Πανικός

Γράφει ο Στωικός

Πανικός έχει καταλάβει την κυβέρνηση Σαμαρά -Βενιζέλου, αυτό το άθλιο συνονθύλευμα των κομμάτων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στην προοπτική της διεξαγωγής δημοψηφίσματος για το θέμα της εκποίησης της «μικρής» ΔΕΗ σε μονοπωλιακά συμφέροντα.

Ότι έχουν καταληφθεί από πανικό, φαίνεται από τις δηλώσεις της κυβερνητικής εκπροσώπου για το συγκεκριμένο θέμα, όπου προσπαθεί να πείσει - ποιους αλήθεια; - ότι δεν είναι δυνατή η συγκέντρωση 120 ψήφων, προκειμένου το θέμα της εκποίησης να συζητηθεί στην ολομέλεια της Βουλής. 

Η λαλίστατη κυβερνητική εκπρόσωπος, σέρνοντας το χορό της αθλιότητας που της υπαγορεύει η θέση της, προεξοφλεί μάλιστα, πριν ακόμα αποφανθεί το επιστημονικό συμβούλιο της Βουλής, πριν ακόμα αποφανθεί το ίδιο το σώμα της Βουλής, ότι οι προτάσεις του ΚΚΕ και της ΔΗ.ΜΑΡ, δεν συναθροίζονται επειδή έχουν διαφορετική φιλοσοφία. Και γεμάτη αγωνία και άγχος διερωτάται: Πως είναι δυνατό να βρεθούν κάτω από μία κοινή πρόταση το ΚΚΕ είναι κατά της ΕΕ και η ΔΗ.ΜΑΡ η οποία είναι εξόφθαλμα φιλοευρωπαϊκό κόμμα;

Πανικός και έλλειψη ψυχραιμίας εκδηλώθηκε στο κυβερνητικό συνονθύλευμα και από τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκαν τις διαφοροποιήσεις του προέδρου της Βουλής και γνωστού στελέχους της ΝΔ Ευ. Μεϊμαράκη. Προς δόξα της δημοκρατίας - την οποία ομνύουν όποτε τους συμφέρει - ξεκαθάρισαν ρητά και κατηγορηματικά, ότι η Βουλή θα ανοίξει ερχόμενο Οκτώβρη. Πάει και τελείωσε. Κάτι σαν το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» δηλαδή του χουντικού Γκιζίκη.

Η ιδέα και μόνο ότι μπορεί να συζητηθεί στην ολομέλεια της Βουλής η πρόταση διεξαγωγής δημοψηφίσματος για την εκποίηση ή μη της «μικρής» ΔΕΗ τους προκαλεί τρόμο και πανικό.

Ξέρουν πολύ να καλά, ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, υποστηρίζει την άποψη, όχι μόνο η «μικρή» ΔΕΗ να μην περάσει στα αρπακτικά του μονοπωλιακού κεφαλαίου, αλλά - σε περίπτωση δημοψηφίσματος - θα απαιτούσε να καταργηθούν εδώ και τώρα, όλοι οι νόμοι που οδήγησαν στην «απελευθέρωση» της ηλεκτρικής ενέργειας, που είχαν σαν αποτέλεσμα την κατάτμηση της μεγαλύτερης επιχείρησης της χώρας και την, εν πολλοίς, ιδιωτικοποίηση της.

Ξέρουν πολύ καλά, ότι αν τολμούσαν να κάνουν δημοψήφισμα, το 95% του ελληνικού λαού, θα απαντούσε αρνητικά στους εγκληματικούς κυβερνητικούς σχεδιασμούς, και ότι οι ίδιοι θα έψαχναν να βρουν την ψήφο τους.

Τα κυβερνητικά λαμόγια ξέρουν ότι έχουν απέναντί τους τον ελληνικό λαό και γι΄ αυτό προσπαθούν σαν τους κλέφτες, να ψηφίσουν το επίμαχο νομοσχέδιο στα ελεγχόμενα από τους ίδιους, θερινά τμήματα της Βουλής. Στη ζούλα δηλαδή. Σαν τους κατσαπλιάδες και τους αγύρτες.

Να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα

Στο σημείο αυτό πρέπει να ειπωθούν ορισμένα πράγματα.

Την πρόταση για την συγκέντρωση 120 υπογραφών, για να συζητηθεί το θέμα της διεξαγωγής δημοψηφίσματος στην ολομέλεια της Βουλής, όπως είναι γνωστό την έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ. Και πρέπει ομολογήσουμε, ότι ήταν μια πετυχημένη τακτική πολιτική κίνηση, κάτι που φάνηκε και την κατάσταση πανικού στην οποία περιήλθε η συγκυβέρνηση, ενώ από την άλλη, βρήκε θετική ανταπόκριση από τον ελληνικό λαό, ειδικά από τους κατοίκους της Β. Ελλάδας, που πλήττονται άμεσα από την ιδιωτικοποίηση της «μικρής» ΔΕΗ.

Αυτό τι σημαίνει; Ότι άλλαξε σαν κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ; Ότι έπαψε να είναι το κόμμα εκείνο που, στα πλαίσια του αστικού συστήματος, προσπαθεί να γίνει ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ και να μετατραπεί - μετεξελιχθεί στον άλλο πόλο του αστικού διπολισμού; Σε καμία περίπτωση. Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει το κόμμα εκείνο που μετεξελίσσεται ταχύτατα, από οπορτουνιστικό κόμμα που γεννήθηκε μέσα από τα σπλάγχνα της κομμουνιστικής Αριστεράς, σε αστικό, φιλομονοπωλιακό, φιλοϊμπεριαλιστικό κόμμα.

Το ίδιο ισχύει και για τους ΑΝ.ΕΛ που στηρίζουν την πρόταση ΣΥΡΙΖΑ, την ανοιχτά φιλοαστική ΔΗ.ΜΑΡ, αλλά και τους ανεξάρτητους βουλευτές που στηρίζουν την συγκεκριμένη πρόταση.

Από την άποψη αυτή, είμαστε φιλύποπτοι έως και καχύποπτοι για τη στάση που θα κρατήσει μια μελλοντική κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και στο θέμα της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, αλλά και στις υποσχέσεις που δίνει σήμερα για επαναφορά του ΟΤΕ υπό δημόσιο έλεγχο, για εθνικοποίηση τραπεζών κλπ. Αλλωστε τα αστικά κόμματα, σαν αντιπολίτευση αρέσκονται να δημαγωγούν και να εμφανίζουν αντιπολιτευτικό λόγο, τον οποίο αμέσως ξεχνούν όταν γίνουν κυβέρνηση.

Ποιος δεν θυμάται τον ΓΑΠ, σαν αρχηγό της αντιπολίτευσης, να κυκλοφοράει με μπλουζάκια με την επιγραφή ΄όχι στο ξεπούλημα της ΕΥΑΘ΄΄ και σαν κυβέρνηση να προωθεί την ιδιωτικοποίηση της. Από τέτοια κόλπα έχει χορτάσει ο ελληνικός λαός.

Από την άποψη αυτή, δεν έχουμε την παραμικρή εμπιστοσύνη στον ΣΥΡΙΖΑ, ότι σαν κυβέρνηση, δεν θα κάνει τα ακριβώς αντίθετα, από αυτά που υποστηρίζει σήμερα σαν αντιπολίτευση. Άλλωστε η ηγετική του ομάδα, έχει σπεύσει να παράσχει τα διαπιστευτήρια της προς την ελληνική ολιγαρχία και τα διεθνή ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Το ζήτημα δεν είναι αυτό σήμερα. Για δημαγωγικούς, φθηνούς αντιπολιτευτικούς λόγους - δεν θα διαφωνήσουμε σε αυτό - ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε μία πρόταση - τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τη «μικρή» ΔΕΗ - που συγκινεί τον ελληνικό λαό. Από την άποψη αυτή, τις ενδοαστικές αντιθέσεις που κατά καιρούς δημιουργούνται για διάφορα θέματα, και ανοίγουν ρήγματα, έστω και μικρά στο στρατόπεδο της αστικής τάξης, πρέπει να τις εκμεταλλευτεί το λαϊκό κίνημα, να βάλει τη δική του σφραγίδα στις εξελίξεις.

Και ερχόμαστε τώρα στο ΚΚΕ. Το κόμμα έκανε τη δική του πρόταση, που προβλέπει την κατάργηση όλων των νόμων, που από τη δεκαετία του 90, οδήγησαν στην «απελευθέρωση» της ηλεκτρικής ενέργειας και στην, σε σημαντικό βαθμό, ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ.

Πιστεύουμε, ότι αν εμείνει στη θέση αυτή μέχρι τέλους, θα είναι ένα ακόμα λάος.

Κατ’ αρχάς, η θέση αυτή είναι αμυντική. Η επαναφορά της ΔΕΗ στο προ ιδιωτικοποίησης καθεστώς, δεν μπορεί να αποτελεί αίτημα του λαϊκού κινήματος για το σήμερα. Η κατάσταση αυτή ανήκει στο χθες στο οποίο δεν μπορούμε να επανέλθουμε.

Αίτημα του λαϊκού κινήματος θα μπορούσε να είναι σήμερα, μια ΔΕΗ, η οποία βρίσκεται υπό λαϊκό έλεγχο, στα πλαίσια της προώθησης ενός προγράμματος ριζοσπαστικών αλλαγών σε αντιμονοπωλιακή, αντιιμπεριαλιστική, δημοκρατική κατεύθυνση, με γρήγορη μετεξέλιξη του σε σοσιαλιστικό. Αυτό είναι το αίτημα του σήμερα και του αύριο.

Αυτό μπορεί να είναι το γενικό πλαίσιο. Ως προς το συγκεκριμένο. Όταν κάνεις μία πρόταση, η αποδοχή της οποίας εξαρτάται και από άλλους, παίρνεις υπόψη σου και το γύρω περιβάλλον. Είναι προφανές, ότι αν το ΚΚΕ εμείνει στην πρόταση του, αυτή θα απορριφθεί από όλους τους άλλους. Και αν τελικά λείψουν οι ψήφοι του ΚΚΕ για να συγκεντρωθεί ο κρίσιμος αριθμός των 120 βουλευτών , θα του φορτώσουν την αποτυχία του εγχειρήματος.

Αντίθετα, αν στηρίξει την πρόταση για τη διενέργεια δημοψηφίσματος για το μέλλον της μικρής ΔΕΗ, και συγκεντρωθεί ο αριθμός των 120 βουλευτών, θα έχει όλη την ευχέρεια στην ολομέλεια της Βουλής, να αναπτύξει τις θέσεις του και παράλληλα να τις θέσει προς επιδοκιμασία στο λαϊκό κίνημα προκειμένου να ξεδιπλωθούν λαϊκές κινητοποιήσεις σε ένα ευνοϊκό - για το κίνημα - περιβάλλον.

Αντίθετα, κάθε άλλη επιλογή θα καταλήξει σε τραγωδία. Και αυτό μπορεί ο καθ' ένας να το καταλάβει, όταν ακούει την Βούλτεψη σε κάθε ευκαιρία να επικαλείται τη διαφορετική φιλοσοφία των θέσεων του ΚΚΕ, απέναντι στις προτάσεις όλων των άλλων. Ας προσέξουν οι σύντροφοι να μη πέσουν στην παγίδα της συγκυβέρνησης. Θα ήταν κρίμα.

Η προοπτική των εκλογών

Ακούστηκε από τον έντρομο Βενιζέλο, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει σήμερα πρόβα τζενεράλε για τη συγκέντρωση των 120 βουλευτών που απαιτούνται για την παρεμπόδιση της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.

Ε και; Κακό είναι αυτό; Αν μπορούμε να απαλλαγούμε από μία μισητή κυβέρνηση μια ώρα αρχύτερα, μία κυβέρνηση που έχει κολλήσει σαν βδέλλα στο σώμα του ελληνικού λαού και του πίνει το αίμα, τόσο το καλύτερο.

Θα μπορούσε κάποιος να ρωτήσει: εκλογές για να γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ; Αυτό απασχολεί τον ΣΥΡΙΖΑ και τις αστικές δυνάμεις που επενδύουν πάνω του. Αυτό δεν απασχολεί το λαϊκό κίνημα, το οποίο θα πρέπει να προτάξει τις δικές του θέσεις, για έξοδο από την κρίση σε φιλολαϊκή, αντιμονοπωλιακή, αντιμονοπωλιακή, δημοκρατική κατεύθυνση με προοπτική το σοσιαλισμό.

Στην προσπάθεια αυτή, εμπόδιο παραμένει η ηγεσία του ΚΚΕ, οι πολιτικές επιλογές της οποίας έχουν καταδικάσει το κίνημα σε ήττα.

Στις διπλές εκλογές του 2012 το ΚΚΕ υπέστη εκλογική συντριβή. Αυτό μόνο η ηγεσία του κόμματος δεν κατάλαβε. Στις τριπλές εκλογές του Μάη του 2014, το σκηνικό της συντριβής επαναλήφθηκε. Η ηγεσία του ΚΚΕ, οχυρώθηκε πίσω από τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και μίλησε. για βήματα επανασυσπείρωσης, ενώ κατάπιε το γεγονός, ότι το κόμμα συγκέντρωσε το χαμηλότερο ποσοστό από το 1984.

Ούτε και η άθλια κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το εργατικό και λαϊκό κίνημα εν μέσω οξύτατης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, μπορεί να συνεφέρει την ηγεσία του κόμματος. Η γραμμή «της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος σε ταξική βάση» η οποία οδήγησε τους κομμουνιστές να εγκαταλείψουν τη δράση στα πρωτοβάθμια σωματεία, τα οποία και αντικατέστησαν με άλλα στα οποία συσπειρώνονται τα μέλη και οι στενοί οπαδοί του κόμματος, έχει οδηγήσει το εργατικό κίνημα σε ήττα και σε μία άνευ προηγουμένου υποχώρηση. Μόνο η ηγεσία του κόμματος δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται την τραγική αυτή κατάσταση, και όλο αυταρέσκεια απευθύνεται σε όσους διαφωνούν τις καταστροφικές επιλογές της, και τους επισημαίνει ότι ματαιοπονούν ζητώντας αλλαγή της στρατηγικής γραμμής...

Η ηγεσία του ΚΚΕ έχει καταληφθεί από το σύνδρομο του Τιτανικού. Βλέπει την καταστροφή να έρχεται και δεν κάνει τίποτα για να την αποτρέψει. Γιατί αργά ή γρήγορα εκλογές θα γίνουν. Και με τη σημερινή γραμμή, είναι βέβαιη η νέα ήττα και η συρρίκνωση του ιστορικού κόμματος της εργατικής τάξης.

Σε περιόδους κρίσης απαιτούνται γενναίες αποφάσεις. Υπάρχει περίσσεμα ψυχής στην ηγεσία του κόμματος να μπει τέρμα στην πορεία προς τον εκφυλισμό και την προδιαγεγραμμένη καταστροφή; Υπάρχουν οι άνθρωποι εκείνοι που είναι διατεθειμένοι να συγκρουστούν με τις αιτίες που έχουν οδηγήσει το κόμμα στη σημερινή δεινή κατάσταση;

Σε έκτακτες συνθήκες απαιτούνται έκτακτα μέτρα. Η σύγκλιση έκτακτης πανελλαδικής συνδιάσκεψης, ή ακόμα και έκτακτου συνέδριου, που θα εξετάσει τις αιτίες που οδήγησαν το κόμμα στη δραματική θέση που βρίσκεται σήμερα, αποτελεί την πλέον ενδεδειγμένη λύση.

Υπάρχουν δυνάμεις την ηγεσία του κόμματος, που θα αναλάβουν μια τέτοια τολμηρή πρωτοβουλία; Ή ισχύουν για όλους τους, οι στοίχοι του ποιητή της εργατιάς που πριν από 50 και πλέον χρόνια έγραφε: «Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, προσμένουν ίσως κάποιο θάμα».

Πηγή:Εργατικός Αγώνας