Tου Γιώργου Λαουτάρη
Το τέλος της αντίθεσης κεφαλαίου – εργασίας
εξήγγειλε ο Αλέξης Τσίπρας ενώπιον του ΣΕΒ
Σε τρία επίπεδα η πολιτική δραστηριότητα αυτής της εβδομάδας αποκάλυψε το οριστικό διαζύγιο του νέου ΣΥΡΙΖΑ από τη ριζοσπαστική κληρονομιά του ξεκινήματός του, την κινηματική και ενωτική φυσιογνωμία που σημάδεψε τη γέννησή του.
Σε προγραμματικό επίπεδο, η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ έκανε ανεπίτρεπτα ανοίγματα στην επιχειρηματικότητα. Σε επίπεδο κοινωνικών συμμαχιών, η στάση του κόμματος στην απεργία των καθηγητών ταυτίστηκε με τις πιο συντηρητικές φωνές που ζητούσαν πρόωρη υπαναχώρηση. Και τέλος, σε οργανωτικό επίπεδο, χτίζεται ένα αρχηγικό κόμμα, περιφρουρημένο απέναντι στη διαφωνία και κυρίως, την αριστερή αναζήτηση.
«Είμαστε προκαταβολικά χαμένοι αν παραμείνουμε στα χαρακώματα» είπε χαρακτηριστικά ο Δ. Δασκαλόπουλος, πρόεδρος του ΣΕΒ, προλογίζοντας τον Αλέξη Τσίπρα στο βήμα, ο οποίος δεν διέψευσε τις προσδοκίες της επιχειρηματικής τάξης. Διότι μπορεί μεν να δεσμεύτηκε εκ νέου ενώπιον των μελών του ΣΕΒ για αποκατάσταση του βασικού μισθού, όμως παράλληλα εκθείασε το ρόλο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας: Διασκευάζοντας την ιστορική ρήση του Λένιν «σοσιαλισμός ίσον σοβιέτ συν εξηλεκτρισμός», σημείωσε ότι «ανάπτυξη ίσον δημοκρατία συν επενδύσεις». Μιλώντας για τη «μεταμνημονιακή εποχή», εξήγγειλε ότι η κυβέρνησή του θα βάλει τέλος στην αντίθεση μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας, αναλύοντας ότι «η στρατηγική μας υπέρ των δυνάμεων της εργασίας, πιστεύουμε ότι όχι μόνο δε θα ζημιώσει αλλά, αντίθετα, μακροπρόθεσμα, θα ωφελήσει τον επιχειρηματικό κόσμο».
Σε αυτόν τον αρμονικό κόσμο της συνεργασίας των κοινωνικών τάξεων, υπάρχει χώρος για την «υγιή επιχειρηματικότητα», για την «ιδιωτική πρωτοβουλία των παραγωγικών επενδύσεων» και όχι για την «πειρατική πρωτοβουλία που έρχεται να λεηλατήσει τους λιγοστούς πόρους μιας ασθενούς οικονομίας». Κατακλείδα σε αυτή την επιχείρηση γοητείας της επιχειρηματικής τάξης ήταν η υπόσχεση για …χάρισμα χρεών. Για πρώτη ίσως φορά δημοσίως ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ μίλησε για «σχέδιο νέας σεισάχθειας» που θα αφορά όχι τους μικρομεσαίους, αλλά αορίστως τις «παραγωγικές επιχειρήσεις». Δεν ήταν λοιπόν άνευ αντικειμένου η αναγνώριση από τον πρόεδρο του ΣΕΒ ότι «ο ριζοσπαστισμός του ΣΥΡΙΖΑ είναι χρήσιμος και ευπρόσδεκτος»…
Φυσικά και είναι ευπρόσδεκτος από τους επιχειρηματίες ένας ριζοσπαστισμός όπως αυτός των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στην εκπαίδευση. Η γραμματεία των Συνεργαζόμενων Εκπαιδευτικών Κινήσεων της κομματικής παράταξης στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, με ανακοίνωσή της το Σάββατο εξήγησε ως εξής γιατί ψήφισε μαζί με ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ την αναστολή των κινητοποιήσεων των καθηγητών, ακόμη και μετά τις συντριπτικές αποφάσεις των ΕΛΜΕ υπέρ της συνέχισης του αγώνα: «Με αίσθημα ευθύνης, συνεκτιμώντας τη γενικότερη κατάσταση στον κλάδο, στο συνδικαλιστικό κίνημα και την κοινωνία, υποστήριξαν την άποψη ότι δεν έχουν διαμορφωθεί ο όροι και οι προϋποθέσεις για να πάμε στην κρίσιμη και αποφασιστική σύγκρουση», γράφουν. Βέβαια, το σύνθημα της υποχώρησης είχε δώσει ήδη από το πρωί της Δευτέρας ο Αλέξης Τσίπρας, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο ραδιοσταθμό Κόκκινο. Απαντώντας σε σχετική ερώτηση του Κώστα Αρβανίτη, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε ότι ναι μεν υποστηρίζει «τα αιτήματα» των καθηγητών, όμως «είναι αναφαίρετο δικαίωμα των συνδικαλιστικών οργανώσεων να καθορίζουν τον τρόπο πάλης», αρνούμενος να πάρει θέση και κατ’ αυτόν τον πλάγιο τρόπο να υποστηρίξει την απεργία. Προφανώς, πρόκειται για επιλογή που έγινε με κριτήρια δημοσκοπήσεων και με οδηγό τη φυσιογνωμία και τις κοινωνικές συμμαχίες που επιδιώκει σήμερα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Άλλωστε, το συντηρητικό αίτημα μερίδας της «κοινής γνώμης» για συγκεντρωτική ηγεσία και παύση της πολυφωνίας υπηρετεί μεθοδικά ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ στο οργανωτικό κομμάτι ανασυγκρότησης της συμμαχίας. Το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει γήπεδο Τάε Κβον Ντο το πενθήμερο 10-14 Ιουλίου, όπου πρόταση του Αλέξη Τσίπρα και του Συνασπισμού είναι η κατάργηση των συνιστωσών ως κομμάτων και η κατάργηση των λιστών ως χωριστών ψηφοδελτίων για τα όργανα. Στην εικοσαετή πορεία του, ο ΣΥΝ βάσιζε το οργανωτικό του μοντέλο στην ύπαρξη τάσεων, που εξασφάλιζαν την εκπροσώπησή τους στα ηγετικά κλιμάκια με χωριστά ψηφοδέλτια, που κατέγραφαν χωριστά ποσοστά. Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργούσε στη βάση ισονομίας των συνιστωσών μελών του, που εξασφάλιζε επί της ουσίας την εσωτερική δημοκρατία. Αυτό για παράδειγμα αντανακλάται στην επιλογή εκπροσώπου της συνιστώσας «Ρόζα», για τη θέση του συντονιστή της Γραμματείας μέχρι σήμερα.
Τόσο για τα πολιτικά επίδικα όσο και για τα οργανωτικά, αυτή την εβδομάδα ξεκινά ο διάλογος και συγκεκριμένα από την Πέμπτη 23 Μαΐου, που θα δοθούν στη δημοσιότητα όλα τα προσυνεδριακά κείμενα. Το συνέδριο θα κληθεί να λάβει πολιτική απόφαση, να εγκρίνει καταστατικό και να εκλέξει νέα ηγεσία.
Πηγή:ΠΡΙΝ 19-5-13
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου