Η CIA δημιουργήθηκε λίγο μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου με πράξη του Κογκρέσου και αποτελούταν από την Πρώτη Υπηρεσία Πληροφοριών της Αμερικής (OSS - Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών) και ενός μεγάλου αριθμού πρώην Ναζί - μέλη της Γκεστάπο.
Ο επίσημος σκοπός της μέχρι σήμερα είναι να λειτουργεί κυρίως ως οργάνωση συγκέντρωσης πληροφοριών (τουλάχιστον, αυτό υποτίθεται πως πρέπει να πιστεύουν όλοι), αλλά στην πραγματικότητα είναι κάτι διαφορετικό από αυτό.
Η CIA στην ουσία, ούτε τώρα ούτε ποτέ, δεν υπήρξε απλά μια κεντρική υπηρεσία πληροφοριών. Στην πραγματικότητα είναι η μυστική δράση του βραχίονα της εξωτερικής πολιτικής των συμβούλων του Προέδρου. Η παραπληροφόρηση είναι ένα μεγάλο χαρακτηριστικό που συνοδεύει τις δράσεις της και ο αμερικανικός λαός είναι ο πρωταρχικός στόχος των ψεμάτων της.
Το γεγονός ότι η CIA είναι όντως μια τρομοκρατική οργάνωση, είναι σαφές από το αρχείο των τρομοκρατικών δραστηριοτήτων της και παρακάτω ακολουθούν ορισμένα παραδείγματα που το αποδεικνύουν.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ η CIA διεξήγαγε την επιχείρηση Phoenix, ένα πρόγραμμα δολοφονίας. Ο στόχος δεν ήταν μόνο η εξάλειψη των Βιετναμέζων που θα μπορούσαν να παρεμποδίσουν τις ΗΠΑ (που στην πράξη σήμαινε το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού του Βιετνάμ), αλλά και να τρομοκρατήσει το σύνολο του πληθυσμού του Νοτίου Βιετνάμ και να επιτύχει την καταστολή της αντιπολίτευσης για τις κατοχικές δυνάμεις των ΗΠΑ. Πάνω από 20.000 Βιετναμέζοι δολοφονήθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της επιχείρησης. Η CIA προσέλαβε, επίσης, έναν μισθοφορικό στρατό στο Βιετνάμ (που χρηματοδοτούταν από τα κέρδη από το λαθρεμπόριο ηρωίνης της CIA), ο οποίος σκοπό είχε να τρομοκρατεί τον άμαχο πληθυσμό και να τους αποτρέπει στο να συνδράμει με τους Viet Cong.
Η CIA οργάνωσε και χρηματοδότησε (με τα κέρδη της από το λαθρεμπόριο κοκαΐνης) τις δραστηριότητες της αντάρτικης οργάνωσης 'Κόντρας' στη Νικαράγουα, που δολοφονούσε δεκάδες χιλιάδες αμάχους και προσπαθούσε να διαταράξει την οικονομία, με σκοπό της αποσταθεροποίηση της νόμιμης κυβέρνησης των Σαντινίστας. (Γι' αυτή την ενέργεια, οι ΗΠΑ καταδικάστηκαν στο Διεθνές Δικαστήριο για άσκηση διεθνούς τρομοκρατίας και το Διεθνές Συμβούλιο Ασφαλείας τις κάλεσε να τηρούν το διεθνές δίκαιο.)
Η CIA σχεδίασε και οργάνωσε το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1973 στη Χιλή, το οποίο ανέτρεψε την νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση του Σαλβαδόρ Αλιέντε (γιατί δεν είχε σκοπό να εφαρμόσει τις οικονομικές πολιτικές που αποσκοπούσαν στην Ουάσιγκτον για να ευνοηθούν αμερικανικές εταιρείες που δραστηριοποιούνταν στη Χιλή), και έφερε στην εξουσία τον δικτάτορα Αουγκούστο Πινοσέτ, του οποίου το καθεστώς βασάνισε και σκότωσε χιλιάδες πολίτες της Χιλής, στην προσπάθεια του να καταστείλει την αντιπολίτευση.
Περαιτέρω παραδείγματα θα μπορούσαν πολύ εύκολα να δοθούν (και αν ασχοληθεί κανείς μπορεί εύκολα να τα βρει από τα πολλά βιβλία, άρθρα, περιοδικά, εφημερίδες και ιστοσελίδες που γράφουν σχετικά με τη CIA και τις τρομοκρατικές δραστηριότητες της σε περισσότερες από σαράντα χώρες).
Όμως, παρόλα αυτά, θα πρέπει να διευκρινίσουμε πως η CIA δεν είναι μία αδίστακτη οργάνωση, εκτός ελέγχου. Η CIA εφαρμόζει τις πολιτικές, στην ουσία, του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, όσων βρίσκονται πίσω από αυτόν και κυβερνούν πραγματικά. Η CIA πραγματοποιεί την ανεπίσημη πολιτική της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Το γεγονός ότι η CIA είναι μια τρομοκρατική οργάνωση σημαίνει ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχει μια τρομοκρατική κατάσταση. Λαμβάνοντας υπόψη τα εκατομμύρια των θανάτων που οι ΗΠΑ έχουν προκαλέσει και την τεράστια ταλαιπωρία που απορρέει από τις διεθνείς πολιτικές της, την υποκρισία της σε άλλες χώρες, καταδικάζοντας τες ως "τρομοκρατικά κράτη", πραγματικά όλο το γεγονός θα ήταν γελοίο αν δεν ήταν τόσο τραγικό.
Οι επιχειρήσεις της CIA βασίζονται πάντα στο ίδιο σενάριο. Πρώτον, αμερικανικά επιχειρηματικά συμφέροντα στο εξωτερικό απειλούνται από έναν δημοφιλές ή δημοκρατικά εκλεγμένο ηγέτη. Οι άνθρωποι υποστηρίζουν τον ηγέτη τους, επειδή ο ίδιος προτίθεται να διεξαγάγει για παράδειγμα αγροτική μεταρρύθμιση, να ενισχύσει τα συνδικάτα, να προβεί σε αναδιανομή του πλούτου, να εθνικοποιήσει βιομηχανίες ξένης ιδιοκτησίας, να ρυθμίσει την επιχειρηματική δραστηριότητα για την προστασία των εργαζομένων, των καταναλωτών και του περιβάλλοντος.
Έτσι, για λογαριασμό των αμερικανικών επιχειρήσεων, και συχνά με τη βοήθειά τους, η CIA κινητοποιεί την αντιπολίτευση. Πρώτον, προσδιορίζει δεξιές ομάδες στο εσωτερικό της χώρας και τους προσφέρει μια συμφωνία: "Θα σας βάλω στην εξουσία, αν διατηρήσετε ένα ευνοϊκό επιχειρηματικό κλίμα για μας". Στη συνέχεια, προσλαμβάνονται όσοι ανήκουν σε αυτές τις ομάδες και συνεργάζονται με την CIA για να ανατρέψουν την υπάρχουσα κυβέρνηση.
Για να το επιτύχουν αυτό, χρησιμοποιούν κάθε λογής τεχνάσματα, όπως: προπαγάνδες, εξαγορά ψήφων, εκβιασμό, εκφοβισμό, σεξουαλικές ίντριγκες, ψεύτικες ιστορίες για τους αντιπάλους τους στα τοπικά μέσα ενημέρωσης, διατάραξη των αντίπαλων κομμάτων, απαγωγές, ξυλοδαρμούς, βασανιστήρια, οικονομικό σαμποτάζ, τάγματα θανάτου, ακόμη και δολοφονίες.
Τις περισσότερες φορές, οι προσπάθειες αυτές καταλήγουν σε ένα στρατιωτικό πραξικόπημα, το οποίο εγκαθιστά μια δεξιά δικτάτορα και η CIA εκπαιδεύει τον δικτάτορα και ιδρύει έναν μηχανισμό ασφαλείας για να πατάξει τους εχθρούς των μεγάλων επιχειρήσεων, με ανακρίσεις, βασανιστήρια και δολοφονίες. Τα θύματα της τα χαρακτηρίζει «κομμουνιστές», αλλά σχεδόν πάντα δεν είναι παρά μόνο αγρότες, φιλελεύθερους, πρόεδροι συνδικάτων εργασίας, πολιτικοί αντίπαλοι και υποστηρικτές της ελευθερίας του λόγου και της δημοκρατίας. Εκτεταμένες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ακολουθούν.
Αυτό το σενάριο,ότι η CIA διδάσκει και εκπαιδεύει, έχει επαναληφθεί τόσες φορές με αποτέλεσμα η CIA στην πραγματικότητα να έχει μετατραπεί σε ένα ειδικό σχολείο, το περιβόητο "Σχολείο της Αμερικής". Άλλοι της έχουν δώσει το παρατσούκλι "Σχολή δικτατόρων" ή "Σχολή δολοφόνων". Είναι πλέον ευρέως γνωστό, ότι η CIA, ιδίως στην πρόσφατη ιστορία της, εκπαιδεύει αξιωματικούς κρατών της Λατινικής Αμερικής πώς να διεξάγουν πραξικοπήματα, συμπεριλαμβανομένων διαφόρων τρόπων ανάκρισης, βασανιστηρίων και δολοφονιών.
Εκτιμάται ότι μέχρι το 1987, 6 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν ως αποτέλεσμα των μυστικών επιχειρήσεων της CIA. Πρώην αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ο Ουίλιαμ Μπλουμ, σωστά χαρακτηρίζει το γεγονός αυτό ως ένα "αμερικανικό Ολοκαύτωμα".
Η CIA δικαιολογεί αυτές τις ενέργειες της ως μέρος του πολέμου της ενάντια στον κομμουνισμό. Αλλά τα περισσότερα πραξικοπήματα που κάνει δεν περιλαμβάνουν μια κομμουνιστική απειλή. Έχει γενικότερα ως στόχο διάφορα έθνη, για ποικίλους λόγους: όταν αυτά αντιτίθενται στα αμερικανικά επιχειρηματικά συμφέροντα, είναι φιλελεύθερα ή ακόμα μπορεί να προβαίνουν και σε μέτριες κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, υπάρχει πολιτική αστάθεια, απροθυμία του ηγέτη να πραγματοποιήσει ότι η Ουάσιγκτον του υπαγορεύει, ή ακόμα και δηλώσεις ουδετερότητας στον Ψυχρό Πόλεμο. Πράγματι, τίποτα δεν έχει εξαγριώσει περισσότερο τους Διευθυντές της CIA από το γεγονός της επιθυμίας ενός έθνους να μείνει έξω από τον Ψυχρό Πόλεμο.
Το ειρωνικό πράγμα σε όλες αυτές τις παρεμβάσεις είναι ότι πολλές φορές αποτυγχάνουν να επιτύχουν τους αμερικανικούς στόχους. Συχνά, ο πρόσφατα εγκατεστημένος δικτάτορας 'μεγαλώνει' άνετα με τη συσκευή ασφαλείας που η CIA έχει στήσει γύρω από αυτόν. Γίνεται ένας εμπειρογνώμονας σε λειτουργία μέσα σε ένα αστυνομικό κράτος. Και επειδή ο δικτάτορας ξέρει ότι δεν μπορεί να ανατραπεί, γίνεται ανεξάρτητος και προκλητικός ενάντια της θέλησης της Ουάσιγκτον.
Η CIA τότε δεν μπορεί να τον ανατρέψει επειδή η αστυνομία και ο στρατός είναι υπό τον έλεγχο του δικτάτορα και δεν υπάρχουν πρόθυμοι να συνεργαστούν με τους Αμερικανούς κατασκόπους από φόβο των βασανιστηρίων και των εκτελέσεων.
Οι μόνες δύο επιλογές για τις ΗΠΑ σε αυτό το σημείο είναι αδράνεια λόγω ανικανότητας ή πόλεμος. Παράδειγμα αυτού του "μπούμερανγκ φαινομένου", ο Σαντάμ Χουσεΐν.
Στο μόνο συμπέρασμα στο οποίο μπορεί κανείς να καταλήξει είναι ότι η CIA θα πρέπει να καταργηθεί και να αντικατασταθεί από μια πραγματική οργάνωση συλλογής πληροφοριών και ανάλυσης. Η CIA δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί - είναι θεσμικά και πολιτισμικά διεφθαρμένη.
Τέλος, επίσης, η ίδια η Αμερική πρωτίστως πρέπει να αλλάξει τις τακτικές της στην εξωτερική πολιτική της, γιατί στην τελική, με ποια βάση οι ΗΠΑ εκφράζουν τις ανησυχίες τους για τρομοκρατία, όταν οι ίδιες είναι το μεγαλύτερο τρομοκρατικό κράτος του κόσμου;
"Η αδικαιολόγητη δολοφονία αθώων πολιτών είναι τρομοκρατία, δεν είναι πόλεμος κατά της τρομοκρατίας." Νόαμ Τσόμσκι
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου