Του Άρη Χατζηστεφάνου
Σχεδόν έναν αιώνα μετά την εκστρατεία της Ουκρανίας η Αθήνα λειτουργεί και πάλι σαν νεροκουβαλητής της Δύσης με καταστροφικές συνέπειες για τα εθνικά συμφέροντα.
Ενενήντα πέντε χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την αποτυχημένη εκστρατεία που διέταξε ο Ελευθέριος Βενιζέλος στην Ουκρανία, απέναντι στη νεαρή ρωσική επανάσταση.
Πιστεύοντας ότι η πρόσδεσή του στο άρμα του Αγγλικού και Γαλλικού ιμπεριαλισμού θα προσέφερε πλεονεκτήματα στις διαπραγματευτικές θέσεις της Ελλάδας και εκφράζοντας και τον δικό του ακραίο αντικομμουνισμό, ο Βενιζέλος έστειλε 23.351 Έλληνες στρατιώτες σε μια αποστολή αυτοκτονίας χωρίς στοιχειώδη εξοπλισμό και στρατηγικό σχεδιασμό.
Ο Ελληνικός στρατός κλήθηκε να στηρίξει ένα συνονθύλευμα από Ουκρανούς εθνικιστές, οπαδούς του Τσάρου, τοπικού οπλαρχηγούς, στρατηγούς και πρίγκιπες με προσωπικές πολιτικές φιλοδοξίες. Στην πραγματικότητα απλώς λειτουργούσε σαν μισθοφορικό σώμα Γαλλικών τραπεζών, που ήθελαν να τιμωρήσουν την επαναστατική κυβέρνηση στη Μόσχα επειδή αρνούνταν να αποπληρώσει τα επαχθή δάνεια που είχε συνάψει η τσαρική Ρωσία.
Δεν χρειάζεται φυσικά να υπενθυμίσει κανείς ότι το Παρίσι δεν έδωσε τελικά στον Βενιζέλο κανένα διπλωματικό πλεονέκτημα στην Μικρά Ασία, όπως άφηνε να εννοηθεί.
Η σημαντικότερη, όμως, επίπτωση της εκστρατείας, είναι ότι μετέτρεψε τον τοπικό ελληνικό πληθυσμό σε απειλή στα μάτια των Ρώσων. Οι Έλληνες της Ουκρανίας δηλαδή πλήρωσαν τα αντίποινα για το γεγονός ότι ο Βενιζέλος θέλησε να λειτουργήσει σαν νεροκουβαλητής των γαλλικών τραπεζών.
Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα ένας άλλος Βενιζέλος μετέβη στην Ουκρανία εκπροσωπώντας και πάλι τις επιδιώξεις δυτικών δυνάμεων, τραπεζικών κύκλων και του ΔΝΤ .
Φυσικά αυτή τη φορά δεν είχε απέναντί του μια επαναστατική κυβέρνηση αλλά τα αντίπαλα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα της καπιταλιστικής Ρωσίας. Επίσης ο τοπικός, ελληνικός πληθυσμός δεν απειλείται από τη Ρωσία αλλά από τα ναζιστικά μορφώματα που υπέθαλψε η ΕΕ και οι ΗΠΑ, προκειμένου να επιταχύνουν την ανατροπή του Γιανουκόβιτς.
Για άλλη μια φορά δηλαδή οι Έλληνες της Ουκρανίας πληρώνουν την πολιτική των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων.
Υπάρχει όμως και ένα ακόμη στοιχείο που συνδέει τον Βενιζέλο του σήμερα με το κλίμα του 1919: Ο παρανοϊκός μεγαλοϊδεατισμός.
Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι ο πρόεδρος του κόμματος, που έδεσε την Ελλάδα στο μνημόνιο και κατάφερε να εκτοξεύσει το χρέος από το 115% του ΑΕΠ σχεδόν στο 180%, υποσχέθηκε στους Ουκρανούς να τους προσφέρει οικονομική τεχνογνωσία για την έξοδο από την κρίση;
Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο ΔΝΤ… Τώρα και στην Ουκρανία.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου