Ο αντίπαλος είναι δεδομένος και ξεκάθαρος.
Η ανταγωνιστική καπιταλιστική οικονομία, η παγκοσμιοποίηση επιβάλλουν επιστροφή στη ζούγκλα του καπιταλισμού του 19ου αι.
Για να είσαι ανταγωνιστικός με τους Κινέζους, Ινδούς, Βιετναμέζους, και αύριο ίσως με άλλους εξαθλιωμένους εργάτες, πρέπει να αποδεχτείς μισθούς πείνας, εργασία με ωράριο από 10-15 ώρες, χωρίς ασφάλεια, χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα.
Οι ειδικές οικονομικές ζώνες που ετοιμάζουν, ας τις ονομάσουν καλύτερα Κινέζικα ή τριτοκοσμικά Νταχάου. Και ας αφήσουν στην άκρη τις ειδικές ονομασίες. Είμαστε πιο «ώριμοι» για να καταλαβαίνουμε το δούλεμα- εκμετάλλευση και καλύτερα να λένε «για να επιβιώσεις, θα δουλεύεις μέχρι θανάτου», γιατί δε σε έχουμε ανάγκη και έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα από εκατομμύρια εξαθλιωμένους άνεργους.
Ο αντίπαλος είναι γνωστός και δε χρειάζεται πια να κρύβεται. Η ΔΗΜ.ΑΡ θέλει ακόμη να βλέπει ότι φυλάει Θερμοπύλες. Η άλλη πλευρά είναι το δεκανίκι του συστήματος και ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Η κρίση δεν αντιμετωπίζεται μέσα στα πλαίσια της Ευρωζώνης. Η Ε.Ε και ΔΝΤ μας χρησιμοποιούν ως πειραματόζωα. Γνωρίζουν ότι το χρέος δεν μπορεί να εξοφληθεί , έξοδος από την κρίση και κατάργηση των μνημονίων μέσα στην ευρωζώνη είναι αδύνατη. Είναι σαν να σε έχουν ρίξει μέσα στο λάκκο των λεόντων και να σου λένε προσπάθησε να σωθείς. Η αλήθεια είναι μία: Διαγραφή του χρέους, κατάργηση των μνημονίων, απαιτούν επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, εθνικοποίηση των τραπεζών, για να ελέγχεις τη ροή του χρήματος, ανασυγκρότηση της οικονομίας, εθνικοποίηση στρατηγικών τομέων της οικονομίας, που όλα αυτά οδηγούν σε ρήξη με Ευρωζώνη και Ε.Ε, γιατί συγκρούονται με όλο το θεσμικό πλαίσιο της Ε.Ε. Το € είναι μια θηλιά στο λαιμό της χώρας και ένα βήμα πριν από το γκρεμό.
Τι λένε οι αντίπαλοι της κυβέρνησης: Είναι αντίθετοι με τα μνημόνια, αλλά υπερασπίζονται την παραμονή στην Ευρωζώνη, παρότι η χώρα αργοπεθαίνει και άνεργοι πλησιάζουν το 1.500.000. Οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» (Καμμένος), Χρυσή Αυγή, δεκανίκια του συστήματος είναι και συνεπείς με την ιδεολογία τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί τόση υποκρισία; Που στηρίζεται η άποψή του ότι θα καταργήσει τα μνημόνια και θα υπερασπισθεί την παραμονή της χώρας μέσα στην Ευρωζώνη; Πουθενά. Παρά μόνο στην επιθυμία της Κουμουνδούρου να αναλάβει κυβερνητική εξουσία ψαρεύοντας στα θολά νερά. Εκμεταλλεύεται το φόβο πολλών συμπολιτών μας ότι επιστροφή σε εθνικό νόμισμα σημαίνει χρεοκοπία και εξαθλίωση, λες και τώρα δεν έχουμε πιάσει πάτο. Η διγλωσσία πολλών στελεχών του είναι εξετάσεις που δίνουν, για να αποτελέσουν την εναλλακτική λύση. Τέτοια έκανε και η Ευρωπαϊκή αριστερά και εξαφανίστηκε. Η πείρα δε διδάσκει και φαίνεται ότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο χαρακτηρισμός που συνήθως κάθε φορά δίνουμε στα λάθη μας. Και μετά πάλι από την αρχή. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο: Ότι όσοι υπόσχονται στον κόσμο της εργασίας έξοδο από την κρίση, την ανεργία, τη φτώχεια και επιστροφή στο κράτος πρόνοιας στα πλαίσια της Ευρωζώνης, διαπράττουν έγκλημα σε βάρος του λαού και αυτή τη θέση θα την πληρώσουμε πολύ ακριβά. Και είναι συνυπεύθυνοι όσοι συστρατεύονται πίσω από μια ανεδαφική θέση που προβάλλει σε κάθε ευκαιρία ο Τσίπρας.
Η ριζοσπαστική αριστερά; Υπερασπίζεται με πάθος το μαγαζάκια της και αναπαράγει τις μιζέριες και τις προσωπικές φιλοδοξίες. Έχει ευθύνη για το σημερινό χάλι. Αν έγκαιρα είχε συνασπισθεί απέναντι στον ένα και μοναδικό εχθρό και αν είχε καλέσει σε συστράτευση το λαό για έξοδο από την κρίση, προτείνοντας συγκεκριμένα βήματα, όπως αναφέρθηκαν πιο πάνω, και όχι μεταφυσικές λύσεις , δε θα είχαν πέραση ο φόβος, η απάθεια και οι ανοησίες περί τετραγωνισμού του κύκλου μέσα στην Ευρωζώνη
Το αισθητήριο του λαού δεν κάνει λάθη. Μπορεί να δει την προοπτική, αρκεί αυτή να υπάρχει και να γίνει απτή. Απαιτεί από την αριστερά και τους αριστερούς υπέρβαση των διαφορών και εδώ και τώρα και ανάληψη ευθυνών, για να μη μας οδηγήσει το σύστημα 200 χρόνια πίσω . Αυτό κάνει συνειδητά , γιατί απουσιάζει το αντίπαλο δέος. Χρειαζόμαστε ένα νέο ΕΑΜ. Και βέβαια τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχει το ΚΚΕ που επιμένει σε μια μοναχική πορεία. Οι άλλες συλλογικότητες της αριστεράς επιμένουν στον ίδιο δρόμο και διυλίζουν τον κώνωπα, ενώ το αυγό του φιδιού ήδη εκκολάφθηκε. Το Μέτωπο αλληλεγγύης και ανατροπής (ΜΑΑ) αναλαμβάνει το μικρό μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί και προτείνει κοινό μέτωπο, για να υπερασπισθεί τον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία, που οδηγούνται συνειδητά από το σύστημα σε εξαθλίωση.
Ελπίδα μόνο από κάτω. Όσοι βλέπουν ότι δεν πάει άλλο, πρέπει να αναλάβουμε πρωτοβουλίες. Ή θα δώσει η αριστερά πραγματικά και όχι ψευδεπίγραφα αριστερή διέξοδο στο λαό ή θα αφήσει το δρόμο ανοικτό για το φασισμό. Χρειάζεται επανατοποθέτηση και αριστερή διέξοδος με ειλικρίνεια για όλες τις δυσκολίες.
Ο αντίπαλος είναι γνωστός και δε χρειάζεται πια να κρύβεται. Η ΔΗΜ.ΑΡ θέλει ακόμη να βλέπει ότι φυλάει Θερμοπύλες. Η άλλη πλευρά είναι το δεκανίκι του συστήματος και ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Η κρίση δεν αντιμετωπίζεται μέσα στα πλαίσια της Ευρωζώνης. Η Ε.Ε και ΔΝΤ μας χρησιμοποιούν ως πειραματόζωα. Γνωρίζουν ότι το χρέος δεν μπορεί να εξοφληθεί , έξοδος από την κρίση και κατάργηση των μνημονίων μέσα στην ευρωζώνη είναι αδύνατη. Είναι σαν να σε έχουν ρίξει μέσα στο λάκκο των λεόντων και να σου λένε προσπάθησε να σωθείς. Η αλήθεια είναι μία: Διαγραφή του χρέους, κατάργηση των μνημονίων, απαιτούν επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, εθνικοποίηση των τραπεζών, για να ελέγχεις τη ροή του χρήματος, ανασυγκρότηση της οικονομίας, εθνικοποίηση στρατηγικών τομέων της οικονομίας, που όλα αυτά οδηγούν σε ρήξη με Ευρωζώνη και Ε.Ε, γιατί συγκρούονται με όλο το θεσμικό πλαίσιο της Ε.Ε. Το € είναι μια θηλιά στο λαιμό της χώρας και ένα βήμα πριν από το γκρεμό.
Τι λένε οι αντίπαλοι της κυβέρνησης: Είναι αντίθετοι με τα μνημόνια, αλλά υπερασπίζονται την παραμονή στην Ευρωζώνη, παρότι η χώρα αργοπεθαίνει και άνεργοι πλησιάζουν το 1.500.000. Οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» (Καμμένος), Χρυσή Αυγή, δεκανίκια του συστήματος είναι και συνεπείς με την ιδεολογία τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί τόση υποκρισία; Που στηρίζεται η άποψή του ότι θα καταργήσει τα μνημόνια και θα υπερασπισθεί την παραμονή της χώρας μέσα στην Ευρωζώνη; Πουθενά. Παρά μόνο στην επιθυμία της Κουμουνδούρου να αναλάβει κυβερνητική εξουσία ψαρεύοντας στα θολά νερά. Εκμεταλλεύεται το φόβο πολλών συμπολιτών μας ότι επιστροφή σε εθνικό νόμισμα σημαίνει χρεοκοπία και εξαθλίωση, λες και τώρα δεν έχουμε πιάσει πάτο. Η διγλωσσία πολλών στελεχών του είναι εξετάσεις που δίνουν, για να αποτελέσουν την εναλλακτική λύση. Τέτοια έκανε και η Ευρωπαϊκή αριστερά και εξαφανίστηκε. Η πείρα δε διδάσκει και φαίνεται ότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο χαρακτηρισμός που συνήθως κάθε φορά δίνουμε στα λάθη μας. Και μετά πάλι από την αρχή. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο: Ότι όσοι υπόσχονται στον κόσμο της εργασίας έξοδο από την κρίση, την ανεργία, τη φτώχεια και επιστροφή στο κράτος πρόνοιας στα πλαίσια της Ευρωζώνης, διαπράττουν έγκλημα σε βάρος του λαού και αυτή τη θέση θα την πληρώσουμε πολύ ακριβά. Και είναι συνυπεύθυνοι όσοι συστρατεύονται πίσω από μια ανεδαφική θέση που προβάλλει σε κάθε ευκαιρία ο Τσίπρας.
Η ριζοσπαστική αριστερά; Υπερασπίζεται με πάθος το μαγαζάκια της και αναπαράγει τις μιζέριες και τις προσωπικές φιλοδοξίες. Έχει ευθύνη για το σημερινό χάλι. Αν έγκαιρα είχε συνασπισθεί απέναντι στον ένα και μοναδικό εχθρό και αν είχε καλέσει σε συστράτευση το λαό για έξοδο από την κρίση, προτείνοντας συγκεκριμένα βήματα, όπως αναφέρθηκαν πιο πάνω, και όχι μεταφυσικές λύσεις , δε θα είχαν πέραση ο φόβος, η απάθεια και οι ανοησίες περί τετραγωνισμού του κύκλου μέσα στην Ευρωζώνη
Το αισθητήριο του λαού δεν κάνει λάθη. Μπορεί να δει την προοπτική, αρκεί αυτή να υπάρχει και να γίνει απτή. Απαιτεί από την αριστερά και τους αριστερούς υπέρβαση των διαφορών και εδώ και τώρα και ανάληψη ευθυνών, για να μη μας οδηγήσει το σύστημα 200 χρόνια πίσω . Αυτό κάνει συνειδητά , γιατί απουσιάζει το αντίπαλο δέος. Χρειαζόμαστε ένα νέο ΕΑΜ. Και βέβαια τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχει το ΚΚΕ που επιμένει σε μια μοναχική πορεία. Οι άλλες συλλογικότητες της αριστεράς επιμένουν στον ίδιο δρόμο και διυλίζουν τον κώνωπα, ενώ το αυγό του φιδιού ήδη εκκολάφθηκε. Το Μέτωπο αλληλεγγύης και ανατροπής (ΜΑΑ) αναλαμβάνει το μικρό μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί και προτείνει κοινό μέτωπο, για να υπερασπισθεί τον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία, που οδηγούνται συνειδητά από το σύστημα σε εξαθλίωση.
Ελπίδα μόνο από κάτω. Όσοι βλέπουν ότι δεν πάει άλλο, πρέπει να αναλάβουμε πρωτοβουλίες. Ή θα δώσει η αριστερά πραγματικά και όχι ψευδεπίγραφα αριστερή διέξοδο στο λαό ή θα αφήσει το δρόμο ανοικτό για το φασισμό. Χρειάζεται επανατοποθέτηση και αριστερή διέξοδος με ειλικρίνεια για όλες τις δυσκολίες.
Πηγή:tometopo
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου