Του Φαίδωνα Ιγνατίου
Τι ακριβώς συμβαίνει αυτές τις ημέρες; Βλέπουμε ένα σουρεαλιστικό έργο σε εξέλιξη όπου το επίσημο κράτος συλλαμβάνει τους παρακρατικούς νεοναζί και επιχειρεί να αποκαταστήσει τη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών;
Γιατί άραγε τα αστικά ΜΜΕ έβγαλαν στην επιφάνεια μια πληθώρα στοιχείων για τη δράση της Χρυσής Αυγής (ΧΑ) που αποκαλύπτουν την εγκληματική και φασιστική της δράση;
Μήπως η δολοφονία του Παύλου Φύσσα άγγιξε τις ευαίσθητες χορδές ακόμη και αυτών των αστών πολιτικών και του αστικού κράτους; Ας δούμε αν είναι έτσι.
Όλες οι φανερές και κρυφές πλευρές της δράσης της ΧΑ ήταν γνωστές σε ΕΥΠ, ΜΜΕ, αστικά κόμματα και αστυνομία. Απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι μετά από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα οι πληροφορίες έπεφταν με το ρυθμό καταιγίδας. Μάθαμε πως η ΧΑ έδερνε μετανάστες, πως προμήθευε Πακιστανούς με τσιγάρα και ρούχα και στη συνέχεια εισέπραττε μερίδιο από τις πωλήσεις, πως τα μέλη της έφεραν παράνομο οπλισμό, πως εκπαιδεύονταν συγκροτώντας παραστρατιωτικές οργανώσεις, πως το καταστατικό της είχε αναφορά στο Χίτλερ κ.ά. Ο όγκος των πληροφοριών και ο ρυθμός διοχέτευσης δεν αφήνουν αμφιβολίες για το ότι όλα αυτά υπήρχαν στο συρτάρι.
Ωστόσο, υπογραμμίζουμε την υποκρισία των ΜΜΕ γιατί όλο το προηγούμενο διάστημα συνέβαλλαν τα μέγιστα στην προβολή της ΧΑ και στη δημιουργία ενός συμπαθητικού προφίλ. Να θυμηθούμε πως ο Μπάμπης Παπαδημητρίου είπε πως ο εθνικισμός δεν είναι κακό πράγμα, πως ο Τράγκας σε εκπομπή του στο ΣΚΑΪ έβγαλε τέσσερα χρυσαυγίτικα κατακάθια να μας λένε πως οι άνθρωποι με νοητική στέρηση πρέπει να στειρωθούν, πως ο Πορτοσάλτε προέτρεπε τον Κασιδιάρη να βρει έναν τρόπο να μην μπορούν οι υπόλοιποι να πιάνουν στο στόμα τους τη ΧΑ, πως το «Πρώτο Θέμα» του χρυσαυγίτη Θέμου Αναστασιάδη μας πληροφορούσε για το «θεάρεστο» έργο της ΧΑ που προστατεύει τις γριούλες με στημένες φωτογραφίες, πως ο Σταύρος Θεοδωράκης αγιογράφησε σε μια ολόκληρη εκπομπή του τον Κατίδη. Να θυμηθούμε ακόμη πως ο Βύρωνας Πολύδωρας δεν απέκλειε την περίπτωση συμμαχίας ΝΔ-ΧΑ, πως ο Σαμαράς χαρακτήριζε τους μετανάστες γάγγραινα και μίλαγε για ανακατάληψη των πόλεων από τους Έλληνες. Να θυμηθούμε πως ο Παπούλιας στη συνάντησή του με το Μιχαλολιάκο χαριεντιζόταν μαζί του και ακόμη πως το αστικό πολιτικό σύστημα δημιούργησε στην αρχή το λαγό που έφερε τον τίτλο ΛΑΟΣ προκειμένου να αποτελέσει τον πρώτο θύλακα συγκέντρωσης των ναζιστικών δυνάμεων.
Αν, λοιπόν, τα ΜΜΕ και τα αστικά κόμματα ευθύνονται για το σπάσιμο του αυγού του φιδιού και τη γιγάντωσή του τι παρεμβλήθηκε και «άλλαξε» η στάση τους; Ας δούμε μερικές πλευρές.
[1] Η ΧΑ είναι κατασκεύασμα του συστήματος. Γεννιέται και γιγαντώνεται πάνω σε συνθήκες οξυμένης κρίσης, ευνοείται από την απουσία ή την κάθε λογής αδυναμία και τα λάθη του επαναστατικού φορέα, στηρίζεται κοινωνικά από τα μικροαστικά στρώματα και το λούμπεν προλεταριάτο και ενισχύεται από τμήματα της αστικής τάξης. Η ΧΑ είναι το μακρύ χέρι του συστήματος. Είναι οι ροπαλοφόροι του για την κατατρομοκράτηση του λαϊκού κινήματος και όλων των δημοκρατικών πολιτών. Ωστόσο, αυτό το ναζιστικό καρκίνωμα έχει και τη σχετική του αυτοτέλεια. Αν ο Φράνκεσταιν παραμεγαλώσει και δεν μπορεί να ελεγχθεί από τον κατασκευαστή του απόλυτα, τότε ο κατασκευαστής φροντίζει να τον μαζέψει. Στο βαθμό που οι δημοσκοπήσεις αλήθευαν, η ΝΔ δε βολευόταν από την ανοδική πορεία της ΧΑ. Το ελληνικό κεφάλαιο και η ΕΕ δεν ήθελαν μια αδυνατισμένη ΝΔ, αλλά μια ΝΔ όσο το δυνατό ισχυρότερη που θα μπορεί με κυβερνητική σταθερότητα να εφαρμόζει τα κάθε είδους μνημόνια. Επομένως η σύλληψη των μελών της ΧΑ έχει να κάνει και με την αναδιαμόρφωση του πολιτικού χάρτη και τη διοχέτευση μέρους των ψηφοφόρων της ΧΑ προς την πλευρά της ΝΔ ίσως και του ΠΑΣΟΚ.
[2] Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα ενεργοποίησε τις δημοκρατικές χορδές των Ελλήνων εργαζομένων. Έγιναν πολλά αντιφασιστικά συλλαλητήρια, τόσο κεντρικά όσο και στις γειτονιές, διοργανώθηκαν συναυλίες, κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο πολλά αντιφασιστικά κείμενα. Μάλιστα στις πορείες όλες οι συλλογικότητες της αριστεράς βάδισαν μαζί παρά τα επιμέρους προβλήματα που και πάλι προέκυψαν. Αν αυτό το συνδυάσουμε με το γεγονός ότι έγινε μια απεργία εκπαιδευτικών που τις πρώτες ημέρες η συμμετοχή υπερέβη το 90%, ενώ ακολούθησαν μαζικές εργατικές κινητοποιήσεις, τότε καταλήγουμε σε ένα συμπέρασμα: το σύστημα ανησύχησε από μια ανάκαμψη του κινήματος. Επομένως, η κυβέρνηση έσπευσε να πάρει τα εύσημα του αντιφασισμού με τις συλλήψεις των ναζί και να εμποδίσει τυχόν κοινωνικές και πολιτικές συσπειρώσεις.
[3] Συγχρόνως, υποτίθεται ότι οι συλλήψεις αναδεικνύουν ένα κράτος δικαίου. Δείχνουν ότι το κράτος είναι δημοκρατικό, ότι η δημοκρατία παρά τα προβλήματά της λειτουργεί.
[4] Η υπερπροβολή των γεγονότων με τη σύλληψη των μελών της ΧΑ μετατοπίζουν τη συζήτηση σε πεδίο που βολεύει τις κυβερνητικές δυνάμεις. Εξηγούμαστε: δεν εννοούμε μόνο ούτε κυρίως ότι δε συζητάμε αυτή τη στιγμή για τα επικείμενα μνημόνια και για την επίσκεψη της τρόικας, για τα προβλήματα στην υγεία, την παιδεία, και την οικονομία. Εννοούμε κυρίως κάτι άλλο. Η ΧΑ παρουσιάστηκε ως δήθεν αντιμνημονιακή και αντισυστημική δύναμη και στα μάτια ενός κόσμου ως τέτοια φαινόταν και πιθανώς εξακολουθεί να φαίνεται. Έτσι, η εγκληματική και φασιστική φύση της ΧΑ συγχέονται εντέχνως με όποιον αντιστέκεται στη σημερινή βάρβαρη πολιτική. Είναι μια παραλλαγή της θεωρίας του μαύρου και κόκκινου φασισμού, μια θεωρία που ενώ μιλάει για το μαύρο φασισμό ή ίδια είναι κατάμαυρη. Στην πραγματικότητα πίσω από το «κράτος δικαίου» βρίσκεται η απόλυτη επικράτηση του δόγματος «Νόμος και τάξη» προς κάθε κατεύθυνση. Η αστική τάξη από ανάγκη, και με πρόσχημα την πάταξη του φασισμού (που σημειωτέον, δημιουργεί έναν μεγάλο εφησυχασμό και μια πλήρη δικαιολόγηση όλων των μεθόδων αντιμετώπισης της ΧΑ) θωρακίζει την ταξική της κυριαρχία, ενισχύοντας στο έπακρο τους κατασταλτικούς της μηχανισμούς.
[5] Δε νομίζουμε πως υπάρχει άνθρωπος με δημοκρατικές ευαισθησίες που να μη χαίρεται όταν βλέπει τους χρυσαυγίτες με χειροπέδες. Αλλά τα πράγματα έχουν συνήθως και μια δεύτερη ανάγνωση. Η γιγάντωση της ΧΑ πιθανώς να έγινε ανάμεσα στα άλλα και για να δημιουργηθεί προηγούμενο και για άλλους πολιτικούς σχηματισμούς. Ποιος μας εγγυάται πως αυτό που βλέπουμε σήμερα δεν μπορεί να είναι το πρελούδιο για να εφαρμοστούν στο μέλλον, άμεσο ή λιγότερο άμεσο, διώξεις μαζικές και στοχευμένες στο χώρο της αριστεράς; Η πείρα που έχει το κίνημα από διώξεις και προβοκάτσιες είναι τεράστια. Μια τέτοια εκδοχή πρέπει να την έχουμε υπόψη μας. Απλώς, να συμπληρώσουμε πως ο Βορίδης σε ραδιοφωνική συνέντευξή του επικαλέστηκε την αντιτρομοκρατική νομοθεσία της ΕΕ που είναι φανερό ότι τσουβαλιάζει τρομοκράτες, μαφία και κάθε ριζοσπαστική φωνή που αντιστέκεται.
[6] Υπάρχει, όμως, και μια ακόμη εκδοχή. Αν υπάρξουν αθωωτικές αποφάσεις για τους χρυσαυγίτες λόγω ελλιπών στοιχείων ή αμφιβολιών, τότε θα έχουμε το τέλειο έργο κάθαρσης των ναζί. Τότε η ΧΑ θα βγει νικήτρια από αυτή τη διαδικασία και ο ρόλος της στο πολιτικό τοπίο θα γίνει ακόμη καθοριστικότερος. Τότε ο τρομοκρατικός της ρόλος θα γίνει ακόμη πιο τρομοκρατικός. Δε βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα, αλλά επειδή έχουμε απέναντί μας το αστικό κράτος, τα κόμματα του κεφαλαίου, μυστικές υπηρεσίες και ξένα κέντρα, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας κάθε πιθανή εκδοχή, ακόμη κι αν δεν τη θεωρούμε την πλέον πιθανή.
Υ.Γ.1: Με όλα τα παραπάνω δεν υπονοούμε πως τα αστικά κόμματα ταυτίζονται με τη ΧΑ και πως η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία ταυτίζεται με το φασισμό. Δε συμφωνούμε με μια τέτοια άποψη. Πρώτα από όλα να διευκρινίσουμε πως η αστική δημοκρατία δεν είναι μια ευγενική προσφορά των αστών, αλλά το αποτέλεσμα σκληρής ταξικής πάλης. Δεύτερον, είναι άλλο να υπάρχουν συνδικάτα, να βγαίνουν εφημερίδες, να γίνονται απεργίες και συλλαλητήρια, να υπάρχουν κόμματα και να γίνονται εκλογές και άλλο να υπάρχουν αγωνιστές στις φυλακές, να βασανίζονται και να δολοφονούνται μαζικά, τα κόμματα να είναι εκτός νόμου κ.λπ. Επομένως, δε θα συμφωνήσουμε με την άποψη που λέει πως ο φασισμός είναι ακόμη μια μορφή οικονομικής και πολιτικής διαχείρισης. Αυτή την άποψη την πλήρωσε ακριβά το κομμουνιστικό κίνημα του μεσοπολέμου, με την ιδιαίτερη έκφραση του σχήματος του σοσιαλφασισμού.
Υ.Γ.2: Πρέπει να δηλώσουμε ότι είμαστε εξοργισμένοι με την υποκρισία των ΜΜΕ και των αστών πολιτικών. Υπάρχει, όμως, κάποιος που υπερέβη κάθε όριο. Αυτός δεν είναι άλλος από τον «απίθανο» Καρατζαφέρη. Τον «κύριο» που συμμάχησε με τον Κώστα Πλεύρη, που φώναζε σε μαζικές συγκεντρώσεις το «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών», που ανέδειξε το Γεωργιάδη και το Βορίδη. Και γιατί λέτε τα έκανε όλα αυτά; Ακούστε την απίθανη δικαιολογία του. Όλα αυτά ήταν μια προσφορά του στη δημοκρατία, αφού αν δεν έβαζε στους κόλπους του όλα αυτά τα αποβράσματα, όλους αυτούς τους τσεκουροφόρους και τους θαυμαστές του Χίτλερ, αυτοί θα πήγαιναν κάπου αλλού και θα δημιουργούσαν μια φασιστική οργάνωση. Οπότε ο Καρατζαφέρης ήταν αυτός που απέτρεψε αυτή την αρνητική για τη δημοκρατία εξέλιξη. Πραγματικά, σε αυτό το επιχείρημα μένουμε άφωνοι…
Πηγή:Εργατικός Αγώνας
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου