Του Περικλή Κοροβέση
Για να δικαιωθεί αυτή η εξουσία έπρεπε να είναι ο εντολοδόχος μιας υπέρτερης, απόλυτης και αιώνιας δύναμης που να είναι απρόσιτη στους κοινούς ανθρώπους. Αυτή η δύναμη δεν μπορούσε να κατοικοεδρεύει στη Γη, αλλά στα ουράνια. Και στα ουράνια κανείς δεν μπορεί να φτάσει ζωντανός για να διαμαρτυρηθεί για την άθλια ζωή του. Και κάθε έννοια διαμαρτυρίας, κινητοποίησης ή απεργίας εκεί πάνω είναι αδιανόητη. Εξ ου και στρέφονται στους επί γης αντιπροσώπους.
Αυτή η πατέντα, δηλαδή ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να διαμορφώσουν τη μοίρα τους, αλλά πρέπει να υπακούν σε μια υπέρτατη αλήθεια που είναι έξω από τους ανθρώπους, πέρασε στο «έθνος» για τους εθνικιστές, στους «νόμους της Ιστορίας» για τους μπολσεβίκους, για να ακολουθήσουν οι «νόμοι της αγοράς». Τελευταία, στα καθ' ημάς, στα χρόνια των μνημονίων, που είναι ένα πολεμικό σχέδιο για την καταστροφή της χώρας και την πλήρη εξαθλίωση αυτού του λαού (σύμφωνα με μια τελευταία δημοσκόπηση, το 70% δεν τα βγάζει πέρα), εμφανίστηκε μια νέα υπέρτατη δύναμη. Η Ευρώπη και το ευρώ.
Οποιος σκέφτεται κριτικά και διαπιστώνει πως η Ευρώπη δεν είναι μια Δημοκρατική Ενωση των λαών της, αλλά μια αυθαίρετη ολιγαρχία των πλουσίων με εκπρόσωπο τη Μέρκελ, και πως το ευρώ είναι συνάλλαγμα και μεταμφίεση του μάρκου, ρίχνεται στο πυρ το εξώτερο και ανήκει στο λόμπι της δραχμής, λες και η δραχμή δεν είναι ελληνικό νόμισμα, αλλά γρόσι. Και καταδικάζεται από την Ιερά Εξέταση των επισκόπων της Τ.V.
Η τριμελής αντιπροσωπεία της Μέρκελ που παίζει την κυβέρνηση, έχει εκλεγεί. Και, σύμφωνα με μια δημοσκόπηση της MRB, μαζεύει ακόμα ένα 30% των ψηφοφόρων. Πώς εξηγείται αυτό; Η εξουσία έχει τεράστια πείρα που από γενιά σε γενιά συσσωρεύεται και συστηματοποιείται μέσω του κράτους, σε αντίθεση με την εμπειρία του λαϊκού κινήματος που εξαλείφεται εύκολα, μη έχοντας αντίστοιχους θεσμούς. Και αυτοί που υπάρχουν είναι διασπασμένοι και οι εμπειρίες που μεταφέρουν δεν δημιουργούν το αντίπαλο δέος σε σύγκριση με την εμπειρία της εξουσίας.
Οι κυβερνώντες γνωρίζουν πολύ καλά πως αυτός ο λαός έχει χαμηλό πολιτικό και πολιτιστικό επίπεδο, αρκείται στην ημιμάθειά του και τη χρησιμοποιεί για να δικαιώσει το εγώ του, πράγμα που τον κάνει ανίκανο να δημιουργήσει συλλογικότητες. Ο καθένας για πάρτη του και για τη βόλεψή του. Υπάρχουν σίγουρα και οι λαμπρές εξαιρέσεις, αλλά η εμβέλειά τους είναι περιορισμένη. Ενας λαός με μια τέτοια νοοτροπία εύκολα πιάνεται κορόιδο και ψηφίζει τον δυνάστη του, φτάνει να πάρει το πουρμπουάρ του. Και όταν του κόψουν το χαρτζιλίκι του, διαμαρτύρεται και αναζητεί άλλο δυνάστη και περιμένει κάποιον Μεσσία. Ο ίδιος δεν παίρνει ποτέ την ευθύνη του.
Η εξουσία έχει δύο όπλα. Το ψεύδος και την απάτη, που την μετατρέπουν σε γοητευτικό αφήγημα μέσω της κάστας των επαγγελματιών πολιτικών και των χρυσοκάνθαρων της στρατευμένης δημοσιογραφίας. Να δώσουμε μερικά παραδείγματα. Οταν έγινε η απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων, είπαν πως ήταν για την εξυγίανση του Δημοσίου. Και ποιος δεν την ήθελε. Και δεδομένης της εχθρότητας που απολαμβάνει αυτή η κατηγορία των εργαζομένων στην κοινωνία, ήταν και μέτρο δημοφιλές.
Λίγοι ήταν αυτοί που είπαν πως δεν πρόκειται για καμιά εξυγίανση, αλλά για καρατόμηση εργαζομένων βάσει του φακέλου που οι ίδιοι συνέταξαν για τον εαυτό τους. Τότε έπρεπε να μπλοκαριστεί αυτό το μέτρο. Αμα σου κόψουν το κεφάλι, είναι αργά για διαμαρτυρίες.
Για τους μικροκαταθέτες τώρα. Τους έπεισαν να κάνουν τις οικονομίες τους μετοχές. Τους φάγαν τα λεφτά. Επειτα ήρθαν τα ομόλογα για την πιο σίγουρη και αποδοτική επένδυση με κρατική εγγύηση. Τα χάσαν όλα. Και τώρα οι δύστυχοι διαμαρτύρονται. Είναι αργά.
Επρεπε από την αρχή να καταλάβουν την κομπίνα. Η φύση της εξουσίας είναι ληστρική. Μας έπεισαν όλους να αγοράσουμε μια ηλεκτρική συσκευή για να αποφύγουμε το μαρτύριο του κρύου. Δεν είπαν «Ασε τους ανθρώπους να ζεστάνουν το κοκαλάκι τους». Σαν μαυραγορίτες, είπαν: «Από την παγωνιά των άλλων θα βγάλουμε ζεστό χρήμα, μέσω ΔΕΗ».
Από τη στιγμή που η ανθρωπότητα χωρίζεται σε άρχοντες και αρχόμενους και διαμορφώνεται η εξουσία των λίγων έναντι των πολλών, έπρεπε να βρεθεί ένας πειστικός τρόπος που να δικαιολογεί την αποστολή της και τον ρόλο της -πέρα από την αιματηρή καταστολή- που δεν είχε πάντοτε τα ποθούμενα αποτελέσματα.
Για να δικαιωθεί αυτή η εξουσία έπρεπε να είναι ο εντολοδόχος μιας υπέρτερης, απόλυτης και αιώνιας δύναμης που να είναι απρόσιτη στους κοινούς ανθρώπους. Αυτή η δύναμη δεν μπορούσε να κατοικοεδρεύει στη Γη, αλλά στα ουράνια. Και στα ουράνια κανείς δεν μπορεί να φτάσει ζωντανός για να διαμαρτυρηθεί για την άθλια ζωή του. Και κάθε έννοια διαμαρτυρίας, κινητοποίησης ή απεργίας εκεί πάνω είναι αδιανόητη. Εξ ου και στρέφονται στους επί γης αντιπροσώπους.
Αυτή η πατέντα, δηλαδή ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να διαμορφώσουν τη μοίρα τους, αλλά πρέπει να υπακούν σε μια υπέρτατη αλήθεια που είναι έξω από τους ανθρώπους, πέρασε στο «έθνος» για τους εθνικιστές, στους «νόμους της Ιστορίας» για τους μπολσεβίκους, για να ακολουθήσουν οι «νόμοι της αγοράς». Τελευταία, στα καθ' ημάς, στα χρόνια των μνημονίων, που είναι ένα πολεμικό σχέδιο για την καταστροφή της χώρας και την πλήρη εξαθλίωση αυτού του λαού (σύμφωνα με μια τελευταία δημοσκόπηση, το 70% δεν τα βγάζει πέρα), εμφανίστηκε μια νέα υπέρτατη δύναμη. Η Ευρώπη και το ευρώ.
Οποιος σκέφτεται κριτικά και διαπιστώνει πως η Ευρώπη δεν είναι μια Δημοκρατική Ενωση των λαών της, αλλά μια αυθαίρετη ολιγαρχία των πλουσίων με εκπρόσωπο τη Μέρκελ, και πως το ευρώ είναι συνάλλαγμα και μεταμφίεση του μάρκου, ρίχνεται στο πυρ το εξώτερο και ανήκει στο λόμπι της δραχμής, λες και η δραχμή δεν είναι ελληνικό νόμισμα, αλλά γρόσι. Και καταδικάζεται από την Ιερά Εξέταση των επισκόπων της Τ.V.
Η τριμελής αντιπροσωπεία της Μέρκελ που παίζει την κυβέρνηση, έχει εκλεγεί. Και, σύμφωνα με μια δημοσκόπηση της MRB, μαζεύει ακόμα ένα 30% των ψηφοφόρων. Πώς εξηγείται αυτό; Η εξουσία έχει τεράστια πείρα που από γενιά σε γενιά συσσωρεύεται και συστηματοποιείται μέσω του κράτους, σε αντίθεση με την εμπειρία του λαϊκού κινήματος που εξαλείφεται εύκολα, μη έχοντας αντίστοιχους θεσμούς. Και αυτοί που υπάρχουν είναι διασπασμένοι και οι εμπειρίες που μεταφέρουν δεν δημιουργούν το αντίπαλο δέος σε σύγκριση με την εμπειρία της εξουσίας.
Οι κυβερνώντες γνωρίζουν πολύ καλά πως αυτός ο λαός έχει χαμηλό πολιτικό και πολιτιστικό επίπεδο, αρκείται στην ημιμάθειά του και τη χρησιμοποιεί για να δικαιώσει το εγώ του, πράγμα που τον κάνει ανίκανο να δημιουργήσει συλλογικότητες. Ο καθένας για πάρτη του και για τη βόλεψή του. Υπάρχουν σίγουρα και οι λαμπρές εξαιρέσεις, αλλά η εμβέλειά τους είναι περιορισμένη. Ενας λαός με μια τέτοια νοοτροπία εύκολα πιάνεται κορόιδο και ψηφίζει τον δυνάστη του, φτάνει να πάρει το πουρμπουάρ του. Και όταν του κόψουν το χαρτζιλίκι του, διαμαρτύρεται και αναζητεί άλλο δυνάστη και περιμένει κάποιον Μεσσία. Ο ίδιος δεν παίρνει ποτέ την ευθύνη του.
Η εξουσία έχει δύο όπλα. Το ψεύδος και την απάτη, που την μετατρέπουν σε γοητευτικό αφήγημα μέσω της κάστας των επαγγελματιών πολιτικών και των χρυσοκάνθαρων της στρατευμένης δημοσιογραφίας. Να δώσουμε μερικά παραδείγματα. Οταν έγινε η απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων, είπαν πως ήταν για την εξυγίανση του Δημοσίου. Και ποιος δεν την ήθελε. Και δεδομένης της εχθρότητας που απολαμβάνει αυτή η κατηγορία των εργαζομένων στην κοινωνία, ήταν και μέτρο δημοφιλές.
Λίγοι ήταν αυτοί που είπαν πως δεν πρόκειται για καμιά εξυγίανση, αλλά για καρατόμηση εργαζομένων βάσει του φακέλου που οι ίδιοι συνέταξαν για τον εαυτό τους. Τότε έπρεπε να μπλοκαριστεί αυτό το μέτρο. Αμα σου κόψουν το κεφάλι, είναι αργά για διαμαρτυρίες.
Για τους μικροκαταθέτες τώρα. Τους έπεισαν να κάνουν τις οικονομίες τους μετοχές. Τους φάγαν τα λεφτά. Επειτα ήρθαν τα ομόλογα για την πιο σίγουρη και αποδοτική επένδυση με κρατική εγγύηση. Τα χάσαν όλα. Και τώρα οι δύστυχοι διαμαρτύρονται. Είναι αργά.
Επρεπε από την αρχή να καταλάβουν την κομπίνα. Η φύση της εξουσίας είναι ληστρική. Μας έπεισαν όλους να αγοράσουμε μια ηλεκτρική συσκευή για να αποφύγουμε το μαρτύριο του κρύου. Δεν είπαν «Ασε τους ανθρώπους να ζεστάνουν το κοκαλάκι τους». Σαν μαυραγορίτες, είπαν: «Από την παγωνιά των άλλων θα βγάλουμε ζεστό χρήμα, μέσω ΔΕΗ».
perkor29@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου