Από τον ΑΡΧΙΛΟΧΟ για τη συνέντευξη
Δραγασάκη στο κυριακάτικο ΒΗΜΑ.(4.8.2013)
Εν αρχή ην το στίγμα, για να μην υπάρχει σύγχυση:
Μπορεί η αριστερή πλατφόρμα να αμφισβητεί την ορθόδοξη γραμμή του Σύριζα για τη σωτηρία του ευρώ μέσα στην Ελλάδα, αλλά ο Δραγασάκης έβαλε τα πράγματα στη θέση τους.
«Βεβαίως και μετά το Συνέδριο ο καθένας μπορεί να έχει τις ιδιαίτερες προσωπικές απόψεις του και ο διάλογος μπορεί να συνεχίζεται. Όμως οι θέσεις που δεσμεύουν όλους μας και τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ είναι οι αποφάσεις που το Συνέδριο συλλογικά έλαβε». Επομένως μπορεί να λέει ότι θέλει η αριστερή πλατφόρμα, αλλά ο Σύριζα εγγυάται τη σωτηρία του ευρώ.
Πρώτη επιλογή του Σύριζα δεν είναι η αντιμετώπιση της φτώχειας και της ανεργίας, αλλά η αλλαγή συσχετισμών στην Ευρώπη: «Πρώτη επιλογή, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να είναι η συντονισμένη πάλη για αλλαγή των συσχετισμών στο εσωτερικό της Ευρώπης, η από τα αριστερά ανατροπή της σημερινής πολιτικής και των κυβερνήσεων που την ασκούν σε μια σειρά χώρες.»
Γιατί να ασχολούμαστε με την κρίση, την κατάργηση των μνημονίων και τη διαγραφή του χρέους αφού υπάρχει μια πιο μοντέρνα αντιμετώπιση των προβλημάτων: «Η απεξάρτηση από τα μνημόνια και τα χρέη του παρελθόντος». Αντί να μοιρολογούμε πάνω στα οικονομικά ερείπια που δημιουργεί η κρίση, αν συμφωνήσουμε ότι η παρούσα κρίση δε βρίσκεται στην οικονομική, αλλά στην ηθική ,την αξιακή και οικολογική της διάσταση, τότε θα προχωρήσουμε σε ένα μετα-νεοφιλελεύθερο δρόμο που θα βασίζεται στην καινοτόμο παραγωγή και την αειφορία(!). «….αντί να μοιρολογούμε πάνω στα οικονομικά και τα κοινωνικά ερείπια που δημιουργεί η κρίση και η πολιτική των μνημονίων, αντί να αναζητούμε τις λύσεις στο χρεοκοπημένο ή εξαντλημένο παρελθόν, να κατανοήσουμε τις συνθήκες που θα καθορίσουν τις πρωτοπορίες και τις ηγεμονίες του μέλλοντος, και να μεταφέρουμε το πεδίο της ταξικής και της εθνικής μάχης στο έδαφος αυτό. Αν π.χ. συμφωνήσουμε ότι ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός είναι αυτός που είναι σε κρίση, τότε οι πρωτοπόροι του μέλλοντος θα είναι αυτοί που πρώτοι θα προχωρήσουν σε έναν μετα-νεοφιλελεύθερο δρόμο και θα δημιουργήσουν ένα νέο υπόδειγμα, μια νέα «οικονομία των αναγκών, βασισμένη στην καινοτόμο παραγωγή, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα, την αλληλέγγυα δημοκρατία και την αειφορία. Αν συμφωνήσουμε επίσης ότι το από ιστορική άποψη ιδιαίτερο στοιχείο της παρούσας κρίσης δεν βρίσκεται στην οικονομική αλλά στην ηθική, την αξιακή και την οικολογική της διάσταση, ….., τότε δεν είναι οι ποσοτικοί δείκτες αλλά η συλλογική και η προσωπική αξιοπρέπεια, το συλλογικό και ατομικό «ευ ζην»… Όλα αυτά βέβαια προϋποθέτουν το σταμάτημα της καταστροφής, άρα την απεξάρτηση από τα μνημόνια και τα χρέη του παρελθόντος».
Όχι η ΟΝΕ δεν κινδυνεύει. Ο Δραγασάκης ήταν ξεκάθαρος ,αλλά και ειλικρινής. Οφείλουμε να το ομολογήσουμε. Πως θα δημιουργήσουμε ελλείμματα, αφού μέσα στην ευρωζώνη δεν πρόκειται να βρούμε χρήματα: «Όχι δεν επιδιώκουμε αναβίωση της πολιτικής των ελλειμμάτων, πράγμα άλλωστε ανέφικτο από τη στιγμή που δεν υπάρχει η δυνατότητα κρατικού δανεισμού.» «Άλλωστε δεν επιδιώκουμε την αναβίωση του κράτους των προηγούμενων δεκαετιών, αλλά τον επαπροσδιορισμό του περιεχομένου του κράτους στο πλαίσιο μιας πλουραλιστικής μεταβατικής οικονομίας»(!).
Στο ερώτημα που θα βρείτε λεφτά, ο Δραγασάκης δε συνάντησε δυσκολίες: «…..με δεδομένο ότι το κράτος δε θα μπορεί επί μακρόν να δανεισθεί, οι τράπεζες θα είναι για χρόνια παγιδευμένες στα παλιά, μη εξυπηρετούμενα δάνεια, και σημαντικό μέρος του συσσωρευμένου πλούτου έχει απαξιωθεί ή φυγαδευτεί στο εξωτερικό……. Χρειαζόμαστε … τη δημιουργία περιουσιολογίου και ενός δίκαιου και αποτελεσματικού φορολογικού συστήματος, τη δίκαιη διανομή και αναδιανομή, τη στοχευμένη και παραγωγική χρήση των πόρων». Το θέμα της ευρωζώνης δεν τον απασχολεί, ούτε θα είναι πρόβλημα για τον Σύριζα.
Στο ερώτημα των συγκεκριμένων λύσεων που προτείνει ο Σύριζα, εκεί έδωσε ρέστα: «…. χρειαζόμαστε ένα συνδυασμό συμβατικών και μη συμβατικών λύσεων, ορθόδοξων και ετερόδοξων μέσων. ….. Με δεδομένη π.χ. την δημοσιονομική στενότητα, θα έπρεπε να είχαμε εκδώσει ήδη ομόλογα ειδικού σκοπού που να μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εναλλακτικό μέσο πληρωμής, και να θέσουμε σ’ εφαρμογή εναλλακτικά(;) μέσα δημιουργίας ρευστότητας. Με δεδομένη την αδυναμία μας να καθορίσουμε την νομισματική πολιτική, πρέπει με άλλους τρόπους να επηρεάσουμε την πιστωτική πολιτική…. Δεδομένου ότι οι ριζικές λύσεις στο πρόβλημα του ισοζυγίου πληρωμών είναι μόνο μακροπρόθεσμες, πρέπει να εφαρμόσουμε μέσα βραχυπρόθεσμης απόδοσης για την αποθάρρυνση των εισαγωγών και τον επηρεασμό των διαρθρωτικών, μη εργασιακών παραγόντων του κόστους παραγωγής».
Σχετικά με τη θέση του Σύριζα απέναντι στον επιχειρηματικό κόσμο και τα συγχαρητήρια του προέδρου του ΣΕΒ για την εκλογή Τσίπρα, ο Δραγασάκης ήταν ευρηματικός: «Ο επιχειρηματικός κόσμος βέβαια δεν είναι ενιαίος. Οι παραδοσιακές διακρίσεις ανάμεσα σε μικρό και μεγάλο κεφάλαιο, σε ξένες και ντόπιες επιχειρήσεις, αν και διατηρούν τη σημασία τους, επικυριαρχούνται από νέες αντιθέσεις……. Επομένως και η δική μας στάση απέναντι στον επιχειρηματικό κόσμο δεν μπορεί να είναι ισοπεδωτική, επίπεδη ή τυφλή.. …. γι’ αυτό θα διαψευσθούν τόσο εκείνοι που βιάστηκαν να μιλήσουν για συμβιβασμούς του ΣΥΡΙΖΑ όσο και εκείνοι που τον εμφανίζουν ως μπαμπούλα ή εχθρό προς κάθε μορφή επιχειρηματικότητας
Ο πρωτοσέλιδος τίτλος του βήματος δεν ήταν τυχαίος: από την ουτοπία στον... ρεαλισμό» «ο Γ. Δραγασάκης αναγγέλει τη μεγάλη στροφή του Σύριζα».
Στη συνέντευξη απουσιάζουν: Η κατάργηση των μνημονίων, η διαγραφή του χρέους, το θέμα της αύξησης των μισθών, των συντάξεων και των κοινωνικών δαπανών, η εθνικοποίηση των τραπεζών.
Αυτά μέσα στο πλαίσιο της ευρωζώνης δεν μπορούν να καταργηθούν ή να αλλάξουν, αλλά μέχρι τώρα αυτά τουλάχιστον ψέλλιζαν τα στελέχη του. Και ας είναι οι θέσεις αυτές μέσα στο πλαίσιο της ευρωζώνης απάτη. Τώρα ο Δραγασάκης τηρεί σιγή ιχθύος. Αντίθετα είναι σαφής στο θέμα της «μη αναβίωσης της πολιτικής των ελλειμμάτων», που είναι και η βασική επιδίωξη των μνημονίων και διατυμπανίζει σε κάθε ευκαιρία η τρόικα.
Οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι η δέσμευση του Δραγασάκη για μείωση των ελλειμμάτων, που είναι και η πολιτική όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων, σημαίνει μείωση μισθών και συντάξεων, μείωση κοινωνικών δαπανών, διάλυση δημόσιας υγείας και παιδείας, απολύσεις, ύφεση της οικονομίας, ανεργία. Εκτός αν ο Δραγασάκης μπορεί να αντιμετωπίσει αυτά μέσα στο πλαίσιο της ευρωζώνης και δε διδάχθηκε τίποτα από την τραγωδία της Κύπρου. Χωρίς την ανάκτηση της δημοσιονομικής πολιτικής και τον έλεγχο του νομίσματος, κανένα μέτρο δεν μπορεί να πάρει ο Σύριζα. Γι’ αυτό ο Δραγασάκης πετάει την πατάτα για τους αφελείς λέγοντας «προτείνεται ο «επαναπροσδιορισμός του ορισμού του πρωτογενούς ελλείμματος έτσι ώστε να μη συμπεριλαμβάνονται σε αυτό οι δημόσιες επενδύσεις και η δυνατότητα χρηματοδότησης των δημόσιων επενδύσεων από ευρωομόλογα ή άλλον ευρωπαϊκό θεσμό», επειδή γνωρίζει ότι χωρίς επιστροφή σε εθνικό νόμισμα ούτε αυξήσεις μισθών μπορεί να κάνει, ούτε ανάπτυξη να έχει.
Τώρα αν κανείς ελπίζει ότι ο Σύριζα θα βρει χρήματα για ανάπτυξη και για την αντιμετώπιση της ύφεσης μέσω «του επαναπροσδιορισμού του ορισμού του πρωτογενούς ελλείμματος», τότε ο Δραγασάκης θα είναι ο επόμενος υποψήφιος για το Νόμπελ οικονομίας. Τέλος δεν αντέχουν σε κριτική αν το πρόβλημα της Ελλάδας είναι «ο γκρίζος ή κατάμαυρος καπιταλισμός». Το αφήνουμε να το ξεδιαλύνει σε άλλη συνέντευξη ο πλέον αρμόδιος του Σύριζα ο Σταθάκης. Εμείς καταθέτουμε τα όπλα μας.
9.8.2013
Πηγή:tometopo/Σχεδιο Β'
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου