Καλαμάτα: μια μεγάλη νίκη

Του Στρατή Μπουρνάζου

Μια μεγάλη ήττα της Χρυσής Αυγής, μια μεγάλη επιτυχία των αντιφασιστών. Και με μεγάλη σημασία. 

Αυτό πιστεύω, και το πιστεύω ακράδαντα, για τη ματαίωση του Φεστιβάλ της Χρυσής Αυγής και την αντιφασιστική πορεία του Σαββάτου στην Καλαμάτα.

Ειδικά αν δούμε τα δύο γεγονότα στη συνάφειά τους –και έτσι πρέπει να κάνουμε, γιατί κάθε άλλο παρά άσχετα είναι–, πιστεύω ότι η επιτυχία αυτή αποκτά όλες τις διαστάσεις της και ξεδιπλώνεται η σημασία της. 

Ας ξεκινήσουμε από την ανάκληση της άδειας για το φεστιβάλ. Είναι μια από τις ελάχιστες φορές, στα χρόνια της ανόδου και της ασυδοσίας της Χρυσής Αυγής, που οι αρμόδιοι φορείς παίρνουν με σαφήνεια θέση εναντίον της (μόνη ανάλογη περίπτωση που θυμάμαι είναι η πρόσφατη άρνηση του δημάρχου Αθηναίων να επιτρέψει τα «συσσίτια του μίσους» των νεοναζί στο Σύνταγμα).

Δεδομένου της πανελλαδικής διάστασης που είχε λάβει το ζήτημα του φεστιβάλ –και από πλευράς των χρυσαυγιτών, αλλά και των αντιφασιστών– η ανάκληση έχει μεγάλη σημασία. Και είναι ολοφάνερο, δεν χρειάζεται να το αναλύσω, απλώς το υπενθυμίζω, ότι η άδεια ανακλήθηκε χάρη στις αντιδράσεις και τις κινητοποιήσεις. Ας το θυμόμαστε αυτό, όχι για να κομπορρημονούμε βέβαια, αλλά ως συμπέρασμα για το μέλλον.

Η αντιφασιστική πορεία του Σαββάτου ήρθε να επισφραγίσει και να δώσει πανηγυρικές διαστάσεις σε αυτή την επιτυχία. Ήταν μια διαδήλωση εξαιρετικά μαζική (πάνω από 2.000 άνθρωποι), η μεγαλύτερη που έχει γίνει ποτέ στην Καλαμάτα, μαχητική και ειρηνική. Και, παρά το αρχικό κούμπωμα και τους φόβους, οι κάτοικοι την υποδέχτηκαν θετικά: ο κόσμος έβγαινε στα μπαλκόνια να δει, σε καμία περίπτωση δεν αποδοκίμασε, αρκετοί χειροκροτούσαν, και άλλοι έμπαιναν στην πορεία, με αποτέλεσμα, όταν κατέληξε στο λιμάνι, να είναι μεγαλύτερη από την αρχή. Και, παρά τα θρυλούμενα, επεισόδια δεν έγιναν, ενώ κυριάρχησαν τα μαζικά, δημοκρατικά, αντιρατσιστικά και αντιφασιστικά συνθήματα –το «Λαέ θυμήσου, ο λόγος που πεινάς δεν είν’ οι μετανάστες, αλλά ο Σαμαράς» είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα. Και, μαζί με όλα αυτά –το γράφω έχοντας συμμετάσχει σε πάμπολλες διαδηλώσεις– ο παλμός, το πάθος, η έξαψη ήταν μοναδικά.

***

Από τις δύο αυτές μέρες, Παρασκευή και Σάββατο, μπορούμε να βγάλουμε, πιστεύω, δύο βασικά συμπεράσματα:

Το πρώτο είναι ότι η Χρυσή Αυγή, παρά τις επιτυχίες και την αύξηση της επιρροής της, κάθε άλλο παρά αήττητη είναι. Ακούω πολλούς φίλους να λένε ότι ενδεχομένως έχει άλλα σχέδια που θα αποκαλύψει τις επόμενες μέρες ή ότι η ματαίωση του φεστιβάλ έγινε ίσως και με κάποια παρασκηνιακή συνεννόηση ΝΔ και Χρυσής Αυγής. Αμφιβάλλω πολύ και για τα δύο, αν και το δεύτερο δεν μπορώ να το αποκλείσω πλήρως. Ακόμα και να ισχύουν, πάντως, αυτό δεν αναιρεί ότι οι ναζί υπέστησαν σοβαρή ήττα. Ας το σκεφτούμε ξανά: την Παρασκευή ανακαλείται η άδεια και την επόμενη όχι μόνο δεν αντιδρούν και είναι εντελώς εξαφανισμένοι, αλλά και η πόλη πλημμυρίζει από μια τεράστια διαδήλωση εναντίον τους. Οι αντιδράσεις τους θυμίζουν μάλλον σαστισμένα κοτόπουλα, παρά πανίσχυρους μαχητές με κρύφια σχέδια… 

Δεύτερον, η Καλαμάτα μας δείχνει κάτι πολύτιμο για τη συνέχεια. Αυτή η νίκη επιτεύχθηκε χάρη στη συνεργασία και τη σύγκλιση πολλών, έχουν μερίδιο σε αυτήν πολλοί. Οι Καλαματιανοί πρώτα απ’ όλα, πολίτες ενταγμένοι και ανένταχτοι, αριστεροί, δημοκράτες, αντιφασίστες, οι τοπικοί φορείς και τα σωματεία (την πορεία του Σαββάτου την καλούσαν έντεκα συλλογικότητες της Καλαμάτας). Αλλά και οι διαδηλωτές που κατεβήκαμε από την Αθήνα και άλλες πόλεις, οι πολιτικές δυνάμεις που αγκάλιασαν την πορεία (ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο αντιεξουσιαστικός χώρος), τα σωματεία που έβγαλαν ψηφίσματα, οι διεθνείς αντιδράσεις. Ο δρόμος που μας δείχνει η Καλαμάτα είναι πώς όλος αυτός ο κόσμος, με μια πανσπερμία απόψεων, με αμοιβαίες καχυποψίες, με διαφορετικό παρελθόν και αποκλίνουσες διαδρομές, μπόρεσε να συγκλίνει στην κοινή δράση ενάντια στους νεοναζί. Και αυτό είναι σπουδαίο παράδειγμα.

Ας χαρούμε λοιπόν τη νίκη και ας συνεχίσουμε με δύναμη και αισιοδοξία –θα μας χρειαστούν. Οι νεοναζί, παρά την ισχυροποίησή τους, παρά τον μπουχό που σηκώνουν, παρά την αφειδώλευτη ανοχή του κράτους και της κυβέρνησης, δεν είναι ανίκητοι. Μας το δείχνει και η Καλαμάτα. Εμπρός αντιφασίστες, συνεχίζουμε, εμπρός αντιφασίστες για νίκες λαμπρές!

Υ.Γ.: Την απουσία της ΔΗΜΑΡ και του ΚΚΕ από την κινητοποίηση του Σαββάτου τη βρίσκω και ενδεικτική και θλιβερή – για διαφορετικούς λόγους του καθενός. Ειδικά το ΚΚΕ και τα σωματεία που ελέγχει, ενώ υπήρξε και επαφή και προσπάθειες να μετάσχει, με όποιον τρόπο επέλεγαν στην πορεία, τελικά προτίμησαν τη βροντερή απουσία. Γιατί, όπως μας εξηγεί ο Λευτέρης Πουρνάρας (στέλεχος του ΚΚΕ και πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Νοσοκομείου Καλαμάτας), «ο [αντιφασιστικός] αγώνας πρέπει να βρίσκεται μόνο στα χέρια των οργανώσεων του εργατικού κινήματος, της εργατικής τάξης και των φορέων της, με μπροστάρηδες τα σωματεία. Δεν μπορεί να υποκαθίσταται ο αγώνας των εργαζομένων από άλλες δομές, από άλλες κινήσεις και περίεργες συμμαχίες. Τέτοια συμμαχία είναι η Αντιφασιστική Κίνηση [Καλαμάτας], συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Όλες αυτές οι κινήσεις (ανεξαρτήτως ονόματος) έχουν τελικό σκοπό την αδρανοποίηση του εργατικού-λαϊκού κινήματος, την καλλιέργεια της λογικής ανάθεσης στους “σωτήρες”». Άλλωστε, «λύση και διέξοδος είναι μόνο η συμπόρευση και συσπείρωση με το ΚΚΕ, να συμβάλουμε να σηκώσει ανάστημα ο λαός, να βάλει τέρμα στα βάσανα που γεννούν η καπιταλιστική οικονομική κρίση, τα μονοπώλια, η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι αστικές κυβερνήσεις και το κράτος τους» [1]. 

_________

[1] Βλ. Λ. Πουρνάρας, «Η Χρυσή Αυγή αντιμετωπίζεται μόνο από το Εργατικό-Ταξικό Κίνημα και όχι από το σύστημα και τους υποστηριχτές του»· πρωτοδημοσιεύτηκε στην Ελευθερία της Καλαμάτας και αναδημοσιεύτηκε στο www.902.gr)

Πηγή:REDNotebook