Κλίμα αυταρέσκειας από την ηγεσία του ΚΚΕ στο Συνέδριο

 Νέος Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ ο Δημήτρης Κουτσούμπας.

«Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ με την εκλογή νέας Κεντρικής Επιτροπής, η οποία στην πρώτη της συνεδρίαση εξέλεξε Γενικό Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ τον Δημήτρη Κουτσούμπα».

Γραφείο Τύπου της Κ.Ε του ΚΚΕ

 

 

 

 

Επίκαιρο άρθρο του Γιώργου Λαουτάρη στην εφημερίδα "ΠΡΙΝ" 

Κλίμα αυταρέσκειας από την ηγεσία του ΚΚΕ στο Συνέδριο 

Του Γιώργου Λαουτάρη

Οι λέξεις «συνέχεια» και «δικαίωση» ταιριάζουν περισσότερο στο κλίμα έναρξης του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, όπως προκύπτει από την εισήγηση που παρουσίασε η Αλέκα Παπαρήγα το πρωί της Πέμπτης στον Περισσό.

Με ένα εκτενές βίντεο, πριν ανέβει η απερχόμενη γ.γ. στο βήμα, οι δεκάδες καλεσμένοι του κόμματος, που κινήθηκαν σε ένα εύρος από τον Δήμαρχο Πειραιά, Βασίλη Μιχαλολιάκο, ως τον Σήφη Ζαχαριάδη, γιο του θρυλικού αρχηγού του ΚΚΕ, παρακολούθησαν ένα αφιέρωμα στην πορεία του κόμματος από την ίδρυσή του, με μοτίβο και έμφαση στη φράση «κάτω από τις ίδιες σημαίες».


Πρόκειται ασφαλώς για ένα βαρύ ιστορικό φορτίο, ωστόσο πέρα από το συναισθηματικό επίπεδο, η έμφαση της πολιτικής συνέχειας, όπως φάνηκε από την ίδια την εισήγηση και αποτυπώνεται και στις Θέσεις, γίνεται περισσότερο για τα τελευταία χρόνια, παρά για τους αγώνες τη δεκαετία του ’20. Η μη αναμενόμενη άνθηση διαφοροποιήσεων και προβληματισμών στον προσυνεδριακό διάλογο άφησε στην καθοδήγηση του κόμματος ένα άγχος για το βαθμό αποδοχής των κατευθύνσεων που έδωσε.

Έτσι ήδη από την προηγούμενη Κυριακή ο Ριζοσπάστης ανακοίνωσε ποσοστό ψήφισης των Θέσεων «πάνω από 95%» ενώ αρθρογράφος σχολίασε ως «ισχνή μειοψηφία στο Κόμμα» τα μέλη που εξέφρασαν δημοσίως άλλη άποψη. Η Αλέκα Παπαρήγα ανακοίνωσε την Πέμπτη ότι οι Θέσεις υπερψηφίστηκαν σε ποσοστό 96,8%, ενώ όπως είπε, «θετικά εκφράστηκε το 98,9% των μελών στις ΟΒ στις Θέσεις, το σχέδιο Προγράμματος και στο σχέδιο Καταστατικού».

Βεβαίως, τα ποσοστά αυτά αποδοχής επί της αρχής των κειμένων δεν αποκλείουν διαφοροποιήσεις σε σημεία, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Κεντρική θέση στην εισήγηση έχει η εκτίμηση ότι «η επαναστατική αλλαγή στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστική», με «κινητήριες δυνάμεις της επανάστασης» την εργατική τάξη ως ηγετική δύναμη, τους μισοπρολετάριους, τη φτωχή αγροτιά και τα πιο καταπιεσμένα τμήματα των μεσαίων στρωμάτων της πόλης.

Είναι όμως χαρακτηριστικό ότι η τακτική για την αλλαγή αυτή, τείνει να ταυτιστεί με τη στρατηγική, καταργώντας τις μεταξύ τους διαφορές: Η απόσπασή τους, επισήμανε η Αλέκα Παπαρήγα, είχε ιστορικά «σοβαρές έως και δραματικές επιπτώσεις στο παγκόσμιο κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα».

 Ο «κρίκος» της τακτικής που σε μη επαναστατικές συνθήκες θα ανασυντάξει το εργατικό κίνημα αναλύθηκε κυρίως αρνητικά, τι δηλαδή δεν θα είναι: Κατά το ΚΚΕ λοιπόν, δεν αποτελεί «κρίκο» η πάλη κατά του Μνημονίου, το κούρεμα και η επιμήκυνση του χρέους, η διεύρυνση του κρατικού παρεμβατισμού ή το «plan B που πλασάρεται με την έξοδο από την ευρωζώνη».

Αντιθέτως, «κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις» (τις οποίες η Αλέκα Παπαρήγα δεν ανέφερε) η «πάλη κατά των συνεπειών της κρίσης, η αποτροπή μεγαλύτερης χρεοκοπίας του λαού, η διέξοδος από την κρίση υπέρ του λαού» μπορεί να αποτελέσει το ζητούμενο κρίκο. Ενδιαφέρον είχε η αναφορά για την πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ.

Η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε ότι «η γραμμή συμμαχίας του 15ου και του 19ου Συνεδρίου είναι η ίδια», μολονότι στο πλαίσιο των παλιότερων αποφάσεων είχε δρομολογηθεί πολιτική συνεργασία σε αυτοδιοικητικό επίπεδο και στο ΠΑΜΕ, με το ΔΗΚΚΙ και άλλες δυνάμεις, κάτι που σήμερα δεν συζητείται.

Η εισήγηση πάντως άφησε κάποια «παράθυρα»: Έγινε αναφορά σε «στιγμές μέσα από τις οποίες αποκρυσταλλώνεται ο συσχετισμός», οι οποίες όπως διευκρινίστηκε, μόνο εκ των υστέρων μπορούν να εκτιμηθούν. Παράλληλα, η Αλέκα Παπαρήγα υπογράμμισε ότι «στο βαθμό που με την ανάπτυξη της ταξικής πάλης διαμορφώνονται και μικροαστικού χαρακτήρα πολιτικές δυνάμεις … τότε το ΚΚΕ θα έχει συνεργασία μαζί τους».

Το ίδιο ασφαλώς δεν ισχύει επουδενί με τις ριζοσπαστικές και αντικαπιταλιστικές πολιτικές δυνάμεις. Ενδεικτικό ίσως και συμβολικό στιγμιότυπο αυτής της άποψης περί συμμαχιών είναι το γεγονός ότι στην έναρξη του συνεδρίου κλήθηκαν μόνο θεσμικοί φορείς, όπως ο πρόεδρος της Βουλής ή δήμαρχοι της Αττικής (Καμίνης, Ασκούνης) αλλά όχι πολιτικά κόμματα.

Για οικονομικούς λόγους, όπως τονίστηκε, σε αυτό το Συνέδριο δεν κλήθηκαν αντιπροσωπείες κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων από άλλες χώρες. Η αυτοκριτική της απερχόμενης Κεντρικής Επιτροπής εστιάστηκε με αρκετές δόσεις αυταρέσκειας στο «πνεύμα εφησυχασμού ότι έχουμε σωστή πολιτική γραμμή». Στον εφησυχασμό αυτό αποδόθηκε και η παράλειψη οργανωτικών μέτρων «για την προώθηση της στρατηγικής μας στην πράξη».

Στα δημοσιογραφικά γραφεία η διαδοχολογία έχει φουντώσει, ωστόσο τίποτε δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Όσο ισχύει ότι η Αλέκα Παπαρήγα έχει αφήσει να εννοηθεί ότι υπάρχουν άξια στελέχη να φέρουν σε πέρας την καθοδηγητική δουλειά, άλλο τόσο ισχύει ότι σε περιόδους κρίσης και σχετικής εσωστρέφειας, η αλλαγή βάρδιας στη «γέφυρα» κοστίζει. «Η 15η Απρίλη πρέπει να μας βρει ένα βήμα πιο μπροστά», είπε κλείνοντας την εισήγηση η γ.γ. του ΚΚΕ, ωστόσο δεν έπεισε ότι η δρομολογημένη πορεία είναι και η σωστή.

Πηγή:ΠΡΙΝ