Ο αγαπημένος Νίκος

Του Γιώργου Κακουλίδη

1. Τον τελευταίο καιρό ξεπηδάνε από το πουθενά διάφοροι αδιάφοροι, γνωστοί για τη μόνη της ζωής τους ασχολία: Να σχεδιάζουν για το τι θα παίξει στο κέντρο της μόδας, ποιο θα είναι το επόμενο βήμα τους και πώς θα τα «πιάσουν», κυρίως στα θεατρικά δρώμενα. Ακουσα για του χρόνου τρεις τουλάχιστον μονολόγους, που ανεβαίνουν σε διάφορες σκηνές, γύρω από τον Ζαχαριάδη. Σύμπτωση; Το θέμα είναι ακόμη ανέγγιχτο. Αρα υπάρχει και η δεύτερη σκέψη: Για το ταμείο! Αν η παράσταση πλασαριστεί ως κοσμικό γεγονός, η επιτυχία θα είναι σίγουρη. Ας βασανίσω τα αυτονόητα: Ο καθένας είναι ελεύθερος να γράφει, να εκδίδει και ν' ανεβάζει στο σανίδι ό,τι νομίζει. Η ζωή του Ζαχαριάδη υπήρξε γεμάτη πειρασμούς που ιντριγκάρουν και τον τελευταίο παραμυθιασμένο συγγραφέα να μπει σε μια ιστορία που δεν χωράει. Ωστόσο, εδώ ελλοχεύει ο κίνδυνος της λεηλασίας. Και ποιος είναι αυτός που θα κρίνει όσον αφορά τη ζωή των άλλων;

Ο Νίκος Ζαχαριάδης και η 6η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ του 1934

Του Γιώργου Πετρόπουλου

41 χρόνια από τον θάνατο του Νίκου Ζαχαριάδη.

Ο Νίκος Ζαχαριάδης και η 6η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ του 1934

Αναδημοσίευση από Εργατικό Αγώνα

Συμπληρώνονται σήμερα, 1η Αυγούστου, 41 χρόνια από τον θάνατο του Νίκου Ζαχαριάδη. Η άποψη του Εργατικού Αγώνα είναι διατυπωμένη από την αρχή της εμφάνισής του και, συνεπώς, είναι γνωστή. Τα μνημόσυνα δεν ταιριάζουν στους επαναστάτες. Μνημόσυνα κάνουν μόνο εκείνοι που επιδιώκουν να αξιοποιήσουν προς όφελος τους τις μεγάλες επαναστατικές φυσιογνωμίες, αποσιωπώντας το έργο τους και μετατρέποντάς τους σε ακίνδυνα εικονίσματα.

Για την άφθαστη ομορφιά των παράτολμων ελπιδοφόρων ονείρων

Tου Βασίλη Λάζαρη, συγγραφέα, ιστορικού (*)

Οι ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων, που σημειώθηκαν στα τέλη του περασμένου αιώνα, οδήγησαν εκτός πολλών άλλων σε συγχύσεις σχετικά με το περιεχόμενο των γνώσεων του παρελθόντος και συνακόλουθα με την ορθή αντιμετώπιση των κοινωνικών και πολιτικών πραγματικοτήτων του. 

Αυτές ωστόσο οι συγχύσεις δημιούργησαν στους καλοπροαίρετους τουλάχιστον ερευνητές την βασική ανάγκη του σαφούς προσδιορισμού του τρόπου με τον οποίο πρέπει να προσεγγίζεται από μέρος τους η ιστορική αλήθεια, προκειμένου η συγκεκριμένη ερευνητική τους προσπάθεια να εξασφαλίζει την τελική καταξίωσή τους.

40 χρόνια από το θάνατο του Νίκου Ζαχαριάδη. Το τραγικό τέλος του ηγέτη του ΚΚΕ

Το τραγικό τέλος του Ζαχαριάδη. Το φινάλε του ηγέτη του ΚΚΕ

Την 1η Αυγούστου συμπληρώνονται σαράντα χρόνια από τη μέρα που «έφυγε» από τη ζωή ο Νίκος Ζαχαριάδης, Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ την περίοδο 1931-1956.

Πολλά έχουν γραφτεί κατά καιρούς για τη ζωή και τη δράση του Νίκου Ζαχαριάδη, ενός προσώπου που άφησε το στίγμα του στην ελληνική αριστερά για πολλές δεκαετίες. 

Στο κείμενο που ακολουθεί, εμείς θα επικεντρώσουμε την προσοχή μας στο τραγικό τέλος του ιστορικού ηγέτη του ΚΚΕ, που υπήρξε αναμφίβολα μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της νεότερης πολιτικής ιστορίας.