Βαρέθηκα να φοβάμαι...

Του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη

"...Φοβόμουν να κοιτάξω τους μαθητές μου στα μάτια και έστρεφα από ντροπή, το βλέμμα μου αλλού, μέχρι που κατάλαβα πως ντρεπόμουν τους μαθητές μου επειδή ντρεπόμουν τον εαυτό μου για το μέλλον που τους παραδίδω..."

«Τρία χρόνια τώρα δεν κάνω τίποτε άλλο από το να φοβάμαι.

Στην αρχή φοβόμουν μη φτάσει η θύελλα και στη χώρα μας και δε μιλούσα, μέχρι που κάποια νύχτα άκουσα το βουητό της.

Μετά, φοβόμουν μη μας κόψουν τα δώρα και δεν έβγαζα άχνα, μέχρι που ήρθαν τα Χριστούγεννα και τα δώρα κόπηκαν.

Φοβόμουν μη μου μειώσουν το μισθό και δεν έλεγα κουβέντα σε κανέναν, μέχρι που κάποια πρωτομηνιά βρήκα το μισθό κουτσουρεμένο.

Άρχισα να φοβάμαι για τη δόση του στεγαστικού και σφράγιζα το στόμα μου, μέχρι που ήρθε η ειδοποίηση της τράπεζας ότι χρωστάω τρεις δόσεις.

Κάποιος(οι) σχεδιάζει(ουν) τη διάσπαση των συνδικάτων;

Του Οδυσσέα Πραξιάδη

Πρόσφατα «αλιεύσαμε» στη διαδικτυακή «θάλασσα» ένα κείμενο του Αντώνη Δραγανίγου –στελέχους του ΝΑΡ– με τον τίτλο «Ο Λένιν και η Διεθνής για τα συνδικάτα». Το κείμενο αυτό είχε γραφτεί στην εφημερίδα ΠΡΙΝ στις 15/11/09, αλλά είναι αλήθεια ότι μας έκανε εντύπωση η επαναδημοσίευσή του σε ιστοσελίδα, αυτή την πολύ κρίσιμη περίοδο.

Το κείμενο υποτίθεται ότι πραγματεύεται την άποψη του Λένιν και της Κομμουνιστικής Διεθνούς (εφεξής ΚΔ) σχετικά με την ενότητα του εργατικού κινήματος. 

Ο Αντώνης Δραγανίγος (ΑΔ) υποστηρίζει, ανάμεσα στα άλλα, ότι: α) το έργο του Λένιν «Ο “Αριστερισμός” παιδική αρρώστια του κομμουνισμού» κακοποιήθηκε από το ρεφορμισμό και χρησιμοποιήθηκε για να καλύψει τη συμβιβαστική του πολιτική, β) ο «Αριστερισμός» γράφτηκε σε ιδιαίτερες συνθήκες υπονοώντας ότι σήμερα δεν έχει εφαρμογή, γ) η ΚΔ δε θεωρούσε πολιτικό ατόπημα τη διάσπαση των συνδικάτων και ότι αυτή (η διάσπαση) δεν είναι θέση αρχής, αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο να εφαρμοστεί σήμερα στο εργατικό κίνημα.

Για να υποστηρίξει τα παραπάνω, παραθέτει αποσπάσματα από το έργο του Λένιν και από τα ντοκουμέντα της ΚΔ και χωρίς να το λέει ευθέως, αφήνει να εννοηθεί ότι σήμερα στο εργατικό κίνημα πρέπει να μας καθοδηγήσει ο «επαναστατικός» προσανατολισμός της διάσπασης που πάνω-κάτω είναι λενινιστική τακτική.

Στο παρόν σημείωμα θα απαντήσουμε στις απόψεις του ΑΔ, αλλά θα θέσουμε και ορισμένα γενικότερα ζητήματα για το εργατικό κίνημα.

Η ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, μοναδικός δρόμος για νικηφόρους αγώνες.

Η αντικαπιταλιστική αριστερά σε κρίσιμο σταυροδρόμι.

Toυ ΝΙΚΟΥ ΓΟΥΡΛΑ*

"Οι ψευτοεπαναστάτες συνδικαλιστές της Ιταλίας φτάνουν συχνά μέχρι του σημείου να συζητούν αν συμφέρει να γίνει το συνδικάτο (για παράδειγμα των σιδηροδρομικών) ένας κλειστός κύκλος, που δεν υπολογίζει παρά μόνο στους «επαναστάτες», παρά μόνο στην τολμηρή μειοψηφία που συμπαρασύρει τις ψυχρές και αδιάφορες μάζες, δηλαδή φτάνουν να αρνούνται την στοιχειώδη αρχή του συνδικαλισμού που είναι να οργανώσει το σύνολο των μαζών."

A.Gramsci, «Συνδικαλισμός και συμβούλια»

H κινηματική αδράνεια των έξι τελευταίων μηνών μπορεί να εξηγείται σε ένα βαθμό από την ελπίδα της εργατικής τάξης να δοθεί λύση για την ισοπέδωση μισθών και δικαιωμάτων της μέσα από τη διαδικασία των εκλογών, που καλλιέργησε «εκλογικές αυταπάτες» και καθήλωσε τις αγωνιστικές συνειδήσεις, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι. Όμως δεν φτάνει αυτή η εξήγηση για να δοθεί απάντηση στο γιατί παρά το ρήγμα που δημιουργήθηκε στις συνειδήσεις των εργαζομένων από τους αγώνες των δυο τελευταίων ετών που μετατόπισε προς τα αριστερά μεγάλα κομμάτια της τάξης (με όλη φυσικά την αντιφατικότητα, το βάθος και το βαθμό συνείδησης από τμήματα των εργαζομένων), παρά τις μεγάλες προσπάθειες που γίνονται από ταξικά συνδικάτα στον ιδιωτικό τομέα αλλά και σωματείων και ομοσπονδιών του δημόσιου με αγωνιστικό πρόσημο, τα αποτελέσματα παραμένουν φτωχά και αναντίστοιχα του οδοστρωτήρα των μνημονιακών μέτρων που υλοποιεί η άθλια συγκυβέρνηση. 

Εκδήλωση ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΑ στα Πατήσια για το Ευρω και την ΕΕ

«Υπάρχει ζωή εκτός της Ευρωπαικής Ένωσης;» Συζήτηση 28/9 στις 6.30 στο κτήμα Δρακόπουλου

Η Τ.Ε. Πατήσια-Γαλάτσι-Κυψέλη της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α και το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής 

καλούν

την Παρασκευή 28/9 στις 6.30 μμ στο Κτήμα Δρακόπουλου, Πατησίων 356-358

σε μια συζήτηση για την αναγκα’ια απάντηση του κινήματος και της Αριστεράς από τη σκοπιά των εργαζομένων.

Τη συζήτηση θα ανοίξουν ο Δημήτρης Πετρόπουλος και ο Κώστας Παππουλής.

http://www.facebook.com/events/107858196037452/

ΑΝΤΑΡΣΥΑ:Στο δρόμο του αγώνα βαδίζουμε ξανά!

26 Σεπτέμβρη : Στο δρόμο του αγώνα βαδίζουμε ξανά!
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χαιρετίζει τις μεγαλειώδεις σημερινές απεργιακές συγκεντρώσεις που πραγματοποιήθηκαν σε όλη την χώρα. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, γέμισαν τους δρόμους όλων των μεγάλων πόλεων. Ιδιαίτερα στην Αθήνα, η συγκέντρωση των σωματείων και η πορεία έδειξαν ότι, σε πείσμα της τρικομματικής λαίλαπας και όσων διαδίδουν ότι τα μέτρα είναι "τελειωμένα", η κοινωνική οργή και η πάλη των εργαζομένων είναι αυτή που θα γράψει τον επίλογο για την κυβέρνηση, την Τρόικα, την Ε.Ε. και τους υποστηριχτές τους. Ιδιαίτερα μαζικό, στην καρδιά της διαδήλωσης ήταν για μια ακόμα φορά το μπλοκ του Μουσείου και Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων. Οι δρόμοι γέμισαν, παρά την προσπάθεια των κομμάτων του συστήματος ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, αλλά και της Χρυσής Αυγής να σκορπίσουν το φόβο και να στείλουν το λαό με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο σπίτι του. Δεν τους πέρασε!

Όλοι στην Απεργία!

-Όλοι στην Απεργία!

-Όλοι στο δρόμο!

-Να κλιμακώσουμε τους αγώνες μας!

-Ν'ανατρέψουμε τα μέτρα και την βάρβαρη
τρικομματική κυβέρνηση
  -Να τελειώνουμε με τρόικα, ΔΝΤ, ΕΕ!

-ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ  ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ: 

10.30 πμ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ!

Να ακυρώσουμε το φονικό πακέτο της κυβέρνησης

Του Χρήστου Πραμαντιώτη.

Τη σκυτάλη των λαϊκών αγώνων μετά τη μεγάλη συγκέντρωση και διαδήλωση στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, έρχεται να πάρει η πανελλαδική πανεργατική απεργία της 26ης Σεπτέμβρη.

Την απεργία έχουν προκηρύξει την προηγούμενη εβδομάδα οι ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ μετά από ανεξήγητη «κυοφορία» μερικών εβδομάδων και αφού είχε μεσολαβήσει ο επί δίμηνο βομβαρδισμός πληροφοριών και διαρροών για τα σκληρά μέτρα των 11,5 δισ. Χρειάστηκε μάλιστα να ασκηθούν πολλές πιέσεις στις συνδικαλιστικές ηγεσίες, αλλά και να μαζευτούν μερικές εκατοντάδες υπογραφές συνδικαλιστών που ζητούσαν να γίνει απεργία.

 

Αποτέλεσμα αυτού ήταν, εξαιρετικά αργά, μόλις 5 εργάσιμες ημέρες πριν από την απεργία, να πραγματοποιήσει η ΓΣΕΕ «μαζική σύσκεψη συνδικαλιστικών στελεχών της» και να αποφασιστεί ότι τα προεδρεία Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων θα οργανώσουν «εξορμήσεις-συσκέψεις με τα πρωτοβάθμια σωματεία στους χώρους δουλειάς για την ενεργοποίηση και συμμετοχή των εργαζομένων» στην απεργία. Ταυτόχρονα, εξορμήσεις και περιοδείες αναφορικά με τη συμμετοχή στην απεργία πραγματοποιούν μια σειρά πρωτοβάθμια σωματεία, επιτροπές κλπ.

Ο θίασος των αρχηγών

Tου Γ. Δελαστικ

Μειδιάματα ειρωνικά. Σαρκαστικά σχόλια. Απαξιωτικές κρίσεις για τις κατά φαντασίαν συγκρούσεις. Οι θεατρικές παραστάσεις του θιάσου των πολιτικών αρχηγών της συγκυβέρνησης δεν πάνε καθόλου καλά τελευταία.

Μπορεί ο Αντώνης Σαμαράς, ο Βαγγέλης Βενιζέλος και ο Φώτης Κουβέλης να νομίζουν ότι δίνουν τα ρέστα τους από πλευράς υποκριτικών δυνατοτήτων. Ενδέχεται να πιστεύουν μάλιστα ότι συμμετέχουν σε μεγαλειώδες έπος αναμέτρησης με την τρόικα των επικυρίαρχων της πατρίδας μας.

Το αποτέλεσμα του θεάτρου που παίζουν όμως τους προδίδει. Ουδέποτε υπερβαίνει το επίπεδο του κωμειδυλλίου, όπως λέγαμε παλιότερα. Ελαφρά μουσική κωμωδία με αισθηματικό περιεχόμενο.
Οι δεσμοί της τρόικας εσωτερικού (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) με την τρόικα εξωτερικού (ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ) δεν κρύβονται.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Όλοι στην απεργία της 26ης Σεπτέμβρη !

Όλοι στην απεργία της 26ης Σεπτέμβρη !

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΣ - ΠΑΛΛΑΪΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ !

- Έξω η Τρόικα – έξω τώρα από Ευρώ και ΕΕ

- Ν'ανατρέψουμε τα μέτρα και τον τρικομματικό εφιάλτη ΝΔ – ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ!

Πριν λίγους μήνες ΝΔ – ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ παρά την καταδίκη των μνημονιακών κομμάτων, κατόρθωναν να φτιάξουν κυβέρνηση με την υπόσχεση της «επαναδιαπραγμάτευσης» του μνημονίου. Ήταν ένα τεράστιο ψέμα. Η κυβέρνηση Σαμαρά είναι μια κυβέρνηση πραξικοπηματική, κυβέρνηση υποτέλειας στις απαιτήσεις της Τρόικας, στις διαταγές των τραπεζών, του κεφαλαίου και της ΕΕ. Ανακοινώνουν νέα εξοντωτικά μέτρα. Βάρβαρες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Διάλυση της Υγείας και της Παιδείας. Ξεπούλημα των δημόσιων επιχειρήσεων, της γης του νερού του αέρα, των λιμανιών, των νησιών και των αεροδρομίων. Μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, νέα μείωση του κατώτατου μισθού. Προσπαθούν να σώσουν μόνο τις δυνάμεις καταστολής από τις περικοπές, θεωρώντας ότι ο ένστολος τραμπούκος των ΜΑΤ αξίζει περισσότερο από ένα γιατρό ή ένα δάσκαλο. Μέχρι και το εξαήμερο θέλουν να επιβάλλουν για να μας κάνουν σε όλο μας τον χρόνο δούλους της εργοδοσίας.

Τα­ρίκ Αλί:Πώς βλέ­πω την ε­ξέ­γερ­ση στη Συ­ρία

Του Τα­ρίκ Αλί*

Οργι­σμέ­νος α­πό την α­στα­μά­τη­τη, μο­νο­με­ρή προ­πα­γάν­δα α­πό το CNN και το BBC World, που συ­νή­θως α­πο­τε­λεί προ­πο­μπό να­τοϊκών βομ­βαρ­δι­σμών (ό­πως η ε­ξά­μη­νη ε­πί­θε­ση στη Λι­βύη, τα θύ­μα­τα της ο­ποίας α­κό­μα α­πο­κρύ­πτο­νται α­πό το κοι­νό) ή κα­το­χής, κλή­θη­κα να ε­ξη­γή­σω τις α­πό­ψεις μου στο τη­λε­ο­πτι­κό δί­κτυο RTV. 

Το έ­κα­να α­πο­κη­ρύσ­σο­ντας την προ­βο­λή του Εθνι­κού Συμ­βου­λίου της Συ­ρίας α­πό τα δυ­τι­κά τη­λε­ο­πτι­κά δί­κτυα και ε­πι­ση­μαί­νο­ντας ό­τι έ­να μέ­ρος της έ­νο­πλης α­ντι­πο­λί­τευ­σης εί­ναι α­πό­λυ­τα ι­κα­νό να πραγ­μα­το­ποίη­σει τις δι­κές του σφα­γές ρί­χνο­ντας την ευ­θύ­νη στο κα­θε­στώς.[...]

Από την πρώ­τη μέ­ρα, υ­πο­στή­ρι­ξα α­νοι­χτά και δη­μο­σίως τη λαϊκή ε­ξέ­γερ­ση ε­νά­ντια στην οι­κο­γε­νειο­κρα­τι­κή μπαα­θι­κή ο­μά­δα που ε­ξου­σιά­ζει στη Δα­μα­σκό. Αντι­τάχ­θη­κα στη δι­κτα­το­ρία, α­πό τό­τε που το στρα­τιω­τι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα του Άσα­ντ έ­ρι­ξε τον πιο φω­τι­σμέ­νο προ­κά­το­χό του, του ο­ποίου η­γέ­τες και α­κτι­βι­στές γνώ­ρι­σα με­τά τον πό­λε­μο των Έξι Ημε­ρών, α­νά­με­σά τους με­ρι­κούς α­πό τους κα­λύ­τε­ρους δια­νο­η­τές του α­ρα­βι­κού κό­σμου.

Έχουν ακόμη το πάνω χέρι

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Αρχίζει με τη γενική απεργία της Τετάρτης ο νέος γύρος αναμέτρησης των εργαζομένων, της νεολαίας και των απόμαχων της δουλειάς με την πιο επιθετική κυβέρνησητου κεφαλαίου που είχε ποτέ αυτή η χώρα.

 

Οι δουλόφρονες συνεργάτες των γερμανών επικυρίαρχων Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης, ενισχυμένοι απέναντι στο λαό μας εξαιτίας του γεγονότος ότι εκτελούν εντολές των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, οι οποίοι και τους στηρίζουν στην υλοποίηση αυτής της πολιτικής, κατεδαφίζουν ταχύτατα κάθε εργασιακό δικαίωμα που κατακτήθηκε στη διάρκεια του 20ού αιώνα. Δεν έχουν την παραμικρή πρόθεση να… «λυπηθούν τον κοσμάκη που υποφέρει» και να σταματήσουν την εξαθλίωση του λαού, όσο αυτός δεν ξεσηκώνεται να τους ανατρέψει.

ΣΕ ΦΟΝΤΟ ΜΑΥΡΟ

Από τον περασμένο Μάιο, οι New York Times σε ανταπόκρισή τους από την Αθήνα, έγραφαν ότι «οι Έλληνες ψηφοφόροι φαίνεται να επανασχεδιάζουν ριζικά τον πολιτικό χάρτη, ενισχύοντας την “άκρα αριστερά” και τη “νεοναζιστική δεξιά”».

Το ίδιο παιχνίδι ξεκίνησαν να παίζουν κάποιους μήνες νωρίτερα τα γερμανικά ΜΜΕ. 

Το ΚΚΕ, αλλά κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ, βαφτίστηκαν αίφνης ακροαριστερά και ταυτίστηκαν με τη «νεοναζιστική δεξιά» κατά τους NYT ή την ακροδεξιά κατά τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ.

Δεν είναι, λοιπόν, κάποιο καινούριο φρούτο αυτό που σερβίρεται τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα. Τα ελληνικά ΜΜΕ, στα πλαίσια της εντεταλμένης αποστολής τους, αναπαράγουν απλώς την ταύτιση της ακροδεξιάς με την Αριστερά.

ΑΡΑΣ:Για την παρέμβαση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς.

Πολιτική συγκυρία και κοινωνικά μέτωπα για την παρέμβαση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. 

1. Τρεις μήνες μετά τις βουλευτικές εκλογές της 17ης Ιούνη και τη συγκρότηση της τρικομματικής κυβέρνησης με κέντρο της την Ν.Δ., ο συνασπισμός εξουσίας με μοχλό το κυβερνητικό κέντρο εμβαθύνει τη συνολική επίθεση απέναντι στα λαϊκά και στα μικροαστικά στρώματα, επιχειρώντας να διαμορφώσει τους όρους για μία μακροπρόθεσμη κοινωνική αναδιάρθρωση και αναμόρφωση του καθεστώτος συσσώρευσης στην Ελλάδα. Η στρατηγική αυτή δεν περιλαμβάνει μόνο τις νέες περικοπές των 13,5 δις και τις ιδιωτικοποιήσεις, μέτρα τα οποία είναι προσωρινά μέχρι τα επόμενα, αλλά και τις συνολικότερες αλλαγές του συσχετισμού δύναμης στους χώρους εργασίας, με τη ραγδαία μείωση του κόστους της εργατικής δύναμης, την ενατικοποίηση της εργασίας, την ανεργία που ενισχύει τον εργοδοτικό δεσποτισμό και αποδυναμώνει τις συνδικαλιστικές αλλά και τις κοινωνικές αντιστάσεις των εργαζόμενων τάξεων

Πώς έσωσε τις ξένες τράπεζες ο Γ. Παπανδρέου

Του Γιώργου Δελαστίκ

Απαρατήρητα σχεδόν πέρασαν, κατά παράδοξο τρόπο, τόσο από τους πολιτικούς όσο και από τα μέσα ενημέρωσης, τα όντως συγκλονιστικά επί της ουσίας στοιχεία που κατατέθηκαν από το υπ. Οικονομιών στη Βουλή και αφορούν στα ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου που είχαν στην κατοχή τους οι ξένες τράπεζες.

Στοιχεία που αποδεικνύουν με αδιαφιλονίκητο τρόπο ότι το ολέθριο Μνημόνιο, στο καθεστώς του οποίου υπήγαγε την Ελλάδα ο Γ. Παπανδρέου, έσωσε όχι την πατρίδα μας αλλά τις... ξένες τράπεζες!

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Βάσει των στοιχείων του υπουργείου Οικονομικών, στις 31 Δεκεμβρίου του 2009 οι ξένες τράπεζες (σχεδόν αποκλειστικά ευρωπαϊκές) κατείχαν ελληνικά ομόλογα συνολικής αξίας 141,5 δισ. ευρώ.

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ, ΠΡΙΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ!

Του ΣΧΟΛΙΑΣΤΗ

ΑΡΝΗΣΗ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΩΝ ΤΡΟΪΚΑΝΩΝ ΔΟΣΕΩΝ!

ΑΔΥΝΑΤΗ Η ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ     ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΡΟΪΚΑΝΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ

Όλοι πλέον γνωρίζουν κάτι που μέχρι πρότινος καλύπτετο για τους πολλούς με ένα πέπλο κάποιας ασάφειας:

Η ακύρωση των μνημονίων κατά πάσα πιθανότητα, αν όχι απόλυτη βεβαιότητα, θα φέρει τη διακοπή της τροϊκανής χρηματοδότησης και κατ’ επέκταση τη διακοπή αποπληρωμής του δημοσίου χρέους (τοκοχρεολύσια), που πληρώνεται από τα δανεικά της τρόικας.

Η διακοπή αποπληρωμής του χρέους (εξωτερικού και εσωτερικού) θα οδηγήσει πάραυτα στη συνέχεια σε αναγκαστική έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη, προκειμένου με τις ευχέρειες του νέου εθνικού νομίσματος, το δημόσιο να μπορέσει να στηρίξει τις τράπεζες και την οικονομία.

Και όμως αυτό που γνωρίζει όλος ο κόσμος ότι θα είναι η πιθανότερη, τουλάχιστον, συνέπεια της κατάργησης των μνημονίων από μια κυβέρνηση της Αριστεράς, αρνείται να το αναγνωρίσει και να το αντιμετωπίσει ένα μεγάλο τμήμα της Αριστεράς.

Αντίθετα το ξορκίζει!

Πώς και γιατί μπορούμε να σταματήσουμε τους νεοναζί

Tου Πέτρου Κωνσταντίνου*

Μετά από μια μακρά περίοδο σιωπής όπου αναλυτές και σχολιαστές παριστάνανε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με την εμφάνιση της Χρυσής Αυγής εμφανίζεται ένα μπαράζ αρθρογραφίας.

 Είναι σημαντικό βήμα προόδου αυτή η νέα προσέγγιση που έσπασε την αφωνία διανοουμένων, συγγραφέων και δημοσιογράφων κλείνοντας έτσι τα περιθώρια της ανάπτυξης της δράσης των νεοναζί της Χρυσής Αυγής χωρίς να ενοχλούνται. Είναι θετικό λοιπόν ότι αυξήθηκε κατακόρυφα η προσπάθεια προσέγγισης και ανάλυσης και για το πώς ανέβηκαν οι νεοναζί και για το πώς αντιμετωπίζονται.

Η πλούσια αρθρογραφία έχει αναδείξει δύο κεντρικά ερωτήματα. Πρώτο, γιατί αναπτύχθηκαν οι νεοναζί και τι φταίει για αυτό; Δεύτερο, τι πρέπει να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε την απειλή των νεοναζί;

Τώρα, η ρήξη με το Ευρώ είναι πιο επίκαιρη

Του Σωτήρη Κοντογιάννη

Την εικόνα ότι οι θυσίες θα αρχίσουν σύντομα να αποδίδουν καρπούς προσπαθούν να καλλιεργήσουν τα κόμματα, τα κανάλια και οι εφημερίδες που στηρίζουν την κυβέρνηση. Η Ευρώπη αλλάζει, μας λένε. Τα πράγματα σιγά-σιγά φτιάχνουν. Αυτό που χρειάζεται είναι λίγη υπομονή ακόμα. Και αποφασιστικότητα. “Είμαστε εδώ για να εκπληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας, για να πετύχουμε τους στόχους μας”, όπως έλεγε στη συνέντευξή του στην αμερικανική εφημερίδα Washington Post ο Σαμαράς. “Εμείς εμμένουμε μόνο σε αυτό το συστατικό που λείπει, για να έρθει σύντομα η ανάκαμψη με ρευστότητα”.

Η πιο ορατή από τις μεγάλες αλλαγές που υποτίθεται ότι συντελούνται είναι η απόφαση του Μάριο Ντράγκι, του διοικητή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να αγοράζει από τις δευτερογενείς αγορές κρατικά ομόλογα “σε απεριόριστες ποσότητες”. Η απόφαση κατάφερε να προσγειώσει τα σπρεντ της Ιταλίας και της Ισπανίας. Την περασμένη βδομάδα η ιταλική κυβέρνηση κατάφερε να πουλήσει τριετή ομόλογα με επιτόκιο 2.8% -σχεδόν δυο ολόκληρες μονάδες κάτω από το 4.7% με το οποίο είχε δανειστεί τον Ιούλη. Το ερώτημα, όμως, είναι για πόσο;

ΣΥΡΙΖΑ: Mια ΔΗΜΑΡ στην αντιπολίτευση;

«Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» της Θεσσαλονίκης
Των: Αριάδνη Αλαβάνου- Τασία Σταματοπούλου

Θλίψη προκαλεί η ταχύτητα ενσωμάτωσης στο σύστημα, η υιοθεσία της προπαγάνδας και της ορολογίας του ενάντια στη ριζοσπαστική αριστερά που τάσσεται υπέρ της αποχώρησης από την Ευρωζώνη από τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως αποδεικνύεται από τα σημεία-κλειδιά της ομιλίας του Α. Τσίπρα στη Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης, που παρουσιάζουμε παρακάτω. 

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ οκτώ φορές επανέλαβε το παλιό, τετριμμένο σλόγκαν του ΣΥΝ της εποχής Κωνσταντόπουλου «Κοιτάζουμε το λαό στα μάτια» για να παρουσιάσει πολλές παραποιήσεις της πραγματικότητας.

«Είχε, επίσης, [ ο Σαμαράς] καταγγείλει ότι τον συκοφαντούσαν πως θέλει να γυρίσει την Ελλάδα στη δραχμή. Τώρα αναμεταδίδει ο ίδιος τη συκοφαντία, βάζοντας στη θέση του εαυτού του τον ΣΥΡΙΖΑ- ΕΚΜ».
Συκοφαντώ σημαίνει «διαδίδω εσκεμμένα ψευδείς και κακόβουλες κατηγορίες εναντίον κάποιου για να τον μειώσω και να τον εκθέσω δημοσίως», [λεξικά ελληνικής γλώσσας].
Γιατί, λοιπόν, είναι κατηγορία η θέση για αποχώρηση από την Ευρωζώνη; Γιατί μειώνεται όποιος την υποστηρίζει; Γιατί εκτίθεται δημοσίως αυτός που προτείνει το εθνικό νόμισμα;

ΑΝΤΑΡΣΥΑ για το Πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ: επικίνδυνες αυταπάτες και δεξιά λογική

Η παρουσίαση του κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ από τον Αλέξη Τσίπρα έδειξε για άλλη μια φορά τα όρια και τις αυταπάτες του αριστερού κυβερνητισμού και του αριστερού ευρωπαϊσμού

- Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έδωσε όρκους πίστης στο ευρώ παραβλέποντας ότι η αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης και οι στρατηγικές επιλογές της ΕΕ του κεφαλαίου είναι που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση

- Απουσιάζει το αίτημα της άμεσης καταγγελίας των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων. Αντίθετα, το «πρόγραμμα» του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί δεδομένο ότι θα συνεχίσουμε να εξαρτιόμαστε από τις δανειακές ροές από την Τρόικα. Όχι μόνο αυτό, αλλά το αίτημα για «ευρωπαϊκό μηχανισμό εγγύησης των καταθέσεων» ουσιαστικά σημαίνει αποδοχή των σχεδίων για «Τραπεζική Ένωση», δηλαδή για ακόμη μεγαλύτερο οικονομικό έλεγχο από τους μηχανισμούς της ΕΕ

Για τη μάζωξη του μίσους στο Μελιγαλά

Tου Jungle Report

Ο βόθρος άνοιξε για τα καλά. Από τα δυσώδη έγκατά του δεν ξεπήδησαν μόνο τα θρασύδειλα κρατικοδίαιτα «λεβεντόπαιδα» με τους σουγιάδες και τα στυλιάρια, αλλά και οι παππούδες τους, αυτά τα θλιβερά φαντάσματα του παρελθόντος που όλοι νόμιζαν ότι είχαν εξαφανιστεί.

Όλοι μαζί τώρα λυσσομανούν για μια καθολική «ρεβάνς», που θα τους επιτρέψει να επαναφέρουν την προ του 1974 κυριαρχία τους την οποία πριν τέσσερις περίπου δεκαετίες έχασαν μέσα από τα χέρια τους, όταν η ιστορία και η κοινωνία τους έθεσε στο περιθώριο.

Για να ζήσουμε πρέπει να φύγουν!

●Λαϊκός ξεσηκωμός με σταθμό την απεργία της 26/9!

● Όλοι στο συλλαλητήριο, Τρίτη 18/9, 6.30 μ.μ. στα Προπύλαια

● Όλοι στις κινητοποιήσεις

 Ενεργητική παρέμβαση της εργαζόμενης πλειοψηφίας για την ανατροπή των μέτρων και της κυβέρνησης της εξαθλίωσης είναι ο μόνος δρόμος για να μην περάσει το νέο πακέτο ανελέητου κοινωνικού πολέμου. Οι «απαιτήσεις» της τρόικα στον ιδιωτικό τομέα, έρχονται κατ’ απαίτηση των εργοδοτών για νέα αντεργατικά μέτρα, για μεγαλύτερη ευελιξία να προσλαμβάνουν, να απολύουν, να απασχολούν τους εργαζόμενους όπως και όποτε τους βολεύει, αυξάνοντας στο έπακρο την εκμετάλλευση.

Η άθλια συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ υλοποιώντας μέχρι κεραίας τις επιταγές της τρόικα και του ελληνικού κεφαλαίου, προχωρά σε εγκληματική λεηλασία όσων έχουν απομείνει από τα εργατικά-λαϊκά εισοδήματα και δικαιώματα, με στόχο δήθεν την αποφυγή της χρεοκοπίας, ενώ οδηγεί ολοταχώς στη χρεοκοπία του λαού. Η επαναδιαπραγμάτευση που είχαν “υποσχεθεί” τα κόμματα που συγκυβερνούν αποδείχθηκε όνειρο θερινής νυκτός.

Στοιχεία και αλήθειες για τη μετανάστευση στην Αυστραλία

Του Σταύρου Στρατέα

Μέλους της Επιτροπής Φίλων ΚΚΕ Μελβούρνης

Τα δουλεμπορικά γραφεία, ειδικοί δικηγόροι

στα θέματα μετανάστευσης έχουν στήσει 

μεγάλη μπίζνα με τους μετανάστες

Δεν έχασαν την ευκαιρία τα ΜΜΕ και στην Ελλάδα και στην Αυστραλία, τους τελευταίους μήνες, να περιγράψουν για πολλοστή φορά την Αυστραλία ως τη Γη της Επαγγελίας για μετανάστευση, με αφορμή τη συζήτηση για ελληνοαυστραλιανή διακρατική συμφωνία για τη μετανάστευση. 

Η κατάσταση, ωστόσο, είναι πολύ διαφορετική.

Το μεταναστευτικό πρόγραμμα της Αυστραλίας μόνιμης εγκατάστασης φτάνει για το 2012 - 2013 τα 190.000 άτομα, αυξημένο κατά 5.000 σε σχέση με πέρυσι. Ακολουθεί αυστηρά ελεγχόμενη εισαγόμενη μετανάστευση εργατικού και επιστημονικού δυναμικού, με γνώμονα αποκλειστικά τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου. Το υπουργείο για αυτό το πρόγραμμα απασχολεί 8.879 εργαζόμενους, από τους οποίους οι 994 εργάζονται στο εξωτερικό. Την περασμένη χρονιά οργάνωσε «λαμπερές» ημερίδες, μεταξύ άλλων, και στην Αθήνα. Στην Αθήνα, η συμμετοχή των εργοδοτών και των επιχειρήσεων, θεωρητικά ήταν «φτωχή», ενώ οι προσλήψεις στον τομέα υγείας και φροντίδας μετρήθηκαν στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Οι χυδαίοι συμψηφισμοί και η έμμεση “αθώωση” της Χρυσής Αυγής.

Του Θέμη Τζήμα

Παραμονές της απελευθέρωσης της Ελλάδας από τη γερμανική κατοχή, κατά τις διαπραγματεύσεις για τη συμφωνία του Λιβάνου, ο τότε πρωθυπουργός της εξόριστης κυβέρνησης Γεώργιος Παπανδρέου δήλωνε ότι στην κατεχομένη Ελλάδα όλοι “έσφαζαν”: το ΕΑΜ, οι ταγματασφαλίτες, οι Ναζί κατακτητές. Η αντιπροσωπεία του ΕΑΜ δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία, παρά την ενόχλησή της, σε εκείνον τον ανιστόρητο συμψηφισμό. 

Στο γεγονός δηλαδή ότι η μεγαλύτερη αντιστασιακή οργάνωση εξισώθηκε με μιας, με τους δοσιλόγους και με τους ίδιους τους κατακτητές, κάτι που δεν έγινε σε καμιά άλλη κατεχομένη χώρα, μηδεμιάς εξαιρουμένης, ακόμα και εκείνων που ελάχιστα θύματα είχαν από την κατοχή που τους είχαν επιβάλλει οι Ναζί, συγκριτικά τουλάχιστον με την Ελλάδα.

«Τῶν οἰκιῶν ‘ημῶν ἐμπιπραμένων», «ᾄδουσιν» οι αριστεροί.

Του Τάσου Σταυρόπουλου*

Ο αντίπαλος είναι δεδομένος και ξεκάθαρος. 

Η ανταγωνιστική καπιταλιστική οικονομία, η παγκοσμιοποίηση επιβάλλουν επιστροφή στη ζούγκλα του καπιταλισμού του 19ου αι. 

Για να είσαι ανταγωνιστικός με τους Κινέζους, Ινδούς, Βιετναμέζους, και αύριο ίσως με άλλους εξαθλιωμένους εργάτες, πρέπει να αποδεχτείς μισθούς πείνας, εργασία με ωράριο από 10-15 ώρες, χωρίς ασφάλεια, χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα. 

Οι ειδικές οικονομικές ζώνες που ετοιμάζουν, ας τις ονομάσουν καλύτερα Κινέζικα ή τριτοκοσμικά Νταχάου. Και ας αφήσουν στην άκρη τις ειδικές ονομασίες. Είμαστε πιο «ώριμοι» για να καταλαβαίνουμε το δούλεμα- εκμετάλλευση και καλύτερα να λένε «για να επιβιώσεις, θα δουλεύεις μέχρι θανάτου», γιατί δε σε έχουμε ανάγκη και έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα από εκατομμύρια εξαθλιωμένους άνεργους.

Ο Διάκος κι ο Μωάμεθ

Του Μαζεστίξ

Πριν μερικές μέρες μια άγνωστη σε μένα σκηνοθέτις, ονόματι Λένα Κιτσοπούλου, ανέβασε μια παράσταση που ονομαζόταν "Αθανάσιος Διάκος: η επιστροφή" και σύμφωνα με τις κριτικές που δέχτηκε από τους γνωστούς και μη εξαιρετέους κύκλους, εμφάνιζε τον ήρωα της Επανάστασης του 1821 ως σουβλατζή που η γυναίκα του τον εκρατώνει με έναν Κούρδο.

Προσωπικά δεν είδα την εν λόγω παράσταση διότι, εκτός των άλλων λόγων, καταλαβαίνω ότι τέτοιου είδους παραστάσεις είναι συνήθως κάτι νεωτερίστικες μπούρδες που σκοπός των δημιουργών τους είναι να το παίξουν λίγο ανατρεπτικοί καλλιτέχνες για να αυτοθαυμάζονται στον παρεϊστικο καθρέφτη τους.

Αναγκαία βήματα για την αντιμετώπιση της ανόδου του φασισμού στα σχολεία

Tου Στάθη Κατσούλα.

Λίγους μήνες μετά τις εκλογές αποδεικνύεται αυτό που στην αρχή κανένας δεν είχε φανταστεί: Η Χρυσή Αυγή ήρθε για να μείνει. Δεν ξεφούσκωσε στις εκλογές του Ιουνίου, ούτε θα ξεφουσκώσει στο μέλλον, ιδιαίτερα όταν μπροστά μας βρίσκεται ένας θερμός χειμώνας. Η Χρυσή Αυγή, περισσότερο από ποτέ, είναι χρήσιμη στην αστική τάξη. Είτε για να σπρώχνει προς τον εκφασισμό την Ελληνική κοινωνία, είτε για να είναι το μακρύ χέρι του συστήματος, το παρακράτος δηλαδή, στην περίπτωση κοινωνικών εκρήξεων.

Ήταν λάθος η εκτίμηση πως η Χρυσή Αυγή θα ενσωματωθεί, ήταν λάθος η εκτίμηση πως η Χρυσή Αυγή θα αποκαλυφθεί, πως δεν θα αντέξει.

Πως με το που μπει στην Βουλή θα γίνει ορατή η πολιτική της φτώχεια και άρα δεν έχει και πολλά ψωμιά μπροστά της. Ήταν λάθος και η εκτίμηση πως η ψήφος στην Χρυσή Αυγή είναι σκέτα αντι-μεταναστευτική ψήφος. Η Χρυσή Αυγή, όπως και κάθε ναζιστικό κόμμα, ξέρει καλά από λαϊκισμό: Θα βρει εκείνα τα ζητήματα - ευαίσθητες χορδές του λαού (έκανε πολλούς μήνες να ανακαλύψει πως "το μνημόνιο είναι εθνοκτόνο") ώστε να προσπαθήσει να δείξει πως διαφέρει από άλλα κόμματα, αλλά και να αποκτήσει ρίζες στον κόσμο.

Στα σκουπίδια η δημοκρατία

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Η δημοκρατία είναι θύμα της προσπάθειαςσωτηρίας του ευρώ από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, διαπίστωνε προ ημερών στους Financial Times ο Γκίντεον Ράχμαν, εννοώντας ότι ο Ντράγκι παίρνει αποφάσεις ερήμην του γερμανικού λαού για το πώς θα χρησιμοποιηθούν τα λεφτά του.

Θυμίζει όμως και την άλλη όψη του νομίσματος: «Για να αποκτήσουν πρόσβαση στα απεριόριστα πολεμοφόδια της ΕΚΤ, οι Ισπανοί ή οι Ιταλοί θα πρέπει να ενταχθούν σε ένα πρόγραμμα – που ακούγεται εξίσου δυσάρεστο με το πρόγραμμα αποτοξίνωσης των ναρκομανών».
Ώστε λοιπόν είναι ζήτημα δημοκρατίας και οι αποφάσεις ερήμην των λαών, ακόμη και των πιο ισχυρών χωρών, αλλά και αυτών που καλούνται να πληρώσουν από θέση αδυναμίας.

Η Δημόσια Νομιμοποίηση του Φασισμού

Tου Ιουλιανού

Τι μυστικό της επιτυχίας του φασισμού μέσα σε συνθήκες κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, δηλαδή ο εμφύλιος οικονομικός πόλεμος των επιχειρηματικών ελίτ και της άρχουσας τάξης, είναι φαινόμενο ιστορικό. Η αντίθετη τάξη, η μισθωτή εργασία δηλαδή, μπλέκεται και αυτή στα γρανάζια αυτού του εμφυλίου.

Θα ήταν ωστόσο ανοησία εάν πιστεύουμε πως η μισθωτή εργασία είναι ένα ενιαίο συνειδητό σύνολο. Είναι σαφέστατος ο διαχωρισμός ανάμεσα στην ταξική στην εθνική και στην ατομική συνείδηση.

Η ανεργία, ο αποκλεισμός από το δικαίωμα της εργασίας, ο αποκλεισμός από την οικονομική ζωή, η εξαθλίωση, η πείνα, η καταπίεση και ο φόβος, είναι παράγοντες αρνητικοί, και επομένως δεν μπορούν να λειτουργήσουν υπέρ της ενότητας, της αλληλεγγύης, ανάμεσα στην εργατική τάξη.

H Ιταλία και η παγκόσμια συστημική κρίση.

Των Daniele Scalea και Tiberio Graziani*

Η Ευρωπαϊκή Ένωση παραπαίει. Και όχι μόνο λόγω της “ελαττωματικής αρχιτεκτονικής” του ευρώ, όπως λέγεται. Οι αποκλίσεις συμφερόντων μεταξύ των ανά χώρα κυρίαρχων δυνάμεων [το αποκαλούμενο “εθνικό συμφέρον”] εντείνονται με τις αλλαγές που συμβαίνουν στον σύγχρονο κόσμο και γίνονται πλέον έντονα αισθητές. Αφορούν δε και τα πολιτικά θεμέλιά της που οικοδομήθηκαν σε μια άλλη εποχή. Ενδεικτικό το άρθρο δύο Ιταλών πολιτικών ερευνητών.

Πηγή: Global Research, 29/8/ 2012
Μετάφραση Αριάδνη Αλαβάνου

Ο κόσμος αλλάζει ταχύτατα. Τα τελευταία χρόνια ακόμη πιο γρήγορα. Οι συστημικές κρίσεις (και οι “μεγάλες υφέσεις” που ακολουθούν) έχουν προκαλέσει ιστορικά επιτάχυνση της ήδη υφιστάμενης δυναμικής ανόδου και πτώσης των μεγάλων δυνάμεων: Το 1873 η κρίση διευκόλυνε την άνοδο των ΗΠΑ και της Γερμανίας σε σχέση με τη Μεγάλη Βρετανία, εκείνη του 1929 βοήθησε τη γερμανική ανάκαμψη και την ΕΣΣΔ να καλύψει το βιομηχανικό χάσμα της. Η κρίση που άρχισε το 2008 επιταχύνει την άνοδο των αποκαλούμενων “αναδυόμενων δυνάμεων” (στην πραγματικότητα έχουν ήδη αναδυθεί) ιδίως των BRICS, και πάνω απ' όλα της Κίνας, ενώ το μέχρι στιγμής κυρίαρχο δυτικό σύστημα των ΗΠΑ, Ευρώπης και Ιαπωνίας υποχωρεί. Η σύντομη περίοδος του μονοπολικού κόσμου που συνέπεσε με τη δεκαετία του 1990 και τις αρχές αυτής του 2000 έχει πλέον παρέλθει: σήμερα μιλούμε συνήθως για έναν πολυπολικό κόσμο. Στην πραγματικότητα, βρισκόμαστε ακόμη στη μετάβαση από τη μονοπολική στην πολυπολική φάση με τις ΗΠΑ να διατηρούν την ηγεμονική θέση τους. Όμως, φαίνεται αναπόφευκτη η δημιουργία ενός πραγματικά πολυπολικού συστήματος στο άμεσο μέλλον.

Απάντηση στους νεοναζί τώρα!

Του Οδυσσέα Πραξιάδη

Στην Κόρινθο συνελήφθηκαν πέντε νεαροί Έλληνες που κατηγορούνται για την απόπειρα δολοφονίας Ινδών μεταναστών. Στο Χαλάνδρι έγινε απόπειρα εμπρησμού του ιδρύματος «Χαρίλαος Φλωράκης». Στη Νίκαια εκατό περίπου νεοφασίστες συγκεντρώθηκαν σε κεντρική πλατεία με ασπίδες και φασιστικά σύμβολα –όχι για πρώτη φορά– κάνοντας επίδειξη δύναμης. Στη Μεσσηνία οι χρυσαυγίτες συγκροτούν τάγματα εφόδου. Σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας φασίστες με επικεφαλής τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής επελαύνουν σε χώρους μικροπωλητών και αντικαθιστώντας την αστυνομία και μάλιστα στην πιο τραμπούκικη μορφή της, ζητάνε χαρτιά, σπάνε τους πάγκους των μεταναστών και σπέρνουν το φόβο.

Το έχουμε ξαναγράψει. Το αυγό του φιδιού δεν επωάζεται. Έχει σκάσει και το φίδι έρπει στους δρόμους της πόλης. Αλλά αυτό είναι μια διαπίστωση. Το θέμα είναι τόσο να δώσουμε ερμηνεία στο φαινόμενο όσο και να απαντήσουμε στο τι κάνουμε από εδώ κι έπειτα.

Οι «Τεμπέληδες» του μνημονίου

ΤΟΥ Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Συγκλονιστικό είναι το στοιχείο της ΕΛΣΤΑΤ, της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής: Φέτος τον Ιούνιο εργάζονταν 3.766.415 Έλληνες, οι οποίοι έπρεπε να με όσα κέρδιζαν να ζουν… 4.588.507 άτομα, δηλαδή 1.216.410 ανέργους και 3.372.097 οικονομικά μη ενεργά άτομα (γέρους, παιδιά, μαθητές, σπουδαστές κλπ). 

Είναι εξωφρενικό 3,8 εκατομμύρια άνθρωποι να ζουν με τη δουλειά τους 4,6 εκατομμύρια άλλους! Μόλις το 2008, η κατάσταση ήταν αντίστροφη: 4,5 εκατομμύρια εργαζόμενοι ζούσαν 3,8 εκατομμύρια μη οικονομικά ενεργά άτομα και ανέργους.

Ο παράγοντας που άλλαξε δραματικά την κατάσταση δεν είναι άλλος από την καλπάζουσα ανεργία, στην οποία βούλιαξε την Ελλάδα η οικονομική ύφεση που την προκάλεσε το εφιαλτικό Μνημόνιο, το οποίο επέβαλαν η ΕΕ και το ΔΝΤ σε συνεργασία με την ελληνική αστική τάξη. Μια πολιτική που την εγκαινίασε η λαομίσητη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου και την συνεχίζει με ακόμη μεγαλύτερο πάθος η εξίσου αποκρουστική κυβέρνηση Σαμαρά με τις «τσόντες»Βενιζέλου-Κουβέλη, μετά την εξάμηνη όσμωση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ υπό τον τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμο.

Τραυματίες και φωτιές από δακρυγόνα στις Σκουριές για τη μάχη του Χρυσού

Έντονες συγκρούσεις στις Σκουριές Χαλκιδικής, με τραυματίες στις τάξεις των διαδηλωτών, εκ των οποίων ο ένας λένε οι μάρτυρες πως είναι ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Βαγγέλης Διαμαντόπουλος και μια Γερμανίδα διαδηλώτρια.


Έπειτα από συντονισμένη επίθεση των ΜΑΤ οι διαδηλωτές έχουν υποχωρήσει, έχοντας δεχθεί μεγάλη ποσότητα χημικών ενώ φωτιές που έχουν ανάψει από τη ρίψη δακρυγόνων έχουν σπεύσει να σβήσουν οι διαδηλωτές.

Χιλιάδες διαδηλωτές βρίσκονται και σήμερα στο όρος Κάκαβος, στη θέση Σκουριές, προκειμένου να εμποδίσουν την έναρξη των εργασιών στα μεταλλεία Χρυσού της περιοχής της Χαλκιδικής.Οι κάτοικοι υποστηρίζουν ότι η περιβαλλοντική καταστροφή που θα επιφέρει το άνοιγμα του ορυχείου θα προκαλέσει περισσότερη ζημιά από ότι πιθανά κέρδη στους κατοίκους.

Οι αποφάσεις Ντράγκι και οι εγχώριοι...«ευρωλάγνοι»!

Του Γιάννη Τόλιου*

Όσοι δεν το έμαθαν ας το πληροφορηθούν! «Η αρχή του τέλους της κρίσης στην ευρωζώνη» είναι γεγονός μετά το «ματ Νράγκι σε εννέα κινήσεις» και το «τείχος προστασίας στις χώρες που κινδυνεύουν». Με αυτόν τον τίτλο η εφημερίδα «Τα Νέα» 7.9.12, υποδέχτηκε τις ανακοινώσεις του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας(ΕΚΤ) Μάριο Ντράγκι.

Ωστόσο για μια ακόμα φορά αποδείχτηκε «άνθρακας ο θησαυρός». Για την ακρίβεια άνθρακας για τους λαούς και τους εργαζόμενους της ευρωζώνης και ιδιαίτερα των χωρών της «περιφέρειας», ενώ για τους τραπεζίτες και τους τοκογλύφους ήταν πράγματι θησαυρός!

ΑΓΟΡΑ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΜΕ «ΑΝΤΙΤΙΜΟ» ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

Ποιες ακριβώς είναι «κινήσεις ματ» του «σούπερ Μάριο» σύμφωνα τις εγχώριες «μαριονέτες» των τραπεζιτών; 

Η ΕΚΤ θα αγοράζει χωρίς ποσοτικό όριο, βραχυπρόθεσμα κρατικά ομόλογα (διάρκειας1-3 ετών) από τη δευτερογενή αγορά και θα πιέζει προς τα κάτω επιτόκια (χωρίς να μπαίνουν όμως ανώτατα όρια!) των κρατών που δανείζονται ακριβά από τις «αγορές», όπως η Ιταλία και Ισπανία.

Πάμε…Μπάτσοι;

Του Γιώργου Πήττα

Τούτ' οι μπάτσοι που 'ρθαν τώρα, βρε

τούτ' οι μπάτσοι που 'ρθαν τώρα, βρε

τούτ' οι μπάτσοι που 'ρθαν τώρα, ουά

τι γυρεύουν τέτοιαν ώρα; 

(αγνώστου, πρώτη γνωστή ερμηνεία Γ. Ιωαννίδης-Μ. Καραπιπέρης)

Θυμάμαι που λέτε, ένα παλιό ανέκδοτο σύμφωνα με το οποίο, ξαφνικά μέσα στη νύχτα κοντά σε μία λεωφόρο, τρέχουν αλλοφρόνως κάτι ζόμπι κρατώντας καρβέλια με ψωμιά. Τα βλέπει ένας περαστικός και τα ρωτάει:

-Που τρέχετε ρε παιδιά νυχτιάτικα;

Και απαντάει ένα ζόμπι λαχανιασμένο κραδαίνοντας μια μεγάλη φραντζόλα:

-Έγινε πολύνεκρο στη λεωφόρο και πάμε για παπάρες!

Ε λοιπόν, αυτή την παρεούλα των ζόμπι μου θύμισε η συνάθροιση των πολιτικών πάσης αποχρώσεως στη σύναξη διαμαρτυρίας των «ενστόλων».

Πως το έλεγε κάποτε ο Λαζόπουλος σε εκείνον τον γελοίο χαϊδεμένο χαρακτήρα… «πάμε πλατεία;»

Τώρα, να σου λοιπόν, και το «Πάμε Μπάτσοι;»

Βεβαίως, εδώ τα ζόμπι δεν κρατούν φραντζόλες, αλλά καλαθάκια, μέσα στα οποία, ως χαριτωμένες κοκκινοσκουφίτσες, με ευλάβεια βάζουν τα πολύτιμα ψηφουλάκια τους για να τρατάρουν τη γιαγιά Εξουσία.

Oι λεπτές κόκκινες γραμμές της ''Κυβερνώσας Αριστεράς''

Του Γαλαξιάρχη 

Αν από τον τίτλο φαίνεται ότι το περιεχόμενο θα αφορά την Δημοκρατική Αριστερά χάσατε.

Όπως άλλωστε έχασε και αυτή, τόσο το πρώτο όσο και το δεύτερο συνθετικό του τίτλου της από τότε που αποφάσισε να προσχωρήσει σε μία δεξιότατη συγκυβέρνηση και ταυτόχρονα να διαγράψει μονοκοντυλιά όλο το προεκλογικό της πρόγραμμα.

 

Η ΔΗΜΑΡ ούτε δημοκρατική είναι ούτε αριστερά. Μόνο Κυβερνώσα. Δεν αξίζει καν κριτικής...

Υπάρχει όμως και η άλλη, η παρολίγον Κυβερνώσα Αριστερά που πάσχει ήδη από σύνδρομα κυβερνητισμού ενώ παραμένει “παρολίγον”. Οι παροικούντες την (αριστερή πλευρά της) Ιερουσαλήμ είχαν μυριστεί στην προεκλογική ατμόσφαιρα τις σταδιακές υποχωρήσεις του ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ Μαΐου και Ιουνίου.

Όλοι στη ΔΕΘ και στη διαδήλωση προς το Βελλίδειο- Κάλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί σε μαζική συμμετοχή στη ΔΕΘ και στη διαδήλωση προς το Βελλίδειο.

Η φετινή ΔΕΘ να είναι μια πρώτη επίδειξη δύναμης του εργατικού κινήματος απέναντι στην κυβέρνηση σε μια κατεύθυνση κλιμάκωσης των εργατικών αγώνων, να είναι συνολικά ένα κομμάτι του αναγκαίου πανεργατικού ξεσηκωμού.

ΤΩΡΑ ΤΕΛΟΣ!

Του Θύμιου Κ. 

Την καταστροφή, την εξαθλίωση, την εξόντωση του ελληνικού λαού, μπορεί να την αποτρέψει, να την σταματήσει ΤΩΡΑ, μόνο ο ίδιος ο ελληνικός λαός. Όχι με εκλογές. Με μεγάλη προσπάθεια, μαζικό αγώνα, οργανωμένο, πρωτότυπο, συντονισμένο, αποφασισμένονα επιβάλει ουσιαστικές λύσεις και όχι πειράματα και ημίμετρα.

Οι βασικές προϋποθέσεις υπάρχουν. Αγανάκτηση, οργή, εξαθλίωση, συνειδητοποίηση της κοροϊδίας, συνειδητοποίηση της αναποτελεσματικότητας των απανωτών πακέτων μέτρων. Υπάρχει μεγαλύτερη ωριμότητα, σε όλο και μεγαλύτερα κομμάτια του ελληνικού λαού και έντονη αίσθηση αδικίας και δουλέματος. ΔΥΣΤΥΧΩΣ, όμως όλα αυτά χρειάζονται κάποιον να τα οργανώσει, να τα συντονίσει, να εμπνεύσει το όποιο κίνημα, να κωδικοποιήσει τα αιτήματα, να σαλπίσει το εναρκτήριο λάκτισμα.

27% παλάτια στην άμμο

Του Περικλή Κοροβέση

Στον ενθουσιασμό μας για το ιστορικό εκλογικό ποσοστό που κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιουνίου, μας ξέφυγε μια μικρή λεπτομέρεια. Η χώρα δεν τραβάει αριστερά, αλλά πορεύεται ολοταχώς προς τη Δεξιά, την Άκρα Δεξιά και το Νεοναζισμό.

Ας το δούμε αυτό με κάποια στοιχεία. Κατ’ αρχάς οι πολιτικές δυνάμεις που βρέθηκαν στις κυβερνήσεις των τελευταίων τριών χρόνων και είναι υπεύθυνες για τη συστηματική καταστροφή αυτής της χώρας, ξαναέγιναν κυβέρνηση.

Και αυτό σημαίνει ότι περίπου ένας στους δύο Έλληνες ψήφισε την απόλυση από τη δουλειά του, την εγγυημένη μακρόχρονη ανεργία του, την πιθανή απώλεια του αυτοκινήτου και του σπιτιού του. Και σε αυτές τις καταστάσεις η αυτοκτονία είναι μια σίγουρη έξοδος από την κρίση. Αυτές οι αυτοκτονίες δεν έχουν ψυχολογικά κίνητρα αλλά κοινωνικά. Είναι μια από τις πολλές συνέπειες της κρίσης.

ΑΝΕΡΓΙΑ ΕΦΙΑΛΤΗΣ: ΕΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΩΡΙΣ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ!

ΜΕΓΑΛΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥ "ΠΟΛΕΜΟΥ" Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ!

Σε νέα επίπεδα-ρεκόρ εκτοξεύτηκε η ανεργία τον Ιούνιο, ως συνέπεια της βαθιάς οικονομικής κρίσης και των μνημονιακών πολιτικών που εφαρμόζονται τα τελευταία 2 χρόνια στη χώρα μας. Η επίσημη ανεργία έφτασε τα "πολεμικά" επίπεδα του 24,4% τον Ιούνιο, έναντι 23,5% το Μάιο και 17,2% τον Ιούνιο του 2011, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσίευσε σήμερα η Ελληνική Στατιστική Αρχή.
Ο αριθμός των ανέργων ανήλθε σε 1.216.410 άτομα, ενώ ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός έφτασε τα 3.372.097 άτομα. Το σύνολο των απασχολουμένων εκτιμάται ότι ανήλθε σε 3.766.415 άτομα.

Όσο δεν τολμάμε, χρεοκοπούμε

Ο κοινωνικός μεσαίωνας είναι εδώ και εξαπλώνεται: 2.000.000 άνεργοι, φτώχεια που χτυπάει την πόρτα της πείνας, καθημερινά λουκέτα, απομεινάρια μισθών και συντάξεων, υπερχρεωμένα νοικοκυριά σε απόγνωση, αλλεπάλληλες φοροεπιδρομές, δημόσιες υποδομές και υπηρεσίες σε κατάρρευση και τόσες αυτοκτονίες που κοντεύουμε να τις συνηθίσουμε. Μια κοινωνία γονατισμένη και χρεωμένη που της ζητούν να υπομένει τα πάντα με ένα και μοναδικό στόχο : την συνέχιση της αιμοδοσίας προς τους τοκογλύφους δανειστές και την παραμονή στο ευρώ.

Αυτό που έρχεται. Αυτό που φοβούνται. Αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε!

Του Στέλιου Σαρδινού

Από την αρθρογραφία του Κυριακάτικου Τύπου (2-9-2012) το πιο αξιοπρόσεκτο είναι το κύριο άρθρο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Κάτω από τον τίτλο «Να μείνει η χώρα όρθια», διαβάζουμε:

«Είναι πολύ κρίσιμο για το μέλλον του τόπου να μην κατρακυλήσει στη βία, στο χάος και στον εμφύλιο τους επόμενους κρίσιμους μήνες. Όλη η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε οριακή κατάσταση: οι πολίτες, οι επιχειρήσεις, οι πολιτικοί, όλοι δίνουν μια μάχη επιβίωσης μέσα σε πολύ αντίξοες συνθήκες. Η χώρα πρέπει όμως να μείνει όρθια. Τα μέτρα μπορεί να ψηφισθούν ή να απορριφθούν από τη Βουλή. Η πολιτική αντιπαράθεση μπορεί να είναι σκληρή και οι κοινωνικές αντιδράσεις μαζικές και δυναμικές. Πρέπει όμως να υπάρχουν όρια.

Όλοι τώρα στους δρόμους διεκδικώντας το δικαίωμα στη ζωή!

Του Πάρη Μάτεση

"Από χιλιάδες στόματα ακούγεται η ίδια απαίτηση: τώρα αγώνες με συντονισμένα βήματα. Δεν αντέχουμε άλλο. Ας υπάρξει μια συμφωνία σε ένα πακέτο αιτημάτων όπως το παραπάνω για να δοθεί μια άμεση απάντηση στην αντιλαϊκή επίθεση κι ας κρατήσει ο καθένας την πολιτική και ιδεολογική του αυτοτέλεια. Αγώνας τώρα για το δικαίωμα στη ζωή!"

Θέλουμε τη ζωή μας πίσω! Αυτό το σύνθημα θα μπορούσε να συμπυκνώσει το γενικό αίσθημα του ελληνικού λαού που αγκομαχά κάτω από τις μυλόπετρες της τρόικας εσωτερικού και εξωτερικού. Κάτω από την πολιτική εγχώριου και ξένου κεφαλαίου.

Εδώ και δυο χρόνια μας στύβουν ανελέητα, μας αφαιρούν το δικαίωμα στην εργασία, στην περίθαλψη, στην παιδεία, στην ψυχαγωγία, στις διακοπές. Στύβουν τους χαμηλόμισθους, τους συνταξιούχους που ούτε με αξιοπρέπεια δεν τους αφήνουν να πεθάνουν, στύβουν ακόμη κι αυτούς τους ανέργους. Βροχή τα χαράτσια, μισθοί που τείνουν να εξισωθούν με τα επιδόματα ανεργίας, διαλυμένα νοσοκομεία και σχολεία.

Το τελευταίο πακέτο μέτρων που απαιτεί η τρόικα θέλει να ξεθεμελιώσει ό,τι έχει απομείνει. Η τρόικα, λοιπόν, απαιτεί από τους οσφυοκάμπτες της κυβέρνησης:

Η ΚΟΜΕΠ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Του Λέανδρου Μπόλαρη

Η Κομμουνιστική Επιθεώρηση, το θεωρητικό περιοδικό της Κ.Ε του ΚΚΕ, αφιερώνει στο τελευταίο τεύχος της –ακόμα- μια επίθεση στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αυτή τη φορά ο κλήρος του «ξεσκεπάσματος» πέφτει στον Αποστόλη Παππά που θέτει το ερώτημα: «ΑΝΤΑΡΣΥΑ: ‘Αντικαπιταλιστική γραμμή’ ή νέο οπορτουνιστικός πόλος;». Η απάντηση, όπως μπορεί να μαντέψει ο καθένας πριν διαβάσει καν το άρθρο, είναι δεδομένη εκ των προτέρων.

Η μεθοδολογία του αρθρογράφου μαρτυράει πολλά για τον τρόπο που αντιμετωπίζει το κίνημα, την εργατική τάξη και συνολικά τις πολιτικές εξελίξεις η ηγεσία του ΚΚΕ. Η βασική ιδέα του άρθρου είναι η εξής: «Ο νέος ρόλος που αναλαμβάνει ο ΣΥΡΙΖΑ στο αστικό πολιτικό σύστημα οδηγεί αργά ή γρήγορα στην ανάδειξη του αστικού σοσιαλδημοκρατικού διαχειριστικού χαρακτήρα της πολιτικής του πρότασης...Έτσι ενισχύονται και οι διεργασίες για τη διαμόρφωση ενός ‘τρίτου πόλου στην αριστερά’ που θα εκφράζει πιο καθαρά το οπορτουνιστικό ρεύμα». Σ’ αυτές τις ζυμώσεις εντάσσεται «αντικειμενικά» και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Σε απλά ελληνικά, δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει ΠΑΣΟΚ και στη θέση που άδειασε, μπαίνει η αντικαπιταλιστική αριστερά.