2009 – 2015: ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΟΔΙΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΔΕΞΙΕΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ ΜΠΑΡΕΣ

Εισήγηση του Κώστα Παπαδάκη στην πανελλαδική συνάντηση της 28/3/2015

1. ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ, ΠΟΙΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΣΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ

Το κίνημα ενάντια στα διόδια ξεκινάει αλλού νωρίτερα και στην Αττική τους πρώτους μήνες του 2009, όταν τίθενται σε εφαρμογή οι λειτουργίες των σταθμών διοδίων στην Εθνική Οδό Αθηνών – Θεσσαλονίκης και σταδιακά και αλλού, σε εφαρμογή των συμβάσεων παραχώρησης που υπέγραψε το 2007 και στη συνέχεια κύρωσε με νόμους - πακέτα (διαδικασία κωδίκων χωρίς κατ άρθρο συζήτηση, ν. 2555/2007, 3577/2007, 3605/2007, 3559/2007, 3621/2007) στη Βουλή η κυβέρνηση Καραμανλή, με Υπουργό ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. τότε τον Γιώργο Σουφλιά.

Στα βράχια οδηγεί η υποταγή του ΣΥΡΙΖΑ

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Δυνατότητα λαϊκής νίκης με ρήξη και μέτωπο αντεπίθεσης και ανατροπής

Με αφετηρία τη συμφωνία του Γιούρογκρουπ της 20ής Φλεβάρη τα αρπακτικά της ευρωζώνης και της ΕΕ οδηγούν τα πράγματα προς την πλήρη και ταπεινωτική παράδοση της ελληνικής κυβέρνησης. Χρησιμοποιώντας μεθοδικά το όπλο της χρηματοδοτικής ασφυξίας, διαμορφώνουν τους όρους για την επιβολή ενός νέου γύρου μνημονιακής λεηλασίας και εργατικής γενοκτονίας που θα παίρνει σταδιακά μορφή έως το σταθμό του προσεχούς Ιουνίου, όταν και λήγει η τετράμηνη προθεσμία στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να γεφυρώσει τα προηγούμενα Μνημόνια με νέα δήθεν «ελληνικής» κοπής και συγγραφής.

Μαρξ και Ένγκελς για το εθνικό ζήτημα

Γράφει ο 2310net στο ΑΤΕΧΝΩΣ

Με αφορμή την επέτειο της Επανάστασης του 1821 ίσως θα έπρεπε να μιλήσουμε λίγο για το ζήτημα του έθνους, επιχειρώντας μια συνοπτική παρουσίαση της μαρξιστικής θεωρίας για αυτό.

Καμία συζήτηση για κανένα κοινωνικό ή πολιτικό φαινόμενο δεν μπορεί να γίνει χωρίς να υπάρχει, έστω και έμμεση αναφορά στο έργο του Καρλ Μαρξ. Η επιρροή που άσκησε και συνεχίζει να ασκεί, τόσο σε θεωρητικούς κύκλους όσο και στην παγκόσμια πολιτική ζωή είναι χωρίς προηγούμενο. Είναι προφανές ότι στις συζητήσεις για το εθνικό ζήτημα δεν μπορεί να απουσιάζει ο μαρξισμός. 

Όταν ο Α. Τσίπρας λέει τα πράγματα με το όνομά τους, οι ευθύνες μεγαλώνουν

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Η ουσία των αποτελεσμάτων της συνάντησης Τσίπρα-Μέρκελ στο Βερολίνο, συμπυκνώνεται σε αυτά που δήλωσε ο πρωθυπουργός στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε:

«άρα το συμπέρασμα που πρέπει να βγει είναι ότι δεν πρέπει να γκρεμίσουμε ό,τι θετικό έγινε, αλλά να αλλάξουμε μείγμα πολιτικής για να αντιμετωπίσουμε αυτές τις παθογένειες και κοινός στόχος πρέπει να είναι η υλοποίηση μεγάλων κι αναγκαίων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα (…) Κοινός στόχος είναι ότι αλλάζοντας τις προτεραιότητες της πολιτικής και έχοντας συναίνεση κοινωνική στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις μπορούμε να προχωρήσουμε και να ολοκληρώσουμε τη διαδικασία δημοσιονομικής προσαρμογής που θα δώσει τη δυνατότητα στην Ελλάδα να ξεπεράσει την κρίση»

Όταν ο λαός πολεμούσε

Tου Γιάννη Κορδάτου

Αναδημοσιεύουμε από τον "Εργατικό Αγώνα" ένα σπάνιο από κάθε άποψη κείμενο του Γιάννη Κορδάτου όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Επιθεώρηση Τέχνης» του 1955.

«Ή Ιστορία πρέπει να λαγαρίζη το ιστορικό αίσθημα του λαού, μαθαίνοντάς τον την αλήθεια.»

 ΓΙΆΝΝΗΣ ΒΛΑΧΟΓΙΆΝΝΗΣ

ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΆΛΟ ΜΑΣ ΕΙΚΟΣΙΈΝΑ έχουν γραφτεί πολλά. Ωστόσο οι πιο πολλοί ιστορικοί προσπάθησαν να κρύψουν την αλήθεια απ’ το λαό. Παρουσίασαν τον Εθνικό Σηκωμό σαν έργο αποκλειστικά του Κλήρου και των Αρχόντων. 'Ο λαός έδωσε το αίμα του, μα δεν έπαιξε ρόλο πρωταγωνιστή στον απελευθερωτικό Αγώνα. Τέτοια πάνω - κάτω είναι η άποψη των «αναγνωρισμένων» ιστορικών μας. Η άποψη όμως αυτή είναι λαθεμένη ή πιο σωστά είναι παραποίηση τής ιστορίας.

Ρήξεις και ρήγματα στον ΣΥΡΙΖΑ

Του Δημήτρη Γρηγορόπουλου

"...Η κεϊνσιανή μορφή ανάπτυξης και διαχείρισης με αναδιανεμητική πολιτική, κράτος πρόνοιας, κοινοβουλευτική δημοκρατία και δικαιώματα στην ανεπτυγμένη μορφή τους αποτελούν ουτοπία στο στάδιο του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, λόγω της προτεραιότητας που αποκτά η στρατηγική εξόδου από την δομική και χρόνια κρίση, με οποιοδήποτε κόστος..."

Κράτησα τη ζωή μου (Επιφάνια 1937)

 Γιώργος Σεφέρης: "Επιφάνια 1937"

Από τη συλλογή “Σχέδια για ένα Καλοκαίρι" 

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης 

Τραγούδι: Αντώνης Καλογιάννης

***

Τ’ ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού

η μεγάλη πέτρα κοντά στις αραποσυκιές και τ’ ασφοδίλια
το σταμνί που δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας
και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου
χρυσά τ’ άστρα του Κύκνου κι εκείνο τ’ άστρο ο Αλδεβαράν

21 Μάρτη - Παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού και του φασισμού

-ΑΘΗΝΑ ΟΜΟΝΟΙΑ 2 μμ - ΣΥΝΑΥΛΙΑ 4μμ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ 1μμ - ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΕΡΤ3 4μμ
-ΠΑΤΡΑ ΠΛ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ 11πμ
-ΧΑΝΙΑ 1μμ- ΠΛ. ΑΓΟΡΑΣ

Το Σάββατο 21 Μάρτη πλημμυρίζουμε τους δρόμους των μεγαλύτερων πόλεων ενάντια στις ρατσιστικές πολιτικές που κοστίζουν ανθρώπινες ζωές και τον φασισμό που απειλεί να οδηγήσει την κρίση του καπιταλισμού πίσω στα μεσάνυχτα του αιώνα, στην εποχή των τεράτων. Διαδηλώνουμε ενωμένοι εργαζόμενες/οι, νέες/οι. άνεργες/οι, κοινότητες μεταναστών και πρόσφυγες, συνδικάτα και φοιτητικοί σύλλογοι, μαθητές και εκπαιδευτικοί, καλλιτέχνες και διανοούμενοι, κοινότητες ΛΟΑΤ και σύλλογοι ΑΜΕΑ, οργανώσεις της αριστεράς και λαϊκές συνελεύσεις, τοπικές επιτροπές της ΚΕΕΡΦΑ και αντιφασιστικές κινήσεις.

Οι πολιτικές εξελίξεις και τα καθήκοντα των κομμουνιστών

Γράφει ο Γιώργος Πετρόπουλος

Οι πολιτικές εξελίξεις, στην Ελλάδα, τους τελευταίους μήνες σφραγίζονται από δύο βασικά γεγονότα. Το πρώτο αφορά στο εκλογικό αποτέλεσμα της 25ης Ιανουαρίου και το δεύτερο στην πολιτική διαχείρισης της κρίσης- στο πλαίσιο του συστήματος- που ακολουθεί η νέα κυβέρνηση και η οποία είναι εν εξελίξει.

Για να κατανοήσουμε ολοκληρωμένα το πώς πολιτεύεται η νέα κυβέρνηση οφείλουμε πρώτα να εξετάσουμε τους πολιτικούς συσχετισμούς, όπως αυτοί διαμορφώθηκαν στις εκλογές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, η νέα κυβέρνηση και η αντικαπιταλιστική αριστερά

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Είμαστε σε μια σημαντική πολιτική τομή, που υπερβαίνει την απλή εναλλαγή μιας κυβέρνησης μέσα στο ίδιο μοτίβο. Αυτό δεν προκύπτει, όπως θα υποστηρίξουμε και στη συνέχεια, από την (ανύπαρκτη) ασυμβατότητα της πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ με το αστικό και ευρω-ενωσιακό κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο. Αντίθετα, συνάγεται από το γεγονός ότι η δυναμική των εξελίξεων υπερβαίνει και υπερσκελίζει την κυβερνητική αλλαγή, καταδεικνύοντας πολύ νωρίς τα όρια της. Το στοιχείο αυτό είναι εντελώς υποτιμημένο στην ανάλυση του ΚΚΕ για αυτό και οδηγείται σε μια στατική πολιτική τακτική, κατά βάση επισημαίνοντας τη δεξιά πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς στόχο και γραμμή ανατροπής.

Η αγέλη

Γράφει η Νίνα Γεωργιάδου

Όχι η αγέλη των λύκων. Στις αγέλες των λύκων, λέγεται, ότι επικρατεί συντροφικότητα.

Η αγέλη των ανθρώπων. Μια ομάδα αφηνιασμένων, ανεγκέφαλων ζώων, με εξαιρετικά επιθετική συμπεριφορά σε αδύναμες μονάδες, δουλική στάση σε κάθε μορφής εξουσία, ύπουλοι στις μεταξύ τους σχέσεις, γελοία ανεύθυνοι στη στήριξη των επιλογών τους, υποκριτές και ψεύτες στις κοινωνικές τους εκδηλώσεις.

Σκασμός!

Του Νίκου Μπογιόπουλου 

O χαμός του παιδιού στα Γιάννενα θα καταγραφεί ως αυτοκτονία. Αλλά είναι δολοφονία. Μια δολοφονία με ηθικούς αυτουργούς που κατά πάσα βεβαιότητα ποτέ δεν θα τους αποδοθούν κατηγορίες. Όπως δεν θα αποδοθούν κατηγορίες ποτέ και σε κανέναν για το αδίκημα της υποκρισίας.

Μιλάμε για εκείνους τους υποκριτές που τώρα μόλις ανακάλυψαν την «μαγκιά» και την τρομοκρατία του «λεβέντη» απέναντι στον διαφορετικό. Μέχρι τώρα δεν την ήξεραν αυτή την ψευτομαγκιά. Δεν άκουσαν τίποτα για τον πολυεπίπεδο ρατσισμό ενάντια στο «μη εγκεκριμένο». Δεν τον είδαν ποτέ ούτε στο χωριό τους, ούτε στο σχολείο τους, ούτε στη γειτονιά τους, ούτε στο σόι τους. Δεν ήξεραν τίποτα για την βία του «δυνατού» απέναντι στον αδύναμο, απέναντι στον «άλλον». Αλλά τώρα ήρθε η λέξη… «bullying» και τους άνοιξε τα μάτια. Για τη λέξη «καψώνι» από το στρατό μέχρι το εργοστάσιο δεν είχαν ακούσει ποτέ τίποτα. 

325.000 Ισλανδοί «έφτυσαν»... μισό δισ. Ευρωπαίους της ΕΕ!

Του Γιώργου Δελαστίκ*

Κεραυνός στα γραφεία της Κομισιόν, στις Βρυξέλλες, την Πέμπτη. Πολιτική καταιγίδα προελεύσεως Ισλανδίας, με δράστη τον κεντροδεξιό πρωθυπουργό της χαμένης στον Βόρειο Ατλαντικό μικρής αυτής χώρας Σίγκμουντουρ Νταβίντ Γκουνλέιγκσον. «Η Ισλανδία δεν είναι πλέον χώρα υποψήφια προς ένταξη και ζητά από την ΕΕ να δρα συμφώνως προς αυτό» ανέφερε ξερά η επιστολή που επιδόθηκε στον Λετονό προεδρεύοντα της ΕΕ αυτό το εξάμηνο. Η Ισλανδία δηλαδή απέσυρε την υποψηφιότητά της για ένταξη στην ΕΕ! Πρωτοφανές! «Τα συμφέροντα της Ισλανδίας υπηρετούνται καλύτερα εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης» έγραψε ο Ισλανδός υπουργός Εξωτερικών Γκούναρ Μπράγκι Σβέινσον, ο οποίος συναντήθηκε με τον Λετονό ομόλογό του προκειμένου να τον ενημερώσει και δια ζώσης για το σοβαρότατο αυτό θέμα.

Ένα αντίο και μια υπόσχεση στο συμφοιτητή μας Βαγγέλη Γιακουμάκη

Δεν θα σιωπήσουμε ποτέ !

Ένας συμφοιτητής μας είναι νεκρός. Για οποιον αξιώνει να λέγεται άνθρωπος η δολοφονία αυτή δεν μπορεί να είναι μία ακόμα στατιστική, και ας είναι αυτοί οι νεκροί πολλοί. Καθένας απο αυτούς με την μοναδικότητα του και όλοι μαζί είναι εδώ παρόν σαν υπενθύμιση της σήψης και της ανελευθερίας αυτής της κοινωνίας. Δεν αρκεί η οργή πόσω μάλλον μια συγκαταβατική θλίψη , είναι χρέος μας προς τον Bαγγέλη να σταματήσουμε να σωπαίνουμε , ειναι χρέος προς τον εαυτό μας να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο. Να διαλέξουμε την ζωή και όχι την επιβίωση της άλλης μιας μέρας φορτωμένοι με σιωπή, αφήνοντας πίσω μας οτιδήποτε ανθρώπινο !

"Γιατί Σοσιαλισμός"

Του Νίκου Μπογιόπουλου 

Το Σάββατο που μας πέρασε συμπληρώθηκαν 136 χρόνια από τη γέννηση του κορυφαίου φυσικού και θεμελιωτή της θεωρίας της σχετικότητας, του Αλμπερτ Αϊνστάιν, στις 14 Μαρτίου 1879.

Η σκέψη του Αϊνστάιν δεν «περιοριζόταν» στη φυσική επιστήμη.

Τα αποσπάσματα που παραθέτουμε είναι από το άρθρο του Αϊνστάιν με τίτλο «ΓΙΑΤΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ» που δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στο 1o τεύχος του αμερικανικού περιοδικού Monthly Review, το 1949.

Κόλπο του ΣΥΡΙΖΑ οι αποζημιώσεις

Του Γιώργου Δελαστίκ*

Δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι ούτε ο υπουργός Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Παρασκευόπουλος θα τολμήσει να υπογράψει την απόφαση του Αρείου Πάγου του έτους 2000 που δίνει το δικαίωμα στους συγγενείς θυμάτων του Διστόμου που εκτελέστηκαν από τους ναζί να προχωρήσουν σε κατασχέσεις κρατικών ακινήτων της Γερμανίας που βρίσκονται στην Ελλάδα. Το προανήγγειλε ήδη: «Η δική μου υπογραφή θα πρέπει να μπει αφού πρώτα γίνει πολιτική διαπραγμάτευση για το συγκεκριμένο θέμα […] Η ελληνική νομοθεσία λέει ότι σε αυτές τις περιπτώσεις παρέχει και ο υπουργός Δικαιοσύνης μια άδεια, για να μπορεί να σταθμίσει τα ζητήματα τα οποία συνδέονται με την εξωτερική πολιτική της χώρας» δήλωσε στο ραδιοσταθμό Παραπολιτικά.

Το χρέος ποτέ δεν πεθαίνει

Του Περικλή Κοροβέση

Η χούντα τετραπλασίασε το δημόσιο χρέος για να κάνει το θεάρεστο έργο να βάλει την Ελλάδα στον γύψο. Οι «γυψωθέντες» πολίτες αυτής της χώρας είναι υποχρεωμένοι να πληρώσουν τον γύψο των δικτατόρων; Ο βασανισθείς πολιτικός κρατούμενος, ο φυλακισμένος ή εξόριστος και αυτός που αναγκάστηκε να γίνει πολιτικός πρόσφυγας, πρέπει να πληρώσουν τα έξοδα της δίωξής τους; Η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ δέχτηκαν το χρέος της χούντας και πλειοδότησαν. Σήμερα το χρέος ξεπερνάει τα 320 δισ. ευρώ. Οπως λένε όλοι οι έγκυροι οικονομολόγοι, δικοί μας και ξένοι, το χρέος είναι ένα τέρας που αναγεννάται και δεν μπορεί να εξοφληθεί ποτέ. Είναι ένα εργαλείο για να κατακτηθεί μια χώρα και να γίνει αποικία των δανειστών-τοκογλύφων, όσο και να έχουν βαρύγδουπα ονόματα και διεθνές κύρος (Π.Τ., ΔΝΤ, ΕΚΤ κ.λπ.).

Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι φορολογικές ρυθμίσεις ή πως συνεχίζεται η πολιτική των προηγούμενων

Tου Βασίλη Λιόση

Κατατέθηκε το νομοσχέδιο για τη ρύθμιση των 100 δόσεων για όσους χρωστάνε στην εφορία. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το παρουσιάζει ως μία φιλολαϊκή ρύθμιση που θα ανακουφίσει χιλιάδες εργαζόμενους. Τα επιχειρήματα είναι πως οι δόσεις είναι μεγάλες τον αριθμό, ότι ρυθμίζονται ανεξάρτητα από το ύψος των οφειλών, ότι υπό προϋποθέσεις καταργούνται τα πρόστιμα κ.λπ. Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα; Το ερώτημα δεν αφορά στο αν είναι πραγματικές οι ρυθμίσεις, αλλά αν οι ρυθμίσεις αυτές είναι όντως φιλολαϊκές.

Τώρα η Ισπανία απέκτησε κι αυτή το «Ποτάμι» της

Του Γιώργου Δελαστίκ*

Είδε κι απόειδε η ισπανική άρχουσα τάξη ότι ούτε με το δεξιό Λαϊκό Κόμμα ούτε με τους κεντροαριστερούς σοσιαλιστές μπορεί να αναχαιτίσει το Ποδέμος, το κόμμα των Ισπανών αγανακτισμένων, από την έφοδό του προς την κατάκτηση της πρώτης θέσης στις βουλευτικές εκλογές του Νοεμβρίου και έτσι αποφάσισε να μετατρέψει ένα καταλανικό δεξιό μικρό κόμμα στο δικό της... «Ποτάμι»! Το κόμμα αυτό, όργανο της Μαδρίτης και μισητό στην Καταλονία, θεωρούμενο ως «προδοτικό» στην υπόθεση της ανεξαρτητοποίησης της Καταλονίας από την Ισπανία, ιδρύθηκε το 2006. Το αρχικό όνομά του ήταν «Σιουταντάνς (Ciutadans)» που στα καταλανικά σημαίνει «Πολίτες». Αρχηγός του είναι ο Αλμπέρ Ριβέρα, 35χρονος σήμερα, ο οποίος τάσσεται εναντίον της ανεξαρτητοποίησης και της μετατροπής σε κράτος της Καταλονίας.

“Brussels Group” και… βράστε όρυζα

Του Νίκου Μπογιόπουλου 

«Έχει παρατηρηθεί πως ένα από τα αποτελέσματα της υπερβολικής καταπίεσης της εξουσίας είναι ότι οι λέξεις παραμορφώνονται στη σωστή κι απλή τους έννοια και χρησιμοποιούνται για να εκφράζουν το αντίστροφο της βασικής σημασίας τους».

Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον Οσκαρ Ουάιλντ και καταγράφονται στο δοκίμιό του «Η ψυχή του ανθρώπου στον σοσιαλισμό». Να ένα δείγμα που επιβεβαιώνει τα λεγόμενά του:

Η Μεγάλη Απάτη

Του Σάκη Κουτσουβά

Σ’ ένα άρθρο μου σε τοπικό Τύπο, πριν από τις πρόσφατες εκλογές, ανάμεσα στα άλλα έγραφα : «Ο ΣΥΡΙΖΑ όλο πιο φανερά, όλο και πιο ανοιχτά δείχνει να υποτάσσεται στον πολιτικό πραγματισμό και να υποκλίνεται στην κυρίαρχη πολιτική συγκυρία.

Σ’ αυτή τη λογική εγκλωβίζει και μια σειρά άτομα και αγωνιστές από το χώρο της μαρξιστικής διανόησης. Όλες οι ιδεολογικές και πολιτικές αναφορές και θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ κινούνται μέσα στο πλαίσιο της διαχείρισης της αστικής κυριαρχίας.

ΝΑΡ: Όχι παιχνίδια με το φασισμό - Αγώνας για τη συντριβή του

Αποτελεί πρόκληση η ουσιαστική αθώωση του ηγετικού στελέχους της φασιστικής οργάνωσης Η. Κασιδιάρη για τον ξυλοδαρμό της βουλευτίνας του ΚΚΕ Λιάνας Κανέλη σε τηλεοπτική εκπομπή σε ώρα υψηλής τηλεθέασης. Οι φασίστες ήθελαν να στείλουν μήνυμα τρόμου και ήθελαν να το δει όλη η Ελλάδα. Ουσιαστικά το είχαν προαναγγείλει. Η δικαστική απόφαση είναι πρόκληση γιατί το αγνοεί αυτό, αλλά και γιατί απαλλάσσει τον τραμπούκο. Πολύ περισσότερο όταν την ίδια ώρα δικαστικές αποφάσεις τιμωρούν παραδειγματικά και εξοντωτικά ανθρώπους γιατί απλώς φοράνε ρούχα με κουκούλα.

Ξεκαλωδιωθείτε κ.Βαρουφάκη

Του Νίκου Μπογιόπουλου 

H εξαιρετικά… αντιφοροκλεπτική σκέψη του κ.Βαρουφάκη την οποία μετέφερε στους συναδέλφους του στο Eurogroup, να… καλωδιώνονται φοιτητές, οικιακές βοηθοί και τουρίστες, να μπαίνουν στα μαγαζιά και να λειτουργούν σαν φορολογικοί τουριστορουφιάνοι, φοιτητορουφιάνοι και νοικοκυρές-ρουφιάνοι του υπουργείου Οικονομικών, μας θύμισε μια παλιότερη παρεμφερή σκέψη. Είχε διατυπωθεί τον Γενάρη του 2013 στο δελτίο ειδήσεων του «Σκάι» από τον αξιότιμο κύριο Μπάμπη Παπαδημητρίου.

Παραθέτουμε αυτούσιο το απόσπασμα από εκείνο το σχόλιο του εν λόγω περί της σπουδαιότητας της ύπαρξης καθώς και της ανάγκης παροχής προστασίας προς εκείνο το είδος ανθρώπου που ο ίδιος ο κύριος Μπάμπης το είχε αποκαλέσει...«φορολογικό καρφί»:

«Καλά νέα... »

Άρθρο του Ριζοσπάστη

«Τα νέα από το Γιούρογκρουπ ήταν καλά», αποφάνθηκε η κυβέρνηση. Με την εκτίμηση αυτή συντάχθηκε και η μεγάλη πλειοψηφία των εγχώριων αστικών επιτελείων, έστω και αν κράτησαν σχετικά «χαμηλούς τόνους», συνοδευόμενους από «εποικοδομητική κριτική» προς την κυβέρνηση, από τη σκοπιά πάντα των προτεραιοτήτων του ντόπιου κεφαλαίου.
Αλήθεια, όμως, ποια ήταν αυτά τα «καλά νέα» για το λαό;

Η εποχή μας και το ζήτημα του έθνους

Tου Κώστα Μάρκου(*)

Είναι γνωστό ότι για τους επαναστάτες κάθε ζήτημα (όπως του έθνους ή του πολέμου) τίθεται με διαφορετικό περιεχόμενο και μορφή, ανάλογα με τα στάδια του καπιταλισμού ή τις εποχές της ταξικής πάλης που γεννιούνται από αυτά. Ο αντικαπιταλιστικός αντιιμπεριαλιστικός αγώνας για την εθνική απελευθέρωση στην εποχή μας και η σχέση του με το ταξικό ζήτημα, την επανάσταση και τον κομμουνισμό.

Από την Κλάρα Ζέτκιν στη Βούλα Βαβάτση (79 χρόνια από τον θάνατο της Γυναίκας)

1857 και οι εργάτριες κλωστο-ϋφαντουργίας της Νέας Υόρκης πραγματοποιούν συγκέντρωση ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας, σε χώρους που να μην είναι αποπνιχτικά κλειστοί, μείωση του ωραρίου εργασίας στις 10 ώρες και μεροκάματα ίσα με των ανδρών. Η συγκέντρωση πνίγεται στο αίμα και δεκάδες εργάτριες συλλαμβάνονται. Από το 1910 η 8η Μάρτη γιορτάζεται ως Διεθνής Ημέρα της Εργάτριας Γυναίκας (International Working Women’s Day) ύστερα από πρόταση της Γερμανίδας κομμουνίστριας Clara Zetkin στα πλαίσια της Δεύτερης Διεθνούς Σοσιαλιστικής Συνόδου Γυναικών, που έλαβε χώρα στην Κοπεγχάγη.

Μα πού πήγε η Ελπίδα;

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

Μα που πήγε η Ελπίδα; Μήπως ξέρει κανείς; Μήπως την είδε κάποιος να περνάει δίπλα του; Κι αν τη είδε γιατί δεν της μίλησε; Γιατί δεν της κράτησε σφιχτά το χέρι για να μη φύγει;

Κάπου σε μία ουρά ενός συσσιτίου ένας πεινασμένος ισχυρίστηκε ότι την είδε τελευταία φορά στο γεμάτο πιάτο του.

Έξω από τον ΟΑΕΔ ένας άνεργος βεβαίωνε με σιγουριά ότι χάθηκε για πάντα μαζί με τη δουλειά του.

Γιαούρτωμα: Η υπέρ αδυνάτου..απάντηση!

ΑΡΗΣ ΣΚΙΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Ο νόμος 4000 επιβλήθηκε στη χώρα σε μια περίοδο άγριας δεξιάς. Τότε που το προλεταριάτο ήταν εξ ορισμού καταδικαστέο. Και το όριο ανάμεσα στην αλητεία και την έμπρακτη διαμαρτυρία ήταν εξαιρετικά ασαφές. Ήταν τότε που αν το μαλλί σου ξεπερνούσε κάποιους πόντους, απ΄ αυτούς πού αποδεχόταν η «τάξις», αποτελούσε και ένδειξη ότι ενεργείς επικινδύνως για το σύστημα. Ήταν τότε που όποιο κορίτσι φορούσε μαύρη κάλτσα ήταν εξ ορισμού επικίνδυνη αριστερή, διότι η μαύρη κάλτσα πρόδιδε… πένθος για το Λαμπράκη, άρα ήταν ένα μήνυμα πως όποια πιτσιρίκα φορούσε μαύρη κάλτσα, ήταν εξ ορισμού επικίνδυνη κομμουνίστρια.
Με το γιαούρτωμα ο κάθε γαβριάς, ή όχι, είχε έναν στόχο: Να ταπεινώσει και να ξεφτιλίσει δημόσια όποιον ισχυρό δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει διαφορετικά. Να τον εκδικηθεί αναίμακτα και να τον διασύρει. Ίσως καμιά φορά και καθ υπερβολή.

Διαψεύσεις...

Άρθρο του Ριζοσπάστη

Οι κυβερνητικές ανακοινώσεις για το περιβόητο νομοσχέδιο «αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης» καθώς και οι εξαγγελίες σχετικά με άλλα νομοσχέδια που θα έρθουν στη Βουλή (π.χ., ρύθμιση χρεών στο Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία) δεν διαψεύδουν μόνο προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί για αποκατάσταση απωλειών και ανακούφιση των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, αλλά ακόμα και τις προεκλογικές διακηρύξεις της κυβέρνησης.

“Όταν η μάζα των φτωχών γίνει πιο ισχυρή από τη μάζα των πλουσίων, τότε…”

Του Νίκου Μπογιόπουλου 

Δόθηκε και φέτος στη δημοσιότητα από το περιοδικό «Forbes» η ετήσια «λίστα των δισεκατομμυριούχων» του πλανήτη. Ας παρακολουθήσουμε την εξέλιξη της σχετικής λίστας:

• Το 2008, προ κρίσης δηλαδή, οι δισεκατομμυριούχοι του πλανήτη μετρήθηκαν στους 793 και η συνολική περιουσία τους ανερχόταν στα 2,4 τρισεκατομμύρια δολάρια.

‘’Εσείς τι θα κάνατε’’; Θα μπορούσαμε να βαδίσουμε αλλιώς;

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Από κυβερνητικά στελέχη με διάθεση υπεκφυγής, αλλά και με ειλικρίνεια από πολλούς αγωνιστές, τίθεται το ερώτημα:

‘’Μπορούσε να κάνει κάτι άλλο η κυβέρνηση;’’

Υπάρχει ο γνωστός κύκλος χρέος-δάνειο-μνημόνια, στον οποίο τελικά υποτάσσεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Ένας άλλος δρόμος για την ελληνική κοινωνία που θα άφηνε πραγματικά πίσω τον εφιάλτη των μνημονίων της λιτότητας, της ανεργίας και της εργασιακής βαρβαρότητας, θα ξεκινούσε απαραίτητα από το σπάσιμο αυτού του κύκλου.

“Αριστερόμετρο”: Φυσικά και υπάρχει!

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Ότι η αστική δημοκρατία έχει γυρίσει στην εποχή της Ιεράς Συμμαχίας και άρα στην εποχή της ιεράς εξέτασης των δημοκρατικών δικαιωμάτων, είναι μια διαπίστωση που παραβιάζει ανοιχτές ιστορικές θύρες. Ως εκ τούτου χρόνια τώρα, πολύ πριν από τα Μνημόνια, από την εποχή των τρομονόμων, των χουντικών διαταγμάτων κατά αγροτών και μαθητών, των ηλεκτρονικών φακελωμάτων, των Αμπού Γκράιμπ και των Γκουαντάναμο, η Αριστερά έχει αναδειχτεί στο προκεχωρημένο φυλάκιο υπεράσπισης ακόμα και αυτών των αστικοδημοκρατικών ελευθεριών.

Ευρώ ίσον θάνατος της δημοκρατίας

Του Γιώργου Δελαστίκ

Τώρα έχουν αποθρασυνθεί τόσο που δεν διστάζουν να το λένε κατάμουτρα στους λαούς: «Τα εκλογικά αποτελέσματα δεν αλλάζουν τις συνθήκες. Σέβομαι τα αποτελέσματα της λαϊκής έκφρασης περισσότερο από άλλους, αλλά ταυτόχρονα η λαϊκή ψήφος δεν αλλάζει τους κανόνες» δήλωσε δημοσίως ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ. «Δεν μπορούμε να αμφισβητούμε τους κανόνες έπειτα από κάθε εκλογικό αποτέλεσμα, γιατί αν το κάναμε θα σκοτώναμε την ευρωζώνη» πρόσθεσε. Προφανώς εννοεί ότι, αντί να «σκοτώσουμε» τους ιερούς και απαραβίαστους κανόνες της ευρωζώνης, μπορούμε να σκοτώσουμε τη δημοκρατία στα κράτη-μέλη της κι έτσι να είναι όλα μέλι γάλα στις επαρχίες του Δ΄ Ράιχ!

Η Κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ, η Αριστερά και η Χρυσή Αυγή

Του Δημήτρη Γρηγορόπουλου

Αυθαίρετη κινδυνολογία εκπορεύεται από την πλατεία Κουμουνδούρου με στόχο όλη η Αριστερά να στοιχηθεί πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζοντας την κυβέρνηση και τις υποχωρήσεις της. Διαφορετικά … όλοι θα απολογηθούμε και όλοι θα καταστραφούμε αν αποτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ενώ ακόμη ηχούν οι διθύραμβοι απ’ την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και διαχέεται ένα αίσθημα υπερηφάνειας για τη «σθεναρή» διαπραγμάτευση με τους επικυρίαρχους, αναπτύσσεται μια κινδυνολογία ασύμβατη με το κλίμα της «νίκης και υπερηφάνειας» των ημερών.

H ΑΝΤΑΡΣΥΑ κατά το ΚΚΕ: «ψωμί, σουβλάκι και Γιάννη Βαρουφάκη»!

Γιώτα Ιωαννίδου

Διαβάσαμε ένα σχόλιο σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, σχετικά με την πολιτική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ:

‘’Όταν πριν 3 μήνες καταψήφιζες σε όλες τις σχολές της χώρας το πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ γιατί είχε «ρηχό περιεχόμενο» αλλά τώρα δεν είχες κανένα πρόβλημα να κατέβεις σε συλλαλητήριο με σύνθημα «ψωμί, σουβλάκι και Γιάννη Βαρουφάκη».

Ηττήθηκε η αλλαγή εντός ΕΕ όχι η ελπίδα για την ανατροπή

Του Γιάννη Ελαφρού

Αντεπίθεση του κινήματος όχι αναμονή της κυβερνητικής διαχείρισης

Επικοινωνιακή αντεπίθεση με μέτρα και νομοσχέδια ανακοίνωσε προχθές ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας, σε μια προσπάθεια να ανακτήσει ξανά την πρωτοβουλία των κινήσεων. Τα περιθώρια όμως είναι πολύ περιορισμένα πλέον, καθώς με τη συμφωνία που υπεγράφη με την ευρωζώνη και συγκεκριμενοποιήθηκε με το μέιλ Βαρουφάκη γίνεται πλήρως αποδεκτό το μνημονιακό πλαίσιο και οι ασφυκτικές συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διατηρείται η επιτήρηση και η αποικιοκρατικού τύπου αξιολόγηση. Η «δημιουργική ασάφεια», την οποία επικαλείται ο Γ. Βαρουφάκης, είναι πάντα προς όφελος των δυνατών και κυρίως όσων έχουν το ταμείο…