Μετά το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» της Κυβέρνησης, χιλιάδες κόσμου κατέκλεισαν αυθόρμητα τις εγκαταστάσεις της ΕΡΤ σε όλη την Ελλάδα. Αυτό το λαϊκό ξέσπασμα ανάγκασε ως τώρα στην πανεργατική απεργία στις 12.6.13 από ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, και στην προσπάθεια εκτόνωσης της λαϊκής αντικυβερνητικής συσπείρωσης μέσα από την απόφαση του ΣτΕ στις 17 Ιουνίου 2013.
Η αυθόρμητη λαϊκή κινητοποίηση στην ΕΡΤ αποτελεί τομή στην πολιτική συγκυρία μετά την διαδήλωση της 12.2.12. Αφενός η διάψευση των προσδοκιών για ριζοσπαστική αλλαγή μέσα από την ψήφο στο ΣΥΡΙΖΑ και αφετέρου η απόδειξη ότι η διαπραγμάτευση των μνημονίων εντός € και ΕΕ δεν υφίσταται (ειδικά μετά τα όσα συνέβησαν στην Κύπρο), φαίνεται ότι οδηγούν αργά αλλά σταθερά την κοινωνία και τους εργαζόμενους να κατανοήσουν ότι μόνο η δική τους κινητοποίηση μπορεί να αλλάξει τη ζωή τους.
Ήδη από την κινητοποίηση των εργαζομένων στο ΜΕΤΡΟ, φάνηκε ότι μπορούσε να φθαρεί σοβαρά για πρώτη φορά το κλίμα κοινωνικού κανιβαλισμού, καθώς πληττόμενα κοινωνικά στρώματα στήριξαν τους εργαζόμενους του ΜΕΤΡΟ, αλλά και τις ριζοσπαστικές μορφές πάλης τους. Η Αριστερά όμως, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, σε εκείνη την κινητοποίηση δεν είδε τη δυνατότητα κυβερνητικής ανατροπής, την αντιμετώπισε και τη στήριξε με επιφύλαξη.
Όμως και στην απεργία των καθηγητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, σε μια ακόμα δυσκολότερη συγκυρία λόγω της εξαιρετική κοινωνικής πίεσης στο ζήτημα της ομαλότητας των εξετάσεων, δόθηκε ξανά το στίγμα σπασίματος της επιστράτευσης. Δεκάδες ΕΛΜΕ σε όλη την Ελλάδα αποφάσισαν με συντριπτικά ποσοστά υπέρ της απεργίας. Ούτε και εκεί η Αριστερά το πίστεψε (πάλι με τις ίδιες εξαιρέσεις), καθώς η απόφαση της ΟΛΜΕ κινήθηκε μεταξύ της διαφωνίας με την απεργία διαρκείας (ΠΑΜΕ) και της κατάθεσης κυβερνητικών διαπιστευτηρίων (ΣΥΡΙΖΑ).
Στην ΕΡΤ όμως για πρώτη φορά, τόσο το κλίμα κοινωνικού κανιβαλισμού, όσο και η ευρεία άσκηση τρομοκρατίας κάτω από την απειλή της επιστράτευσης και των Πράξεων Νομ. Περιεχομένου, αποδείχθηκαν ανεπαρκή πολιτικά καύσιμα. Οι κινητοποιήσεις στην ΕΡΤ και η δυναμική που διαμορφώνουν, έχουν ξεκάθαρα πολιτικό χαρακτήρα, που επιδρά στη συνοχή της κυβέρνησης και αποσταθεροποιεί το συνασπισμό εξουσίας τσακίζοντας το μύθο του success story. Σε αυτό συνέβαλλε και η από την πρώτη στιγμή εκ των συνθηκών κοινή παρουσία όλων των δυνάμεων της Αριστεράς στο προαύλιο της ΕΡΤ, η οποία έδωσε πολλαπλασιαστικό χαρακτήρα στην λαϊκή κινητοποίηση, προστάτευσε και ενίσχυσε την αγωνιστική στάση των εργαζομένων της ΕΡΤ.
Ακόμα όμως και όταν αποδεικνύεται, για πολλοστή φορά, ότι η μόνη εφικτή λύση για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, είναι το λαϊκό κίνημα και η όξυνση της ταξικής πάλης, φαίνεται πως διαχειριστικές αυταπάτες συνεχίζουν να διαπερνούν τμήματα της Αριστεράς. Προϊόν υποτίμησης της δυνατότητας της αστικής τάξης να μεταχειρίζεται δίπλα στον αυταρχισμό, τακτικές συστημικής ενσωμάτωσης, προϊόν μιας λανθασμένης εκτίμησης της κοινωνικής δυναμικής που διαμορφώνεται απέναντι στην κυβέρνηση, προϊόν ανάλυσης της σημερινής συγκυρίας με δεδομένα ενός προηγούμενου πολιτικού χρόνου.
Σε αυτό το φόντο και πριν προλάβει να στεγνώσει το μελάνι από την αμφίσημη απόφαση του ΣτΕ ένα κομμάτι της Αριστεράς (εντός και εκτός τειχών του κοινοβουλίου) βιάζεται να μιλήσει για μεγάλη νίκη και επιχειρεί να επιστρέψει την συζήτηση στην εκλογολογία, στην αριστερή κυβέρνηση ή σε διαπραγμάτευση για μια φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση μέσα στο όρια του Μνημονίου και του συστήματος.
Θα έπρεπε να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Η Αριστερά θα έπρεπε να επιχειρεί με κάθε τρόπο να κρατήσει ανοιχτό το μέτωπο της ΕΡΤ και να εμπλουτίζει τη δυναμική που διαμορφώνεται στην κοινωνία με στοιχεία του πολιτικού προγράμματος που θα εκφράζει έναν άλλο ταξικό συσχετισμό.
Γιατί σε αυτή την πολιτική συγκυρία δεν τίθεται κυρίαρχα θέμα αυταρχικής τομής και Δημοκρατίας. Τίθεται κυρίως θέμα Πολιτικής Εξουσίας και σε αυτή τη φάση της δυνατότητας του λαού να εισβάλει στο προσκήνιο και να διαμορφώσει εκείνος τους όρους της πολιτικής πρωτοβουλίας, η Αριστερά οφείλει να μην αναζητά ως πολιτική υποχρέωση της Τρικομματικής Κυβέρνησης την τήρηση της Συνταγματικής Νομιμότητας και την αποτροπή της καταστροφής της ΕΡΤ και των άλλων ΝΠΔΔ που ακολουθούν μέσα στο Μνημόνιο.
Άλλωστε, το κλείσιμο της ΕΡΤ αποσκοπούσε δευτερευόντως στην περεταίρω υποβάθμιση του πολιτισμού και της δημοκρατίας. Κυρίως αποτελούσε την εκκίνηση μιας ευρύτερης φάσης επίθεσης στα λαϊκά στρώματα και στους τομείς όπου οι αναδιαρθρώσεις και η ανεργία δεν έχουν επιβληθεί. Σε αυτή τη φάση περιλαμβάνονται οι απολύσεις στο δημόσιο, το κλείσιμο και ξεπούλημα των ΔΕΚΟ, το κλείσιμο νοσοκομείων, σχολείων, κοινωνικών παροχών και αγαθών, περαιτέρω συμπίεση των μισθών. Είναι δε βέβαιο ότι ταυτόχρονα δοκιμάζονται οι αντοχές του λαού μπροστά στην ολοκληρώση της επίθεσης με το κούρεμα λαϊκών αποταμιεύσεων και τις κατασχέσεις σπιτιών.
Η ΕΡΤ δεν θα ξαναλειτουργήσει ποτέ ως είχε, με όλους τους εργαζόμενους και τις πολιτιστικές και κοινωνικές της δραστηριότητες, χωρίς την ανατροπή της κυβέρνησης. Την ανατροπή της με εργατική κινητοποίηση και όχι την εναλλαγή της μέσα από την λογική του ώριμου φρούτου, της πολιτικής φθοράς, της συστημικής ενσωμάτωσης του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε αυτή τη διάσταση πρέπει να στραφεί το περιεχόμενο του τηλεοπτικού προγράμματος των εργαζομένων της ΕΡΤ, τα αιτήματα και η κινητοποίηση της ΠΟΣΠΕΡΤ και των πολιτικών οργανώσεων της Αριστεράς. Αυτό μπορεί να συνδέσει τον αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ με τα υλικά συμφέροντα ολόκληρου του Λαού, ειδικά τώρα που επιχειρείται το κλείσιμο και η ενσωμάτωση.
Για να σωθεί ο Λαός οι δυνάμεις της Αριστεράς πρέπει ξεκάθαρα,
να αποδεχτούν την πρόκληση της ανατροπής της κυβέρνησης, της κατάργησης των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων και τη διαγραφή του χρέους, ώστε να υπάρξει ανάσα των λαϊκών εισοδημάτων.
να επιδιώξουν την έξοδο από την Ε.Ε και τη ζώνη του € για να περιφρουρηθεί ο κοινωνικά παραγόμενος πλούτος και να εθνικοποιηθούν οι τράπεζες και οι κομβικές ενεργειακές και παραγωγικές μονάδες, ώστε να προστατευθούν τα λαϊκά στρώματα από τα χρέη και τα δάνεια στις τράπεζες, την ανεργία και την κοινωνική καταστροφή.
να ανοίξουν το δρόμο για ένα διαφορετικό μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης και παραγωγής, που θα υπηρετεί τα συμφέροντα της μεγάλης κοινωνική πλειοψηφίας.
19.6.13
Αριστερή Συσπείρωση
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου