Ο σιωνισμός της ανώτερης φυλής

Του Περικλή Κοροβέση

Στη συνείδηση των περισσότερων ανθρώπων, τα φαινόμενα του ναζισμού και του φασισμού είναι συνδεδεμένα με τα καθεστώτα του Χίτλερ και του Μουσολίνι, με πόλεμο, γενοκτονίες και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. 

Με τη στρατιωτική συντριβή αυτών των πολιτευμάτων από τους Συμμάχους στον Β” Παγκόσμιο Πόλεμο, σχεδόν όλη η ανθρωπότητα πίστεψε πως αυτά τα πολιτικά καθεστώτα εξαφανίστηκαν από προσώπου γης και ρίχτηκαν στον Καιάδα της Ιστορίας. 

Και αυτή η μεγάλη αυταπάτη κυριάρχησε στη μεταπολεμική Ευρώπη, μέχρι που οι σβάστικες ή παραπλήσια σύμβολα επανεμφανίστηκαν στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, με ιδιαίτερη έμφαση στο πρώην κομμουνιστικό μπλοκ. Και πολλοί έτριβαν τα μάτια τους και αναρωτιούνταν από πού ξεπήδησαν αυτοί οι βρικόλακες και πώς κατόρθωσαν να επιτύχουν τόσο υψηλά ποσοστά σε διάφορες εκλογικές αναμετρήσεις.

Αυτό που είναι εκπληκτικό είναι η αποδοχή αυτών των πολιτικών μορφωμάτων -το σύστημα τους δέχτηκε σαν χαμένους συγγενείς- και η εντυπωσιακή προβολή από τα ΜΜΕ, κυρίως από την τηλεόραση, που αναλαμβάνει να τους ξεπλύνει από το εγκληματικό τους παρελθόν. Ακόμα πιο εντυπωσιακή είναι η στάση της Αριστεράς, που σχεδόν νομιμοποιεί την παρουσία τους.

Ο κ. Κουβέλης δεν έχει κανένα πρόβλημα να συνεργαστεί σε κυβερνητικό επίπεδο με πρώην βουλευτές του ΛΑΟΣ που μετέφεραν αυτούσια την ιδεολογία τους στη Ν.Δ. και η κ. Παπαρήγα δήλωσε για τη Χρυσή Αυγή πως θα φορέσουν «κοστουμάκια και θα ενταχτούν στο σύστημα».

Τα τάγματα εφόδου που κάνουν απόπειρες ανθρωποκτονίας, μαχαιρώνουν, τραμπουκίζουν -και μέσα σε τηλεοπτικά στούντιο σε απευθείας μετάδοση- δεν την προβλημάτισαν, ακόμα και όταν χαστουκίστηκε βουλευτίνα του ΚΚΕ.

Πώς εξηγούνται όλα αυτά; Και εδώ θα υποχρεωθούμε να πούμε μια πικρή αλήθεια.

Ο Β” Παγκόσμιος Πόλεμος δεν έγινε για τη συντριβή του ναζισμού, αλλά για το ξαναμοίρασμα του κόσμου. Αυτά υποστηρίζει ο μεγάλος Αμερικανός ιστορικός Χάουαρντ Ζιν. Και δεν είναι ο μόνος που βάζει το δάχτυλο στην πληγή. Για τους Συμμάχους, οι ναζί και οι φασίστες ήταν απλά Γερμανοί και Ιταλοί και για την ΕΣΣΔ δεν ήταν ο μεγάλος αντιναζιστικός πόλεμος, αλλά ο μεγάλος πατριωτικός πόλεμος. Οι δίκες της Νυρεμβέργης ήταν συμβολικές.

Από τις δεκάδες χιλιάδες ναζί εγκληματίες πολέμου πέρασαν από δίκη μόνο μερικές δεκάδες. Αντίθετα, οι ναζί επιστήμονες και πολιτικά στελέχη με πείρα στον αντικομμουνισμό άλλαξαν όνομα, πήραν αμερικανικά διαβατήρια, εγκαταστάθηκαν στις ΗΠΑ και συνέχισαν την καριέρα τους.

Ανάμεσά τους, ο Φον Μπράουν, που βομβάρδιζε το Λονδίνο με τους πυραύλους του δολοφονώντας αμάχους, έγινε επιστημονικός διευθυντής της ΝΑSA.

Η χιτλερική Γερμανία ταχύτατα έγινε δημοκρατική και μπήκε στην υπηρεσία του Ελεύθερου Κόσμου. Ο Ψυχρός Πόλεμος είχε αρχίσει, τα εγκλήματα των ναζί κατά της ανθρωπότητας παραγράφηκαν για να αντιμετωπιστεί ο νέος εχθρός: ο κομμουνισμός. Η ναζιστική Γερμανία, με τη δημοκρατική της φορεσιά, έγινε το μεγάλο ανάχωμα στο ανατολικό μπλοκ και ο ναζισμός μπήκε στην αποθήκη, μην τυχόν ξαναχρειαστεί σε ώρα ανάγκης. Το Κ.Κ. Γερμανίας είναι ακόμα απαγορευμένο.

Από την ιστορική αυθεντία που έχει συστηματικά ασχοληθεί με το φαινόμενο του φασισμού, τον Ζορζ Μος (G.L. Mosse, The Fascist Revolution, εκδόσεις Howard Feting, Νέα Υόρκη) μαθαίνουμε πως ο φασισμός δεν είναι προϊόν του Μεσοπολέμου αλλά γέννημα-θρέμμα της Γαλλικής Επανάστασης. Βασιλικοί, γαιοκτήμονες, αριστοκράτες, τραπεζίτες και κληρικοί είδαν έντρομοι τους «ξεβράκωτους» να παίρνουν τον λόγο και την εξουσία.

Τους έπιανε φρίκη να βλέπουν τις γυναίκες να μιλούν δημόσια και να παίζουν έναν σημαντικό ρόλο στα κοινά. Για τους «εκλεκτούς» αυτό σήμαινε μαζική πορνεία των γυναικών και κατάρρευση της «θεϊκής τάξης πραγμάτων». Οπότε διαμορφώνεται μια ιερή θεματοφυλακή που υπερασπίζεται αιώνιες αξίες και μετατρέπει τη σιωνιστική αρχή περί «περιούσιου λαού», που γίνεται η «περιούσια φυλή». Δηλαδή η Αρία Φυλή. Πολλοί διανοούμενοι του 19ου αιώνα υποστήριξαν αυτήν την άποψη, η οποία αργότερα έγινε η βάση της ιδεολογίας του ναζισμού, που τη μετέτρεψε σε μια πολιτική θρησκεία.

Ο ναζισμός λοιπόν δεν είναι ένα φαινόμενο εκτός της αστικής κοινωνίας, αλλά είναι η ρεζέρβα του συστήματος που θα επέμβει να σώσει τον καπιταλισμό, όταν αυτός αισθάνεται πως κινδυνεύει.

Ο ναζισμός ήταν το ιδανικό πολίτευμα των Γερμανών τραπεζιτών και βιομηχάνων. Ο Χίτλερ δεν εθνικοποίησε καμία βιομηχανία ή τράπεζα. Ηταν με τον δικό του τρόπο ένας νεοφιλελεύθερος οπαδός της αγοράς. Τη σιδηρουργία που εθνικοποίησε ήταν για την ανάγκη της παραγωγής κανονιών και τανκς. Το θέμα είναι τεράστιο και θα χρειαστεί να επανέλθουμε.

Προς το παρόν ας δούμε τι σημαίνει όλη αυτή η συμμαχία των κομμάτων εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, που, από αξιωματική αντιπολίτευση, δηλαδή θεσμικό μέρος του συστήματος, τον μετέτρεψαν σε προστάτη των τρομοκρατών.-

--------------------

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Εποχή