Μογκερίνι, αξιωματούχοι της Γαλλίας, της Γερμανίας, ζήτησαν από την Τουρκία να σταματήσουν οι επιθέσεις κατά Κούρδων μαχητών της Συρίας. Παράλληλα, ανακοινώθηκε ότι την Κυριακή υπήρξε τηλεφωνική επικοινωνία του Αμερικανού Προέδρου, Μπαράκ Ομπάμα, με τον Ρώσο ομόλογό του Βλαντιμίρ Πούτιν, ζητώντας του να σταματήσουν οι ρωσικοί αεροπορικοί βομβαρδισμοί στη Συρία «ενάντια στις δυνάμεις της μετριοπαθούς αντιπολίτευσης».

«Μπορεί καμία ομάδα να παίζει αμυντικά διαρκώς αλλά να κερδίσει ένα παιχνίδι; (...) Δεν μπορεί να κερδίσεις τίποτα παίζοντας αμυντικά και μπορεί να χάσεις όλα όσα έχεις..», αναρωτιέται μιλώντας στο κανάλι 7, την Κυριακή, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γιαλτσίν Ακντογάν. «Η Τουρκία, πρόσθεσε, δεν είναι χώρα που παρατηρεί τις εξελίξεις από το περιθώριο. Είναι χώρα που μπορεί να εκτιμήσει την ασφάλεια και τα συμφέροντά της». « …Αν (γείτονας) είναι το PKK, ο "Ντάες" (αραβικό ακρωνύμιο για το "Ισλαμικό Κράτος") ή το συριακό καθεστώς (τότε) όλοι προκαλούν πρόβλημα και κινδύνους για την Τουρκία».

Η ιμπεριαλιστική πολιτική γενικά και η γεωπολιτική ειδικότερα αποκτούν σύγχρονο περιεχόμενο.

Αυτό συνεπάγεται παροξυσμό στην ιμπεριαλιστική πολιτική, στα πολιτικά και στρατιωτικά σχέδια και μέσα προώθησής της για τον έλεγχο χωρών παραγωγής, αποθεμάτων και δρόμων εμπορίου τόσο κλασσικών όσο και νέων υδρογονανθράκων, άσκησης του ανταγωνισμού, καθώς και κατοχής επιστημονικών καινοτομιών.

Οι συμμαχίες που δημιουργούνται, είναι λυκοσυμμαχίες, είναι ένας πόλεμος όλων με όλους για τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, που οι λαοί πληρώνουν με το αίμα τους.

Την ίδια ώρα που στήνονται τα διπλωματικά τραπέζια, η κάθε δύναμη, η κάθε αστική τάξη προσπαθεί να κατοχυρώσει στο έδαφος και με στρατιωτικά μέσα το δικό της χώρο επιρροής.

Στην Ανατολική Μεσόγειο σχηματίζονται δύο βασικοί άξονες με ανταγωνιστικά συμφέροντα: ο ευρωατλαντικός με διακριτά συμφέροντα κυρίως μεταξύ ΗΠΑ και Βρετανίας, και με διακριτικά ενεργό συμμετοχή Γερμανίας και Γαλλίας και ο άξονας Ρωσίας - Κίνας - Συρίας - Λιβάνου - Ιράν, με υπαρκτές αντιθέσεις και στο εσωτερικό τους.

Το Λόγο πλέον έχουν οι Λαοί και η Αριστερά, πάνω απ’ όλα η υπό διαμόρφωση σύγχρονη εργατική και ανατρεπτική Αριστερά.

Πηγή:kommon.gr