«Σύντροφοι, είναι απέραντη η σοσιαλιστική πατρίδα, κι όμως άλλος τόπος για υποχώρηση δεν υπάρχει! Πίσω μας είναι η Μόσχα…»*
*Τα λόγια αυτά αποδίδονται σε έναν πολιτικό επίτροπο του Κόκκινου Στρατού και απευθύνονταν το 1941 σε μονάδα εφέδρων υπερασπιστών της Μόσχας, σε κρίσιμο σημείο της πολιορκίας λίγο πριν την ανατροπή της και την έναρξη της σοβιετική αντεπίθεσης.
Χωρίς άλλα σχόλια παραθέτουμε την πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ όπως αποφασίστηκε στην ΚΣΕ, 10.2.2014 και για κάθε ενδιαφερόμενο η ομόφωνη απόφαση της 2ης Συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (εδώ)
Κείμενο της Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής (10.2.2014)
Αποτελεί πρόταση προς τις δυνάμεις της συμπόρευσης για κοινή πολιτική πρόταση-δέσμευση (δεν έχει συμφωνηθεί από μέρους τους)
Οι δυνάμεις και οι αγωνιστές που συνυπογράφουμε αυτήν την πολιτική δήλωση πήραμε μέρος στις συζητήσεις για την μετωπική συμπόρευση, των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής, αντιΕΕ αριστεράς..
Προσβλέπουμε στην κοινή δράση μέσα στους εργατικούς-λαϊκούς αγώνες και τις πολιτικές μάχες, στη διαμόρφωση ενός κοινού προγράμματος ανατροπής της βάρβαρης επίθεσης που δέχεται ο εργαζόμενος λαός από τις δυνάμεις των δανειστών, του κεφαλαίου, και της ΕΕ, την από κοινού εμβάθυνση και παραπέρα επεξεργασία του προγράμματος αυτού.
Αναγνωρίζουμε την επιτακτική ανάγκη συγκέντρωσης των μεγαλύτερων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων στην μάχη για την ανατροπής της επιδρομής της Ιερής Συμμαχίας κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ και την αντιστροφή της κατάστασης υπέρ των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων και αναγκών. Πιστεύουμε ότι η συνύπαρξη και η συνεργασία δυνάμεων πάνω στην βάση ενός τέτοιου προγράμματος ανατροπής της επίθεσης παρά τις ιδεολογικές και πολιτικές τους διαφορές τους αποτελεί συμβολή στην αναγκαία λαϊκή συσπείρωση και μάχη, στην υπόθεση της εργατικής-λαϊκής αντεπίθεσης.
Κοινή ήταν η πεποίθηση όλων όσων πήραν μέρος στην διαδικασία αυτή ότι σήμερα,μέσα στην οξύτατη καπιταλιστική κρίση που περνά η χώρα μας –που παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις στο εσωτερικό της ευρωζώνης και της Ε.Ε, οι δυνάμεις του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου φορτώνουν τα βάρη αυτής της κρίσης και τα αδιέξοδα της ευρωζώνης και της ΕΕ στην εργαζόμενη πλειοψηφία, οδηγώντας την στην φτώχια, την μαζική ανεργία και την μετανάστευση, την διάλυση των δημόσιων αγαθών και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, καταλύοντας κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας και δημοκρατίας.
Ντόπια πολιτική έκφραση τους αποτελεί το συστημικό τόξο που κέντρο έχει την δικομματική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, η ΔΗΜΑΡ και τα υπό διαμόρφωση «κεντροαριστερά» μορφώματα, καθώς και τα ακροδεξιά «πατριωτικά» σχήματα. Έχει επιπλέον σαν ακροδεξιό δήθεν αντι-συστημικό συμπλήρωμα και φόβητρο την εγκληματική ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής.
Από την άλλη πλευρά στέκεται η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας, που συνθλίβεται από αυτήν την πολιτική. Οι εργάτες, οι υπάλληλοι, τα αυτοασπαχολούμενα και τα μικροαστικά στρώματα, η μικρή και μεσαία αγροτιά , η νεολαία, οι άνεργοι, που έχουν κάθε συμφέρον να ανατρέψουν την κυρίαρχη πολιτική και να ανοίξουν έναν άλλο δρόμο για την χώρα με βάση της εργατικές-λαϊκές ανάγκες.
Κεντρικός πυλώνας της μνημονιακής επίθεσης ενάντια στους εργαζόμενους και τον λαό αποτελεί η ΕΕ. Η ΕΕ αποτελεί ένα σύστημα καπιταλιστικής-ιμπεριαλιστικής ενοποίησης, μία σύγχρονη Βαστίλη των πολυεθνικών και των τραπεζιτών. Έχει στόχο της την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζόμενων σε όλη την Ευρώπη, την ενίσχυση του ρόλου των ηγεμονικών ιμπεριαλιστικών χωρών. Με την ΕΕ καταργείται κάθε έννοια δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας. Όλες οι αποφάσεις μεταφέρονται στα περίκλειστα όργανα του πολυεθνικού κεφαλαίου και των τραπεζιτών.
Το ίδιο το «κοινό νόμισμα», όπως και η «ανεξαρτησία της ΕΚΤ», με τις αντιδραστικές συνθήκες που τις συνοδεύουν (Μάστριχτ, Σύμφωνο για την Οικονομική Σταθερότητα κλπ), τον άμεσο έλεγχο της νομισματικής πολιτικής από το διεθνές τραπεζικό κεφάλαιο, και τον εκβιασμό της «πιστωτικής ασφυξίας», δεν αποτελούν ένα «ουδέτερο εργαλείο», αλλά μέσο για την επιβολή των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων σε όλη την Ευρώπη.
Ειδικά στην περίοδο της κρίσης, η ευρωζώνη και η Ε.Ε. βαθαίνουν ποιοτικά τον αντιδραστικό τους χαρακτήρα, με πυρήνα τους μηχανισμούς της οικονομικής διακυβέρνησης. Η μακάβρια λειτουργία της τρόικας, δηλαδή ο έλεγχος του προϋπολογισμού, οι συστάσεις, οι επιτόπιες αποστολές, οι προειδοποιήσεις, οι κυρώσεις, η μόνιμη και αυξημένη επιτήρηση και τα πρόστιμα, η περικοπή των κονδυλίων, με ή χωρίς την εμπλοκή του ΔΝΤ γίνονται πια μόνιμο χαρακτηριστικό τους. Η ΕΕ δεν μεταρρυθμίζεται, δεν αλλάζει «από μέσα». Μόνο η συνολική σύγκρουση με αυτόν τον μηχανισμό μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για αλλαγές σε όφελος της εργατικής τάξης και των λαών.
Κοινή επιδίωξη μας η ενίσχυση - ανάπτυξη των λαϊκών αγώνων, η συμβολή στην ενότητα των εργαζόμενων, στη βάση ενός προγράμματος που βάζει πάνω από όλα τα συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας, και στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα του κεφαλαίου, των τραπεζιτών, των δανειστών, της ευρωζώνης και της ΕΕ, συνολικά κατά του υπεύθυνου για την κρίση κυρίαρχου καπιταλιστικού συστήματος και του ιμπεριαλισμού.
Το πρόγραμμα για το οποίο παλεύουμε αποτελεί μεταβατικό πρόγραμμα με σοσιαλιστική προοπτική, γιατί ξέρουμε ότι μέσα στα πλαίσια της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, όσο ο πλούτος και η εξουσία θα βρίσκεται στα χέρια μιας μειοψηφίας εκμεταλλευτών η κρίση θα συνεχίζεται, η αντιλαϊκή επίθεση θα κλιμακώνονται και τα δεινά θα συσσωρεύονται.
Οι βασικοί άξονες αυτού του μεταβατικού προγράμματος μας είναι οι ακόλουθοι:
- Η μονομερής κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων καθώς και όλων των νόμων και ρυθμίσεων που επιβλήθηκαν με βάση αυτά
- Η παύση πληρωμών στους δανειστές, η μη αναγνώριση και διαγραφή του χρέους.
- Οι εθνικοποιήσεις όλων των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας χωρίς αποζημίωση, και η λειτουργία τους υπό εργατικό-λαϊκό έλεγχο. Καμιά ιδιωτικοποίηση δημόσιων αγαθών (παιδεία, υγεία, ενέργεια, νερά, συγκοινωνίες κλπ).
- Η ριζική αναδιανομή εισοδήματος και πλούτου, υπέρ της εργασίας και σε βάρος του κεφαλαίου με προτεραιότητα την αντιμετώπιση της ανεργίας, ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, ριζική μείωση του χρόνου εργασίας, προστασία των συλλογικών συμβάσεων και σταθερές σχέσεις εργασίας, δωρεάν εκπαίδευση και υγεία, αποκατάσταση και διεύρυνση των εργατικών δικαιωμάτων. Ο αγώνας ενάντια σε κάθε οικονομική βία σε βάρος των εργαζομένων (χαράτσια, πλειστηριασμοί κλπ)
- Η υπεράσπιση των συλλογικών παραγωγικών δυνατοτήτων των εργαζομένων και της δημιουργικότητας του κόσμου της εργασίας, ενάντια στο κλείσιμο των εργοστασίων, στα λουκέτα και την καταστροφή, για ένα συνολικό ανασχεδιασμό της οικονομίας με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες ενάντια στην λογική του κέρδους και τους κανονισμούς της ΕΕ...
- Η υπεράσπιση, διεύρυνση και ουσιαστικοποίηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών του λαού, η απαλλαγή από κάθε είδους επιτροπεία, η προώθηση θεσμών λαϊκής αυτοδιεύθυνσης σε ολόκληρη την κοινωνία. Η αντίκρουση της κυβερνητικής-κρατικής τρομοκρατίας και της εργοδοτικής δεσποτείας.
- H παροχή ασύλου στους πρόσφυγες και άμεση καθιέρωση νομιμοποίησης όλων των μεταναστών. Κανένας άνθρωπος «λαθραίος», και κανένας μετανάστης χωρίς χαρτιά. Ίσα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα σε έλληνες και μετανάστες, μη αποδοχή των συνθηκών του Δουβλίνου, της Σένγκεν, του Συμφώνου μετανάστευσης, της Frontex. Κλείσιμο των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Όχι στην πολιτική των επαναπροωθήσεων, όχι στην Ευρώπη – φρούριο.
- Αγώνας για τη συντριβή των φασιστικών συμμοριών και του ρατσισμού, που αποτελούν βασικό όπλο για τη διαίρεση και εκμετάλλευση ντόπιων και ξένων εργαζομένων.
- Η υπεράσπιση της ειρήνης, η μη συμμετοχή με οποιονδήποτε τρόπο της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, το κλείσιμο των ξένων βάσεων, η έξοδος από το ΝΑΤΟ, η παραμονή στο οποίο μόνον συμφορές έχει επιφέρει στη χώρα μας, η προώθηση της διεθνιστικής συνεργασίας των λαών στην περιοχή μας και σε όλο τον κόσμο.
- Η πάλη για την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων, για την κατάργηση ακόμη και των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, προϋποθέτει σύγκρουση με την ΕΕ, την ασυμφιλίωτη άρνηση του Ευρωμονόδρομου, έξοδο από την ευρωζώνη, ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ.
Η έξοδος από την ευρωζώνη, η ρήξη-αποδέσμευση από την ΕΕ, αποτελούν την συμβολή των εργαζομένων και του λαϊκού κινήματος της χώρας μας, που αναδεικνύεται σε «αδύνατο κρίκο» της ΕΕ, στον γενικότερο διεθνιστικό αγώνα για την διάλυση της ΕΕ και τη δημιουργία ενός άλλου πλαισίου συνεργασίας στην Ευρώπη σε όφελος των λαών και όχι των πολυεθνικών και των τραπεζιτών. Η θέση μας αυτή είναι σε πλήρη διαχωρισμό από απόψεις που αναπτύσσονται, και αντιπαρατίθενται στην ΕΕ από εθνικιστικές και συστημικές θέσεις.
Το πρόγραμμα αυτό απευθύνεται στους εργαζόμενους και το λαό, στο εργατικό λαϊκό κίνημα που είναι ο πρωταγωνιστής των αλλαγών και των ανατροπών. Μπορεί να επιβληθεί με τη δύναμη του πανεργατικού-παλλαϊκού ξεσηκωμού από ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό λαϊκό κίνημα, με την κοινή δράση των μαχόμενων δυνάμεων της Αριστεράς, που θα υπερβεί τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ .
Στο βαθμό που η πάλη για την επιβολή του προγράμματος αυτού γίνει υπόθεση του κινήματος θα δημιουργηθούν οι υποκειμενικές προϋποθέσεις και οι αναγκαίοι συσχετισμοί ώστε να ανοίξει ο δρόμος για βαθύτερες επαναστατικές αλλαγές σε ρήξη με τον καπιταλισμό σε μια σύγχρονη σοσιαλιστική προοπτική.
Άμεσος πολιτικός μας στόχος είναι η ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής της ΕΕ-ΔΝΤ-και του ντόπιου κεφαλαίου , της δικομματικής τους κυβέρνησης και κάθε κυβέρνησης με αντιλαϊκή πολιτική.
Δεν αποτελεί λύση υπέρ των λαϊκών συμφερόντων μια κυβέρνηση διαχείρισης του συστήματος και της κρίσης του, μια κυβέρνηση, η οποία προδηλώνει ότι θα αποτελέσει τον καλύτερο θεματοφύλακα της ευρωζώνης και της ΕΕ, μια κυβέρνηση που αναγνωρίζει το χρέος και δηλώνει ότι θα το πληρώσει, όπως αυτή που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Μια τέτοια κυβέρνηση αντικειμενικά θα οδηγηθεί σε μια νέα έκδοση των πολιτικών λιτότητας και αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων ενάντια στους εργαζόμενους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ παρά την εκλογική τους δύναμη, αν και για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, έχουν αποτύχει στο να οργανώσουν μια διέξοδο προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων .
Ο ΣΥΡΙΖΑ παρά τις όποιες εσωτερικές αντιδράσεις, υποτάσσεται στις «κόκκινες γραμμές» του διεθνούς και ντόπιου κυρίαρχου συστήματος, μειώνοντας έτσι τις λαϊκές προσδοκίες. Υποτιμά τη λαϊκή οργάνωση της αντίστασης και του ξεσηκωμού. Ωθεί το κίνημα σε αδράνεια, και στη λογική της ανάθεσης των ελπίδων στην «αριστερή κυβέρνηση» και έτσι αντικειμενικά υπονομεύει την δυνατότητα ανάπτυξής του. Με την ακολουθούμενη πολιτική του εντέλει αποτελεί ένα δίαυλο ενσωμάτωσης της λαϊκής αντίστασης στο κυρίαρχο σύστημα.
Από την άλλη, η ηγεσία του ΚΚΕ παραπέμπει τα πάντα (μεταξύ αυτών και την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ) στο απροσδιόριστο μέλλον της «εργατικής λαϊκής εξουσίας» και αρνείται να θέσει άμεσους πολιτικούς στόχους πάλης για την ανατροπή της βάρβαρης επίθεσης, θεωρεί ότι δεν υπάρχει δυνατότητα ρηγμάτων και κατακτήσεων, υποτιμά τις λαϊκές ανατρεπτικές δυνατότητες, αρνείται πεισματικά κάθε μετωπική δράση, υπονομεύει με την υποχωρητικότητα του όλους τους μεγάλους αγώνες του λαού μας.
Σε αυτή τη μεγάλη υπόθεση ένα πρώτο βήμα αποτελεί η προσπάθειά μας για μια σταθερή μετωπική συμπόρευση, όπου συσπειρώνονται δυνάμεις και αγωνιστές της αντικαπιταλιστικής-επαναστατικής αριστεράς, της αντιιμπεριαλιστικής και αντιμονοπωλιακής πάλης, της ρήξης με το ευρώ και την ΕΕ, της σύγχρονης σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής προοπτικής, αλλά και ευρύτερα αγωνιστικά ρεύματα που συγκινούνται από τα πάντα συγκλονιστικά αιτήματα για δημοκρατία, ελευθερία κοινωνικά δικαιώματα και χειραφέτηση των εργαζομένων και των λαών.
Η κοινή αυτή πολιτική δήλωση αποτελεί ένα πρώτο βήμα στην κατεύθυνση της μετωπικής συμπόρευσης, της κοινής παρέμβασης στις κοινωνικές και πολιτικές μάχες της ερχόμενης περιόδου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου