Πολιτικό τσουνάμι στη Μεσόγειο φέρνει ο Σόιμπλε

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου 

Παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του... Κάπως έτσι μπορεί να ερμηνεύσει κανείς τη σημερινή (χθεσινή)επίσκεψη του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στην Αθήνα και την πρόσκληση του Μπαράκ Ομπάμα στον Αντώνη Σαμαρά να επισκεφθεί το Λευκό Οίκο στις 8 Αυγούστου.

Δύο κινήσεις πολιτικής στήριξης μιας παραπαίουσας κυβέρνησης και συμβολικής αποζημίωσης του Έλληνα πρωθυπουργού για τα «δεδουλευμένα»: τον περιορισμό της ρωσικής παρουσίας στη Μεσόγειο με την έγκριση του βασικά αμερικανικών συμφερόντων αγωγού ΤΑΡ στην περίπτωση της Ουάσιγκτον, και τις εκατόμβες εκπαιδευτικών και δημοτικών υπαλλήλων στο βωμό της νιοστής δανειακής δόσης στην περίπτωση του Βερολίνου.

Ωστόσο, τόσο ο τσάρος της γερμανικής οικονομίας όσο και ο Αμερικανός πλανητάρχης γνωρίζουν ότι θα ασπαστούν έναν πρωθυπουργό όχι μόνο περιορισμένης ευθύνης, αλλά και περιορισμένου πολιτικού χρόνου. Δεν υπάρχει σοβαρό έντυπο ή σοβαρός αναλυτής ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού που να μην αναγνωρίζει πλέον ότι οι μνημονιακές πολιτικές οδηγούν την Ελλάδα, όπως και όλο τον ευρωπαϊκό Νότο, σε κοφτερά βράχια.

Την ημέρα που άρχιζε το πρώτο Συνέδριο του ο ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ, η συντηρητική αμερικανική εφημερίδα The Woll Street κυκλοφορούσε με ένα κύριο άρθρο που έκανε φύλλο και φτερό το περίφημο success story του κ. Σαμαρά, με διαπιστώσεις τις οποίες άφοβα θα συνυπέγραψαν οι κ.κ. Σταθάκης και Δραγασάκης:

«Το ελληνικό χρέος ήταν 157% στο τέλος του περασμένου χρόνου, παρά την αναδιάρθρωση που μείωσε δραστικά την αξία του χρέους που κατείχαν ιδιώτες. Το έλλειμμα ήταν 12% του ΑΕΠ, με την ανεργία να φτάνει το 26,8% και την οικονομία να συρρικνώνεται επί πέντε συναπτά έτη, με πρόβλεψη για νέα μείωση κατά 4,4% φέτος. Όλα αυτά υπογραμμίζουν αυτό που έχει αρχίσει σιγά σιγά να συνειδητοποιείται ακόμη και στις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη: η Ελλάδα δεν θα αποπληρώσει ποτέ τα χρήματα που δανείστηκε για να διασωθεί».

Ποιο success story;

Η νεοφιλελεύθερη εφημερίδα, που απηχεί το πνεύμα της Wall Street, αναφέρει ότι «κάθε συζήτηση περί βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους ακούγεται σήμερα σαν ανέκδοτο», μιλά για«καταστροφικά αποτελέσματα του προγράμματος διάσωσης», δηλαδή των τριών Μνημονίων και καταλήγει ως εξής: «Δεν πρέπει η Ελλάδα να επωμιστεί μονομερώς το κόστος ενός συλλογικού σφάλματος των Ευρωπαίων. Είναι καιρός να εξεταστεί σοβαρά η διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους που βρίσκεται στα χέρια του δημόσιου τομέα» - μια πρόταση που η μεν Αθήνα δεν τολμά ούτε καν να ψελλίσει, το δε Βερολίνο δεν επιτρέπει ούτε καν να συζητηθεί.

Την ίδια ημέρα, το κύριο άρθρο των New York Times ήταν καταπέλτης για την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου. Υπό τον τίτλο «Λάθος συνταγή για την Ελλάδα», η ναυαρχίδα του αμερικανικού Τύπου έγραφε: «Η Ελλάδα βρίσκεται ήδη σε κρίσιμη κατάσταση και η τελευταία συμφωνία με την τρόικα θα χειροτερέψει ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Η επί σειρά ετών ακολουθούμενη πολιτική λιτότητας δηλητηρίασε την ελληνική πολιτική ζωή, καταδίκασε στην ανεργία έναν στους τέσσερις εργάτες και δύο στους τρεις νέους και διέρρηξε το δίχτυ κοινωνικής προστασίας. (...) Το να εξοστρακίζεις ακόμη περισσότερους δημοσίους υπάλληλους στην ανεργία, όταν αυτή ήδη φτάνει στο 27%, δεν μπορεί να ονομάζεται πραγματικά μεταρρύθμιση, ιδίως όταν αυτό γίνεται κατ επιταγήν των ξένων τραπεζιτών».

Σε άλλο άρθρο της, η ίδια εφημερίδα παρομοίαζε την Ελλάδα με... βάτραχο που σιγο-βράζει στο καυτό νερό: «Αν ρίξεις ένα βάτραχο σε νερό που βράζει, θα πηδήσει αμέσως έξω. Αν όμως ζεστάνεις το νερό σταδιακά, ο βάτραχος περιμένει υπομονετικά να βράσει μέχρι θανάτου». Η νεοϋορκέζικη εφημερίδα καυτηριάζει τον αυξανόμενο «αυταρχισμό» της κυβέρνησης Σαμαρά και τα ανοίγματα της στη Χρυσή Αυγή, ενώ αναφορικά με το «λουκέτο» στην ΕΡΤ σημειώνει ότι «ξύπνησε μνήμες τανκς»! Τέλος, στην ίδια εφημερίδα ο αρθρογράφος Ρος Ντουθάτ έγραφε ότι για την Ελλάδα και τις άλλες ασθενείς χώρες του ευρωπαϊκού Νότου ότι «η Ευρωζώνη είναι επί της ουσίας μια οικονομική φυλακή, με τη Γερμανία σε ρόλο δεσμοφύλακα και το κοινό νόμισμα στο ρόλο της γρίλιας».

Ακόμη σκληρότερη, η γαλλική Le Monde Diolomatique κάνει λόγο στο κύριο άρθρο του διευθυντή της, Σερζ Αλιμί, στο τελευταίο φύλλο της έγκυρης, μηνιαίας επιθεώρησης για «ευρωπαϊκό Μεσαίωνα», με αφορμή το κλείσιμο της ΕΡΤ και τους βαρύτατους ακρωτηριασμούς στη δημόσια Υγεία και Παιδεία και την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Αλλά και γερμανικά έντυπα, όπως η εφημερίδα Die Zeit και το περιοδικό Der Spiegel, αναγνωρίζουν ότι οι μνημονιακές πολιτικές έχουν αποτύχει και ότι το ελληνικό χρέος είναι απαραίτητο να «κουρευτεί», ενώ καυτηριάζουν τον «όρκο της σιωπής» που έχει επιβάλει στους Ευρωπαίους η Άνγκελα Μέρκελ ώστε να μην ανοίξει καμία συζήτηση επ' αυτού προ των γερμανικών εκλογών του προσεχούς Σεπτεμβρίου.

Δυστυχώς για τη Γερμανίδα καγκελάριο, η υπόλοιπη Ευρώπη δεν διαθέτει την πολυτέλεια να περιμένει υπομονετικά τα αποτελέσματα των γερμανικών εκλογών - από τα οποία, άλλωστε, δεν έχει να περιμένει και πολλά πράγματα.

Ολόκληρος ο ευρωπαϊκός Νότος μοιάζει με ενεργό ηφαίστειο που, ύστερα από σχετική ηρεμία ενός χρόνου, ετοιμάζεται για καινούριες εκρήξεις. Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία και Ιταλία βιώνουν κυβερνητικές κρίσεις διαρκείας, που μπορεί να έχουν διαφορετικές αφορμές -αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ και πλήρης απαξίωση του ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα, σκάνδαλα του κυβερνώντος Λαϊκού Κόμματος στην Ισπανία, αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης Λέτα από τις δικαστικές περιπέτειες του Μπερλουσκόνι στην Ιταλία, διάρρηξη της συνεργασίας Δεξιάς και Ακροδεξιάς στην Πορτογαλία-, αλλά θρέφονται από τις ίδιες αιτίες: την ανοιχτή χρεοκοπία των πολιτικών λιτότητας και τη διόγκωση της κοινωνικής διαμαρτυρίας.

Αίφνης, στην Πορτογαλία η ανεργία ξεπέρασε για πρώτη φορά, ύστερα από την «επανάσταση των γαρύφαλλων» του 1974, το 18%, η οικονομία συρρικνώθηκε κατά 5,5% και το έλλειμμα όχι μόνο δεν μειώθηκε, αλλά εκτοξεύτηκε στο 10,6%. Κι αν μέχρι χθες οι Πορτογάλοι εμφανίζονταν ως οι δακτυλοδεικτούμενοι, υπάκουοι και υπομονετικοί μαθητές της Άνγκελα Μέρκελ και της Κριστίν Λαγκάρντ, οι τέσσερις γενικές απεργίες της φετινής χρονιάς άλλαξαν άρδην το σκηνικό και οδήγησαν σε κατάρρευση την κυβέρνηση του συντηρητικού Πέδρο Πάσους Κοέλιου.

Πανικόβλητος, ο επίσης δεξιός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Άνιμπαλ Καβάκο Σίλβα, κάλεσε τους Σοσιαλιστές να μπουν σε κυβέρνηση «μεγάλου συνασπισμού». Κάτι που, ωστόσο, προσκρούσει στην αξίωση της αξιωματικής αντιπολίτευσης -η οποία έχει κάθε λόγο να επιθυμεί πρόωρες εκλογές, καθώς οι δημοσκοπήσεις τής δίνουν άνετη νίκη- για τερματισμό της λιτότητας και επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου.

Εξαιρετικά δύσκολη εμφανίζεται η οικονομική κατάσταση και στην Ιταλία, η οποία υποβαθμίστηκε πρόσφατα από τον οίκο αξιολόγησης Standard & Poor's, ενώ το χρέος της έχει ξεπεράσει τα 2 τρις ευρώ - έξι φορές μεγαλύτερο από το ελληνικό.

Εν ολίγοις, η κρίση χρέους και η κυβερνητική κρίση επιστρέφουν ταυτόχρονα σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό Νότο, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για ένα πολύ καυτό καλοκαίρι, που μπορεί να διαψεύσει το γνωστό αφορισμό του Ουμπέρτο Έκο, σύμφωνα με τον οποίο «τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις»...

Πηγή:Επίκαιρα-Βαθύ Κοκκινο