Για μια χούφτα καυσόξυλα

Του Αλέ­ξαν­δρου Μαυ­ρο­γέ­νη

ΑΝΑΤΙΜΗΣΕΙΣ ΣΕ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΚΑΙ ΡΕΥΜΑ ΜΑΣ ΓΥΡΙΖΟΥΝ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΠΙΣΩ

Αποπνικτική είναι η ατμόσφαιρα στις γειτονιές της Αθήνας, και όχι μόνο, από τον καπνό που βγαίνει από τις καμινάδες. Στα πάρκα υπάρχουν πεσμένα δέντρα, ενώ οι παλέτες έξω από τα σούπερ μάρκετ εξαφανίζονται εν ριπή οφθαλμού. Τα χαρτόκουτα αποτελούν μοναδικό προσάναμμα και τα παλιά έπιπλα που πετιούνται δίπλα στους κάδους απρόσμενα καυσόξυλα. 

Η ακρίβεια στο πετρέλαιο θέρμανσης και η αύξηση των τιμολογίων της ΔΕΗ δεν έχει αφήσει άλλη λύση σε όσους θέλουν να ζεσταθούν, από το να καίνε ό,τι βρουν σε φτηνές και ρυπογόνες ξυλόσομπες. Όμως, στην ατζέντα της κυβέρνησης δεν είναι τα μέτρα που πρέπει να παρθούν για την εξασφάλιση της θέρμανσης σε κάθε σπίτι, ούτε για την προστασία των περιαστικών δασών και πάρκων. Μόνη σκέψη των κυβερνητικών εταίρων είναι πώς θα επιβληθούν ακόμα μεγαλύτερες αυξήσεις στη ΔΕΗ και πώς θα εφαρμοστεί η πολιτική λιτότητας στο έπακρον. Τώρα, αν με όλα τούτα την πληρώνει και η υγεία μας εκτός από την τσέπη μας, είναι μια άλλη ιστορία που δεν φαίνεται να αφορά τους κυβερνώντες.

ΧΩΡΙΣ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Μαθητευόμενοι φορο-μάγοι παγώνουν τη χώρα

«Η κα­τα­νά­λω­ση του πε­τρε­λαίου θέρ­μαν­σης έ­χει μειω­θεί κα­τά 85%. Η τι­μή του πε­τρε­λαίου θέρ­μαν­σης σή­με­ρα εί­ναι 1,28 ευ­ρώ α­νά λί­τρο, ε­νώ πέ­ρυ­σι την ί­δια πε­ρίο­δο ή­ταν λί­γο κά­τω α­πό 1 ευ­ρώ. Το ε­πί­δο­μα θέρ­μαν­σης εί­ναι ε­ντε­λώς α­νε­παρ­κές και δί­δε­ται σε πο­λύ λί­γο κό­σμο.» Ο γραμ­μα­τέ­ας της Ομο­σπον­δίας Βεν­ζι­νο­πω­λών Ελλά­δος, Άγγε­λος Τού­ντας, ε­ξη­γεί την τε­ρά­στια πτώ­ση, η ο­ποία ση­μειώ­νε­ται σε ό­λη τη χώ­ρα στην κα­τα­νά­λω­ση του πε­τρε­λαίου θέρ­μαν­σης. Όπως ε­πι­ση­μαί­νει, ο μό­νος τρό­πος για να στρα­φεί η πλειο­ψη­φία των πο­λι­τών ξα­νά στο πε­τρέ­λαιο θέρ­μαν­σης, εί­ναι να μειω­θεί ση­μα­ντι­κά ο ει­δι­κός φό­ρος κα­τα­νά­λω­σης, ο ο­ποίος για πρώ­τη φο­ρά φέ­τος ε­ξι­σώ­θη­κε κα­τά 80% με τον α­ντί­στοι­χο φό­ρο στο πε­τρέ­λαιο κί­νη­σης. Η ε­ξί­σω­ση αυ­τή, η ο­ποία α­πο­φα­σί­στη­κε με σκο­πό να πλή­ξει το λα­θρε­μπό­ριο καυ­σί­μων και να αυ­ξή­σει τα έ­σο­δα του κρά­τους, α­νέ­τρε­ψε την κα­θιε­ρω­μέ­νη, α­πό το 1992 για λό­γους κοι­νω­νι­κής δι­καιο­σύ­νης, δια­φο­ρε­τι­κή φο­ρο­λό­γη­ση στο πε­τρέ­λαιο θέρ­μαν­σης και κί­νη­σης.

Οι­κο­νο­μι­κές και κοι­νω­νι­κές συ­νέ­πειες

Ακό­μη, ό­μως, και αν τα έ­σο­δα του κρά­τους δεν ε­πη­ρε­α­στούν α­πό την κα­τα­κό­ρυ­φη πτώ­ση της κα­τα­νά­λω­σης του πε­τρε­λαίου θέρ­μαν­σης, η κοι­νω­νι­κή διά­στα­ση του ζη­τή­μα­τος κά­θε άλ­λο πα­ρά μπο­ρεί να α­γνο­η­θεί. Σε πό­λεις της Βο­ρείου Ελλά­δος, ό­που οι θερ­μο­κρα­σίες εί­ναι ι­διαί­τε­ρα χα­μη­λές το χει­μώ­να, το πρό­βλη­μα της θέρ­μαν­σης α­πο­κτά τε­ρά­στιες δια­στά­σεις. Στην Κα­στο­ριά, ό­πως α­να­φέ­ρει ο δή­μαρ­χος της πό­λης, Εμμα­νουήλ Χατ­ζη­συ­μεω­νί­δης, η κα­τα­νά­λω­ση του πε­τρε­λαίου θέρ­μαν­σης έ­χει μειω­θεί κα­τά 80%. «Δεν μπο­ρεί να α­γο­ρά­σει ο κό­σμος πε­τρέ­λαιο. Η α­νερ­γία εί­ναι με­γά­λη, τα ει­σο­δή­μα­τα χα­μη­λά. Τι θα κά­νουν οι χα­μη­λο­συ­ντα­ξιού­χοι και οι ά­νερ­γοι; Θα πα­γώ­σουν.» ε­πι­ση­μαί­νει ο ί­διος.

Το πρό­βλη­μα της θέρ­μαν­σης για την Κα­στο­ριά εί­ναι ι­διαί­τε­ρα έ­ντο­νο με δε­δο­μέ­νο ό­τι και τα 53 σχο­λεία της πό­λης κιν­δυ­νεύουν να μην α­νοί­ξουν με­τά τις χρι­στου­γεν­νιά­τι­κες δια­κο­πές, αν δεν δο­θούν τα χρω­στού­με­να πο­σά στους προ­μη­θευ­τές πε­τρε­λαίου. «Χρω­στά­με 150.000 ευ­ρώ. Αν δεν δο­θούν τα χρή­μα­τα α­πό το υ­πουρ­γείο Παι­δείας, τα σχο­λεία δεν μπο­ρούν να α­νοί­ξουν. Οι προ­μη­θευ­τές α­παι­τούν ά­με­ση πλη­ρω­μή και τα παι­διά δεν μπο­ρούν να πά­νε στο σχο­λείο αν δεν ε­ξα­σφα­λι­στεί η θέρ­μαν­ση. Οι χα­μη­λές θερ­μο­κρα­σίες κά­τω και α­πό το μη­δέν δεν α­φή­νουν άλ­λο πε­ρι­θώ­ριο ε­κτός α­πό το κλεί­σι­μο των σχο­λείων», το­νί­ζει ο δή­μαρ­χος της Κα­στο­ριάς

Στη Φλώ­ρι­να η κα­τά­στα­ση εί­ναι το ί­διο δύ­σκο­λη, πι­θα­νόν και πιο δρα­μα­τι­κή α­πό την πό­λη της Κα­στο­ριάς. «Το 80-90% των κα­τοί­κων της Φλώ­ρι­νας έ­χει αλ­λά­ξει τρό­πο θέρ­μαν­σης. Έχει κα­τα­φύ­γει εί­τε σε τζά­κια εί­τε σε ξυ­λό­σο­μπες, α­κό­μη και σε άλ­λα μέ­σα θέρ­μαν­σης ό­πως τα πέ­λετ και το υ­γραέ­ριο», α­να­φέ­ρει ο Στέ­φα­νος Μπύ­ρος, πρό­ε­δρος του Εργα­τι­κού Κέ­ντρου Φλώ­ρι­νας. Η τι­μή του πε­τρε­λαίου θέρ­μαν­σης, ό­πως ε­πι­ση­μαί­νει, έ­χει γί­νει α­πα­γο­ρευ­τι­κή. Ο ί­διος θεω­ρεί ό­τι το ε­πί­δο­μα θέρ­μαν­σης δεν μπο­ρεί να κα­λύ­ψει τις α­νά­γκες των πο­λι­τών της Φλώ­ρι­νας. Εξη­γεί ό­τι για τη θέρ­μαν­ση μιας οι­κίας 100τμ α­παι­τού­νται του­λά­χι­στον 3 τό­νοι πε­τρε­λαίου, ε­πει­δή οι θερ­μο­κρα­σίες στην πό­λη εί­ναι ι­διαί­τε­ρα χα­μη­λές, κο­ντά και συ­νή­θως κά­τω α­πό μη­δέν, και η διάρ­κεια του χει­μώ­να ι­διαί­τε­ρα με­γά­λη. Επο­μέ­νως, α­κό­μη και με τη χο­ρή­γη­ση του ε­πι­δό­μα­τος το κό­στος της θέρ­μαν­σης α­να­μέ­νε­ται να ξε­πε­ρά­σει τα 3.000 ευ­ρώ.

Ακό­μη και με λι­γνί­τη...

Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή της α­δυ­να­μίας των Φλω­ρι­νιω­τών να α­γο­ρά­σουν πε­τρέ­λαιο θέρ­μαν­σης εί­ναι και η α­νο­χή των αρ­χών στην πα­ρά­νο­μη καύ­ση μέ­σα στην πό­λη ο­ποιου­δή­πο­τε άλ­λου υ­λι­κού. Η α­πα­γό­ρευ­ση υ­πάρ­χει για πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κούς λό­γους, αλ­λά η οι­κο­νο­μι­κή δυ­σχέ­ρεια ε­ξα­να­γκά­ζει τους κα­τοί­κους της πό­λης να κα­τα­φύ­γουν σε λύ­σεις μη φι­λι­κές για το πε­ρι­βάλ­λον, ό­πως η χρη­σι­μο­ποίη­ση λι­γνί­τη για τη θέρ­μαν­σή τους. Οι κά­τοι­κοι της πό­λης ε­πί­σης α­να­γκά­ζο­νται συ­χνά να πε­ριο­ρί­ζουν τις δρα­στη­ριό­τη­τες τους σε έ­να δω­μά­τιο α­δυ­να­τώ­ντας να θερ­μά­νουν ο­λό­κλη­ρο το σπί­τι. Ο χει­μώ­νας για την πό­λη α­να­μέ­νε­ται ι­διαί­τε­ρα δύ­σκο­λος και ό­πως ε­πι­ση­μαί­νει ο Στέ­φα­νος Σί­μος εί­ναι ευ­τύ­χη­μα ό­τι μέ­χρι τώ­ρα οι θερ­μο­κρα­σίες για τα δε­δο­μέ­να της ε­πο­χής και της πε­ριο­χής πα­ρα­μέ­νουν χα­μη­λές και ο υ­δράρ­γυ­ρος δεν έ­χει πέ­σει πο­λύ κά­τω α­πό μη­δέν.

Ο στό­χος της πο­λι­τείας να κα­τα­πο­λε­μή­σει την α­πώ­λεια ε­σό­δων ε­ξαι­τίας του λα­θρε­μπο­ρίου καυ­σί­μων εν­δε­χο­μέ­νως να ε­πι­τευχ­θεί, αν και για αυ­τό υ­πάρ­χουν σο­βα­ρές αμ­φι­βο­λίες. Το βέ­βαιο εί­ναι ό­τι η αύ­ξη­ση του Ε­ΦΚ στο πε­τρέ­λαιο θέρ­μαν­σης έ­χει ση­μα­ντι­κές κοι­νω­νι­κές και πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κές ε­πι­πτώ­σεις. Η α­πο­τε­λε­σμα­τι­κή ό­μως θέρ­μαν­ση των σπι­τιών, ο σε­βα­σμός στο πε­ρι­βάλ­λον και την αν­θρώ­πι­νη υ­γεία μοιά­ζουν μάλ­λον με πο­λυ­τέ­λεια μπρο­στά στην ε­πί­τευ­ξη των δη­μο­σιο­νο­μι­κών στό­χων.

Πηγή:Η εποχη