Η ευγένεια του Αλέξη Τσίπρα

Tου Δ.Ψ.*

Επίδειξη ευγένειας και αυτοσυγκράτησης από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη συνέντευξη που παραχώρησε χτες στην εφημερίδα η οποία κυκλοφορεί με το όνομα «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία». 

Γνωρίζοντας ότι φιλοξενείται από ένα έντυπο το οποίο εκδίδεται κάτω από τις πιο ακραίες «μνημονιακές» προδιαγραφές, κατόρθωσε να αποφύγει κάθε σχετική νύξη, παρά το γεγονός ότι τα ερωτήματα που του τέθηκαν τον οδηγούσαν κάθε τόσο στη σκέψη «μα πώς μιλάνε για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου;»

Για παράδειγμα ρωτήθηκε ο κ. Τσίπρας για τον «ανένδοτο αγώνα που κήρυξε ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ». Ήταν σαν να προκαλούσαν οι ερωτώντες τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να τους απαντήσει ότι το μοντέλο που ακολούθησε η κυβέρνηση για το κλείσιμο της ΕΡΤ υπήρξε ακριβώς αυτό που εφαρμόστηκε από τους υπεύθυνους για την επανέκδοση της δικής τους εφημερίδας. 

Μια παρένθετη εταιρεία μεσολαβεί για να γλιτώσει τις υποχρεώσεις της προς τους εργαζόμενους η αρχική εταιρεία, ενώ παράλληλα απολύονται όλοι και επαναπροσλαμβάνονται πολύ λιγότεροι ημέτεροι με ατομικές συμβάσεις. Και όλα αυτά επειδή δεν ήταν δυνατόν να επιβληθεί η νέα κατάσταση με τους νόμιμους τρόπους. Ούτε ο κ. Τόμσεν δεν είχε σκεφτεί τον τρόπο που μπορεί να συνεχίζει τη λειτουργία της μια ιδιωτική (Χ.Κ.Τεγόπουλος) ή μια δημόσια (ΕΡΤ) εταιρεία, με εξαφάνιση των εργαζομένων και των δικαιωμάτων τους, απλώς αλλάζοντας όνομα.

Εξίσου προκλητική και η ερώτηση που απευθύνθηκε στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ως ρητορική, δηλαδή με την αποδοχή της δεδομένη: «Το ελληνικό Δημόσιο χαρακτηρίζεται αποδεδειγμένα από αδιαφάνεια, διαφθορά, ρεμούλα και σπατάλη». Αν δεν ήταν τόσο ευγενής ο κ. Τσίπρας, η απάντησή του θα ήταν ότι αυτή είναι η γνώμη του κ. Σαμαρά, του κ. Βενιζέλου και της τρόικας. Γιατί δεν υπάρχει άλλο επιχείρημα για τις πολιτικές ακραίας λιτότητας και συνεχούς αναδιανομής του εισοδήματος υπέρ των «εχόντων» παρά ο μύθος του «αντιπαραγωγικού» Δημοσίου, σύμφωνα με τον οποίο μεταφέρονται οι ευθύνες μιας αντιλαϊκής διακυβέρνησης στα απλά γρανάζια του κρατικού μηχανισμού. Αν ήθελε μάλιστα να πει τα πράγματα με το όνομά τους ο κ. Τσίπρας θα θύμιζε στους συνομιλητές του ότι διαπρύσιος κήρυκας αυτού του μύθου υπήρξε επί χρόνια ο επανακάμψας διευθυντής τους (βλ. λ.χ. κείμενά του στις 11.2.2010, 18.4.2011 και 30.8.2011).

Δυστυχώς, όπως αποδείχτηκε από τον τρόπο που πρόβαλε η εφημερίδα τη συνέντευξη και ιδιαίτερα η φωτογραφία και ο τίτλος που επέλεξε η διεύθυνσή της για το πρωτοσέλιδο, δεν εκτιμήθηκε η ευγένεια του κ. Τσίπρα.

Πάντως δεν είναι μόνο ο κ. Τσίπρας ευγενής. Για να είμαστε δίκαιοι, παρόμοια ευγένεια είχε επιδείξει πριν από μία βδομάδα και ο πρωθυπουργός, που κι αυτός παραχώρησε συνέντευξη στην ίδια εφημερίδα. Ασφαλώς θα ένιωσε κι εκείνος παράξενα όταν άκουσε το ερώτημα «δεν ξέρουμε αν σας έχουν πληροφορήσει οι σύμβουλοι και οι υπουργοί σας, ότι τουλάχιστον οι μισοί εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα δουλεύουν είτε απλήρωτοι είτε με μισθούς των 300-500 ευρώ».

Η πρώτη του σκέψη θα ήταν να θυμίσει στους δημοσιογράφους το παράδειγμα της επιχείρησης στην οποία έχουν δεχτεί να εργάζονται. Επικράτησε όμως και για τον κ. Σαμαρά το αίσθημα της ευγένειας. Και το κατάπιε. Άλλωστε δεν θα ήθελε να στεναχωρήσει και την κυρία Μπακογιάννη, που διατηρεί στενές οικογενειακές σχέσεις με τον νέο εκδότη της εφημερίδας, τον κ. Τζήμερο με τον οποίον αυτός πολιτευόταν και τον νεοδημοκράτη τέως ευρωβουλευτή κ. Δημητρακόπουλο, ο οποίος φέρεται να επανασχεδίασε το κυριακάτικο φύλλο, αυτό ακριβώς που τίμησαν με τις συνεντεύξεις τους οι δύο κορυφαίοι πολιτικοί.

*Δημοσιεύτηκε στην Εφημερία των Συντακτών τη Δευτέρα 9/9/2013