«Η κινητήρια δύναμη των θετικών εξελίξεων δεν είναι η αγανάκτηση και οργή για τα μεγάλα, ασήκωτα και υπαρκτά οξυμμένα προβλήματα», αλλά «και η συνειδητοποίηση της βαθύτερης ρίζας και αιτίας των προβλημάτων».
Αυτό ήταν το μήνυμα της Αλέκας Παπαρήγα για τη νέα χρονιά, ενώ το πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του κόμματος υπόσχεται ότι «το ΚΚΕ θα δώσει όλες τις δυνάμεις του για να γίνει το 2013 η χρονιά λαϊκής χειραφέτησης, αναζωογόνησης και ανασύνταξης του εργατικού λαϊκού κινήματος».
Ωστόσο το ΚΚΕ δεν διέρχεται και την καλύτερη φάση του, αντιθέτως κάνει ποδαρικό μέσα σε κλίμα αντιπαραθέσεων με αφορμή και αιτία τις επιλογές του, όσον αφορά τόσο το επίπεδο πολιτικής τακτικής στο πλαίσιο της συγκυρίας όσο και τη διαχείριση των οικονομικών του, η οποία επιφέρει μαζικές απολύσεις στον «Ριζοσπάστη» (καθώς και συρρίκνωση του αριθμού των επαγγελματικών στελεχών), οδηγώντας σχεδόν σε υποδιπλασιασμό του προσωπικού του. Κάτι που ωστόσο δεν έχει συνέπειες μόνο στα στενά κομματικά όρια, αλλά έχει πολιτικό αντίκτυπο και κόστος, για ένα κόμμα που κατεξοχήν τάσσεται στο πλευρό των εργαζομένων.
Όλο αυτό το κλίμα που έχει δημιουργηθεί και δεν προέρχεται μόνο από την αντιπαράθεση με τους έξωθεν επικριτές του αλλά διαχέεται και στο εσωτερικό του, κυρίως λόγω του τρόπου που έγιναν οι απολύσεις (με βάση την «αστική» και δη μνημονιακή νομοθεσία) αλλά και του τρόπου με τον οποίο το κόμμα τις δικαιολογεί (το κόμμα είναι αρμόδιο για το πώς θα χειριστεί τις υποθέσεις του και η κριτική, απ” όπου κι αν προέρχεται, συνιστά «αντι-ΚΚΕ επίθεση»), έρχεται να επικαθίσει πάνω στη γενικότερη εικόνα που διαμορφώθηκε με τις εκλογές του Ιουνίου.
Το αποτέλεσμα των εκλογών σηματοδότησε μια ιστορική ήττα για το κόμμα, καθώς εν μέσω βαθιάς κρίσης και πρωτοφανούς επίθεσης του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος στην εργασία και τον κόσμος της, το ΚΚΕ σημείωσε σημαντική εκλογική υποχώρηση, επανερχόμενο στα ποσοστά των αρχών της δεκαετίας του ’90, μετά τις διασπάσεις της περιόδου 1989-1991.
Το κόμμα υποστηρίζει ότι το εκλογικό του αποτέλεσμα σηματοδοτεί εκλογική ήττα και όχι πολιτική, την οποία αποδίδει σε οργανωτικές του αδυναμίες αλλά κυρίως σε εξωτερικούς παράγοντες, όπως η εκτίναξη του «οπορτουνισμού», δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ, για τον οποίο θεωρεί ότι λειτούργησε ως ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση των μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων, που απογοητευμένα εγκατέλειπαν το προηγούμενο διάστημα τα δύο κόμματα εξουσίας. Ταυτόχρονα, το κόμμα υποστηρίζει ότι «η απόφαση του να μην μπει μετά τις πρόσφατες εκλογές του Μαΐου σε μια κυβέρνηση αριστερής διαχείρησης» της καπιταλιστικής κρίσης αποτελεί ιστορική παρακαταθήκη.
Η παραπάνω στάση οριοθέτησης του ΚΚΕ απέναντι στις άλλες αριστερές δυνάμεις – ακόμα και υπό συνθήκες οξύτατης κρίσης – επισφραγίζεται από την επιλογή της ηγεσίας να αποσύρει οριστικά στο ερχόμενο συνέδριο τη γραμμή του ισχύοντος προγράμματος αναφορικά με τη δυνατότητα συμμαχιών και με πολιτικές δυνάμεις.
Με άλλα λόγια, οποιαδήποτε υπόνοια για συνεργασία με άλλες πολιτικές δυνάμεις αποκλείεται σαφώς και κατηγορηματικώς. Αντιθέτως, μετά τις εκλογές ακολουθείται με μεγαλύτερη έμφαση μια τακτική επιθέσεων στον ΣΥΡΙΖΑ με στόχο την ανάδειξη της «σοσιαλδημοκρατικοποίησής» του και την επαναπροσέγιση τμήματος ψηφοφόρων του ΚΚΕ που διέρρευσε προς το σχήμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Τελευταίως, προξενεί εντύπωση και η ενίσχυση της επιθετικότητας προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η τελευταία δέχεται τα βέλη του ΚΚΕ, το οποίο περίπου λέει ότι (η ΑΝΤΑΡΣΥΑ) επιθυμεί να γίνει ένας νέος ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να καλύψει τον «οπορτουνιστικό» χώρο τον οποίο αφήνει κενό ο ΣΥΡΙΖΑ μετακινούμενος προς το κέντρο. Άρα ούτε με έναν τέτοιο χώρο που υπερασπίζεται ένα «μεταβατικό πρόγραμμα» αριστερής διακυβέρνησης – το οποίο το ΚΚΕ απορρίπτει – μπορεί να συνεργαστεί.
Ωστόσο το ΚΚΕ δεν διέρχεται και την καλύτερη φάση του, αντιθέτως κάνει ποδαρικό μέσα σε κλίμα αντιπαραθέσεων με αφορμή και αιτία τις επιλογές του, όσον αφορά τόσο το επίπεδο πολιτικής τακτικής στο πλαίσιο της συγκυρίας όσο και τη διαχείριση των οικονομικών του, η οποία επιφέρει μαζικές απολύσεις στον «Ριζοσπάστη» (καθώς και συρρίκνωση του αριθμού των επαγγελματικών στελεχών), οδηγώντας σχεδόν σε υποδιπλασιασμό του προσωπικού του. Κάτι που ωστόσο δεν έχει συνέπειες μόνο στα στενά κομματικά όρια, αλλά έχει πολιτικό αντίκτυπο και κόστος, για ένα κόμμα που κατεξοχήν τάσσεται στο πλευρό των εργαζομένων.
Όλο αυτό το κλίμα που έχει δημιουργηθεί και δεν προέρχεται μόνο από την αντιπαράθεση με τους έξωθεν επικριτές του αλλά διαχέεται και στο εσωτερικό του, κυρίως λόγω του τρόπου που έγιναν οι απολύσεις (με βάση την «αστική» και δη μνημονιακή νομοθεσία) αλλά και του τρόπου με τον οποίο το κόμμα τις δικαιολογεί (το κόμμα είναι αρμόδιο για το πώς θα χειριστεί τις υποθέσεις του και η κριτική, απ” όπου κι αν προέρχεται, συνιστά «αντι-ΚΚΕ επίθεση»), έρχεται να επικαθίσει πάνω στη γενικότερη εικόνα που διαμορφώθηκε με τις εκλογές του Ιουνίου.
Είκοσι χρόνια… πίσω
Το αποτέλεσμα των εκλογών σηματοδότησε μια ιστορική ήττα για το κόμμα, καθώς εν μέσω βαθιάς κρίσης και πρωτοφανούς επίθεσης του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος στην εργασία και τον κόσμος της, το ΚΚΕ σημείωσε σημαντική εκλογική υποχώρηση, επανερχόμενο στα ποσοστά των αρχών της δεκαετίας του ’90, μετά τις διασπάσεις της περιόδου 1989-1991.
Το κόμμα υποστηρίζει ότι το εκλογικό του αποτέλεσμα σηματοδοτεί εκλογική ήττα και όχι πολιτική, την οποία αποδίδει σε οργανωτικές του αδυναμίες αλλά κυρίως σε εξωτερικούς παράγοντες, όπως η εκτίναξη του «οπορτουνισμού», δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ, για τον οποίο θεωρεί ότι λειτούργησε ως ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση των μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων, που απογοητευμένα εγκατέλειπαν το προηγούμενο διάστημα τα δύο κόμματα εξουσίας. Ταυτόχρονα, το κόμμα υποστηρίζει ότι «η απόφαση του να μην μπει μετά τις πρόσφατες εκλογές του Μαΐου σε μια κυβέρνηση αριστερής διαχείρησης» της καπιταλιστικής κρίσης αποτελεί ιστορική παρακαταθήκη.
Η παραπάνω στάση οριοθέτησης του ΚΚΕ απέναντι στις άλλες αριστερές δυνάμεις – ακόμα και υπό συνθήκες οξύτατης κρίσης – επισφραγίζεται από την επιλογή της ηγεσίας να αποσύρει οριστικά στο ερχόμενο συνέδριο τη γραμμή του ισχύοντος προγράμματος αναφορικά με τη δυνατότητα συμμαχιών και με πολιτικές δυνάμεις.
Με άλλα λόγια, οποιαδήποτε υπόνοια για συνεργασία με άλλες πολιτικές δυνάμεις αποκλείεται σαφώς και κατηγορηματικώς. Αντιθέτως, μετά τις εκλογές ακολουθείται με μεγαλύτερη έμφαση μια τακτική επιθέσεων στον ΣΥΡΙΖΑ με στόχο την ανάδειξη της «σοσιαλδημοκρατικοποίησής» του και την επαναπροσέγιση τμήματος ψηφοφόρων του ΚΚΕ που διέρρευσε προς το σχήμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Τελευταίως, προξενεί εντύπωση και η ενίσχυση της επιθετικότητας προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η τελευταία δέχεται τα βέλη του ΚΚΕ, το οποίο περίπου λέει ότι (η ΑΝΤΑΡΣΥΑ) επιθυμεί να γίνει ένας νέος ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να καλύψει τον «οπορτουνιστικό» χώρο τον οποίο αφήνει κενό ο ΣΥΡΙΖΑ μετακινούμενος προς το κέντρο. Άρα ούτε με έναν τέτοιο χώρο που υπερασπίζεται ένα «μεταβατικό πρόγραμμα» αριστερής διακυβέρνησης – το οποίο το ΚΚΕ απορρίπτει – μπορεί να συνεργαστεί.
Μέχρι στιγμής αυτή η τακτική έχει αποδώσει με την έννοια της συγκράτησης της εκλογικής επιρροής του λίγο πάνω από τα πρόσφατα εκλογικά ποσοστά. Ωστόσο δεν φαίνεται να ανατρέπεται η γενικότερη εικόνα συρρίκνωσης, η οποία δεν είναι μόνο εκλογική. Η ηγεσία του ΚΚΕ εκτιμά ότι η σημερινή στάση του και η πρόταση του για τη διέξοδο από την κρίση θα δικαιωθεί στο μέλλον, όπως σήμερα εκτιμά ότι δικαιώνεται η ανάλυση του και η πρόβλεψη του για το καπιταλιστικό σύστημα.
“Ο,τι λοιπόν εκδηλώθηκε εντός του 2012 ως ένδειξη πολιτικής ή οικονομικής κρίσης στο εσωτερικό του κόμματος, μένει να φανεί τι διαστάσεις θα λάβει στη συνέχεια, με δεδομένο και το κρισιμότερο συνέδριο των τελευταίων ετών, που θα διεξαχθεί τον ερχόμενο Απρίλιο.
Αναδημοσίευση από: Βαθύ Κόκκινο
2 σχόλια :
Τα χειρότερα για το κκε δεν έχουν έλθει ακόμα.Τα άθλια οικονομικά του,συνέπεια της εγκληματικής του πολιτικής και του καπιταλιστικού τρόπου λειτουργείας των επιχειρήσεων που ελέγχει και έχει την διοίκηση,θα δημιουργήσουν σοβαρότατο πρόβλημα με τα λεγόμενα επαγγελματικά στελέχη.Οι κομματικοί επαγγελματίες αυτοί,άεργοι στην πλειοψηφία τους,θα βρεθούν έξω απο την κομματική μισθοδοσία,με αποτέλεσμα πολλοί απο αυτούς να αποχωρήσουν και απο το κόμμα.Επειδή είναι γνωστό απο καιρό πώς το κκε στηριζόταν σε αυτούς για κάθε δραστηριότητα,αφου η ανυστερόβουλη εθελοντική προσφορά είχε απο καιρό εξαφανιστεί,το προβλημά του θα πάρει διαστάσεις ντόμινο.Το μέλλον του σκοτεινό και αβέβαιο.
Δημοσίευση σχολίου