Αλ. Αλαβάνος: «Οι λογαριασμοί με το κομματικό κατεστημένο έχουν κλείσει προ πολλού»

Συνέντευξη του Αλέκου Αλαβάνου στον Κ. Λασκαράτο, εφημερίδα "ΧΩΝΙ" 

Οι δείκτες της ανεργίας ανεβαίνουν. Οι μισθοί πέφτουν. Η ακρίβεια καλά κρατεί. Ο αυτοκτονίες αυξάνονται. Το έχουμε χάσει το τρένο;

Το έχουμε χάσει το τρένο. Υπάρχει ακόμη όμως το αεροπλάνο. Με αυτό θέλω να τονίσω την σημασία του χρόνου και το κατεπείγον μιας επαναστατικής αλλαγής. Η Ελλάδα έχει την πιο βαριά ύφεση από όσες παρουσιάστηκαν σε οποιαδήποτε χώρα μεταπολεμικά. Η περίοδος συνεχιζόμενης αύξησης της ανεργίας είναι μεγαλύτερη από την αντίστοιχη στη κρίση του 1929 στις Ηνωμένες Πολιτείες – τρία χρόνια-.

Το ποσοστό αύξησης των ανέργων προσεγγίζει το αντίστοιχο των ΗΠΑ το 1929. Οι ΗΠΑ τρία χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης άρχισαν την απομάκρυνση από τον χρυσό κανόνα, τη σταθερή ισοτιμία και ανταλλαξιμότητα του δολαρίου με τον χρυσό που ήταν ένα είδος παγκόσμιου ευρώ της εποχής. Εδώ τώρα δεν γίνεται τίποτα. Όσο βαθαίνει η ύφεση και όσο αυξάνει η ανεργία τόσο πιο δύσκολη και επώδυνη ακόμη και για την ιδανικά σωστή πολιτική γίνεται η σωτηρία και η ανασυγκρότηση.

Τελευταία, μιλάτε για επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Πιστεύετε πράγματι πως αυτή, μπορεί να αποτελέσει την αρχή της λύσης των προβλημάτων μας;

Το εθνικό νόμισμα από μόνο του δεν αρκεί. Καμία όμως απολύτως αλλαγή δεν μπορεί να γίνει αν δεν περιλαμβάνει και την αποχώρηση από το ευρώ. Καμία χώρα στην παγκοσμία ιστορία δεν έχει βγει από την ύφεση και την εκτεταμένη ανεργία με σκληρό νόμισμα. Εμείς, μια χώρα με μια ατέλειωτη στρατιά ανέργων και με μια κατακρήμνιση του εθνικού εισοδήματος έχουμε το σκληρό ευρώ το οποίο ανταποκρίνεται σε χώρες με ισχυρή παραγωγική βάση και απασχόληση, τύπου Γερμανίας. Με το ευρώ δεν πρόκειται να υπάρξουν δουλειές. Με το ευρώ δεν πρόκειται να υπάρξει ρευστότητα στην αγορά. Με το ευρώ δεν μπορεί να ανοίξουν τα μαγαζιά και οι βιοτεχνίες.

Η αντίθετη ρητορική, ισχυρίζεται πως αν επιστρέψουμε στη δραχμή, δεν θα έχουμε καύσιμα, φάρμακα, ούτε έστω να φάμε. Εσείς μπορείτε να μας περιγράψετε πως θα είναι η ζωή μας, το πρώτο τρίμηνο, μετά τη μετάβαση στο εθνικό νόμισμα;

Εξαρτάται. Είτε μπορεί να υπάρξει πανικός, άδεια σουπερ μάρκετ, αγανακτισμένες ουρές στις τράπεζες. Αυτό στην περίπτωση που δεν έχουμε το Σχέδιο Β’. Η μόνη χώρα μέσα στην ευρωζώνη που δεν έχει Σχέδιο Β για την περίπτωση αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρώ είναι η ίδια η Ελλάδα. Και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ και ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες έχουν μεγάλη ευθύνη. Παρότι η θέση τους είναι υπέρ του ευρώ έπρεπε να είχαν διαμορφώσει ένα σχέδιο για μια κατάσταση που μπορεί να έρθει εκ των πραγμάτων. Είτε μπορεί εφόσον υπάρξει Σχέδιο Β’ και έχει στήριξη από το λαό, να αναδειχθεί αίσθηση ευθύνης, επίγνωση μιας μεγάλης ιστορικής στιγμής, αλληλεγγύη, αυτοπεποίθηση. Η νομισματική αλλαγή είναι μια μεγάλη τομή. Και η τομή είναι ένας όρος που έχει πάρει η πολιτική από την ιατρική. Η τομή μπορεί να είναι βαθιά, είναι όμως αναγκαία, φέρνει την ανάρρωση – όσο κι αν πονάει τις τρεις πρώτες μέρες ή τους τρεις πρώτους μήνες. Όσο για τα καύσιμα που λέτε, τα φάρμακα και το φαί, τώρα είναι που τα στερούμαστε.

Ο κόσμος δείχνει να μην συμμερίζεται μια τέτοια προσέγγιση. Αντιθέτως, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως η «τρικομματική», αντέχει. Πως το ερμηνεύετε;

Αντέχει; Όλος ο παλαιός δικομματισμός συν ένα κόμμα αριστερής καταγωγής δεν έχει την εμπιστοσύνη ούτε από το ένα τέταρτο του λαού. Κάθε βράδυ προσεύχονται να μην καταρρεύσουν την επόμενη μέρα. Αν δεν καταρρέουν είναι γιατί δεν έχει αναδειχθεί πλήρως ακόμη ένα ολοκληρωμένο και ρεαλιστικό εναλλακτικό σχέδιο στο οποίο να μπορεί να ακουμπήσει ανεπιφύλακτα την εμπιστοσύνη του ο λαός. Κατά τη γνώμη μου αυτό είναι το Σχέδιο Β’. Άμεση προτεραιότητα στη δημιουργία θέσεων εργασίας. Παύση πληρωμών στους ξένους δανειστές. Νομισματική ρευστότητα για την αναζωογόνηση της εσωτερικής αγοράς και των εξαγωγών, που σημαίνει αποχώρηση από το ευρώ. Παραγωγικός σχεδιασμός. Λαϊκές τράπεζες που έχουν στόχο όχι τα κέρδη τους και την αφαίμαξη του προϋπολογισμού, αλλά την ενίσχυση της οικονομικής δραστηριότητας.

Η κοινωνία δείχνει ανοχή. Μεγάλες διαδηλώσεις δεν βλέπουμε. Κάποιοι μιλούν για μια χύτρα που κάποια στιγμή θα εκραγεί. Εσείς φοβάστε την κοινωνική έκρηξη; Φοβάστε μη φθάσουμε σε νέο εμφύλιο;

Ανοχή δεν δείχνει η κοινωνία. Αντίθετα θα έλεγα οργή και απόγνωση. Όποιος περνάει έξω από τις εφορίες με την φαντασία του τις παραδίδει στην πυρά. Αν υπάρχει επιφύλαξη για τις λιτανείες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ έχουν απόλυτο δίκιο. Δεν είναι ενταγμένες σε ένα σχέδιο ανατροπής της σημερινής κατάστασης. Όσο για τον εμφύλιο πόλεμο, πρώτος πριν τρία χρόνια τον είχε χρησιμοποιήσει ο επικεφαλής του Ινστιτούτο Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων της Γερμανίας Χανς Βέρνερ Ζιν. Παρότι συντηρητικός είχε αναγνωρίσει την ανάγκη αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρώ για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της. Το εμφύλιο τον έχουμε ήδη. Είναι οι ληστείες, είναι η βία στα γήπεδα, είναι η γλώσσα της βίας που περνάει στην πολιτική δραστηριότητα και προσελκύει νέο κόσμο, είναι η Χρυσή Αυγή. Αν δεν υπάρξει στροφή ο εμφύλιος θα δυναμώσει και θα γενικευτεί.

Το τελευταίο διάστημα, θα έλεγε κανείς, πως έχουμε το «come back», του Αλέκου Αλαβάνου. Ποια είναι τα σχέδιά σας; Θα κατέλθετε αυτόνομα στις ερχόμενες εκλογές;

Κανένα πρόσωπο και καμία παρέα δεν έχει δικαίωμα να εκμεταλλευθεί την κρίση για προσωπικές διαδρομές. Το Σχέδιο Β΄ ως πρόγραμμα θα είναι παρόν στις ευρωεκλογές που έρχονται. Όχι ως κόμμα όμως. Αντίθετα, θα είναι απάντηση στην κομματοκρατία. Ως ένα πλατύ λαϊκό ρεύμα που θα στηρίζεται σε ένα πανελλαδικό δίκτυο συνελεύσεων με έντονα αμεσοδημοκρατικά χαρακτηριστικά.

Να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου. Πολλοί θα διερωτηθούν: «Γιατί γκρινιάζει ο Αλέκος, τώρα που ανεβαίνει η Αριστερά;».

Η αριστερά με την έννοια της καταγωγής είναι στην κυβέρνηση σήμερα. Να σιωπήσουμε; Η αριστερά με την έννοια της καταγωγής είναι αξιωματική αντιπολίτευση και υποστηρίζει ότι η αποχώρηση από το ευρώ «είναι εθνική καταστροφή». Να σιωπήσουμε; Τους νέους ανθρώπους που γυρνάνε άσκοπα στο δρόμο, που θεωρούν άχρηστα τα πτυχία τους, που εναποθέτουν τα όνειρά τους στη μετανάστευση δεν τους ενδιαφέρει αν ανεβαίνει η αριστερή ή αν κατεβαίνει. Τους ενδιαφέρει όμως να κατεβαίνει η ανεργία και μάλιστα απότομα και ταχύτατα, και να ανεβαίνει η ανάπτυξη, απότομα και ταχύτατα επίσης. Σε αυτούς τους στόχους δοκιμάζεται η αριστερά σήμερα.

Μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να κυβερνήσει; Σας ρωτώ ξεκάθαρα, γιατί κάποτε, εσείς του δώσατε το …χρίσμα;

Μέσα στην ευρωζώνη, με την υπαγόρευση από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο του δημόσιου προϋπολογισμού της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, κανένας έλληνας πολίτης δεν μπορεί να κυβερνήσει. Πρωθυπουργός της Ελλάδας σήμερα είναι ο Όλι Ρεν. Όσο για τα περί «χρίσματος» που λέτε θα είμαι ξεκάθαρος. Όταν ήμουν στο ΣΥΡΙΖΑ είχα προχωρήσει σε ένα εγχείρημα για την υπέρβαση της κομματικής γραφειοκρατίας, που δεν υφίσταται μόνο στα λεγόμενα αστικά κόμματα. Υφίσταται και στην αριστερά. Είναι γνωστή η εξέλιξη, η άποψη και η πορεία μου με την αποχώρηση από αυτόν τον κομματικό χώρο. Και θεωρώ σημαντικό ότι πριν ξεσπάσει η κρίση είχα κλείσει τους λογαριασμούς μου με το κομματικό κατεστημένο.

Γίνεται πολλή συζήτηση για τη συνοχή στην Κουμουνδούρου. Γνωρίζετε καλά τις αναλογίες και τις…συνιστώσες. Μια εντολή διακυβέρνησης, θα ενώσει ή θα διασπάσει τον ΣΥΡΙΖΑ;

Η εξουσία πάντοτε ενώνει και στη δεξιά και στο κέντρο και στην αριστερά. Είναι ένας κανόνας για όλο το σύμπαν.

Θα επιστρέφατε στο… «μαντρί»;

Χρειάζεται το αντίθετο. Να απελευθερωθεί όλο το ποίμνιο από το κάθε «μαντρί», που οι τοίχοι του είναι κατασκευασμένοι είτε από κομματικές ιδιοτέλειες, είτε από έρωτα για την εξουσία, είτε από δογματισμούς, είτε από κομματικές θύρες 7 ή 13. Και να γίνουμε ένας λαός που «συλλογάται ελεύθερα». Και χωρίς προκαταλήψεις να κάνουμε γενναία και ορθή επιλογή μπροστά στο ιστορικής σημασίας σταυροδρόμι που είναι μπροστά μας.