Η επιδρομή των ΜΑΤ ήταν άλλωστε η πρώτη πράξη της τρόικας εσωτερικού και το γεγονός ότι ο ίδιος ο κ. Σαμαράς καμαρώνει ότι συντόνισε τους αρμόδιους υπουργούς δείχνει ότι η απόφαση είναι να κάνουν πολιτική με τα ΜΑΤ. Τα μέτρα που έχουν μπροστά τους άλλωστε για το καλοκαίρι μόνον με άγρια καταστολή μπορούν να επιβληθούν.
Δεν είναι τυχαίο ότι η επέμβαση της αστυνομίας έγινε με ακαριαία ανταπόκριση στο κύριο άρθρο της "Καθημερινής", της εφημερίδας που εκφράζει το κεφάλαιο, τη στιγμή που βρισκόταν σε εξέλιξη ο διάλογος τον οποίον επεδίωξαν οι απεργοί με το υπουργείο Εργασίας και ενώ είχαν δηλώσει πρόθυμοι να προχωρήσουν σε σοβαρές παραχωρήσεις προκειμένου να επιτύχουν την επαναπρόσληψη των απολυμένων συναδέλφων τους.
Χρειάζεται θράσος χιλίων πιθήκων για να ισχυρίζεται κανείς -όπως κάνει το Μαξίμου- ότι τα ΜΑΤ εστάλησαν για να περιφρουρήσουν το “ιερό δικαίωμα στην εργασία”. Είναι ποτέ δυνατόν οι άνθρωποι -κυβέρνηση και εργοδότες- που έχουν οδηγήσει στην ανεργία ενάμισυ εκατομμύριο εργαζόμενους να επικαλούνται το δικαίωμα στην εργασία; Είναι δυνατόν να μιλούν για συνδικαλιστική ασυδοσία, όταν τα δικαστήρια, κατά πάγια πρακτική, διώκουν τους εργατικούς αγώνες και εκδίδουν αποφάσεις υπέρ των εργοδοτών, με επίσημη γραμμή μάλιστα από τον Άρειο Πάγο;
Είναι δυνατόν να μιλούν για ενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας -την οποία προσπαθούν να θεραπεύσουν, υποτίθεται- οι ίδιοι άνθρωποι που συμφώνησαν με την τρόικα ολόκληρη την ατζέντα του ΣΕΒ και δηλώνουν αποφασισμένοι να διαλύσουν κάθε νόμο και θεσμό προκειμένου να εξυπηρετηθεί ο επιχειρηματικός κόσμος; Ένας εσμός κρατικοδίαιτων αεριτζήδων που δεν πληρώνει φόρους, έχει τα λεφτά του (δανεικά από το κράτος) στην Ελβετία και εκβιάζει και απειλεί πως θα πάει και τις δουλειές στη Βουλγαρία;
Κι όμως, αυτή είναι η κυβέρνηση, αυτές οι προτεραιότητές της, αυτή η τοποθέτηση και αυτό το πρόσωπό της προς τους εργαζόμενους. Τα χαμόγελα που βλέπουμε στην τηλεόραση τα φοράνε όταν συναντούν την τρόικα.
Δεν είναι τυχαίο ότι η επέμβαση της αστυνομίας έγινε με ακαριαία ανταπόκριση στο κύριο άρθρο της "Καθημερινής", της εφημερίδας που εκφράζει το κεφάλαιο, τη στιγμή που βρισκόταν σε εξέλιξη ο διάλογος τον οποίον επεδίωξαν οι απεργοί με το υπουργείο Εργασίας και ενώ είχαν δηλώσει πρόθυμοι να προχωρήσουν σε σοβαρές παραχωρήσεις προκειμένου να επιτύχουν την επαναπρόσληψη των απολυμένων συναδέλφων τους.
Χρειάζεται θράσος χιλίων πιθήκων για να ισχυρίζεται κανείς -όπως κάνει το Μαξίμου- ότι τα ΜΑΤ εστάλησαν για να περιφρουρήσουν το “ιερό δικαίωμα στην εργασία”. Είναι ποτέ δυνατόν οι άνθρωποι -κυβέρνηση και εργοδότες- που έχουν οδηγήσει στην ανεργία ενάμισυ εκατομμύριο εργαζόμενους να επικαλούνται το δικαίωμα στην εργασία; Είναι δυνατόν να μιλούν για συνδικαλιστική ασυδοσία, όταν τα δικαστήρια, κατά πάγια πρακτική, διώκουν τους εργατικούς αγώνες και εκδίδουν αποφάσεις υπέρ των εργοδοτών, με επίσημη γραμμή μάλιστα από τον Άρειο Πάγο;
Είναι δυνατόν να μιλούν για ενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας -την οποία προσπαθούν να θεραπεύσουν, υποτίθεται- οι ίδιοι άνθρωποι που συμφώνησαν με την τρόικα ολόκληρη την ατζέντα του ΣΕΒ και δηλώνουν αποφασισμένοι να διαλύσουν κάθε νόμο και θεσμό προκειμένου να εξυπηρετηθεί ο επιχειρηματικός κόσμος; Ένας εσμός κρατικοδίαιτων αεριτζήδων που δεν πληρώνει φόρους, έχει τα λεφτά του (δανεικά από το κράτος) στην Ελβετία και εκβιάζει και απειλεί πως θα πάει και τις δουλειές στη Βουλγαρία;
Κι όμως, αυτή είναι η κυβέρνηση, αυτές οι προτεραιότητές της, αυτή η τοποθέτηση και αυτό το πρόσωπό της προς τους εργαζόμενους. Τα χαμόγελα που βλέπουμε στην τηλεόραση τα φοράνε όταν συναντούν την τρόικα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου