Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

H ψήφος τιμωρίας να γίνει αφετηρία οικοδόμησης πολιτικού μετώπου


H τοποθέτηση της  πολιτικής συλλογικότητας ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ για το θέμα των εκλογών


1. Οι εκλογές της 6ης Μάη είναι μια κρίσιμη πολιτική στιγμή του τρίχρονου αγώνα που διεξάγεται από την μια από την πλειοψηφία του λαού και από την άλλη από την τρόικα την ΕΕ και το πολιτικό και κομματικό προσωπικό που αντιπροσωπεύει το 10%, την αστική τάξη. Επιδιώκεται η νομιμοποίηση και η συνέχιση της ίδιας πολιτικής που καταστρέφει την χώρα, φτωχοποιεί τα μικρομεσαία στρώματα, στέλνει στην ανεργία ένα εκατομμύριο εργαζόμενους, μηδενίζει τις προσδοκίες νέων γενιών, μας γυρνά δεκάδες χρόνια πίσω.
Από την άλλη το λαϊκό ερώτημα και προσδοκία είναι αν θα βοηθηθούν αλλαγές- ανατροπές – ανακατατάξεις τέτοιες που να σηματοδοτούν την αρχή μιας άλλης δημοκρατικής και προοδευτικής πορείας εξόδου από την κρίση. Από την τρόικα και το ντόπιο κατεστημένο αναζητείται μια οριακή έστω πλειοψηφία με βασικό κορμό ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και με οποιαδήποτε επιπλέον συμπλήρωση που θα συνεχίσει να υλοποιεί τη χρεοκοπία της χώρας. Το μεγάλο στοίχημα του αστισμού είναι να υπάρξει διακυβέρνηση την επόμενη μέρα. Να σπείρει το φόβο στην κοινωνία. Να κερδίσει χρόνο για να εφαρμόσει με τους αποτελεσματικότερους όρους την πολιτική του και να εμπεδώσει τη μέχρι σήμερα τρομακτική οπισθοδρόμηση. Σε αυτή την κατεύθυνση θα υπάρξουν σκληρά ερωτήματα και πιέσεις προς την αριστερά, που είναι ζητούμενο τόσο οι απαντήσεις της όσο και η αποτελεσματικότητά της.


2. Πρόκειται για εκλογές κρίσης, που συνδυαζόμενες με το γαλλικό αποτέλεσμα έχουν μεγάλη σημασία όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για όλη την Ευρώπη. Το κεντρικό στοιχείο της περιόδου είναι η δικομματική κατάρρευση, η πολιτική κρίση, η αβεβαιότητα του εκλογικού αποτελέσματος και το ενδεχόμενο αδιέξοδο της επόμενης μέρας. Ολοένα προσεγγίζουμε σε εκείνο το κρισιακό σημείο, όπου εμφανίζεται η ισχυρή αδυναμία της νομιμοποίησης των κυβερνώντων, αλλά και η ισχυρή επιθυμία των κυβερνώμενων να τους μουντζώσουν, τιμωρήσουν, γυρίσουν την πλάτη. Από παντού ξεπροβάλει το αδιέξοδο. Αδιέξοδο από τη μεριά των μνημονιακών δυνάμεων και του πολιτικού συστήματος. Στερούνται σχεδίου, σταθερότητας, λαϊκής νομιμοποίησης και σοβαρών εφεδρειών. Αδιέξοδο και από τη μεριά των αντιμνημονιακών δυνάμεων. Δεν συγκροτούν πρόταση πειστική και μέτωπο πραγματικής αλλαγής, δεν προβάλλουν σχέδιο διεξόδου και λύτρωσης από τη μεριά των λαϊκών δυνάμεων.

3. Η μάχη γίνεται με διλήμματα και εκβιασμούς, με ανοικτό το σενάριο μιας ακόμα πιο δεξιάς, αντιδημοκρατικής και αντιδραστικής μετατόπισης, ενώ η πραγματικότητα θα επέτρεπε μια μεγάλη προοδευτική αριστερή στροφή. Η επίθεση στην αριστερά γενικεύεται, φανερώνοντας τον αστικό φόβο από μια αριστερή, ενωτική, αντισυστημική πρόταση. 
Το πολιτικό σύστημα θα συνεχίσει να αναζητά νέες μεταλλάξεις, συμμαχίες, πρόσωπα και εφεδρείες, επιχειρώντας να επιβιώσει ώστε να εφαρμόσει τα πολλαπλά μνημόνια. Τα διλήμματα θα γίνονται όλο και πιο σκληρά και εκβιαστικά. Κρίνεται η διαχείριση του συμφωνημένου προγράμματος της τρόικας, η παραπέρα αφαίμαξη της κοινωνίας, η παραμονή της χώρας στο ευρώ και την ΕΕ, ακόμα και η διάλυση της ευρωζώνης. Απέναντι σε αυτά τα διλήμματα υπάρχει η λαϊκή οργή που δεν εκτονώνεται, δεν συμμαζεύεται, δεν φθίνει. Δυστυχώς αυτή την οργή κάποιοι δεν είναι ώριμοι η ικανοί να την ακούσουν και κάποιοι την υπολογίζουν σε εκλογική αριθμητική, ουσιαστικά εξατμίζοντας την.

4. Είναι εκπληκτική η αφωνία απέναντι στη Χρυσή Αυγή όσο εκπληκτικό ήταν και είναι το κρατικό και μιντιακό σπρώξιμό της. Δεν είναι απλά μια κακή παρένθεση η εμφάνιση ενός χιτλερικού κόμματος στην Ελληνική Βουλή. Δεν πρόκειται για μια λαϊκίστικη ακροδεξιά. Η αριστερά είναι υπόλογη γιατί δεν είχε μια πολιτική για τη λαϊκή επιβίωση, αλλά και γιατί επί χρόνια συμπεριφερόταν με τραγικές ανεπάρκειες και αστοχίες στο μεταναστευτικό ζήτημα και τον ρατσισμό. Είναι υπόλογη γιατί άφησε ελεύθερο πεδίο στους νεοναζί να προσεγγίσουν την λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση σε κάθε εκδήλωση της, να την στρέφουν σε απολίτικη κατεύθυνση, να εμφανίζονται σαν «πατριώτες» και «αγανακτισμένοι» και να μπορούν σήμερα να προσεταιρίζονται μεγάλο κομμάτι της λαϊκής αγανάκτησης. Είναι υπόλογη γιατί δεν επιδίωξε, δεν θέλησε να προσανατολίσει και να οργανώσει το λαό, να καταδείξει προοπτικές και διεξόδους. Γιατί τελικά η μούτζα και το ουστ δεν αποτελεί τη διέξοδο και μπορεί να αθροίζεται σε ανατριχιαστικές λύσεις. Το πολιτικό σύστημα εξέθρεψε τον νεοναζισμό γιατί με τον διατεταγμένο ρατσιστικό παροξυσμό επιχείρησε να κρύψει τη φτώχεια και τη χρεοκοπία του λαού κάτω από το χαλί. Επιχείρησε και επιχειρεί –γιατί είναι πιο βολικό- η οργή για την φτώχεια και τη χρεοκοπία να διοχετευτεί σε φασιστικά κανάλια Έτσι η ψήφος στην Χρυσή Αυγή παρουσιάζεται πονηρά ως η πλέον τιμωρητική ψήφος, νέμεση για τους πολιτικούς, εκτόνωση για τη λαϊκή απόγνωση. Και τάχα ότι βάζει βαθιά το μαχαίρι στο κόκκαλο του πολιτικού συστήματος. Η Χρυσή Αυγή θα είναι μια Χρυσή ευκαιρία του κράτους έκτακτης ανάγκης για να συνεχίσουν αποτελεσματικά οι πολιτικές φτώχειας, εξαθλίωσης και υποτέλειας. Και θα αποτελέσει μια ιστορική ύβρη για ένα λαό με εκατόμβες στους αγώνες ενάντια στον φασισμό και τις χιτλερικές ορδές των ναζί, στους αγώνες για εθνική και κοινωνική απελευθέρωση.

5. Οι εκλογές όφειλαν να σηματοδοτήσουν μια πολιτική ανατροπή, με πρώτο βήμα το τσάκισμα του πολιτικού συστήματος, το γκρέμισμα των καθαρόαιμων μνημονιακών δυνάμεων, την αποδοκιμασία των «αντιμνημονιακών» εφεδρειών (εκ δεξιών και εξ αριστερών) που θα είναι τα πρώτα σωσίβια της επόμενης μέρας. Οι εκλογές έπρεπε να σηματοδοτήσουν μια ουσιαστική ενίσχυση της αριστεράς, πέρα από την αύξηση των εκλογικών της ποσοστών που να επιτρέψουν την επόμενη μέρα θετικές διεργασίες για ένα μέτωπο ανατροπής και διεξόδου.

6. Η άνοδος της αριστεράς οφείλεται σε μια ψήφο με μισή καρδιά και μεγάλο προβληματισμό για την αναντιστοιχία και τις ανεπάρκειές της. Στην Ελλάδα από καιρό αναμενόταν το κάτι άλλο. Όχι τώρα, όχι προεκλογικά. Από την εποχή της πρώτης εξαγγελίας της ελληνικής χρεοκοπίας. Από την εποχή του πρώτου μνημονίου. Από την εποχή των πλατειών που υπογράμμισαν εμφατικά τις ανεπάρκειες των πολιτικών υποκειμένων. Από τη μέρα του ευρω-πραξικοπήματος Παπαδήμου. Το κάτι άλλο που αναμενόταν δεν ήρθε, γιατί κανένας δεν δούλεψε ειλικρινά για αυτό, έχοντας την καρδιά και το μυαλό του αποκλειστικά στραμμένα στην επερχόμενη εκλογική καταγραφή και στην κομματική αναπαραγωγή. Επί της ουσίας υπήρξε άρνηση της αριστεράς να σηκώσει στην πλάτη της την ευθύνη μιας άλλης πορείας για τη χώρα ώστε να επιβιώσει ο εργαζόμενος λαός της.

7. Στις πιο κρίσιμες εκλογές της μεταπολίτευσης όπου οι υπό κατάρρευση και χρεοκοπία δυνάμεις του συστήματος μέσα και έξω από την χώρα θα φουλάρουν προεκλογικά και μετεκλογικά με τους εκβιασμούς και τα διλήμματά τους, είναι εκκωφαντική η έλλειψη ενός πολιτικού υποκειμένου που να κοντράρει αποτελεσματικά σε λόγο, επιχειρήματα, δράση, πολιτική και οικονομική πρόταση το αστικό σχέδιο. Η αντιμνημονιακή ψήφος δεν θα εκφραστεί ως ψήφος ελπίδας και στήριξης μιας πολιτικής διεξόδου από τη κρίση. Αυτό είναι το μεγάλο έλλειμμα. Το ΚΚΕ παραπέμπει μια τέτοια διέξοδο στο εξ ουρανού μέλλον, ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται ουτοπικές διακυβερνήσεις με δεδομένα τα ευρωπαϊκά δεσμά της χώρας, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιλέγει την αυτοπεριθωριοποίηση.

8. Θα ψηφίζαμε μια αριστερά ενωτική και μετωπική που θα θυσίαζε τις μικροκομματικές της σκοπιμότητες και τους ναρκισσισμούς της για να είναι χρήσιμη στον λαό και την εργατική τάξη, που θα έδινε βεβαιότητα στις ελπίδες μιας ευρύτερης λαϊκής πολιτικής συμμαχίας. Θα ψηφίζαμε μια αριστερά που τολμά να κόψει τις αλυσίδες του χρέους και της ΕΕ, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την επιβίωση και την ανακούφιση του λαού. Θα ψηφίζαμε μια αριστερά που προετοιμάζει σήμερα τους όρους για μια πρόταση εξουσίας, και που επιζητά να αναλάβει την ευθύνη για την πολιτική και κοινωνική αλλαγή. 

Μια τέτοια αριστερά δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχει. Υπάρχει μια αριστερά αναντίστοιχη, ευτυχισμένη από την επερχόμενη εκλογική άνοδο, που δεν μετασχηματίζεται ανάλογα με τις κοινωνικές ανάγκες, αλλά ανάλογα με τις κομματικές σκοπιμότητες. Παρόλη την αναντιστοιχία, η στήριξη στην αριστερά είναι στήριξη του αντιμνημονιακού κινήματος και των αγώνων που θα πρέπει να ενταθούν την επόμενη μέρα, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα. Η στήριξη αυτών των δυνάμεων είναι ανάγκη να οδηγήσει την επομένη των εκλογών, όχι στην αναπαραγωγή των υπαρχόντων μηχανισμών και συσπειρώσεων, αλλά σε ένα νέο σχέδιο μετωπικής πολιτικής, ανασύνθεσης στον αριστερό και κομμουνιστικό χώρο, και ουσιαστικής πρότασης διεξόδου: Για ακύρωση των μνημονίων και αποπομπή της τρόικας. Για παύση πληρωμών στους δανειστές. Για έξοδο από την ευρωζώνη και σύγκρουση με την ΕΕ. Για μια πορεία πραγματικής δημοκρατίας, λαϊκής κυριαρχίας, εθνικής ανεξαρτησίας, παραγωγικής ανασυγκρότησης, κοινωνικής δικαιοσύνης.

9. Στις εκλογές της 6ης Μάη οι μνημονιακές δυνάμεις πρέπει να τσακιστούν, να τιμωρηθούν όσο γίνεται πιο σκληρά, αν είναι δυνατόν να εξαφανιστούν από τον πολιτικό χάρτη, πληρώνοντας δίκαια την κοινωνική και οικονομική καταστροφή που προκάλεσαν. Οι δήθεν αντιμνημονιακές εφεδρείες που δεν ψήφισαν τα μνημόνια αλλά αποδέχονται όλες τις συνέπειες και τις δεσμεύσεις τους, και που από σήμερα εξαγγέλουν την διαιώνιση των δεσμών της χρεομηχανής και της ευρωχούντας (Κουβέλης, Καμένος κλπ), πρέπει να αποδοκιμαστούν. Η εκτίναξη του νεοναζισμού πρέπει να αποτελέσει το έδαφος μιας ουσιαστικής αυτοκριτικής και την αφετηρία της αποτελεσματικής αντιμετώπισής του. Και η αριστερά πρέπει να ενισχυθεί. Ειδικά εκείνες οι δυνάμεις και οι φωνές που θέτουν συγκεκριμένα και τολμηρά τη δυνατότητα μιας πορείας ρήξεων με το ευρωπαϊκό κέντρο και τους δανειστές και ανατροπών για τη σωτηρία της χώρας και την επιβίωση του λαού.

10. Το βασικό ζητούμενο αφορά την επόμενη μέρα: Να είναι πιο διαθέσιμη, πιο κινητική, πιο απελευθερωμένη η αμφισβήτηση του τέλματος, η αναμέτρηση με την ανεπάρκεια και την αναντιστοιχία, η αντιπαράθεση με τον ευρωπαϊκό δογματισμό και τον τροϊκανό μονόδρομο, η μετωπική λογική και κατεύθυνση. Να σπάσει ο γύψος, να αναταραχθεί ο βάλτος, να ανοίξει τολμηρά η συζήτηση για τις μεγάλες ανατροπές που πρώτα από όλα έχει ανάγκη η αριστερά, ώστε να υπάρξουν θετικές και προοδευτικές ανατροπές στην κοινωνία και στη χώρα.

Πηγή: http://antapocrisis.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια :