Ώρες ευθύνης για το εργατικό κίνημα και την Αριστερά
Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, η συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ διέταξε την πολιτική επιστράτευση των εργαζομένων της ΔΕΗ και την επίταξη των εγκαταστάσεων της επιχείρησης, αφού πρώτα το δικαστικό σύστημα έβγαλε την απεργία «παράνομη και καταχρηστική».
Πρόκειται για ένα ακόμη κατασταλτικό, αντιδημοκρατικό και αντισυνταγματικό βήμα μιας κυβέρνησης που έχει χάσει τη λαϊκή νομιμοποίηση, όπως έδειξαν οι πρόσφατες ευρωεκλογές. Γι’ αυτό κυβερνά με το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν». Οι εργάτες της ΔΕΗ έχουν κάθε δικαίωμα να αγνοήσουν και να σπάσουν την πολιτική επιστράτευση. Το δικαίωμα της ανυπακοής σε άδικους νόμους και πράξεις της εκτελεστικής εξουσίας είναι και συνταγματικά κατοχυρωμένο.
Η κυβέρνηση προχώρησε στην κίνηση αυτή διότι η συμμετοχή στην απεργία ήταν καθολική στα ορυχεία και στους σταθμούς παραγωγής της ΔΕΗ, στο λεκανοπέδιο Πτολεμαϊδας – Κοζάνης και στη Μεγαλόπολη. Διότι ο κοινωνικός αυτοματισμός δεν περνά, όπως έδειξε το 24ωρο κλείσιμο των μαγαζιών σε ένδειξη συμπαράστασης στους απεργούς, σε πόλεις της Δυτικής Μακεδονίας, αλλά και οι πολύ μεγάλες λαϊκές συγκεντρώσεις σε Πτολεμαΐδα και Αμύνταιο. Διότι η εμπειρία του ΟΤΕ και του καρτέλ γάλακτος δίδαξε τα λαϊκά στρώματα ότι οι ιδιωτικοποιήσεις και ο ανταγωνισμός δεν μειώνουν τις τιμές, αλλά τις αυξάνουν, δεν καλυτερεύουν τις υπηρεσίες, αλλά τις χειροτερεύουν.
Η κυβέρνηση, στην ανακοίνωσή της για την επιστράτευση, δεν επικαλείται «φυσικές» ή και «ψυχολογικές καταστροφές», όπως έκανε απέναντι στους απεργούς της εκπαίδευσης, αλλά το «δημόσιο συμφέρον» και ότι η απεργία είναι «άνευ συνδικαλιστικού αιτήματος» και «υποκινούμενη», υπονοώντας ότι είναι «πολιτική» και, ακόμη χειρότερα, «κομματική». Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει: Η κυβέρνηση υπηρετεί το ιδιωτικό συμφέρον των επιχειρηματιών, των εγχώριων και ξένων πολυεθνικών ομίλων. Υπηρετεί τα ξένα συμφέροντα των φαντς που είναι πίσω από αυτές τις επιχειρήσεις, έχουν εξαγοράσει ή ετοιμάζονται να εξαγοράσουν τις ελληνικές τράπεζες και κυριαρχούν στο χρηματιστήριο. Οι απεργοί και η έμπρακτη λαϊκή αλληλεγγύη είναι αυτοί που περιφρουρούν το λαϊκό δημόσιο συμφέρον ενάντια στο ξεπούλημα της επιχείρησης, ενάντια στην κυβέρνηση, την ΕΕ και το ΔΝΤ.
Η απεργία είναι πρωτίστως συνδικαλιστική, διότι οι ιδιωτικοποιήσεις φέρνουν περαιτέρω μειώσεις των μισθών και χειροτέρευση των εργασιακών σχέσεων. Αλλά έχει και το δικαίωμα και την υποχρέωση να είναι και πολιτική, στο βαθμό που εναντιώνεται σε έναν άδικο και αντιλαϊκό νόμο και σε μια κυβέρνηση που θέλει να τον επιβάλει χωρίς καν να ρωτήσει το λαό, με μια Βουλή των «διακοπών», μισοδιορισμένη και χωρίς πλήρη σύνθεση. Η απεργία δεν είναι «κομματικά υποκινούμενη» από τα κόμματα της Αριστεράς. Είναι πολιτικά υποκινούμενη από την κυβέρνηση, από το νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση, από το εργατικό και λαϊκό συμφέρον, από τη γενικότερη πολιτική της βάρβαρης επιδρομής του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Είναι κομματικά υποκινούμενη από τα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού και όλων όσων υποστηρίζουν το νομοσχέδιο.
Οι εργάτες της ΔΕΗ, όλοι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, τα συνδικάτα, οι λαϊκές οργανώσεις, η νεολαία, οι δημοκράτες διανοούμενοι και όλα τα πολιτικά κόμματα της Αριστεράς αυτή τη στιγμή βρίσκονται μπροστά σε μια ιστορική πρόκληση: Θα σπάσουν στην πράξη την επιστράτευση; Θα σχηματίσουν ένα ευρύ εργατικό, λαϊκό και δημοκρατικό μέτωπο για να ηττηθεί η κυβέρνηση; Θα αναγκάσουν με τη δύναμη του μαζικού κινήματος το μνημονιακό καθεστώς κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ σε μια πρώτη, σοβαρή πολιτική ήττα; Θα παραδώσουν φύλλο πορείας στην κυβέρνηση, ανοίγοντας το δρόμο για μια συνολική πολιτική ανατροπή της επιδρομής του κεφαλαίου; Τις επόμενες ώρες και μέρες τα παραπάνω ερωτήματα θα λάβουν τις απαντήσεις τους. Τίποτε δεν είναι δεδομένο.
Το μεγαλύτερο βάρος της ευθύνης, πρώτα απ’ όλα, πέφτει στη βάση αλλά και στις ηγεσίες της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ/ΚΗΕ. Η διάθεση της εργατικής βάσης είναι φανερή. Θα πάρει όμως την υπόθεση στα χέρια της; Θα πραγματοποιηθούν γενικές συνελεύσεις στους χώρους εργασίας ή θα αφήσει το μέλλον του αγώνα της και των παιδιών της στα χέρια μιας συνδικαλιστικής ηγεσίας που χαρακτηρίζεται από διαθέσεις επαίσχυντων συμβιβασμών; Εδώ καταλυτικός θα είναι ο ρόλος των ταξικών και αγωνιστικών δυνάμεων στο χώρο της ΔΕΗ. Θα συνεργαστούν οι συνδικαλιστικές δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής και ανατρεπτικής Αριστεράς μαζί με αυτές του ΠΑΜΕ και των μη διαχειριστικών δυνάμεων του ΜΕΤΑ; Εάν συμπήξουν μέτωπο για την ανυπακοή στην επιστράτευση, θα τονώσουν τις αγωνιστικές διαθέσεις της βάσης και θα πιέσουν την ηγεσία της Ομοσπονδίας να μην ξεπουλήσει τον αγώνα με λογικές «συνέχισης με άλλες μορφές».
Ωστόσο το αποφασιστικό πολιτικό βάρος της ευθύνης πέφτει στους ώμους των δυνάμεων και των κομμάτων της Αριστεράς. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κινείται στην κατεύθυνση της πρακτικής οργάνωσης της κοινής δράσης όλης της Αριστεράς με περιεχόμενο που θέτει τέσσερα ουσιαστικά αιτήματα: Πρώτον, το σπάσιμο της επιστράτευσης, δεύτερο, την απόσυρση του νομοσχεδίου για τη μικρή ΔΕΗ, τρίτο, την εθνικοποίηση της ενέργειας με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, τέταρτο, την απειθαρχία στις οδηγίες της ΕΕ για την ενέργεια. Τι στάση θα κρατήσει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ; Θα συνεχίσει να βαδίζει στον κοινοβουλευτικό δρόμο των 120 ή θα συμβάλει στην έμπρακτη οργάνωση της εργατικής και λαϊκής αλληλεγγύης; Και τι στάση θα κρατήσει η ηγεσία του ΚΚΕ; Θα συνεχίσει στο δρόμο της περιχαράκωσης ή θα συμβάλει στον ενωτικό μαζικό εργατικό και λαϊκό αγώνα για τη νίκη.
Η άμεση μετωπική συμπόρευση των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής και αντιδιαχειριστικής Αριστεράς στο «ζήτημα της ΔΕΗ», αποτελεί τον ειδικό πολιτικό καταλύτη για την κοινή δράση όλης της Αριστεράς και για να νικήσει ο αγώνας των εργατών
Δημοσιεύθηκε στο "ΠΡΙΝ", 6/7/2014
1 σχόλιο :
Δώστε κεντρισμό στο λαό!
Δημοσίευση σχολίου