Του Τ. Σταυρόπουλου*
Πηγή:tometopo
Είναι λάθος η άποψη που κυκλοφορεί ευρέως εδώ και δεκαετίες στην αριστερά ότι, αν ένας πολιτικός χώρος έχει μια τελικά καταδικαστέα πορεία, όλη την ευθύνη την έχει ο ηγέτης. Αν βέβαια τα πράγματα πάνε καλά, ο ίδιος ο ηγέτης το λύνει το πρόβλημα: σκορπάει γενναιόδωρα στον απλό λαό του κόμματος ψίχουλα συμμετοχής στη δόξα.
Ο Γραμματέας ή ο Πρόεδρος ασφαλώς έχει την πρώτη ευθύνη. Είναι όμως πλήρως συναυτουργοί όσοι ακολουθούσαν την πολιτική του, όσοι τη στήριξαν, όσοι την ψήφιζαν, όσοι έκλειναν αυτιά, μάτια και στόμα, όσοι την ανέχονταν, όσοι «διαφωνούσαν μεν, έμεναν όμως για το καλό του κόμματος», όσοι δε διαχώριζαν την πορεία τους με γενναιότητα,.
Για ό,τι γίνεται στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ δε φταίει μόνο ο Τσίπρας. Συμμετέχουν πλήρως στην ευθύνη όσοι ανήκουν στις παραπάνω κατηγορίες.
Στα μέλη, λοιπόν του Συνεδρίου, απευθύνω την ανοιχτή αυτή επιστολή μου.
Όχι στα στελέχη της ηγεσίας, στους ανθρώπους των γραφείων, στη φρουρά της Δαμανάκη και του Κωνσταντόπουλου, στους καιροσκόπους και κομματάρχες που ήρθαν από το ΠΑΣΟΚ, στους παλιούς βαρόνους και φυλάρχους που τώρα παριστάνουν τους ιππότες του βασιλέως.
Ούτε σε αυτούς που είχαν ένα αγωνιστικό βίο και πολιτεία, αλλά έχουν γλυκαθεί από το ενδεχόμενο εξουσίας και την ώρα που ο Πρόεδρός τους έκανε ανάγνωση ενός κειμένου χωρίς ουσία, αυτοί είχαν στο μυαλό τους Δ.Σ. δημοσίων επιχειρήσεων, διοικήσεις νοσοκομείων, δημαρχίες, μια θεσούλα στο ημικύκλιο της βουλής, διορισμούς κάποιων συγγενών, το δάνειο για τη βίλλα με το εσωτερικό ασανσέρ.
Απευθύνομαι σε αυτούς που θεωρώ συντρόφισσες και συντρόφους, που είχαν εμπνευσθεί από την «αριστερή στροφή» του Σύριζα. Που γίνεται πόλεμος μέσα στη συνείδησή τους. Που κρατάν τις αξίες του εργατικού κινήματος. Δεν είστε όλοι ούτε οι πολλοί. Είστε όμως αρκετοί.
Τι σχέση έχετε εσείς με όσα γίνονται σε αυτό το Συνέδριο; Δεν είναι δυνατό να έχουν οιαδήποτε σχέση μαζί σας όσα αναγνώσθηκαν και κυρίως όσα αποσιωπήθηκαν σκόπιμα, από τον κεντρικό εισηγητή Τσίπρα:
«Εμείς έχουμε χέρια καθαρά». «Όλα για όλους τίποτα για μας». «Αυτό που μας κάνει διαφορετικούς είναι η ανιδιοτέλεια μας». Τι σχέση έχουν αυτά με το σεμνό αγωνιστικό πνεύμα της αριστεράς, που για το ήθος της άφηνε να μιλήσουν οι πράξεις ή έστω οι άλλοι κι όχι να αυτοδιαφημίζεται και να αυτογελοιοποιείται; Αυτοί οι κομπασμοί δε θυμίζουν εργολάβο που περιφέρεται παντού λέγοντας ότι όλοι οι άλλοι συνάδελφοί του κλέβουν, ενώ αυτός «έχει χέρια καθαρά», «όλα για τον πελάτη, τίποτα για αυτόν», «αυτό που τον ξεχωρίζει είναι η ανιδιοτέλεια»;
«Να προχωρήσουμε με τις αποφάσεις του Συνεδρίου μας σε μια Μεγάλη Πολιτική Δέσμευση απέναντι στον ελληνικό λαό». Τι διαφορετικό έχει αυτή η Δέσμευση απέναντι στο Λαό από το Συμβόλαιο με το Λαό του Αντρέα Παπανδρέου, εκτός από το ότι είναι μια αποκριάτικη μεταμφίεσή του; Αυτός εξάλλου δεν είναι ακριβώς ο σκοπός της συγκεκριμένης ορολογίας, να δείξει πως, όπως τότε ο Αντρέας, τώρα ο Αλέξης; Τι σχέση έχει η αριστερά με τη Δέσμευση ή το Συμβόλαιο του αρχηγού και το κόμματός του με το λαό; Για αυτό αγωνισθήκατε επίμονα και με πάθος, για να αναγεννηθεί η αριστερά κόντρα στο ασφυκτικό νέφος λαϊκισμού του ΠΑΣΟΚ; Πώς γίνεται η κοινωνία να οδηγεί το ΠΑΣΟΚ στο
περιθώριο και ο ΣΥΡΙΖΑ να εμπνέεται και να μιμείται έπειτα από σαράντα χρόνια τις μπαγιάτικες κουβέντες και το ύφος ενός κόμματος που έχει οδηγήσει τη χώρα σε ερείπια;
«Ο πολιτικός πλούτος της μεταπολίτευσης». Σε μια εποχή που όλοι κατανοούν το αδιέξοδο της μεταπολίτευσης τι είναι αυτή η ανακάλυψη του «πολιτικού της πλούτου»; Οι μεγαλοδικηγόροι του ΠΑΣΟΚ; Η πράσινη συνδικαλιστική γραφειοκρατία; Τα στελέχη του ΣΥΝ που έφυγαν, βουλευτοποιήθηκαν με το ΠΑΣΟΚ και τώρα επανεμφανίζονται, όπως στις ελληνικές ταινίες, στο Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ; Ο Καμμένος κι η παρέα του; «Η καραμανλική μεταπολιτευτική παράδοση του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού», «ο κόσμος του πολιτικού φιλελευθερισμού» όπως κατά λέξη ειπώθηκε στην εισήγηση; Τι δουλειά έχετε εσείς με όλη αυτή την παρέα;
«Το ιστορικό σταυροδρόμι, ακύρωση του Μνημονίου ή συνέχισή του». Τι σημαίνει «ακύρωση του Μνημονίου», όταν το μνημόνιο είναι η σημερινή πραγματικότητα της Ελλάδας; Μήπως ο χώρος της Ευρωζώνης δε θεσμοποιεί για όλους τους μνημονιακούς κανόνες; Πως μπορείτε να δέχεσθε αυτή την ψηφοθηρική ρητορεία εξαπάτησης των απλών ανθρώπων της δουλειάς που ο ΣΥΡΙΖΑ τους διαβεβαιώνει για το αδύνατο: «και χωρίς μνημόνιο και με το ευρώ»; Και γιατί ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος δεν απορρίπτουν το μνημόνιο αφού μπορούμε να μείνουμε στο ευρώ και χωρίς αυτό; Πίνουν ανθρώπινο αίμα και προκαλούν μια τεράστια ανθρώπινη δυστυχία από βίτσιο ή γιατί δεν μπορούν και δεν θέλουν να αμφισβητήσουν τις δομές, τις εξουσίες και τα συμφέρονται του ευρωπαϊκού καπιταλισμού; Δε βλέπετε ότι δεν μπορούν να κατεβάσουν το ΦΠΑ στην εστίαση από το 23% και θα έρθει ο Τσίπρας να καταργήσει το μνημόνιο χωρίς να ανοίξει ρουθούνι; Πώς δέχεστε να δουλεύουν έτσι τον κόσμο; Πώς ανέχεστε να έχει φτάσει ο ΣΥΡΙΖΑ σε πιο ακραίο σημείο κατάπτωσης και από τη ΔΗΜΑΡ, η οποία τουλάχιστον έχει την ειλικρίνεια να λέει ότι κόκκινη γραμμή για αυτήν είναι η αμφισβήτηση του ευρώ; Δεν κατανοείτε ότι αυτό το ερώτημα τίθεται για να έρθει το υπέρτατο δίλημμα «Μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ», όπως ακριβώς διατυπώθηκε, στο πρότυπο του «Καραμανλής ή τανκς», όπου αδυνατώντας να αντιπαραθέσουμε σε μια κακή μια καλή πολιτική, αντιπαραθέτουμε ένα πρόσωπο ή ένα κόμμα;
«Παρέμβαση στο πτωχευτικό δίκαιο», «όχι απολύσεις», «ρήτρα απασχόλησης για τις επιδοτήσεις», «τόνωση της ζήτησης», «κοινωνική οικονομία». Με αυτή την έλλειψη ευθύνης αντιμετωπίζεται από το ΣΥΡΙΖΑ η ανεργία, το κεντρικό ζήτημα της οικονομίας, της κοινωνίας, της κάθε οικογένειας; Με γενικούρες, ευχές, αποσπασματικά θετικά μέτρα ριγμένα σα ζάρια στο τραπέζι; Πώς θα ενισχυθούν ορμητικά οι εξαγωγές για να ανοίξουν θέσεις εργασίας, χωρίς συναλλαγματική πολιτική; Πως θα υποκατασταθούν άμεσα οι εισαγωγές για να ανοίξουν επίσης θέσεις εργασίας, χωρίς ανταγωνιστική νομισματική πολιτική; Που θα βρεθεί η ρευστότητα για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις ώστε να σταματήσουν να διώχνουν κόσμο και να αρχίσουν να παίρνουν; Πώς θα μπορέσει να υπάρξει μια ορμητική είσοδος του δημοσίου στις επενδύσεις, για να κινητοποιηθούν οι άψυχοι και έμψυχοι πολύτιμοι πόροι που σήμερα αργούν, όταν η ροή χρήματος αποφασίζεται απο Βρυξέλλες και Φραγκφούρτη.
Τα ίδια χαρακτηριστικά έχει η ομιλία και για τη φτώχεια και για την παραγωγική ανασυγκρότηση.
Από άποψη αξιακή, η εισήγηση μιλάει από μόνη της. Από άποψη πολιτική η σημασία της βρίσκεται κυρίως όχι σε αυτά που λέει, αλλά σε αυτά που δεν λέει.
Γι’ αυτό η εισήγηση Τσίπρα είναι ένα κείμενο που θα μείνει στην ιστορία.
Δεν υπάρχει εδώ και τρία χρόνια διεθνώς κείμενο, ακόμα και σχόλιο λίγων σειρών, που να αναφέρεται στην κρίση στην Ελλάδα, και να μη τη θέτει στο πλαίσιο της κρίσης της Ευρωζώνης. Στην ομιλία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν υπάρχει καν μνεία του όρου «Ευρωζώνη». Ούτε καν του όρου «Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα». Ούτε του όρου «Ευρωπαϊκή Ένωση».
Ανεξάρτητα αν κανείς τάσσεται τελικά υπέρ ή κατά του ευρώ, είναι αδύνατο χωρίς αναφορά στην Ευρωζώνη, την κρίση της και τις εξελίξεις της, να υπάρξει η οποιαδήποτε στοιχειωδώς σοβαρή τοποθέτηση στα προβλήματα των δανείων, της ρευστότητας, του εμπορικού ισοζυγίου, της δημοσιονομικής πολιτικής, της ανεργίας, της ύφεσης, της ανάπτυξης, των τραπεζών, της φτώχειας, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, της ανασυγκρότησης, των επιτοκίων, της αγροτικής πολιτικής, του κοινωνικού κράτους, της συναλλαγματικής πολιτικής, του επίπεδου ζωής.
Ο απόλυτα κενός λόγος. Κι όχι μόνο. Μια στάση έλλειψης εντιμότητας.
Σε ένα μόνο σημείο ίσως έχει δίκιο η εισήγηση. Όταν μιλάει για το «φάντασμα της αριστεράς» που πλανιέται πάνω από την Ελλάδα. Η αριστερά ως φάντασμα, σκιά πολιτικά και αξιακά του παλιού της εαυτού.
Γνωρίζω ότι πολλοί από σας δεν το θέλετε με τίποτε αυτό. Ήρθε η ώρα να κάνετε το βήμα, να βρείτε τη θέση σας στις διαδικασίες συμπόρευσης της ριζοσπαστικής αριστεράς, όπου τουλάχιστον εκεί μιλάμε με ειλικρίνεια, χωρίς προσχήματα, υπεκφυγές και κόλπα και γνωρίζουμε ότι η τεχνητή αποσιώπηση δεν εξορκίζει τον αντίπαλο που τώρα είναι κυρίαρχος και οφείλουμε, ως αριστερά, να συγκρουσθούμε χωρίς δειλία μαζί του.
* Ο Τάσος Σταυρόπουλος είναι γραμματέας του Σχεδίου Β'
Για ό,τι γίνεται στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ δε φταίει μόνο ο Τσίπρας. Συμμετέχουν πλήρως στην ευθύνη όσοι ανήκουν στις παραπάνω κατηγορίες.
Στα μέλη, λοιπόν του Συνεδρίου, απευθύνω την ανοιχτή αυτή επιστολή μου.
Όχι στα στελέχη της ηγεσίας, στους ανθρώπους των γραφείων, στη φρουρά της Δαμανάκη και του Κωνσταντόπουλου, στους καιροσκόπους και κομματάρχες που ήρθαν από το ΠΑΣΟΚ, στους παλιούς βαρόνους και φυλάρχους που τώρα παριστάνουν τους ιππότες του βασιλέως.
Ούτε σε αυτούς που είχαν ένα αγωνιστικό βίο και πολιτεία, αλλά έχουν γλυκαθεί από το ενδεχόμενο εξουσίας και την ώρα που ο Πρόεδρός τους έκανε ανάγνωση ενός κειμένου χωρίς ουσία, αυτοί είχαν στο μυαλό τους Δ.Σ. δημοσίων επιχειρήσεων, διοικήσεις νοσοκομείων, δημαρχίες, μια θεσούλα στο ημικύκλιο της βουλής, διορισμούς κάποιων συγγενών, το δάνειο για τη βίλλα με το εσωτερικό ασανσέρ.
Απευθύνομαι σε αυτούς που θεωρώ συντρόφισσες και συντρόφους, που είχαν εμπνευσθεί από την «αριστερή στροφή» του Σύριζα. Που γίνεται πόλεμος μέσα στη συνείδησή τους. Που κρατάν τις αξίες του εργατικού κινήματος. Δεν είστε όλοι ούτε οι πολλοί. Είστε όμως αρκετοί.
Τι σχέση έχετε εσείς με όσα γίνονται σε αυτό το Συνέδριο; Δεν είναι δυνατό να έχουν οιαδήποτε σχέση μαζί σας όσα αναγνώσθηκαν και κυρίως όσα αποσιωπήθηκαν σκόπιμα, από τον κεντρικό εισηγητή Τσίπρα:
«Εμείς έχουμε χέρια καθαρά». «Όλα για όλους τίποτα για μας». «Αυτό που μας κάνει διαφορετικούς είναι η ανιδιοτέλεια μας». Τι σχέση έχουν αυτά με το σεμνό αγωνιστικό πνεύμα της αριστεράς, που για το ήθος της άφηνε να μιλήσουν οι πράξεις ή έστω οι άλλοι κι όχι να αυτοδιαφημίζεται και να αυτογελοιοποιείται; Αυτοί οι κομπασμοί δε θυμίζουν εργολάβο που περιφέρεται παντού λέγοντας ότι όλοι οι άλλοι συνάδελφοί του κλέβουν, ενώ αυτός «έχει χέρια καθαρά», «όλα για τον πελάτη, τίποτα για αυτόν», «αυτό που τον ξεχωρίζει είναι η ανιδιοτέλεια»;
«Να προχωρήσουμε με τις αποφάσεις του Συνεδρίου μας σε μια Μεγάλη Πολιτική Δέσμευση απέναντι στον ελληνικό λαό». Τι διαφορετικό έχει αυτή η Δέσμευση απέναντι στο Λαό από το Συμβόλαιο με το Λαό του Αντρέα Παπανδρέου, εκτός από το ότι είναι μια αποκριάτικη μεταμφίεσή του; Αυτός εξάλλου δεν είναι ακριβώς ο σκοπός της συγκεκριμένης ορολογίας, να δείξει πως, όπως τότε ο Αντρέας, τώρα ο Αλέξης; Τι σχέση έχει η αριστερά με τη Δέσμευση ή το Συμβόλαιο του αρχηγού και το κόμματός του με το λαό; Για αυτό αγωνισθήκατε επίμονα και με πάθος, για να αναγεννηθεί η αριστερά κόντρα στο ασφυκτικό νέφος λαϊκισμού του ΠΑΣΟΚ; Πώς γίνεται η κοινωνία να οδηγεί το ΠΑΣΟΚ στο
περιθώριο και ο ΣΥΡΙΖΑ να εμπνέεται και να μιμείται έπειτα από σαράντα χρόνια τις μπαγιάτικες κουβέντες και το ύφος ενός κόμματος που έχει οδηγήσει τη χώρα σε ερείπια;
«Ο πολιτικός πλούτος της μεταπολίτευσης». Σε μια εποχή που όλοι κατανοούν το αδιέξοδο της μεταπολίτευσης τι είναι αυτή η ανακάλυψη του «πολιτικού της πλούτου»; Οι μεγαλοδικηγόροι του ΠΑΣΟΚ; Η πράσινη συνδικαλιστική γραφειοκρατία; Τα στελέχη του ΣΥΝ που έφυγαν, βουλευτοποιήθηκαν με το ΠΑΣΟΚ και τώρα επανεμφανίζονται, όπως στις ελληνικές ταινίες, στο Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ; Ο Καμμένος κι η παρέα του; «Η καραμανλική μεταπολιτευτική παράδοση του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού», «ο κόσμος του πολιτικού φιλελευθερισμού» όπως κατά λέξη ειπώθηκε στην εισήγηση; Τι δουλειά έχετε εσείς με όλη αυτή την παρέα;
«Το ιστορικό σταυροδρόμι, ακύρωση του Μνημονίου ή συνέχισή του». Τι σημαίνει «ακύρωση του Μνημονίου», όταν το μνημόνιο είναι η σημερινή πραγματικότητα της Ελλάδας; Μήπως ο χώρος της Ευρωζώνης δε θεσμοποιεί για όλους τους μνημονιακούς κανόνες; Πως μπορείτε να δέχεσθε αυτή την ψηφοθηρική ρητορεία εξαπάτησης των απλών ανθρώπων της δουλειάς που ο ΣΥΡΙΖΑ τους διαβεβαιώνει για το αδύνατο: «και χωρίς μνημόνιο και με το ευρώ»; Και γιατί ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος δεν απορρίπτουν το μνημόνιο αφού μπορούμε να μείνουμε στο ευρώ και χωρίς αυτό; Πίνουν ανθρώπινο αίμα και προκαλούν μια τεράστια ανθρώπινη δυστυχία από βίτσιο ή γιατί δεν μπορούν και δεν θέλουν να αμφισβητήσουν τις δομές, τις εξουσίες και τα συμφέρονται του ευρωπαϊκού καπιταλισμού; Δε βλέπετε ότι δεν μπορούν να κατεβάσουν το ΦΠΑ στην εστίαση από το 23% και θα έρθει ο Τσίπρας να καταργήσει το μνημόνιο χωρίς να ανοίξει ρουθούνι; Πώς δέχεστε να δουλεύουν έτσι τον κόσμο; Πώς ανέχεστε να έχει φτάσει ο ΣΥΡΙΖΑ σε πιο ακραίο σημείο κατάπτωσης και από τη ΔΗΜΑΡ, η οποία τουλάχιστον έχει την ειλικρίνεια να λέει ότι κόκκινη γραμμή για αυτήν είναι η αμφισβήτηση του ευρώ; Δεν κατανοείτε ότι αυτό το ερώτημα τίθεται για να έρθει το υπέρτατο δίλημμα «Μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ», όπως ακριβώς διατυπώθηκε, στο πρότυπο του «Καραμανλής ή τανκς», όπου αδυνατώντας να αντιπαραθέσουμε σε μια κακή μια καλή πολιτική, αντιπαραθέτουμε ένα πρόσωπο ή ένα κόμμα;
«Παρέμβαση στο πτωχευτικό δίκαιο», «όχι απολύσεις», «ρήτρα απασχόλησης για τις επιδοτήσεις», «τόνωση της ζήτησης», «κοινωνική οικονομία». Με αυτή την έλλειψη ευθύνης αντιμετωπίζεται από το ΣΥΡΙΖΑ η ανεργία, το κεντρικό ζήτημα της οικονομίας, της κοινωνίας, της κάθε οικογένειας; Με γενικούρες, ευχές, αποσπασματικά θετικά μέτρα ριγμένα σα ζάρια στο τραπέζι; Πώς θα ενισχυθούν ορμητικά οι εξαγωγές για να ανοίξουν θέσεις εργασίας, χωρίς συναλλαγματική πολιτική; Πως θα υποκατασταθούν άμεσα οι εισαγωγές για να ανοίξουν επίσης θέσεις εργασίας, χωρίς ανταγωνιστική νομισματική πολιτική; Που θα βρεθεί η ρευστότητα για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις ώστε να σταματήσουν να διώχνουν κόσμο και να αρχίσουν να παίρνουν; Πώς θα μπορέσει να υπάρξει μια ορμητική είσοδος του δημοσίου στις επενδύσεις, για να κινητοποιηθούν οι άψυχοι και έμψυχοι πολύτιμοι πόροι που σήμερα αργούν, όταν η ροή χρήματος αποφασίζεται απο Βρυξέλλες και Φραγκφούρτη.
Τα ίδια χαρακτηριστικά έχει η ομιλία και για τη φτώχεια και για την παραγωγική ανασυγκρότηση.
Από άποψη αξιακή, η εισήγηση μιλάει από μόνη της. Από άποψη πολιτική η σημασία της βρίσκεται κυρίως όχι σε αυτά που λέει, αλλά σε αυτά που δεν λέει.
Γι’ αυτό η εισήγηση Τσίπρα είναι ένα κείμενο που θα μείνει στην ιστορία.
Δεν υπάρχει εδώ και τρία χρόνια διεθνώς κείμενο, ακόμα και σχόλιο λίγων σειρών, που να αναφέρεται στην κρίση στην Ελλάδα, και να μη τη θέτει στο πλαίσιο της κρίσης της Ευρωζώνης. Στην ομιλία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν υπάρχει καν μνεία του όρου «Ευρωζώνη». Ούτε καν του όρου «Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα». Ούτε του όρου «Ευρωπαϊκή Ένωση».
Ανεξάρτητα αν κανείς τάσσεται τελικά υπέρ ή κατά του ευρώ, είναι αδύνατο χωρίς αναφορά στην Ευρωζώνη, την κρίση της και τις εξελίξεις της, να υπάρξει η οποιαδήποτε στοιχειωδώς σοβαρή τοποθέτηση στα προβλήματα των δανείων, της ρευστότητας, του εμπορικού ισοζυγίου, της δημοσιονομικής πολιτικής, της ανεργίας, της ύφεσης, της ανάπτυξης, των τραπεζών, της φτώχειας, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, της ανασυγκρότησης, των επιτοκίων, της αγροτικής πολιτικής, του κοινωνικού κράτους, της συναλλαγματικής πολιτικής, του επίπεδου ζωής.
Ο απόλυτα κενός λόγος. Κι όχι μόνο. Μια στάση έλλειψης εντιμότητας.
Σε ένα μόνο σημείο ίσως έχει δίκιο η εισήγηση. Όταν μιλάει για το «φάντασμα της αριστεράς» που πλανιέται πάνω από την Ελλάδα. Η αριστερά ως φάντασμα, σκιά πολιτικά και αξιακά του παλιού της εαυτού.
Γνωρίζω ότι πολλοί από σας δεν το θέλετε με τίποτε αυτό. Ήρθε η ώρα να κάνετε το βήμα, να βρείτε τη θέση σας στις διαδικασίες συμπόρευσης της ριζοσπαστικής αριστεράς, όπου τουλάχιστον εκεί μιλάμε με ειλικρίνεια, χωρίς προσχήματα, υπεκφυγές και κόλπα και γνωρίζουμε ότι η τεχνητή αποσιώπηση δεν εξορκίζει τον αντίπαλο που τώρα είναι κυρίαρχος και οφείλουμε, ως αριστερά, να συγκρουσθούμε χωρίς δειλία μαζί του.
* Ο Τάσος Σταυρόπουλος είναι γραμματέας του Σχεδίου Β'
4 σχόλια :
Ανοιχτή επιτολή στον κ. Σταυρόπουλο, γραμματέα . του Σχεδίου Β
Θα διαφωνήσω με το απαξιωτικό πνεύμα της ανάρτησης-επιστολής σας για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κόσμο του. Γιατί απλά θα συμφωνήσω ότι για ότι γίνεται έχει την ευθύνη η πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ και όχι ο Τσίπρας.
Ας πάμε και στα σημεία της ομιλίας Τσίπρα τα οποία θίγετε.
1. Είναι κακό να λες ,να επισημαίνεις ότι ΕΜΕΙΣ οι αριστεροί έχουμε καθαρά χέρια πέρα από διαπλοκές και ότι άλλο; Είναι κομπασμός αυτό και δεν είναι κομπασμός αλλά κι άλλα ,όπως ότι την αλήθεια τη κατέχω μόνο εγώ; Τι αντίληψη είναι αυτή; Ο βασιλιάς δεν πρεπει να είναι,αλλά να φαίνεται κιόλας και στις μέρες μας πρεπει να το λέμε και καλά κάνει και το λεει ο ΣΥΡΙΖΑ.
2. Να μην προχωρήσουμε με πολιτική δέσμευση απέναντι στο λαό γιατί θυμίζει Α. Παπανδρέου; Δηλαδή άλλοι που επαγγέλλονται αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, εκλογή τυχαία βουλευτών δια κληρώσεως από το λαό, αυτά τι είναι; Άκυρος λοιπόν κατά τη γνώμη μου, ο παραλληλισμός με τον Ανδρέα. Κάποιοι επιχειρούν αυτό τον παραλληλισμό από δεξιά και τ’ αριστερά, τι νομίζουν ότι ακριβώς κάνουν; Και καλά οι δεξιοί, αισχρή προπαγάνδα κάνουν, οι αριστεροί τι ακριβώς; Προσπαθούν να τσιμπολογήσουν;
3. Ο πολιτικός πλούτος της μεταπολίτευσης, συμπεριλαμβάνει τα κινήματα, αλλά και την αριστερά, την πολύχρωμη αριστερά (άλλος το χει πει και εδειχνε και άδειες καρέκλες) που αναπτύχθηκε. Από το ΚΚΕ εως το ΚΚΕεσ., τον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τις υπόλοιπες δυνάμεις.
4. Ακύρωση του μνημονίου σημαίνει ακύρωση. Καμιά εξαπάτηση. Μη κάνουμε τη δική μας πολιτική θέση θέσφατο. Και βεβαίως θ’ ανοίξει ρουθούνι,αλλά να εχεις το λαό με το μέρος σου.Κι αυτό τοκερδίζεις στην πράξη και όχι στα λόγια.
5. Να μην μιλήσει για ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό για να υποδείξει τη διαφορά με τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό; Δηλαδή να μην καταλάβει ο δεξιός πολίτης που κατά τα΄’ αλλα ήταν δημοκρατης ότι αυτό που ψηφίζει δεν εχει σχεση με τοπαρελθόν.αλλά πρόκειται για μια νέα τακτική στην ιδεολογία;
6. Γιατί είναι «έλλειψη ευθύνης αντιμετωπίζεται από το ΣΥΡΙΖΑ η ανεργία, το κεντρικό ζήτημα της οικονομίας, της κοινωνίας, της κάθε οικογένειας;» οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες αναλύονται διεξοδικά στα κείμενα των θέσεων και όχι μόνο στην ομιλία του Τσίπρα.
Κατακρίνετε τον ΣΥΡΙΖΑ για έλλειψη εντιμότητας και το κάνετε χωρίς ντροπή με αριστερη φρασεολογία;
Καλείτε τους αντιπροσώπους να κάνουν τι; Να συμπορευθούν με το σχέδιο Β; με τον Αλαβάνο που πέταξε στα σκουπίδια την αριστερή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, που τους υποτίμησε και περιγελούσε τα μέλη στα προηγούμενα συνέδρια;
Λυπάμαι κύριε. Δεν θα σας κάνουμε τη χάρη. Έχουμε σοβαρά πράγματα ν’ αντιμετωπίσουμε από εκείνα που εσας απασχολούν. Δεν είμαστε στο τσεπάκι κανενός. Το χουμε αποδείξει. Άλλοι δεν το χαν καταλάβει και λειτουργοιύσαν εκτός οργάνων με αλλοπρόσαλλες αποφάσεις.
Βεβαια οι αριστεροί στις κυριότερες φάσεις της ιστορίας βρίσκουν τρόπο να σκοτωθούν. Απλά εμείς δεν θα κάνουμε τη χάρη στον εχθρό να πιαστεί από ευκαιρίες. Καλό ταξίδι σύντροφε.
Θωμάς Σανιτόπουλος
Συνεδριο ΣΥΡΙΖΑ=Το ΠΑΣΟΚ ειναι εδω ενωμενο δυνατο.Νομιζω οτι αδικα σκωτωνεται ο συντροφος να αποδείξει σ αυτους τους ξεφτιλες οτι ο δρομος του ΣΥΡΙΖΑ ειναι ο τριτος δρομος του ΠΑΣΟΚ.Τελικα καλα εκανε το ΚΚΕ και τους τα εχωνε χοντρα απο την αρχη.Οι ανθρωποι ειναι ΠΑΣΟΚΟΙ τερμα.Η δουλειά της επιστολής πρεπει να ανοιξει σε κουβεντα με ψηφοφορους και οχι με τους Θεωνα Γλεζο κ.λ.π
Συμφωνω στο γεγονός οτι οι ανθρωποι ειναι ΠΑΣΟΚΟΙ. Ανοιξτε τα ματια σας συν/φοι ακομα κ ο Μ.Γλεζος αποδεχεται τελικα το ρολο του Ενιαιου ΣΥΡΙΖΑ.Καμια αυταπατη ας τελειωσουμε με δ'αυτους σε ολα τα μετωπα γιατι αλλιως θα τα βρουμε μπροστα μας.
ΛΥΠAME ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΑΣΟ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟ !
Δημοσίευση σχολίου