Κλαγγή πολέμου

Του Περικλή Κοροβέση

Το 1983, ο Ρίγκαν, ένας εκ των θεμελιωτών του νεοφιλελευθερισμού -οι άλλοι δύο ήταν η Θάτσερ και ο αιμοσταγής δικτάτορας Πινοσέτ-, πήρε την πρωτοβουλία να ανασκευάσει ριζικά τον ρόλο της CIA. 

Αυτός ο οργανισμός ήταν βεβαρημένος με πολλά στρατιωτικά πραξικοπήματα, πολιτικές δολοφονίες και ωμές επεμβάσεις στα εσωτερικά άλλων χωρών. Στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης ήταν ένας μαφιόζικος γκανγκστερισμός, που έπληττε θανάσιμα το κύρος των ΗΠΑ. Και έτσι γεννήθηκε μια νέα οργάνωση με ωραίο όνομα, το «Εθνικό Κληροδότημα για τη Δημοκρατία» (National Edowment for Democracy-ΝΕD), που θα αναλάμβανε την πολιτική δουλειά της CIA ανοιχτά και ξάστερα και όχι υπογείως όπως οι προκάτοχοί της. Το NED παρουσιάζεται σαν μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση, αλλά χρηματοδοτείται κατευθείαν από το Κογκρέσο.

Συνεταίρους έχει τη USAID (Αμερικανική Επιτροπή για τη Διεθνή Ανάπτυξη), τα ινστιτούτα των Ρεπουμπλικανών και των Δημοκρατικών, τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις των εργοδοτών και των συνδικάτων. Υπάρχουν ακόμα μια σειρά από νεφελώδεις οργανώσεις και πολλά think tanks (δεξαμενές σκέψης). 

Ο βασικός σκοπός αυτού του ευαγούς ιδρύματος είναι ευγενής. Θέλει να προωθήσει τη δημοκρατία σε όλον τον κόσμο. Οχι οποιαδήποτε δημοκρατία όμως, αλλά όπως την αντιλαμβάνονται οι ΗΠΑ και την εφαρμόζουν στη χώρα τους. Δηλαδή μια δημοκρατία-εργαλείο της αγοράς, που θα βγάλει μια κυβέρνηση, εκλεγμένη βέβαια, η οποία θα δουλεύει αποκλειστικά για το διεθνοποιημένο αρπακτικό κεφάλαιο, με τίμημα τη διάλυση όλων των κοινωνικών θεσμών και νόμων που προστάτευαν την εργασία. Η κυβέρνηση όποιας χώρας δεν ακολουθεί αυτή τη συνταγή δεν είναι δημοκρατική και πρέπει να ανατραπεί. Ο σοσιαλισμός πρέπει να εξαφανιστεί από τον 21ο αιώνα. Και γι’ αυτούς ό,τι δεν εντάσσεται στο δικό τους μοντέλο είναι σοσιαλιστικό και επικίνδυνο, ακόμα και όταν μια κυβέρνηση κινείται σε ένα κλασικό καπιταλιστικό σύστημα που προστατεύει την εργασία, υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και διεκδικεί την εθνική της ανεξαρτησία.

Η μέθοδος δράσης του ΝΕD είναι να ανατρέπει κυβερνήσεις με ήπια πραξικοπήματα, αποφεύγοντας τις μεγάλες αιματοχυσίες που προκαλούν οι στρατιωτικές δικτατορίες. Αλλά πριν φτάσουν στην ανατροπή της «αντιδημοκρατικής κυβέρνησης», προετοιμάζουν καλά την κοινή γνώμη. Αγοράζουν ισχυρά ΜΜΕ, στρατεύουν δημοσιογράφους, κυρίως τηλεστάρ, ενισχύουν με πακτωλούς χρημάτων την αντιπολίτευση, της διδάσκουν τις νέες τεχνολογίες και χρησιμοποιούν το πολιτικό μάρκετινγκ με επιστημονικό τρόπο. Ακολουθούν μαζικές κινητοποιήσεις και στρέφουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια στην κατεύθυνση που επιθυμούν. Συχνά, αν όχι πάντοτε, τα πλήθη καθοδηγούνται από ακροδεξιούς, φασίστες, παραστρατιωτικούς, που δρουν με σχέδιο και ξέρουν πάντα μέχρι πού να το πάνε. Το έργο αυτό το έχουμε δει να παίζεται στη Λατινική Αμερική. Σε Βολιβία, Ισημερινό, Ονδούρα, Παραγουάη, Βενεζουέλα και Αν. Ευρώπη.

Να δώσουμε ένα μικρό παράδειγμα από την Παραγουάη. Το 2012 έγινε μια προσπάθεια για την ανατροπή του Φερνάντο Λούγκο. Σε μια σύγκρουση ακτημόνων και αστυνομίας είχαμε 17 νεκρούς. 11 αγρότες και 6 αστυνομικούς. Τα ΜΜΕ βρήκαν αμέσως τον ένοχο. Ηταν οι ακτήμονες που έστησαν ενέδρα στις δυνάμεις της τάξης και την ευθύνη την είχε ο Λούγκο. Και αυτό πέρασε στην κοινή γνώμη. Μέχρι που εμφανίστηκαν ο Βιντάλ Βέγκα και άλλοι, που μετείχαν από ηγετικά πόστα στις κινητοποιήσεις των ακτημόνων, και με αδιάσειστα στοιχεία απέδειξαν πως παραστρατιωτικοί είχαν εισχωρήσει στους διαδηλωτές και αυτοί πυροβόλησαν και τους αστυνομικούς και τους αγρότες. Οι ακτήμονες ήταν άοπλοι και διαδήλωναν ειρηνικά. Μετά από αυτές τις αποκαλύψεις, ο Βέγκα δολοφονήθηκε από παραστρατιωτικούς.

Τώρα το παιχνίδι παίζεται στην Ουκρανία όπου έχουν εγκατασταθεί συστοιχίες πυραύλων που μπορεί να πλήξουν τη Μόσχα σε δέκα λεπτά. Σύσσωμος ο δυτικός κόσμος υποστηρίζει τους νεοναζί της Ουκρανίας εναντίον της Ρωσίας. Αν αυτό συνδυαστεί με τη στρατιωτική πολιορκία της Κίνας από τις ΗΠΑ, τόσο από τις γύρω βάσεις της όσο και με την ενίσχυση του πολεμικού της ναυτικού γύρω από την Κίνα και με τον τρίτο στόλο της σταθμευμένο στη Χαβάη, τότε σημαίνει πως στον 21ο αμερικανικό αιώνα μπορεί να γίνει και Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Και το λόμπι του πολέμου είναι πανίσχυρο στις ΗΠΑ.

Πηγή:Εφημερίδα των Συντακτών  (23-24/8/2014)