Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Ο Γ. Μαρίνος, το ΒΗΜΑ και ο Ριζοσπάστης

Από τον Εργατικό Αγώνα

Την Κυριακή 21-10-2012 δημοσιεύτηκε στο Ριζοσπάστη τρισέλιδο άρθρου του Γιώργου Μαρίνου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, με τίτλο «Ορισμένα ζητήματα στρατηγικής του κομμουνιστικού κινήματος μέσα από την πείρα του ΚΚΕ». Την επομένη, Δευτέρα 22 του μηνός στην ηλεκτρονική έκδοση του Βήματος δημοσιεύτηκε ανυπόγραφο θέμα με τίτλο«Παρουσιάστηκε το νέο ιδεολογικό μανιφέστο του ΚΚΕ-Από τον Γ. Μαρίνο και δημοσιεύθηκε στον Ριζοσπάστη της Κυριακής». Το δημοσίευμα του Βήματος έγραφε τα εξής:

«Τρισέλιδο άρθρο του κ. Γιώργου Μαρίνου, μέλους του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, δημοσιεύτηκε χθες στον Ριζοσπάστη της Κυριακής. Το άρθρο αυτό, του κατά πολλούς επικρατέστερου να αναλάβει τη θέση της γενικής γραμματέας του κόμματος κυρίας Αλέκας Παπαρήγα, διαπραγματεύεται ζητήματα στρατηγικής του κομμουνιστικού κινήματος και αναφέρεται «στη στρατηγική των κομμουνιστικών κομμάτων, στην πολιτική των συμμαχιών και στην αναβάθμιση της ιδεολογικής - πολιτικής συζήτησης στα ζητήματα όπου σημειώνονται διαφορετικές προσεγγίσεις και διαφωνίες». Τονίζει μάλιστα ότι «πρέπει να δοκιμάζονται οι διαφορετικές θέσεις του κόμματος, με βάση την πραγματικότητα που ζούμε, τις μαρξιστικές - λενινιστικές αρχές, την πείρα του κομουνιστικού, εργατικού κινήματος».

Ουσιαστικά το κείμενο αυτό είναι ένα νέο ιδεολογικό μανιφέστο που φέρει το όνομα του ατόμου που όπως αναφέραμε παραπάνω οι πληροφορίες τον φέρουν στο να αναλάβει την ηγεσία του ΚΚΕ σε πολύ δύσκολες συνθήκες για αυτό, καθώς το κόμμα βρίσκεται στα χαμηλότερα ποσοστά του μετά τη μεταπολίτευση, έχουν αρχίσει οι προσπάθειες ενοποίησης του χώρου γύρω από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις ανεβάζει τα ποσοστά του». Στο τέλος του κειμένου του Βήματος δίνεται και link ώστε ο αναγνώστης να μπορεί με μια κίνηση να πάει στην ηλεκτρονική έκδοση του Ριζοσπάστη και να διαβάσει ολόκληρο το άρθρο του Γ. Μαρίνου.

Το δημοσίευμα του Βήματος λέει τα εξής απλά πράγματα: α) Το άρθρο του Γ. Μαρίνου είναι ένα νέο ιδεολογικό μανιφέστο για το ΚΚΕ. β) Ο Γ. Μαρίνος είναι, κατά πολλούς, ο επικρατέστερος να διαδεχτεί την Αλέκα Παπαρήγα στη θέση του Γενικού Γραμματέα του Κόμματος. γ) Αν ο Γ. Μαρίνος αναλάβει την ηγεσία του ΚΚΕ θα την αναλάβει σε πολύ δύσκολες συνθήκες για το κόμμα καθώς το ΚΚΕ βρίσκεται, εκλογικά, στα χαμηλότερα ποσοστά του μετά τη μεταπολίτευση, αριστερά του άρχισαν οι προσπάθειες ενοποίησης του χώρου γύρω από την ΑΝΤΑΡΣΙΑ και δεξιά του ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να αυξάνει την επιρροή του.

Ποια απάντηση θα μπορούσε να περιμένει κανείς σε αυτό το δημοσίευμα του Βήματος από τους ιθύνοντες του ΚΚΕ; Θα μπορούσε ενδεχομένως να διαψευστεί το σενάριο περί διαδοχής της Αλέκας Παπαρήγα ή το σενάριο περί υποψηφιότητας του Γ. Μαρίνου για τη θέση του ΓΓ είτε και τα δύο σενάρια μαζί. Θα μπορούσε επίσης να αντικρουστεί ο ισχυρισμός ότι το επίμαχο άρθρο αποτελεί μανιφέστο ή ένα νέο μανιφέστο για το ΚΚΕ, με την απλή επίκληση του επιχειρήματος ότι δεν λέει τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από τις επίσημες θέσεις του κόμματος. Θα μπορούσε, τέλος, να υπάρχει και μια σκληρή καταγγελία περί κατασκευών του ταξικού εχθρού. Αμ δε!

Ο Ριζοσπάστης (23/10/2012) προτίμησε να απαντήσει με μια εντελώς διαφορετική κι εν πολλοίς πρωτοφανή επιχειρηματολογία, αν ληφθεί υπόψη ότι στο όλο ζήτημα το κεντρικό πρόσωπο είναι ανώτατο ηγετικό στέλεχος του κόμματος. Σε σχόλιό του που φέρει τον τίτλο«Θα διαψευστούν για άλλη μια φορά», διαβάζουμε ότι με το δημοσίευμα του Βήματος γύρω από το άρθρο του Γ. Μαρίνου υπονοείται «ότι η στρατηγική του ΚΚΕ αλλάζει, υπό το βάρος της εκλογικής συρρίκνωσης του Κόμματος». Και προσθέτει το σχόλιο του Ριζοσπάστη: «Η προσπάθεια του ‘‘Βήματος’’ να παρουσιάσει την επιθυμία του (άρα την επιθυμία της αστικής τάξης) για πραγματικότητα, βγάζει μάτι. Θα ήθελαν το ΚΚΕ να εγκαταλείψει την επαναστατική του στρατηγική, να γίνει ένα κόμμα της διαχείρισης, να πάψει να αποτελεί σημείο αναφοράς στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα για τις επιστημονικές του επεξεργασίες, τη δράση του στο εργατικό λαϊκό κίνημα, τη συμβολή του σε κάθε μικρή και μεγάλη κατάκτηση του λαού. Θα ήθελαν ένα ΚΚΕ της αστικής διαχείρισης, όπως τόσα άλλα ‘‘αριστερά’’ και ‘‘κομμουνιστικά’’ κόμματα για να κάνουν ευκολότερα τη δουλειά τους. Όλοι αυτοί θα μείνουν με την όρεξη. Με οδηγό στη δράση του, τις συλλογικά διαμορφωμένες επεξεργασίες και αποφάσεις, το ΚΚΕ θα συνεχίσει με ακόμα μεγαλύτερο φανατισμό να δουλεύει για να ανατρέψει ο λαός την εξουσία των μονοπωλίων. Όσοι προσπαθούν με επιθέσεις, προπαγάνδα και κατασκευασμένα δημοσιεύματα να το ξεστρατίσουν, το μόνο που θα καταφέρουν είναι να φάνε (ξανά) τα μούτρα τους».

Ειλικρινά δεν ξέρει κανείς τι να υποθέσει. Το ΒΗΜΑ προβάλει εμφανώς τον Γ. Μαρίνο και το άρθρο του χωρίς καθόλου να ενοχλείται που αυτό το άρθρο δεν κάνει τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το να αναλύει και να στηρίζει την σημερινή κεντρική πολιτική αντίληψης της ηγεσίας του ΚΚΕ. Αν, όμως, ισχύει ο ισχυρισμός του σχολίου του Ριζοσπάστη ότι το δημοσίευμα του Βήματος υπονοεί -η ακόμη και σιγοντάρει- επικείμενη αλλαγή στη στρατηγική του ΚΚΕ, υπό το βάρος της εκλογικής του συρρίκνωσης, όσα γράφονται σ’ αυτό, προς απάντηση στην ηλεκτρονική εφημερίδα του ΔΟΛ, και για την υπεράσπιση της κομματικής στρατηγικής είναι εντελώς περιττά. Ο αδιάψευστος μάρτυρας για το τι σηματοδοτεί, πολιτικά για το κόμμα ο Γ. Μαρίνος, θα έπρεπε να είναι το ίδιο το άρθρο του το οποίο ο συντάκτης του σχολίου καθόλου δεν επικαλείται για την υπεράσπιση της στρατηγικής του ΚΚΕ και για αποκάλυψη των δόλιων επιθυμιών και επιδιώξεων του ταξικού εχθρού. Παρ’ όλα αυτά εμείς, χάριν της συζήτησης, θα υιοθετήσουμε πλήρως τον ισχυρισμό του Ριζοσπάστη και θα πάμε βαθύτερα.

Δεχόμαστε ότι το ΒΗΜΑ έβγαλε ένα δημοσίευμα με σκοπό να λανσάρει τους μύχιους πόθους του για αλλαγή της στρατηγικής του ΚΚΕ αξιοποιώντας το άρθρο ενός μέλους του ΠΓ που δημοσιεύτηκε στο κομματικό δημοσιογραφικό όργανο. Ταυτόχρονα εμφάνισε τον συγγραφέα του άρθρου ως τον επικρατέστερο αυριανό ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος. Υπονόησε δηλαδή ότι το άρθρο του Γ. Μαρίνου συνιστά ή προμηνύει αλλαγή της στρατηγικής του ΚΚΕ η οποία θα γίνει μ’ εκείνον στην θέση του Γενικού Γραμματέα. Ο Ριζοσπάστης, όμως, δεν θεώρησε σκόπιμο να γράψει το πολύ απλό, που θα το έγραφε σε κάθε άλλη περίπτωση, πως ούτε το άρθρο συνιστά αλλαγή της κομματικής στρατηγικής ούτε ο Γ. Μαρίνος αποτελεί φορέα μιας τέτοιας εξέλιξης στη ηγεσία του ΚΚΕ. Άραγε γιατί; Οι εμπνευστές του σχολίου δεν πιστεύουν κάτι τέτοιο; Έχουν άλλη γνώση και γνώμη για τον συγγραφέα και το άρθρο του; Επίσης ο Ριζοσπάστης -αποσιωπώντας κραυγαλέα τον Γ. Μαρίνο και το περιεχόμενου του άρθρου του- έκρινε σκόπιμό να διαβεβαιώσει (σαν να είναι κάποιος τρίτος που ήρθε να παρέμβει στη συζήτηση) πως αλλαγή της στρατηγικής δεν πρόκειται να γίνει και πως οι μύχιοι πόθοι της αστικής τάξης δεν θα ευοδωθούν. «Θα μείνουν με την όρεξη» και «θα φάνε ξανά τα μούτρα τους» είναι οι εκφράσεις που χρησιμοποιεί. Γιατί δεν ήταν αρκετό το άρθρο του Γ. Μαρίνου -και ο ίδιος ως μέλος του ΠΓ- για μια τέτοια διαβεβαίωση; Έχουν υπόψη του οι εμπνευστές του σχολίου κάτι που εμείς οι υπόλοιποι δεν γνωρίζουμε;

Είναι φανερό πως κάποιοι από την ηγεσία του ΚΚΕ, με το σχόλιο αυτό στο Ριζοσπάστη έβλεπαν προς το εσωτερικό του κόμματος κι όχι προς τους εξωτερικούς αντιπάλους του. Και γι’ αυτό άφησαν τον Γ. Μαρίνο εντελώς ακάλυπτο. Για την ακρίβεια τον εξέθεσαν ακόμη περισσότερο απ’ ότι θα μπορούσε να τον εκθέτει η φιλοξενία και η προβολή από τις στήλες του Βήματος. Δεν είναι δικό μας ζήτημα να απαντήσουμε γιατί το έκαναν. Δεν είναι δική μας δουλειά να αναλωνόμαστε στην εξακρίβωση των άγνωστων βουλών του καθενός, πολύ περισσότερο που το άρθρο του Γ. Μαρίνου δεν λέει κάτι διαφορετικό από την επίσημη κεντρική πολιτική άποψη της ηγεσίας του κόμματος όπου όλα τα προβλήματα των εργαζομένων εναποτίθενται για να λυθούν στο σοσιαλισμό. Ενδεχομένως οι εμπνευστές του σχολίου του Ριζοσπάστη κάτι θα ξέρουν περισσότερο από εμάς. Όμως μια τέτοια στάση απέναντι σε ένα ηγετικό στέλεχος ανωτάτου επιπέδου, φανερώνει πως το προσκήνιο της σημερινής ηγεσίας του ΚΚΕ -και της σχέσης που διέπει τα μέλη της- έχει ελάχιστη ή και καθόλου σημασία. Το παν είναι το παρασκήνιο όπου οι ιδεολογικές και πολιτικές ταυτίσεις ή διαφορές -είτε είναι φαινομενικές είτε είναι πραγματικές- κατά κανόνα, δεν αντανακλούν την πραγματική γεωγραφία του χώρου. Για τη διαμόρφωσή της φαίνεται πως υπάρχουν άλλα κριτήρια, άλλες αφετηρίες και άλλες στοχεύσεις. Με αυτά τα δεδομένα οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν για τον κίνδυνο που ελλοχεύει, ολόκληρο το κόμμα να βρεθεί στη δίνη διχασμών και συγκρούσεων στο επίπεδο της ηγεσίας που καμιά σχέση δεν θα έχουν με τις ανάγκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων αλλά και με την ίδια την αναγκαιότητα της ύπαρξης ενός πραγματικού μαρξιστικού-λενινιστικού κόμματος όπως το απαιτούν οι καιροί και η ιστορική του αποστολή.

Δεν υπάρχουν σχόλια :