Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκφράζει την αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη της στην εργατική τάξη της Νότιας Αφρικής. Μνήμη και τιμή για τους δολοφονημένους απεργούς μεταλλωρύχους!
Στις 10 Αυγούστου στην πόλη Μαρικάνα πάνω από 3.000 εργάτες στα ορυχεία της περιοχής κατέβηκαν σε απεργία ζητώντας αυξήσεις στους μισθούς. Η πολυεθνική Lonmin, η οποία ειδικεύεται στις εξορύξεις μεταλλικών ορυκτών και είναι παγκοσμίως η τρίτη μεγαλύτερη παραγωγός με αμύθητα κέρδη, φροντίζει να κηρυχθεί παράνομη η απεργία. Απειλεί τους εργάτες με απόλυση, στήνει απεργοσπαστικό μηχανισμό και ζητά την επέμβαση της αστυνομίας. Η αστυνομία ανταποκρίνεται στα κελεύσματα της αδίστακτης εργοδοσίας και με ωμή καταστολή δολοφονεί 36 εργάτες και τραυματίζει πάνω από 80.
Την ευθύνη για το φρικτό αντεργατικό έγκλημα φέρει ακέραια η δήθεν «προοδευτική» κυβέρνηση του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου, που στηρίζεται από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ν. Αφρικής και τη Συνομοσπονδία Συνδικάτων (COSATU). Παρά τα 18 χρόνια που πέρασαν από την πτώση του ρατσιστικού καθεστώτος του Απαρτχάιντ που στήριζαν οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ-ΕΕ, η εργαζόμενη πλειοψηφία της Νότιας Αφρικής συνεχίζει να στενάζει κάτω από το ζυγό των πολυεθνικών και των μεγαλογαιοκτημόνων της γης. Όσο ο πλούτος παραμένει στα χέρια των εργοδοτών και των τραπεζών, όσο το κράτος επιβάλλει τα συμφέροντά τους, καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να δώσει στους εργαζόμενους όσα αξίζουν.
Η μαζική δολοφονία αποτελεί έγκλημα σε βάρος των εργαζομένων λαών σε όλη τη γη. Από τη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ που έστειλε τα ΜΑΤ να «αποκαταστήσουν την τάξη» στη Χαλυβουργία και την ισπανική καταστολή των ανθρακωρύχων μέχρι τη μαζική δολοφονία των μεταλλωρύχων στη Νότια Αφρική, η ΕΕ και οι ΗΠΑ, οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους, οι τράπεζες, θυσιάζουν τα πάντα, από το καθημερινό ξεζούμισμα του ιδρώτα και της υπεραξίας μέχρι την κτηνώδη αφαίρεση της ζωής των εργαζομένων, στο βωμό του κέρδους. Οι θυσίες που ζητά το κεφάλαιο σε όλο τον κόσμο σαν διέξοδο από την κρίση δε θα φέρουν καλύτερες μέρες σε ένα μακρινό μέλλον, αλλά φτώχεια, σκληρή δουλειά και αίμα στο σήμερα. Οι δολοφονίες φανερώνουν το πραγματικό πρόσωπο της εκμετάλλευσης. Η θλιβερή προσπάθεια να υποβαθμιστεί το θέμα σε διένεξη μεταξύ συνδικάτων και οι γενικές επικλήσεις στη δικαιοσύνη αποτελούν συγκάλυψη και συνενοχή.
Αποτελεί χρέος μας να συνεχίσουμε τον αγώνα της αντικαπιταλιστικής ανατροπής δυναμώνοντας τους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες σε κάθε χώρα και χτίζοντας δεσμούς αλληλεγγύης και κοινής διεθνιστικής πάλης. Η καθημερινή μάχη για την επιβίωση και ο αταλάντευτος αγώνας μας για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο αποτελούν το δικό μας φόρο τιμής στους νεκρούς της τάξης μας.
Στις 10 Αυγούστου στην πόλη Μαρικάνα πάνω από 3.000 εργάτες στα ορυχεία της περιοχής κατέβηκαν σε απεργία ζητώντας αυξήσεις στους μισθούς. Η πολυεθνική Lonmin, η οποία ειδικεύεται στις εξορύξεις μεταλλικών ορυκτών και είναι παγκοσμίως η τρίτη μεγαλύτερη παραγωγός με αμύθητα κέρδη, φροντίζει να κηρυχθεί παράνομη η απεργία. Απειλεί τους εργάτες με απόλυση, στήνει απεργοσπαστικό μηχανισμό και ζητά την επέμβαση της αστυνομίας. Η αστυνομία ανταποκρίνεται στα κελεύσματα της αδίστακτης εργοδοσίας και με ωμή καταστολή δολοφονεί 36 εργάτες και τραυματίζει πάνω από 80.
Την ευθύνη για το φρικτό αντεργατικό έγκλημα φέρει ακέραια η δήθεν «προοδευτική» κυβέρνηση του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου, που στηρίζεται από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ν. Αφρικής και τη Συνομοσπονδία Συνδικάτων (COSATU). Παρά τα 18 χρόνια που πέρασαν από την πτώση του ρατσιστικού καθεστώτος του Απαρτχάιντ που στήριζαν οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ-ΕΕ, η εργαζόμενη πλειοψηφία της Νότιας Αφρικής συνεχίζει να στενάζει κάτω από το ζυγό των πολυεθνικών και των μεγαλογαιοκτημόνων της γης. Όσο ο πλούτος παραμένει στα χέρια των εργοδοτών και των τραπεζών, όσο το κράτος επιβάλλει τα συμφέροντά τους, καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να δώσει στους εργαζόμενους όσα αξίζουν.
Η μαζική δολοφονία αποτελεί έγκλημα σε βάρος των εργαζομένων λαών σε όλη τη γη. Από τη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ που έστειλε τα ΜΑΤ να «αποκαταστήσουν την τάξη» στη Χαλυβουργία και την ισπανική καταστολή των ανθρακωρύχων μέχρι τη μαζική δολοφονία των μεταλλωρύχων στη Νότια Αφρική, η ΕΕ και οι ΗΠΑ, οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους, οι τράπεζες, θυσιάζουν τα πάντα, από το καθημερινό ξεζούμισμα του ιδρώτα και της υπεραξίας μέχρι την κτηνώδη αφαίρεση της ζωής των εργαζομένων, στο βωμό του κέρδους. Οι θυσίες που ζητά το κεφάλαιο σε όλο τον κόσμο σαν διέξοδο από την κρίση δε θα φέρουν καλύτερες μέρες σε ένα μακρινό μέλλον, αλλά φτώχεια, σκληρή δουλειά και αίμα στο σήμερα. Οι δολοφονίες φανερώνουν το πραγματικό πρόσωπο της εκμετάλλευσης. Η θλιβερή προσπάθεια να υποβαθμιστεί το θέμα σε διένεξη μεταξύ συνδικάτων και οι γενικές επικλήσεις στη δικαιοσύνη αποτελούν συγκάλυψη και συνενοχή.
Αποτελεί χρέος μας να συνεχίσουμε τον αγώνα της αντικαπιταλιστικής ανατροπής δυναμώνοντας τους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες σε κάθε χώρα και χτίζοντας δεσμούς αλληλεγγύης και κοινής διεθνιστικής πάλης. Η καθημερινή μάχη για την επιβίωση και ο αταλάντευτος αγώνας μας για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο αποτελούν το δικό μας φόρο τιμής στους νεκρούς της τάξης μας.
ΑΝΤΑΡΣΥΑ 19/8/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου