Τι είδε ο Α.Τσίπρας στις Ηνωμένες Πολιτείες;

Της Αριάδνης Αλαβάνου

Πέραν της καθιερωμένης, και κοινότοπης πλέον, auto da fe στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη, που επαναλήφθηκε σε αμερικανικό έδαφος τούτη τη φορά και, βέβαια, κέρδισε τη δημοσιότητα – έχει ενδιαφέρον τι “είδε” ο Α. Τσίπρας στις ΗΠΑ, τι “δεν είδε” και πώς τον είδαν.

Πρώτο, λόγω και της επικαιρότητάς του, "δεν είδε" τα πρωτοσέλιδα ρεπορτάζ της “Washington Post” και των “New York Times” των ημερών της επίσκεψής του που ανέφεραν ότι οι Αμερικανοί “κλιμακώνουν τη βοήθεια προς τους Γάλλους για τη στρατιωτική επέμβαση στο Μαλί”, το νέο Αφγανιστάν, όπως ομολογείται από κατεστημένους κύκλους. Η σιγή, η απουσία ακόμη και ενός διπλωματικού σχολίου, γι' αυτή την επέκταση σε άλλη ήπειρο του “πολέμου κατά της τρομοκρατίας”, στην οποία εμπλέκεται άμεσα η Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι εκκωφαντική, όταν βρίσκεται κανείς στην πρωτεύουσα της χώρας που παίζει πρωταγωνιστικό στις στρατιωτικές επεμβάσεις. 

Δεύτερο, "είδε" παράγοντες που θα τον άκουγαν με κατανόηση. Στην ομιλία του στο Ινστιτούτο Brookings, ο Α. Τσίπρας κάλεσε τους Αμερικανούς ιθύνοντες να εξακριβώσουν ιδίοις όμμασι τι συμβαίνει στην Ελλάδα :

“ Αν θέλετε να δείτε με ποιο τρόπο η επιβολή του μεγαλύτερου προγράμματος δημοσιονομικής πειθαρχίας εν καιρώ ειρήνης, αποτυγχάνει ως προς την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους, ελάτε στην Ελλάδα. Εάν θέλετε να δείτε με ποιο τρόπο η κλεπτοκρατία καταφέρνει να παραμείνει στην εξουσία έχοντας καταστρέψει ένα ολόκληρο έθνος, ελάτε στην Ελλάδα”.

Ποιους κάλεσε; Παραθέτουμε από ρεπορτάζ του Τύπου ποιοι ήταν μεταξύ των εκλεκτών προσκεκλημένων: στελέχη της Γουόλ Στριτ, μέλη μεγάλων think-tanks, πανεπιστημιακοί ... Παράγοντες του αμερικανικού κατεστημένου που δεν χρειάζεται να έλθουν στην Ελλάδα για να δουν τα αποτελέσματα της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Ήταν οι πρώτοι διδάξαντες και τα ξέρουν από πρώτο χέρι, εφόσον με τη “Συναίνεση της Ουάσιγκτον” και τα προγράμματα διαρθρωτικής προσαρμογής ισοπέδωσαν τις κοινωνίες της Λατινικής Αμερικής, της Ανατολικής Ευρώπης και πλείστες όσες του Τρίτου Κόσμου, τα τελευταία 30 χρόνια, φορτώνοντάς τις με χρέη, επιβάλλοντας ιδιωτικοποιήσεις, λιτότητα και καταστροφή των όποιων κοινωνικών υπηρεσιών. Όσο για την κλεπτοκρατία: παραδοσιακά στηρίζουν κλεπτοκράτες σ' όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου, μεταξύ των οποίων τους πιο διεφθαρμένους δικτάτορες. 

Δεν κόμισε τίποτε καινούργιο στην Ουάσιγκτον λοιπόν, παρά μόνο ίσως κάποιο συγχωροχάρτι, απευθυνόμενος σ' αυτούς τους ίδιους με τα εξής λόγια:

“Θέλω να σας πω ότι οι άνθρωποι στην Ελλάδα, ακόμη και της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, σας θεωρούν συνοδοιπόρους στην πολύπλευρη, αλλά σημαντική επιχείρηση για την αποκατάσταση της ευημερίας και της ελπίδας στις δύο πλευρές του Ατλαντικού”.

Τρίτο, ο Α. Τσίπρας "είδε" μια συνολικά προοδευτική διαχείριση της κρίσης από τον Μπ. Ομπάμα και έσπευσε να την επισημάνει άμα τη αφίξει του σχεδόν στις ΗΠΑ. 

«... πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι και η χθεσινή ομιλία του Αμερικανού προέδρου, κατά τη διάρκεια της ορκωμοσίας του, ήταν μια ομιλία που είχε στο βασικό της περιεχόμενο την στήριξη της μεσαίας και κατώτερης τάξης, τον όρο «κοινωνική δικαιοσύνη», ένα συνολικά προοδευτικό προσανατολισμό... " (Πηγή: Καθημερινή/ΑΜΠΕ, 22/1).

Ως προς τον "συνολικά προοδευτικό προσανατολισμό" της πολιτικής Ομπάμα, θα δώσουμε το λόγο σε δύο γνωστούς Αμερικανούς πολιτικούς που υπογραμμίζουν όσα δεν είδε ή δεν θέλησε να δει ο Α. Τσίπρας και το επιτελείο του. Ο ένας είναι ο Ρόμπερτ Ράιχ, υπουργός Εργασίας επί Κλίντον. Ο άλλος είναι ο Ραλφ Νέιντερ, υποψήφιος πρόεδρος με το Κόμμα των Οικολόγων. Δεν πρόκειται για αριστερούς ριζοσπάστες. Και οι δύο ανήκουν στο αμερικανικό κατεστημένο και ασκούν μια πολύ μετριοπαθή, αλλά εύστοχη κριτική για τον κοινωνικο-ταξικό χαρακτήρα της επεκτατικής οικονομικής πολιτικής του Μπ. Ομπάμα, που τόσο εκθείασε ο Α.Τσίπρας, την εξωτερική πολιτική και το πώς λειτουργεί η αμερικανική δημοκρατία.Εξαιρετικά χρήσιμη για όσους πρεσβεύουν αφελείς(;) απόψεις του τύπου "Διεύρυνση του ρήγματος Ουάσιγκτον-Βερολίνου προς όφελος της Ελλάδας" ("Αυγή" 27/1, ρεπορτάζ Γ. Κυρίτση). 

Αναφέρει ο Ρ. Ράιχ, σε άρθρο του, στους “Financial Times” (2/4/2012):

"Οι έμποροι ειδών πολυτελείας χαμογελούν. Το ίδιο και οι ιδιοκτήτες πολυτελών εστιατορίων, οι πωλητές πανάκριβων αυτοκινήτων, αυτοί που πουλάνε πακέτα διακοπών , οι οικονομικοί σύμβουλοι και οι προσωπικοί γυμναστές. Γι' αυτούς και τους πελάτες τους, η ύφεση έχει τελειώσει. Η ανάκαμψη αναπτύσσει τώρα πλήρη ταχύτητα. [...] Το υπουργείο Εμπορίου ανέφερε την περασμένη Πέμπτη (29/3) ότι το τελευταίο τρίμηνο σημειώθηκε οικονομική μεγέθυνση, με αναγωγή σε ετήσια βάση, της τάξης του 3% ... Και το προσωπικό εισόδημα αυξήθηκε πολύ. Οι Αμερικανοί μάζεψαν λεφτά με τη σέσουλα, πάνω από 13 τρισ. δολάρια, 3,3 δισ. περισσότερα από προηγουμένως.

Όμως, όλα τα οφέλη πήγαν στο εισοδηματικά ανώτερο 10% και τη μερίδα του λέοντος πήρε το ανώτερο 1%. Πάνω από το ένα τρίτο πήγε σε 15.600 υπερπλούσια νοικοκυριά αυτού του 1%. [...] Το 2010, το 93% των οικονομικών οφελών πήγε στο πλουσιότερο 1%. Περίπου το 37% των οφελών πήγε στο ακόμη πλουσιότερο 1/10 του 1%. Κανένας που βρίσκεται κάτω από το εισοδηματικά ανώτερο 10% δεν ωφελήθηκε οικονομικά. [...]

Εν τω μεταξύ, τα επιδόματα που υποχρεούται να παράσχει ο εργοδότης συνεχίζουν να μειώνονται όσον αφορά το εισοδηματικά κατώτερο 90% των Αμερικανών. Η μερίδα των ανθρώπων με ασφάλιση υγείας από τους εργοδότες μειώθηκε από 59,8%, το 2007, στο 53,3% το 2010, σύμφωνα με το υπουργείο Εμπορίου. Και η μερίδα των εργατών στον ιδιωτικό τομέα που είχαν συνταξιοδότηση μειώθηκε από 42% το 2007 στο 39,5% το 2010. [...]Η αξία των χρηματοπιστωτικών τίτλων που έχουν τα αμερικανικά νοικοκυριά αυξήθηκε κατά 1,4 τρισ. δολάρια το τέταρτο τρίμηνο του 2011. Και εφόσον το 90% αυτών των τίτλων βρίσκεται στα χέρια του πλουσιότερου 10% του πληθυσμού και το 38% στα χέρια του ακόμη πλουσιότερου 1%, το 10% έγινε ακόμη πιο πλούσιο κατά 1,3 τρισ. δολάρια και το 1% πιο πλούσιο κατά 554,8 δισ. δολάρια. 

Αν όμως βρίσκεται κανείς στο εισοδηματικά κατώτερο 90%, πιθανώς έχει ελάχιστες αν όχι και καμία μετοχή. Το σημαντικότερο περιουσιακό του στοιχείο είναι το σπίτι του. Και ιδού το μέγιστο πρόβλημα. Οι τιμές των κατοικιών είναι μειωμένες πάνω από το ένα τρίτο σε σχέση με το ανώτερο σημείο τους το 2006 και συνεχίζουν να μειώνονται. Η μέση τιμή ενός σπιτιού τον Φεβρουάριο ήταν 6,2% χαμηλότερη από ό,τι ένα χρόνο πριν ... Αυτή είναι η πιο μονόπαντη ανάκαμψη στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών”.

Και ο Ρ. Νέιντερ (Counterpunch, “Obama: Words and Deeds”, 25-27/1/2013)

“ Ένας φίλος με ρώτησε τι σκεπτόμουν καθώς άκουγα την ομιλία του προέδρου κατά την τελετή ανάληψης των καθηκόντων του. Ιδού οι αντιδράσεις μου:

Ομπάμα: “Εκείνοι [οι πατριώτες του 1776] μας παρέδωσαν μια δημοκρατία, μια κυβέρνηση από και για το λαό”.

[Σχολιασμός του Νέιντερ]: Ο ποταμός των χρημάτων που διαμορφώνει τα εκλογικά αποτελέσματα και την πολιτική γενικώς μας έχει δώσει μια κυβέρνηση από τις Exxon, τις General Motors, για τις DuPonts.

Ομπάμα: “...η χώρα μας δεν μπορεί να επιτύχει όταν όλο και λιγότεροι τα πάνε καλά και όλο και περισσότεροι δεν τα καταφέρνουν”.

[Νέιντερ]: Ο Ομπάμα υπαναχώρησε και δεν είπε κουβέντα για την υπόσχεση που είχε δώσει επανειλημμένα στην εκλογική εκστρατεία του 2008 ότι θα θεσπίσει ελάχιστο ημερομίσθιο 9,50 δολ. το 2011 και ένα σύστημα ελέγχου κάρτας που θα διευκόλυνε την ανάπτυξη των συνδικάτων. Στην πρώτη του θητεία απέτρεψε τους Δημοκρατικούς να προωθήσουν αυτά τα μέτρα στο Κογκρέσο, παρόλο που 30 εκατομμύρια εργάτες παίρνουν μισθούς χαμηλότερους από αυτούς του 1968, προσαρμοσμένους στον πληθωρισμό. Ήταν, επίσης, αντίθετος στην επιβολή φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών της Γουόλ Στριτ και αρνήθηκε να μειώσει τα γιγαντιαία προγράμματα παροχών του κράτους προς τις μεγάλες εταιρείες...

Ομπάμα: “Η διατήρηση της ασφάλειας και η διαρκής ειρήνη δεν απαιτούν συνεχείς πολέμους ... Θα υπερασπιστούμε το λαό μας και θα υψώσουμε τις αξίες μας μέσω της δύναμης των όπλων και του κράτους δικαίου”.

[Νέιντερ]: Παρακαλώ! Αυτό λέγεται από έναν πρώην συνταγματολόγο που μετέτρεψε την αυτοκρατορική προεδρία του σε θεσμική παραβίαση του Συντάγματος, των ομοσπονδιακών νόμων και των διεθνών συνθηκών. Έχει διατάξει προσωπικά πολλές παράνομες επιδρομές και σφαγές σε χώρες που δεν βρίσκονται σε πόλεμο με τις ΗΠΑ και εναντίον ανθρώπων που δεν αποτελούν “άμεσες απειλές”. ...

Την εβδομάδα της ανάληψης των καθηκόντων του, ο πρόεδρος Ομπάμα έστειλε μη επανδρωμένα αεροσκάφη να χτυπήσουν “υπόπτους” και όποιον άλλον βρεθεί κατά τύχη κοντά τους, όπως παιδιά, χωρίς να τηρηθεί κανένας νόμος. Αυτός ο ίδιος είναι ο νόμος – μυστικός εισαγγελέας, δικαστής, ένορκος και εκτελεστής αυτών των επιθέσεων που έχουν προκαλέσει θανάτους αμάχων και έχουν αυξήσει το μίσος για τις ΗΠΑ από το Πακιστάν μέχρι την Υεμένη. Ο υποτιθέμενος “μυστικός νόμος” των υπομνημάτων του υπουργείου Δικαιοσύνης, στα οποία βασίζεται, είναι σχεδιασμένος να απογυμνώνει το Κογκρέσο και τα δικαστήρια από τις συνταγματικές αρμοδιότητές τους και να κρατά τον αμερικανικό λαό στο σκοτάδι όσον αφορά τις επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη που ο ίδιος ο πρόεδρος παίρνει τις “Τρίτες της τρομοκρατίας”, όπως τις αποκαλούν οι βοηθοί του.

Ομπάμα: “ Θα υποστηρίξουμε τη δημοκρατία από την Ασία μέχρι την Αφρική, από την αμερικανική ήπειρο μέχρι τη Μέση Ανατολή...”

[Νέιντερ]: Καλά, και με την επιδείνωση της προστασίας της δημοκρατίας και των πολιτικών ελευθεριών στην πατρίδα μας τι γίνεται; Η Ουάσιγκτον είναι έδαφος κατειλημμένο από τις μεγάλες εταιρείες, οι οποίες κυριαρχούν και στις τρεις εξουσίες του κράτους. Ουδέποτε στα περασμένα πενήντα χρόνια είδαμε να περιφρονούνται τόσο πολύ οι ανάγκες του λαού από την κυβέρνησή του. Στην πρωτεύουσα, εξακολουθεί να παίζεται το παιχνίδι “πληρώνω και χορεύεις” ” .

Εν κατακλείδι, αναρωτιέται κανείς αν οι κεραίες του Α. Τσίπρα [και όσων τον συνόδευαν] έπιασαν, στη γενικότερη πολιτική και κοινωνική ατμόσφαιρα των εορτασμών για τη δεύτερη ανάληψη της προεδρίας απο τον Ομπάμα, τίποτε άλλο αξιοσημείωτο, εκτός από το ότι οι Αμερικανοί δεν πάσχουν από κατάθλιψη. Ας πούμε τους πολίτες που διαμαρτύρονταν για την ανεργία, τους πολέμους, το περιβάλλον και αποκλείστηκανσε ειδικές "υγιειονομικές" ζώνες ... Θα έβλεπε, αν κοίταζε προς τα εκεί. Κοίταζε, μάλλον, αλλού.

Ο λόγος και πάλι στον Ραλφ Νέιντερ (ό.π.):

“Ο Τομ Σέργουντ, τοπικός σχολιαστής, παρακολουθώντας τις παρελάσεις στη Λεωφόρο Πενσυλβανίας από τον έκτο όροφο του Newseum στηλίτευσε “την ασυνήθιστη δαπάνη—οικονομική και ψυχολογική-- της μετατροπής μιας εμπορικής οδού σε οπλισμένο στρατόπεδο όπου η δημοκρατία σταμάτησε να λειτουργεί για αρκετές ημέρες ... Οι ομάδες διαμαρτυρίας “περιορίστηκαν” σε ορισμένα σημεία, έπρεπε να πληρώσουν αποζημιώσεις για τους χώρους και να ακολουθήσουν αυστηρές οδηγίες για τον τρόπο συγκέντρωσης... Επειδή, αυτή την εβδομάδα είναι και η αργία προς τιμήν του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, αναρωτιέται κανείς τι θα είχαμε πετύχει αν οι ακτιβιστές των πολιτικών δικαιωμάτων είχαν υποχωρήσει στις απαιτήσεις της αστυνομίας να μην κάνουν πορείες εκεί ή εδώ ή να πληρώνουν χρήματα και να παίρνουν πρώτα άδειες με λεπτομερείς οδηγίες”.

Πώς τον είδαν

Ο αμερικανικός Τύπος είναι διαφωτιστικός. Οι “New York Times” έγραψαν ότι το “ταξίδι αποτελεί μέρος μιας εκστρατείας ενίσχυσης της αξιοπιστίας του [Α. Τσίπρα] ως πολιτικού” (25/1). Κατά ποιον τρόπο; Διευκρινιστική η δήλωση του Ντομένικο Λομπάρντι, ανώτερου στελέχους του Ινστιτούτου Broοkings και πρώην αντιπροσώπου της Ιταλίας στο ΔΝΤ, στη “Wall Street Journal”, ότι “αυτό το ταξίδι δείχνει τη συνεχή εξέλιξη του πολιτικού του προφίλ προς μια σοσιαλδημοκρατική κατεύθυνση”, όπως και το σχόλιο της εν λόγω εφημερίδας, ότι το ταξίδι του Τσίπρα “υπογραμμίζει τη μετατόπιση του Σύριζα σε μια πιο ισορροπημένη, ώριμη πολιτικά θέση που θα μπορούσε να συγκεντρώσει περαιτέρω υποστήριξη στην Ελλάδα και είναι πιο ευπρόσδεκτη στο εξωτερικό”. Κύριο άρθρο στην ιστοσελίδα του Brookings (25/1) ανέφερε χαρακτηριστικά: “Σε μια χώρα όπου οι αριστεροί ιστορικά υπήρξαν εμπρηστικοί, επιρρεπείς στη βία και φορείς επιθετικού αντιαμερικανισμού, ο κ. Τσίπρας εμφανίστηκε ήπιος, ευγενικός, πραγματιστής και πολύ πρόθυμος να ακούσει τις αμερικανικές απόψεις... Πολλοί ενδιαφέρθηκαν για την πολιτική στρατηγική του τις επόμενες εβδομάδες και μήνες. Η κατάσταση στην Ελλάδα μόλις άρχισε να καταλαγιάζει [από τις κινητοποιήσεις] ... Τους ερχόμενους μήνες ο κ. Τσίπρας και ο Σύριζα θα έχουν άφθονες ευκαιρίες να δείξουν ότι ο ορισμός που δίνουν στη λέξη ριζοσπάστης δεν σημαίνει ότι βάζουν όλη την Ελλάδα να απεργήσει, απλά για να πάρουν την εξουσία”.

Και ο νοών νοείτω...

Πηγή:tometopo