Κ.Μαραγκός για το Avantgarde
Η «επανάσταση της γραβάτας» κραυγάζει στο πρωτοσέλιδό τους τα ΝΕΑ, η «επανάσταση της γραβάτας» τσιρίζει από το νεοφιλεύθερο Liberal ένας γνωστός λακές του δόγματος του σοκ, «Η εξέγερσις της αστικής τάξεως» στο πρωτοσέλιδο η Εστία, στους δρόμους το «κίνημα της γραβάτας» από το Έθνος, και δώσ’ του τα κιτρινoκάναλα από τον Σκαι, Σταρ, Mega, Αντ1, από την Τρέμη μέχρι τον Μπογδάνο για τους επιστήμονες που παράγουν πλούτο (ποιοι οι δικηγόροι;) για να «ταΐζουν τους αργόσχολους του δημοσίου και τους συνταξιούχους» και οι συριζαιοι να διορίζουν μετακλητούς τους δικούς τους αντί να τους παίρνουν από τη ΝΔ ή το Ποτάμι κατευθείαν που έχουν και τους πιο άξιους για να στελεχώνουν το κράτος. Και η αριστερά (πέρα από το Σύριζα) χάσκει για ακόμα μια φορά.
Περισπούδαστα άρθρα (σαν αυτό από την Ίσκρα) απαιτούν από την Αριστερά «να μην εγκλωβιστεί σε ένα πολιτικό και ιδεολογικό πλαίσιο που θα αντιλαμβάνεται περιορισμένα τις κοινωνικές συμμαχίες» προκείμενου «να δημιουργηθεί ένα μεγάλο αυθόρμητο, παλλαϊκό μέτωπο της εργατικής τάξης με τα μικρομεσαία στρώματα». Με ποια στρώματα; Προφανώς με αυτά που αντιπροσωπεύει… «το «κίνημα της γραβάτας», το κίνημα δηλαδή των στρωμάτων εκείνων που, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, στήριξε το ΝΑΙ, έρχεται να συναντήσει στο δρόμο τα κοινωνικά στρώματα που στήριξαν το ΟΧΙ. Η συνάντηση αυτή αποτελεί ένα μεγάλο συστημικό κίνδυνο. Ένα κίνδυνο όμως που για να πραγματωθεί απαιτείται η «από τα πάνω», η πολιτική δηλαδή, πρωτοβουλία. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα για την Αριστερά σήμερα».
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς σε όλα αυτά; Την αλητεία των φιλελέδων που απαιτούσαν να ψηφιστούν οι προτάσεις Γιουνκερ στο δημοψήφισμα και να μείνουμε με κάθε κόστος στο ευρώ; Την υποκρισία του Δικηγορικού Συλλόγου και του καραγκιόζη Παναγόπουλου που καλούσαν και αυτοί μαζί με τους φιλελέδες στο ΝΑΙ, όλο αυτό το συρφετό μαζί με τα γνωστά πρόθυμα σκουλήκια του επίσημου πολιτικού κόσμου που με το πιο απίστευτο θράσος παραδέχονται δια του Στουρνάρα ότι οργάνωναν πραξικόπημα σε περίπτωση που η κυβέρνηση έθετε σε εφαρμογή οποιοδήποτε άλλο σχέδιο πέρα από το ευρώ τις μέρες πριν και μετά το δημοψήφισμα;
Ή τη βλακεία της αριστεράς που φαντασιώνεται για ακόμα μια φορά (μετά τους αγανακτισμένους) φαρδιά κοινωνικά μέτωπα με τον εθνικό βούρκο του μικροαστισμού που ενδιαφέρεται απλά να εξαιρεθεί για ακόμα μια φορά από τα επώδυνα μέτρα, χωρίς φυσικά να του καίγεται καρφί αν θα τα φορτωθούν οι από κάτω από δαύτους, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι νεώτεροι ή κατώτεροι στην ιεραρχία συνάδελφοί τους, οι συνταξιούχοι κοκ.
Για ακόμα μια φορά η αριστερά δεν μπορεί να δει 2 μέτρα πέρα από τη μούρη της. Και όταν λέμε αριστερά δεν εννοούμε φυσικά τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Συριζα αποφάσισε να ψηφίσει και να εφαρμόσει το 3ο μνημόνιο. Δικαιολογίες φυσικά υπάρχουν, αλλά δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία παρά μόνο για αυτούς που τις χρειάζονται σαν άλλοθι για τις επιλογές τους. Ο Συριζα διάλεξε στρατόπεδο, ακόμα κι αν για την αστική τάξη παραμένει ξένο σώμα. Αυτό κάνει ακόμα πιο ελεεινή τη στάση του Σύριζα που ενώ κάνει τα πάντα για να κερδίσει την εύνοια των αφεντικών επιδεικνύοντας την πρέπουσα διαγωγή, στο τέλος θα τον πετάξουν σαν στυμμένη λεμονόκουπα να τον φάνε τα ποντίκια.
Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι τι γίνεται από κει και πέρα. Και σε αυτό είμαστε ξεκάθαροι. Καμία θετική διέξοδο δεν προμηνύει το κλείσιμο του ματιού στο φιλελέδικο απόπατο που ξεκολλάει δήθεν από τους καναπέδες του για να βρεθεί στο δρόμο. Με τους μεγαλοαγρότες της Λάρισας και των Σερρών που μπορεί να επιτίθενται στους αριστερούς – του Σύριζα – να καίνε τις σημασίες του και να λοιδορούν τα στελέχη του, αλλά ας μην κρυβόμαστε. Όταν σκίζουν και καίνε τις σημαίες του Συριζα πολύ θα θέλανε να καίνε και τις κόκκινες σημαίες και όλη την αριστερά μαζί. Γιατί πουθενά αυτοί οι αγρότες μαζί και οι επιστήμονες της γραβάτας δεν μιλάνε για τα μνημόνια, όλα τα μνημόνια, γιατί δεν λένε για την Ε.Ε. την τρόικα, το ευρώ; Γιατί δεν κυνηγάνε μαζί με τους βουλευτές του Συριζα και τους προηγούμενους απόγονους των χιτών και όλα τα λαμόγια που λυμαίνονται τη χώρα από εμφύλιο – για να μην πούμε από το 1821 – και μετά; Μα δεν τους κυνηγάνε γιατί απλά θέλουν να τους ξαναφέρουν πίσω. Κι αυτός είναι ο λόγος που τα κανάλια των μεγάλων μιντιαρχών, και όλοι οι πάμπλουτοι μεγαλοδημοσιογράφοι μαζί και τα κόμματα που στήριξαν όλα τα μνημόνια και τη φιλελέδικη αντίδραση, που από θέση αρχής είναι ενάντια στις απεργίες, τις πορείες, τα κλεισίματα δρόμων, τα μπλόκα, τα λιντσαρίσματα πολιτικών, τώρα ξαφνικά έχουν μεταμορφωθεί στους καλύτερους χορηγούς και σπόνσορες του κινήματος της γραβάτας, των επιστημόνων που οι νεοκομμουνιστές του Συριζα θέλουν να τους κάνουν ίσωμα με την υπόλοιπη κοινωνία, και ω εκ θαύματος και με τα μπλόκα της αγροτιάς που πλήττεται από το ασφαλιστικό του Κατρούγκαλου. Μιλάμε για πολύ δούλεμα, αλλά και άπειρους χάννους δεξιά και αριστερά που είναι έτοιμοι να το καταπιούν αμάσητο.
Πλακάτ σε φιλέδικο lay out περιφέρονται χωρις προβλημα στις μαζώξεις της γραβάτας
Το ασφαλιστικό Κατρούγκαλου
Κατ’ αρχήν δεν είναι το ασφαλιστικό του Κατρούγκαλου, αλλά το ασφαλιστικό του 3ου μνημονίου που το ψήφισαν όλοι μαζί οι πρώην και φρέσκοι πρόθυμοι των μνημονίων. Όποιος το ψήφισε το καλύτερο που έχει είναι να κάνει είναι να βγάλει τώρα το σκασμό. Αλλά μερικοί θέλουν να κάνουν και μέτωπα μαζί τους. Έλα … στο τόπο σου και ρέστα μη γυρεύεις. Ας είναι όμως. Πάμε παρακάτω.
Το βασικό του ασφαλιστικού προφανώς και δεν αφορά τις γελοιότητες του κινήματος της γραβάτας ούτε τις αυξημένες εισφορές των αγροτών. Το ασφαλιστικό είναι πρώτα από όλα μια επίθεση στη μισθωτή εργασία από τη στιγμή που αυξάνει τα όρια ηλικίας πάνω από 7 χρόνια μέσο όρο. Είναι μια επίθεση στο ύψος της σύνταξης αφού με τις αναπληρώσεις συν την εθνική σύνταξη που ακόμα δεν ξέρουμε αν θα την παίρνουν όλοι που έχουν μαζέψει μια 15ετια ένσημα (η τρόικα ζητάει 20ετια και να χορηγείται με εισοδηματικά κριτήρια ή να μειωθεί πολύ κάτω από τα 380 ευρώ) οι συντάξεις θα μειωθούν από 15% μέχρι 40% πάνω στις ήδη τεράστιες μειώσεις που έχουν υποστεί από τα προηγούμενα δύο μνημόνια. Επιπλέον καταργούνται μέχρι το 2019 το ΕΚΑΣ που έκανε κάπως ανεκτή την κατώτερη σύνταξη, ενώ το εφάπαξ και οι επικουρικές θα μειώνονται μέχρι να καταργηθούν.
Σήμερα υπάρχουν 2,6 εκ συνταξιούχοι με μια ετήσια δαπάνη για συντάξεις κάπου στα 25 δις από τα οποία χοντρικά τα μισά δίνονται από τον προϋπολογισμό και τα άλλα μισά από τις εισφορές στα ταμεία. Με την αύξηση κατά 7 τουλάχιστον χρόνια των ορίων συνταξιοδότησης από το 2025 και μετά που θα γενικευτεί η εφαρμογή του νέου ασφαλιστικού η δαπάνη αυτή θα μειωθεί στο μισό. Πρώτο γιατί οι δικαιούχοι θα μειωθούν στο 65% των σημερινών αφού η μέση συνταξιοδοτική περίοδος από 20 χρόνια θα πέσει στα 13, χωρίς να συνυπολογίζουμε την επιπλέον μείωση που θα προκύψει από τα εκατομμύρια ανέργους ή απασχολούμενους στη μαύρη εργασία που δεν θα καταφέρουν ποτέ να μαζέψουν 4500 ή ακόμα χειρότερα 6000 ένσημα που ζητάει η τρόικα. Από κει και πέρα όσοι θα πάρουν στα 67 κάποια σύνταξη θα είναι μειωμένη σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνει το ίδιο το υπουργείο χωρίς να υπολογίσουμε τι θα συμφωνηθεί στο τέλος από 20 μέχρι 40%. Έτσι ο στόχος να μειωθεί η συνολική δαπάνη στο μισό δηλαδή κάπου στα 13-14 δις θα γίνει εφικτός.
Να πληρώσουν οι άλλοι άλλα όχι εμείς
Για όλα αυτά δεν γίνεται η παραμικρή συζήτηση στα κανάλια της διαπλοκής. Το μόνο που μας λένε είναι για το πόσο θα θιγούν οι «επιστήμονες» μεγαλογιατροί, δικηγόροι, πολιτικοί μηχανικοί και αρχιτέκτονες. Αυτοί που δήθεν «παράγουν πλούτο, ο ιδιωτικός τομέας που κατασπαράσσεται από το αδηφάγο δημόσιο από τους κρατιστές του Σύριζα».
Μιλάνε όλοι αυτοί που τρώγανε με χρυσά κουτάλια από τις κρατικές επιδοτήσεις, που έχτιζαν πολυκατοικίες και δρόμους με τα δανεικά που δίνανε οι τράπεζες πλουτίζοντας πουλώντας 3αρια και 4αρια σε τιμές 3 φορές πάνω από την αξία τους, οι γιατροί και οι δικηγόροι του ιδιωτικού τομέα φυσικά που στην μπελ επόκ του ελληνικού καπιταλισμού στην εποχή της μεγάλης φούσκας ρήμαξαν τα ασφαλιστικά ταμεία και κάθε απόκληρο μετανάστη για να του βγάλουν 2 παλιόχαρτα μπας και πάρει μια πράσινη κάρτα και μισή άδεια παραμονής. Και τι ζητάνε λοιπόν αυτοί οι επιστήμονες; Να φύγει το ασφαλιστικό μαζί με το 3ο μνημόνιο; Όχι φυσικά. Αυτό που ζητάνε είναι να εξαιρεθούν από τα βάρη που προβλέπονται για τους ίδιους.
Στο ασφαλιστικό που έφερε ο Κατρούγκαλος αλλάζει το σύστημα εισφορών των ελεύθερων επαγγελματιών. Ενώ μέχρι τώρα υπήρχε μια στάνταρ εισφορά ανάλογα με τα χρόνια που είχε κανείς στο επάγγελμα, τώρα οι εισφορές θα υπολογίζονται αναλόγως του εισοδήματος, όπως δηλαδή συμβαίνει με τις ασφαλιστικές εισφορές της μισθωτής εργασίας. Το σύνολο των εισφορών θα φτάνει το 38,4% του εισοδήματος, 20% για τη Σύνταξη, 6.9% για περίθαλψη, 7,5% για το επικουρικό και 4% για το εφάπαξ. Τα ίδια περίπου ποσοστά ισχύουν επί των μεικτών αποδοχών των εργαζόμενων. Γιατί λοιπόν εξεγείρονται οι πρωτοκλασάτοι γιατροί, δικηγόροι, πολιτικοί μηχανικοί. Γιατί θα αναγκαστούν να πληρώσουν πραγματικά μεγαλύτερες εισφορές από αυτές που πληρώνουν σήμερα. Πχ ένας μεγαλοδικηγόρος σήμερα πληρώνει 4500 το χρόνο όσο κι αν είναι το εισόδημά του. Αυτό είναι δίκαιο; Για έναν δικηγόρο που δεν έχει μεγαλοπιαστεί οι εισφορές αυτές μπορεί να είναι τεράστιες ενώ για έναν Κούγια να είναι ψίχουλα. Η αδικία εδώ δεν είναι στις αναλογικές με το εισόδημα εισφορές, αλλά στα κατώτερα πλαφόν. Για παράδειγμα ξανά στους δικηγόρους από μηδενικό εισόδημα μέχρι 5000 οι εισφορές ορίζονται στις 2823 ευρώ το χρόνο. Μέχρι σήμερα για τα 5 πρώτα χρόνια στο επάγγελμα οι εισφορές ήταν στα 1500 ευρώ. Αυτό πράγματι είναι εξουθενωτικό για τους νέους δικηγόρους. Όμως και αυτοί μετά τον 5ο χρόνο θα πρέπει να πληρώνουν 4500 ευρώ για να διατηρήσουν την δικηγορική άδεια. Τώρα τουλάχιστον αν έχουν εισόδημα μέχρι 11000 θα πληρώνουν μικρότερες εισφορές. Αυτό ισχύει φυσικά και για όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες. Αν λοιπόν η αριστερά θέλει να υπερασπιστεί τη φτωχολογιά των δικηγόρων ή των πολιτικών μηχανικών ας απαιτήσει το εισοδηματικό πλαφόν να πέσει στο μισό, με την ίδια λογική που και ένας μισθωτός μπορεί να ανανεώνει το βιβλιάριο υγείας με 100 ένσημα, έστω κι αν αυτό θα μετράει σε αντίστοιχο συντάξιμο χρόνο. Εκτός κι αν ζητάμε οι ελεύθεροι επαγγελματίες ή οι αγρότες να πληρώνουν τις μισές ασφαλιστικές εισφορές και να κατοχυρώνουν πλήρες έτος ασφάλισης. Εν πάση περιπτώσει αν υπάρχουν ταξικές διαφοροποιήσεις μεταξύ των ελεύθερων επαγγελματιών (των δικηγόρων ή των γιατρών ή των πολιτικών μηχανικών) ας φανερωθούν και ας διαμορφωθεί ένα ανταγωνιστικό πλαίσιο διεκδικήσεων με τα λαμόγια που απλά ζητάνε να εξαιρεθούν από τη λιτότητα εις γνώσιν τους ότι θα συνεχίσουν να πληρώνουν αυτοί που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.
Μα θα πει κανείς δεν είναι όλοι οι δικηγόροι το ίδιο. Καμία αντίρρηση. Αν δεν είναι λοιπόν το ίδιο τότε ας διαφοροποιηθούν όσοι αισθάνονται ότι δεν μοιράζονται τα ίδια αιτήματα με το Λυκουρέζο και τον Κούγια. Όσοι δεν θέλουν να είναι το άλλοθι των εταιρειών των μεγαλοδικηγόρων με τα εκατοντάδες χιλιάδες εισόδημα. Αλλά μέχρι τώρα δεν έχει φανεί τίποτα τέτοιο. Και όσο δεν γίνεται αυτή η διαφοροποίηση τότε ως πολιτική συμπεριφορά είναι το ίδιο. Ο ένας κρύβεται πίσω από τον άλλον περιμένοντας ότι θα σωθούν από κοινού. Στην πραγματικότητα συνυπάρχουν και μέσω αυτής της συνύπαρξης χτίζεται για ακόμα μια φορά η γραμμή της ταξικής συνεργασίας, του δήθεν ευρύτερου μετώπου της εργατικής τάξης με τα μικροαστικά στρώματα. Τρίχες κατσαρές. Κανένα τέτοιο μέτωπο δεν μπορεί να υπάρχει και ειδικά κάτω από την ηγεμονία της ηγεσίας των γραβατάκιδων και με σπόνσορα το Σκάι και το Mega.
Θα πει κανείς ότι η βάση των γιατρών και των δικηγόρων δεν έχει σχέση με την ηγεσία των συλλόγων τους. Μπα και ποιος τους εκλέγει; Και εν πάση περιπτώσει ας διαφοροποιηθεί αυτή η βάση τώρα, που είναι σε αγώνα, με τις ηγεσίες της που απλά εξυπηρετούν τα συμφέροντα των μεγαλοδικηγόρων, των μεγαλογιατρών και των μεγάλων τεχνικών εταιρειών. Όλων αυτών που θέλουν να αποφύγουν και την υποχρέωση από δω και πέρα να πληρώνουν τα 2/3 των εισφορών σε όσους δουλεύουν στις εταιρίες τους με μπλοκάκι ως δήθεν συνεργάτες, ενώ στην πραγματικότητα βρίσκονται σε καθεστώς μόνιμης υπαλληλικής σχέσης. Η αριστερά τι λέει επ’ αυτού; Να πληρώνουν οι εργοδότες ή όχι τις εισφορές των υπαλλήλων τους δικηγόρων; Ή είμαστε όλοι συνάδελφοι;
Όχι άλλο σανό από ψευδαισθήσεις
Αν κάτι έπρεπε να ανησυχεί την αριστερά που βιάζεται να κάνει πλατιά μέτωπα (με ποιους άραγε και γιατί) είναι η απουσία της εργατικής τάξης και της νεολαίας από τις κινητοποιήσεις. Οι μικροαστοί που κινητοποιούνται το μόνο που θέλουν είναι να σώσουν το τομάρι τους. Θα άξιζε να τους υποστηρίξει κανείς αν τουλάχιστον είχαν ένα ξεκάθαρο πολιτικό λόγο. Αν έστρεφαν τα πυρά τους ενάντια σε όλους όσους έφεραν και εφαρμόζουν με μένος τα μνημόνια και τις πολιτικές της αστικής αντεπανάστασης. Αν είχαν ένα αλληλέγγυο λόγο και για τα υπόλοιπα στρώματα της κοινωνίας και ειδικά για την μεγάλη ππλειοψηφία που ζει σε συνθήκες άθλιες καλώντας και αυτούς σε ένα κοινό και για τους ίδιους σκοπούς αγώνα. Αλλά όχι. Οι κινητοποιήσεις αυτές στρέφονται κατευθείαν ενάντια στα υπόλοιπα κοινωνικά στρώματα. Μιλάνε με απαξιωτικό λόγο για τον κόσμο που δουλεύει στο δημόσιο, ακόμα και για τους συνταξιούχους. Σχεδόν το λένε ανοιχτά. Να μειωθούν οι συντάξεις ή να γίνουν απολύσεις στο δημόσιο παρά να αυξηθούν οι εισφορές τους. Με τέτοια κανιβαλική λογική είναι τουλάχιστον γελοίο να μιλάει κανείς για κάποιο μέτωπο μαζί τους. Και όχι μόνο αυτό. Δεν υπάρχουν μέτωπα χωρίς πολιτική εκπροσώπηση. Οι «επιστήμονες» έχουν εκχωρήσει την πολιτική τους εκπροσώπηση στη ΝΔ, το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ στις φιλελέδικες ηγεσίες τους που συνεχίζουν να υποστηρίζουν τα εμετικά τους ναι στον Γιουνκερ και τον Σοιμπλε για να «μείνουνε Ευρώπη», και είναι σε διαρκές on line με τους μιντιάρχες που επίσης υποστηρίζουν το γελοίο κίνημα της «γραβάτας», μια ορολογία που υιοθετεί ακόμα και η αριστερά της Ίσκρα που θέλει να κάνει μέτωπα μαζί του. Αλλά αυτό το μέτωπο δε μπορεί να αφήνει απ’ έξω και τις πολιτικές εκπροσωπήσεις των συστατικών του μερών. Μέτωπο με το κίνημα της γραβάτας ή με τους αγρότες που κυνηγάνε συριζαιους αλλά όχι πολιτευτές της ΝΔ και δεν βγάζουν τσιμουδιά για τα μνημόνια, είναι μέτωπο με τη δεξιά αντιπολίτευση στον Τσίπρα.
Εντάξει να πάει στο διάολο ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του, άλλα μην νομίζει κανείς ότι αν ανατραπεί αυτή τη στιγμή υπάρχει κάτι άλλο πέρα από τον Μητσοτάκη, το Βενιζέλο και τον Θεοδωράκη. Σε αυτό ελπίζει και το κίνημα της γραβάτας μπας και εξαιρεθεί κι σώσει την πάρτη του. Ίσως έτσι σωθεί η τιμή της αριστεράς που ο Τσίπρας συνεχίζει να τη διασύρει μέσα στις λάσπες. Αλλά αυτό είναι που μας έχει απομείνει; Μήπως αυτή η άλλη αριστερά που νιώθει ότι κρατάει την ψυχή της καθαρή, αναρωτιέται γιατί η οργή κατά του Τσίπρα πάει δεξιά και όχι αριστερά; Μήπως αντί να ασχολείται με τους δικηγόρους και τους τρακτερατζηδες που δεν θέλουν να δίνουν 1500 το χρόνο ασφαλιστικές εισφορές από τα 950 που δίνουν σήμερα, πρέπει να ασχοληθεί με τα εκατομμύρια 20αρηδες και 30αρηδες που δεν θα πάρουν ποτέ και καμία σύνταξη; Μήπως πρέπει να αντιληφθεί επιτέλους αυτή η αριστερά ή έστω ο κόσμος της ότι το κοινωνικό συμβόλαιο έχει τελειώσει προ πολλού μαζί και το κράτος πρόνοιας και ως εκ τούτου δεν έχει νόημα να επενδύει κανείς την πολιτική του τύχη στα ερείπια αυτού του συστήματος που νομίζουν ότι με κάποιο μαγικό τρόπο θα επανέλθει στις πρότερες δόξες του; Αλλά τι ζητάμε τώρα; Η αριστερά αυτή έχει μάθει να εκπροσωπεί τα συμφέροντα των στρωμάτων που έστω και υπό αυτό το κοινωνικό συμβόλαιο εξασφάλιζαν κουτσά στραβά την αναπαραγωγή τους, ακόμα κι αν αυτό είχε σαν αντάλλαγμα την απουσία οποιουδήποτε επαναστατικού σχεδίου πέρα από την αστική δημοκρατία και τον καπιταλισμό. Το ζήτημα είναι αν η αριστερά μπορεί να δει τον εαυτό της πέρα από αυτές τις διαμεσολαβήσεις. Πέρα από το να είναι απλά η αριστερά του – κοινωνικού – κράτους και της αστικής δημοκρατίας. Αν μπορεί να είναι μια επαναστατική αριστερά. Αν δεν μπορεί απλά θα θαφτεί μέσα στα συντρίμμια του κοινωνικού συμβολαίου, όπως θάφτηκε ήδη ο Σύριζα, αφού πρώτα ξεφτιλιστεί στο εθνικό τουρλουμπούκι των αγανακτισμένων κάποτε και των γραβατωμένων σήμερα.
Στις 4 Φλεβάρη η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ και το κίνημα της γραβάτας κήρυξαν απεργία ενάντια στο ασφαλιστικό. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα βρεθούμε μπροστά σε ένα καρνάβαλο με γραβάτες και κουστουμάτους που οι καημενούληδες δεν έχουν να πληρώσουν τις 10 πιστωτικές τους, δίπλα σε ανθρώπους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.
Πηγή:Avantgarde
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου