Γράφει ο Νίκος Μόττας*
Κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Μόσχα ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη στο Κρεμλίνο. Το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη είναι αφιερωμένο στις εκατόμβες των σοβιετικών στρατιωτών που έδωσαν τη ζωή τους στη μάχη ενάντια στο φασισμό και το ναζισμό. Ωστόσο, ο πρωθυπουργός επέλεξε να σχολιάσει την ενέργεια του αυτή ανεβάζοντας στο λογαριασμό του στο twitter φωτογραφία με την εξής λεζάντα: «Φόρος τιμής στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Σε όσους έδωσαν τη ζωή τους για να ηττηθεί ο Ολοκληρωτισμός». Λίγες ημέρες αργότερα, σε ομιλία του απο τη βασιλική του Αγίου Πέτρου, ο πάπας Φραγκίσκος δεν παρέλειψε να εξισώσει τον σταλινισμό με το ναζισμό κάνοντας λόγο για τις «γενοκτονίες του 20ου αιώνα».
Τόσο η γενικόλογη και αόριστη αναφορά του κ.Τσίπρα σε «ολοκληρωτισμό» (απέφυγε τις λέξεις φασισμός και ναζισμός) όσο ασφαλώς και το χυδαίο τσουβάλιασμα της ηγεσίας του Ι.Στάλιν με το ναζισμό απ” τον πάπα δεν είναι τυχαία. Πρόκειται για αναφορές που έχουν τις ρίζες τους στη λεγόμενη θεωρία των «δύο άκρων», της υποκριτικής καταδίκης της βίας «απ” όπου κι αν προέρχεται», της σκόπιμα ανιστόρητης εξίσωσης του κομμουνισμού με το ναζισμο-φασισμό. Επανερχόμαστε δηλαδή σε ένα έργο που τα τελευταία χρόνια το χουμε δει πολλές φορές. Πρόκειται, εν τέλει, για μια θεωρία που εδώ και χρόνια αποτελεί επίσημη πολιτική της Ε.E:
Πιο συγκεκριμένα πρόκειται:
1. Για την πολιτική εκείνη που επιχειρεί το ξαναγράψιμο της Ιστορίας μέσα από τη διαστρέβλωση των γεγονότων. Ο αποφασιστικός ρόλος της Σοβιετικής Ένωσης στην συντριβή του φασισμού-ναζισμού υποτιμάται, αποσιωπάται και άλλοτε εκμηδενίζεται. Το ξαναγράψιμο (διαστρέβλωση) της Ιστορίας επιχειρεί να παρουσιάσει την προέλαση του Κόκκινου Στρατού στην ανατολική Ευρώπη, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως «κατάκτηση» αντί για απελευθέρωση εδαφών απ” τους Ναζί! Ήταν όμως η Σοβιετική Ένωση που πλήρωσε δυσβάσταχτο φόρο αίματος, δίνοντας περισσότερους από 27 εκατομμύρια νεκρούς στη μάχη ενάντια στο χιτλερικό τέρας. Θα είχε απελευθερωθεί η Ευρώπη χωρίς την συνδρομή της Σοβιετικής Ένωσης
2. Για την πολιτική εκείνη που προωθεί τον αντικομμουνισμό και την εξίσωση του κομμουνισμού με το ναζισμό-φασισμό μέσα από τα επίσημα όργανα της ΕΕ. Παραδείγματα πολλά: Η πρόταση ψηφίσματος (αρ. 1481, 14 Δεκ. 2005) της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης με τίτλο «Ανάγκη για διεθνή καταδίκη των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων». Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονταν και η λεγόμενη «Διακύρηξη της Πράγας» (2008) που αποτέλεσε πρωτοβουλία του πρωτεργάτη της αντεπανάστασης στην Τσεχοσλοβακία Βάσλαβ Χάβελ. Το ίδιο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, άλλωστε, πρωταγωνιστεί στην αντικομμουνιστική διαστρέβλωση της Ιστορίας καθιερώνοντας την 23η Αυγούστου ως πανευρωπαϊκή ημέρα μνήμης των «ναζιστικών και σταλινικών εγκλημάτων».
3. Για την πολιτική εκείνη που απαγορεύει δια νόμου τα κομμουνιστικά σύμβολα σε μια σειρά χώρες της ανατολικής Ευρώπης όπου επικράτησε η καπιταλιστική αντεπανάσταση: από την Πολωνία και την Τσεχία μέχρι τη Σλοβακία και τη Ρουμανία. Με ηγεσίες-μαριονέτες του μεγάλου κεφαλαίου, πιστές στην προώθηση των πιο βάρβαρων αντιλαϊκών πολιτικών της ΕΕ, οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών ποινικοποιούν την κομμουνιστική ιδεολογία και επιχειρούν το ξαναγράψιμο της Ιστορίας. Στην Τσεχία, λόγου χάρη, ο αντικομμουνισμός διδάσκεται στα σχολικά εγχειρίδια με την… ευγενική χορηγία μη-κυβερνητικών οργανώσεων (People in Need) που γεννήθηκαν απ” τα σπλάχνα της αντεπανάστασης.
4. Για την πολιτική εκείνη που σε χώρες της Βαλτικής προωθεί την αποκατάσταση των ναζιστικών εγκλημάτων. Πρόκειται για χώρες όπου φιλελεύθεροι/νεοφιλελεύθεροι/σοσιαλδημοκράτες ευρωπαϊστές συγκυβερνούν με νοσταλγούς του φασισμού. Στη Λετονία η βουλή έχει επισήμως αποκαταστήσει τα SS απονέμοντας συντάξεις σε επιζώντα μέλη τους, τα κομμουνιστικά σύμβολα έχουν ποινικοποιηθεί, η κομμουνιστική ή φιλοκομμουνιστή πολιτική δράση συνιστά ποινικό αδίκημα, ενώ στην Εσθονία η κυβέρνηση (υπουργείο άμυνας) τιμά τα ναζιστικά Waffen-SS. Η συνεργασία των «ευρωπαϊστών» με τους νεοφασίστες της Εσθονίας, της Λετονίας και της Λιθουανίας δεν περιορίζεται στην τοπική πολιτική των χωρών, αλλά επεκτείνεται και στα ίδια τα όργανα της Ε.Ε. Το ακροδεξιό λετονικό κόμμα «Εθνική Συμμαχία», για παράδειγμα, μετέχει στην Συμμαχία Ευρωπαίων Συντηρητικών και Ρεφορμιστών (AECR) όπου μετέχει και το βρετανικό Συντηρητικό Κόμμα, το κυβερνών κόμμα του Ντέιβιντ Κάμερον.
Η «Ευρωπαϊκή Αριστερά» μπροστάρης στην θεωρία των δύο άκρων.
Ο ευρωπαϊκός οπορτουνισμός πρωτοστατεί εδώ και χρόνια στην προσπάθεια εξίσωσης του κομμουνισμού με το φασισμό-ναζισμό, μέσα από αναφορές σε «σταλινικά εγκλήματα» και «ολοκληρωτισμούς». Να θυμίσουμε πως η ίδια η ιδρυτική διακήρυξη (Ρώμη, 9 Μάη 2004) του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, αναφέρει: «Κρατάμε τη μνήμη αυτών των αγώνων (σ.σ. κοινωνικών αγώνων) ζωντανή, καθώς και τις θυσίες και τα δεινά κατά την πορεία αυτών των αγώνων. Το κάνουμε αυτό σε ανεπιφύλακτη αντιδιαστολή προς τις αντιδημοκρατικές σταλινικές πρακτικές και εγκλήματα, τα οποία ήταν σε πλήρη αντίθεση με τα σοσιαλιστικά και κομμουνιστικά ιδανικά». Προφανώς, για το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, για τον ΣΥΡΙΖΑ και τους λοιπούς απολογητές της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, τα «σοσιαλιστικά και κομμουνιστικά ιδανικά» ταυτίζονται με την Συνθήκη του Μάαστριχτ, την διαπραγμάτευση νέων μνημονίων σφαγής των λαϊκών στρωμάτων, την ευρωπαϊκή στήριξη στις ιμπεριαλιστικές ΝΑΤΟϊκές θηριωδίες (Γιουγκοσλαβία, Μέση Ανατολή, Λιβύη, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία κλπ.), την ψευδεπίγραφη αντικαπιταλιστική ρητορεία, την διαχείριση της εξαθλίωσης 27 εκατομμυρίων ανέργων στην ΕΕ και 120 εκατομμυρίων ευρωπαίων πολιτών που ζουν κάτω απ” το όριο της φτώχειας.
Ας μας απαντήσει λοιπόν ο κ.Τσίπρας και οι ευρωπαίοι συνοδοιπόροι του:
■ Είναι ή δεν είναι ολοκληρωτισμός τα 27 εκατομ. ανέργων στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Τα 120 εκατομ. ευρωπαίων που ζουν κάτω απ” το όριο της φτώχειας;
■ Είναι ή δεν είναι ολοκληρωτισμός η διαιώνιση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, στις αρχές του 21ου αιώνα και σε μια γωνιά του κόσμου που ο ανθρώπινος κόπος, ο ιδρώτας των εργαζομένων, έχει δημιουργήσει έναν τεράστιο πλούτο τον οποίο εκμεταλλεύονται μια χούφτα άνθρωποι;
■ Είναι ή δεν είναι ολοκληρωτισμός η συμμετοχή, άμεση ή έμμεση, της ΕΕ στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ και στο μακέλεμα ολόκληρων λαών σε Βαλκάνια, Μέση Ανατολή και Κεντρική Αφρική;
■Είναι ή δεν είναι ολοκληρωτισμός η σάρωση των εργατικών κεκτημένων, οι μισθοί και οι συντάξεις πείνας, τα μνημόνια διαρκείας, η υποαπασχόληση και οι λοιπές συνταγές που εκπορεύονται από τα κέντρα διοίκησης της ΕΕ;
■ Είναι ή δεν είναι ολοκληρωτισμός οι ευρωτρομονόμοι, η αστυνομική καταστολή, η γκετοποίηση των μεταναστών, η ποινικοποίηση των συνδικαλιστικών αγώνων;
Ποιός τσάκισε τον φασισμό-ναζισμό;
Η Ιστορία διδάσκει και είναι αμείλικτη. Όσο κι αν η αντικομμουνιστική, αντιεπιστημονική υστερία προσπαθεί να εξισώσει τον κομμουνισμό και την Σοβιετική Ένωση με το φασισμό και τους Ναζί η ιστορική πραγματικότητα δεν αλλάζει. Ποια είναι η πραγματικότητα αυτή;
■ Η πραγματικότητα είναι πως ο Κόκκινος Στρατός τσάκισε το φασισμό-ναζισμό.Ήταν η Σοβιετική Ένωση που πλήρωσε το μεγαλύτερο φόρο αίματος, δίνοντας σχεδόν 30 εκατομμύρια νεκρούς στη μάχη ενάντια στο χιτλερικό τέρας. Ο αντικομμουνισμός της ΕΕ αποτελεί μέγιστη προσβολή απέναντι στις θυσίες του σοβιετικού λαού στη μάχη ενάντια στους Ναζί. Χωρίς την συμβολή της ΕΣΣΔ στον πόλεμο η Ευρώπη (που σήμερα απαγορεύει τα κομμουνιστικά σύμβολα και παραληρεί για δήθεν «σοβιετικά εγκλήματα») θα συνέχιζε να είναι υποδουλωμένη στα ναζιστικά στρατεύματα. Η Ιστορία δεν θα ήταν η ίδια.
■ Η πραγματικότητα είναι πως ο φασισμός-ναζισμός αποτέλεσε ιστορικά γέννημα-θρέμμα του καπιταλιστικού συστήματος. Γεννήθηκε απ” τα σπλάχνα του αστικού συστήματος. Να θυμήσουμε πως τη δεκαετία του ’30 μια σειρά αμερικανικών και ευρωπαϊκών μονοπωλίων έκαναν «χρυσές δουλειές» ενισχύοντας τη ναζιστική πολεμική μηχανή. Να θυμίσουμε πως ο ίδιος ο Χίτλερ είχε αναγορεύσει τον κομμουνισμό ως το νούμερο ένα κίνδυνο. Σε λόγο που απύηθυνε στους στρατηγούς του στις 30 Μάρτη 1941, ο φύρερ έλεγε τα εξής: «Πάλη δύο ιδεολογίων. Συντριπτική κρίση για τον μπολσεβικισμό: είναι σαν ένα έγκλημα κατά της κοινωνίας. Ο κομμουνισμός είναι ένας φοβερός κίνδυνος για το μέλλον. (…) Πρόκειται για έναν αγώνα ολοκληρωτικού αφανισμού. Αν δεν εξετάσουμε το ζήτημα απ” αυτή τη σκοπία, θα νικήσουμε σίγουρα τον εχθρό, αλλά σε τριάντα χρόνια ο κομμουνιστής εχθρός θα μας αντιταχθεί και πάλι. Δεν κάνουμε πόλεμο για να διατηρήσουμε τον εχθρό μας. (…) Αγώνας κατά της Ρωσίας: εξόντωση των μπολσεβίκων επιτρόπων και της κομμουνιστικής διανόησης» (Πηγή: Λ.Μάρτενς, Μια άλλη ματιά στον Στάλιν, Σύγχρονη Εποχή, 2009).
■ Η πραγματικότητα είναι πως η επίθεση ενάντια στον «σταλινισμό» αποτελεί προκάλυμμα επίθεσης ενάντια στον σοσιαλισμό-κομμουνισμό. Δεν έχει υπάρξει ιστορική προσωπικότητα του 20ο αιώνα που να έχει κατασυκοφαντηθεί με τόσο απροκάλυπτα βάρβαρο και χυδαίο τρόπο όσο ο Ι.Στάλιν. Η αστική ιστοριογραφία επιχειρεί δεκαετίες τώρα να παρουσιάσει τον Στάλιν με τα πιο μελανά χρώματα, τοποθετώντας τον στο ίδιο βάθρο με τον Χίτλερ. Ο στόχος τους είναι σαφής: μαζί με τον Στάλιν και τον σταλινισμό να αμαυρωθεί η οικοδόμηση του σοσιαλισμού στις συνειδήσεις των νέων ανθρώπων, του εργαζόμενου λαού. Πατώντας πάνω σε γραπτά προσώπων όπως ο «ιστορικός» Robert Conquest (τέως πράκτορας των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών) και ο φασίστας συγγραφέας Αλεξάντρ Σολζενίτσιν η αστική ιστοριογραφία πλαστογραφεί την πραγματικότητα, διαστρεβλώνει τα γεγονότα, αποσιωπά τα μεγάλα επιτεύγματα της περιόδου του Στάλιν (1922-1953). Χτυπώντας τον Στάλιν οι πλαστογράφοι επιχειρούν να ξεμπερδέψουν μια και καλή με το Λένιν, το Μαρξ και τον επιστημονικό σοσιαλισμό.
Συμπέρασμα λοιπόν:
Η αντικομμουνιστική θεωρία των δύο άκρων έχει ρίζες στο παρελθόν αλλά στοχεύει πρωτίστως στο μέλλον. Τόσο η σοσιαλδημοκρατία (έστω και με το μανδύα της «ριζοσπαστικής αριστεράς») που πρεσβεύει ο κ.Τσίπρας όσο και η βαθιά αντιδραστική απ” τη φύση της ρωμαιοκαθολική εκκλησία της οποίας προκαθήμενος είναι ο Φραγκίσκος έχουν κάθε λόγο να αποφεύγουν τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό όπως ο διάολος το θυμίαμα. Σοσιαλδημοκρατία και Εκκλησία αποτέλεσαν και αποτελούν στυλοβάτες του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, υπήρξαν δε κατά τον 20ο αιώνα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, συνοδοιπόροι του φασισμού. Είναι επομένως φυσικό γι” αυτούς να επιχειρούν την ταύτιση του κομμουνισμού με «ολοκληρωτισμούς». Άδικος ο κόπος τους.
Πηγή:atexnos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου