Ο αριθμός του «θηρίου»

Γράφει ο Παναγιώτης Ζαβουδάκης.

Μετά την 24^η Ιουνίου ο αριθμός 1.269.501 φαίνεται πως θα είναι ο καθοριστικός παράγοντας για τη συνοχή και την επιβίωση της ΕΕ με τη μορφή που την ξέραμε μέχρι σήμερα. 1.269.501 είναι οι ψήφοι που χωρίζουν το «ΝΑΙ» της Βρετανίας στην ΕΕ από το «ΟΧΙ» και τελικά δρομολογούν την αποχώρησή της. Με καταμετρημένο το σύνολο των εκλογικών τμημάτων η αποχώρηση (Brexit) συγκέντρωσε 17.410.742 ψήφους δηλαδή το 51,9% των εκλογέων ενώ η παραμονή (Bremain) έμεινε στους 16.140.141 δηλαδή στο 48,1%. Τα αποτελέσματα εξέπληξαν (και εξέθεσαν) όσους μετέτρεπαν την επιθυμία τους σε πραγματικότητα υποστηρίζοντας το «αναπότρεπτο» της παραμονής. Είναι βέβαιο πως το επόμενο διάστημα θα δούμε πλήθος αναλύσεων που θα αποτιμούν το γεγονός από κάθε δυνατή οπτική. Ωστόσο, δεν βλάπτει να επιχειρήσουμε μερικές πρώτες σκέψεις και παρατηρήσεις.

Παρατήρηση πρώτη: Απόπειρες αμφισβήτησης της πολιτικής της ΕΕ υπήρχαν και συνεχίζουν να υπάρχουν. Ωστόσο η πιο ηχηρή δεν προέρχεται από τις χώρες που οι οικονομίες τους και οι λαοί τους πλήττονται από την καταστρεπτική πολιτική της ΕΕ. Έρχεται από τους πολίτες μιας χώρας με δυνατή οικονομία που κοστίζει ακριβά στους εργαζόμενους και το λαό της που πληρώνουν το κόστος αυτής της οικονομικής δύναμης. Πολλοί ισχυρίζονται πως οι Βρετανοί ψήφισαν όπως ψήφισαν έχοντας ως ασπίδα τη δυνατή τους οικονομία που θα απορροφήσει τους κραδασμούς ευκολότερα από ό,τι θα συνέβαινε στις αδύναμες χώρες του Νότου. Τα αποτελέσματα τους διαψεύδουν γιατί υπέρ της αποχώρησης τάχθηκε η πλειοψηφία των χαμηλόμισθων αντίθετα με τα μεσαία και ανώτερα κλιμάκια του εργατικού δυναμικού που απεύχονταν αυτή την εξέλιξη.

Παρατήρηση δεύτερη: Οι υποστηρικτές της παραμονής ήταν όλος ο πολιτικός κόσμος της χώρας εκτός από το ξενοφοβικό κόμμα «Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου» του Νάιτζελ Φάρατζ, το ΚΚ Βρετανίας και άλλες αριστερές οργανώσεις και εργατικά σωματεία. Σε επίπεδο συσχετισμού δυνάμεων υπέρ του ΝΑΙ τάχθηκε περίπου το 80% του πολιτικού κόσμου. Εκτός από το επιχειρηματικό κατεστημένο, και τα ΜΜΕ έκαναν καθημερινή πλύση εγκεφάλου υπέρ της παραμονής. Από κοντά και οι εταιρίες δημοσκοπήσεων και τα γραφεία στοιχημάτων παράσερναν τους αναποφάσιστους προς το «αναπότρεπτο» Bremain. Απέναντι σε όλα αυτά, το εκλογικό σώμα είπε «ΟΧΙ» δείχνοντας, αν μη τι άλλο, πως δεν εμπιστεύεται τις δυνάμεις που θέλουν τη χώρα δέσμια σε μια ΕΕ που χαράζει πολιτικές λιτότητας σε βάρος όλων των εργαζομένων.

Παρατήρηση τρίτη: Δεν πρέπει να μας διαφεύγει η ανησυχία των καπιταλιστικών και ιμπεριαλιστικών κέντρων σχετικά με το αποτέλεσμα που ήρθε παρότι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να το αποτρέψουν. Καθόλου τυχαίες οι πρώτες δηλώσεις δυσαρέσκειας και ανησυχίας που ήρθαν από τη Γερμανία (από την Α. Μέρκελ και τον Μ. Σουλτς, ως τη Deutsche Bank, τον Πρόεδρο των Γερμανικών Βιομηχανιών Μ. Κέρμπερ και τον επικεφαλής του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών Ifo του Μονάχου και έναν εκ των "Σοφών" της γερμανικής Οικονομίας Κλέμενς Φούεστ που αποφάνθηκε ότι «η απόφαση του Βρετανού ψηφοφόρου για ένα Brexit αποτελεί ήττα της λογικής»). Από κοντά και οι ΗΠΑ που δια στόματος Ομπάμα και Τουσκ εκφράζουν ανησυχίες. Όλοι αυτοί κάτι ξέρουν και κάτι φοβούνται: τις αλυσιδωτές αντιδράσεις που αυτό το αποτέλεσμα μπορεί να προκαλέσει.

Οι πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα κινήθηκαν στα γνωστά μοτίβα τους. Ο Αλ. Τσίπρας είδε στο βρετανικό δημοψήφισμα την ανάγκη για μια «πιο δημοκρατική» ΕΕ ενώ ο Κ. Μητσοτάκης έκανε λόγο για ευρωπαϊκό σχέδιο που θα εμπνεύσει τους λαούς της Ευρώπης και θα «τονώσει την πίστη τους στη χρησιμότητα της Ένωσης» Η ΛΑΕ χαιρέτισε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και έκανε λόγο για ανάγκη εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη (μόνο). Οι απροκάλυπτα ευρωϋποτελείς πολιτικές δυνάμεις δεν είχαν ανάγκη από λεκτικές ασάφειες. Από το «χάθηκε μια μάχη, αλλά δεν πρέπει να χαθεί ο πόλεμος» της Φ. Γεννηματά στο «δυστυχώς ηττηθήκαμε» του Ποταμιού ενώ δεν έλειψαν κι εκείνοι που «μάλωσαν» τους βρετανούς επειδή είχαν το… θράσος να κάνουν δημοψήφισμα. Ο εκπρόσωπος τύπου της Ένωσης Κεντρώων υποστήριξε ότι «η απόφαση της Αγγλίας να κάνει δημοψήφισμα ήταν μεγάλο λάθος» ενώ η Ντ. Μπακογιάννη τάχτηκε κατά των δημοψηφισμάτων υποστηρίζοντας ότι «τα δημοψηφίσματα είναι γενικά λάθος. Δείτε την Ελλάδα που βγήκε το ΟΧΙ και σε 24 ώρες ο Τσίπρας το έκανε ναι, και ευτυχώς που το έκανε ναι. Στην Βρετανία όμως δεν θα γίνει αυτό γιατί η χώρα έχει μια διαφορετική πολιτική κουλτούρα». Το ΚΚΕ στην ανακοίνωσή του σημείωσε πως «όσο παραμένει η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και η αστική εξουσία, η όποια εξέλιξη θα συνοδευτεί με νέες βαριές θυσίες για τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις» και επανέλαβε ότι ο αγώνας για την αποδέσμευση κάθε χώρας από την ΕΕ πρέπει να συνδεθεί με την εργατική-λαϊκή εξουσία και πως «η ανασύνταξη και ισχυροποίηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος είναι όρος για να ανοίξει αυτός ο ελπιδοφόρος δρόμος».

Παρατήρηση τέταρτη: Η προσπάθεια όλων των αντιδραστικών δυνάμεων της ηπείρου να οικειοποιηθούν το αποτέλεσμα. Όπως είναι επόμενο, πρωτοπόρος αυτής της προσπάθειας είναι ο Νάιτζελ Φάρατζ που προσπαθεί να εμφανιστεί ως ο ηγέτης και πολιτικός εκφραστής του Brexitμιλώντας για «νίκη» και για «μέρα ανεξαρτησίας». Φυσικά το 52% του βρετανικού «ΟΧΙ» απέχει πολύ από το 12% που πήρε το ξενοφοβικό κόμμα της «Ανεξαρτησίας» στις βουλευτικές εκλογές. Εκτός από τον ίδιο, και πολλοί άλλοι βολεύονται να πιστώνουν στον Φάρατζ αυτό το αποτέλεσμα για να αποτρέψουν τα χειρότερα γι’ αυτούς. Έξω από τη Βρετανία, για το «ΟΧΙ» πανηγυρίζουν η Μαρί Λεπέν και οι ομόσταυλοί της σε κάθε χώρα και ζητούν δημοψηφίσματα σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Το επόμενο διάστημα θα είναι κρίσιμος ο διαχωρισμός του «μετώπου του ΟΧΙ» ανάμεσα στους φασίστες και τα εργατικά κινήματα με αιτήματα τη διάλυση της καπιταλιστικής ενοποίησης που δρα σε βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων σε κάθε χώρα της ΕΕ.

Παρατήρηση πέμπτη: Μετά το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος ο αντιδραστικός χαρακτήρας της ΕΕ δεν έχει αλλάξει. Ούτε οι συσχετισμοί μέσα σ’ αυτή που ήταν και παραμένουν σε βάρος της εργατικής τάξης. Σε κάθε περίπτωση, η επόμενη μέρα για την ΕΕ δεν θα έχει καμιά σχέση με την τωρινή κατάσταση. Το θέμα είναι αυτή η αλλαγή να είναι υπέρ των εργαζόμενων κι όχι μια ευκαιρία αναδίπλωσης των αντεργατικών μηχανισμών του διευθυντηρίου. Θα είναι ουτοπία και επικίνδυνη αυταπάτη να αποδοθεί στο αποτέλεσμα αξία και βάρος μεγαλύτερο από κείνο που του πρέπει. Η διάλυση του αντεργατικού οικοδομήματος δεν θα γίνει εύκολα και με αιτήσεις αποχώρησης από τη μέγγενη της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Θα έλθει ως αποτέλεσμα της σκληρής πάλης των εργαζόμενων και των λαών στις χώρες τους. Από αυτή την άποψη πρέπει να ιδωθεί το βρετανικό δημοψήφισμα, ως η αρχή του ξηλώματος της ευρωενωσιακής γαλέρας σε βάρος της εργατικής τάξης, ως η αρχή νέων πιο έντονων αγώνων σε κάθε γωνιά της ΕΕ.

***

Αντί δικού μας σχολίου, παραθέτουμε το κλείσιμο του σχολίου «Ο μονόδρομος οδήγησε στον τοίχο» του Μάνου Χωριανόπουλου, Διευθυντή Σύνταξης του NEWS 247:

«Αν οι αγορές και οι πολιτικοί νιώθουν τον τρόμο του Brexit, οι πολίτες που υποφέρουν από τις ανισότητες σε κάθε χώρα της Ένωσης, δεν αισθάνονται κάτι διαφορετικό σε σχέση με την προηγούμενη μέρα, την προηγούμενη εβδομάδα ή τον προηγούμενο μήνα.

Όταν λοιπόν φτάνει ένας Ευρωπαίος να θέσει το ερώτημα “Εντός ή εκτός Ευρώπης”; στον εαυτό του, μπορεί η απάντηση να είναι διαφορετική από αυτό που περιμένουν οι αγορές και η γραφειοκρατία των Βρυξελλών.

Σύντομα θα ξέρουμε αν οι ηγεσίες της Ευρώπης έχουν λάβει το μήνυμα και σε λίγους μήνες θα φανεί αν σχεδιάζουν να κάνουν και κάτι γι' αυτό ή απλώς θα περιμένουν την επόμενη κρίση και το επόμενο πιθανό -exit.

Μπορεί πολλοί να παρουσιάσουν το αποτέλεσμα ως νίκη του εθνικισμού και του λαϊκισμού, αλλά θα πρέπει επίσης να διαβαστεί και ως ήττα των μανδαρίνων των Βρυξελλών και των φανατικών της λιτότητας, που έχουν σήμερα το πάνω χέρι στην ΕΕ και παρουσιάζουν τις θέσεις τους, ως μονόδρομο.»

***

Αντί επιλόγου: Στο μύθο της «Αποκάλυψης» το 666 θεωρείται ο «αριθμός του θηρίου». Στη σημειολογία των Βρυξελλών   ο «αριθμός του θηρίου» θα είναι ο αριθμός 1.269.501, η διαφορά που χάρισε στο βρετανικό «ΟΧΙ» την υπεροχή. Και μπορεί να γίνει η απαρχή για άλλα «θηρία»: τους εργαζόμενους όλης της ΕΕ που θα παλέψουν για τη χειραφέτησή τους από τα δεσμά της ΕΕ. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος μπορεί να γίνει η αρχή που θα οδηγήσει σε μια άλλη Ευρώπη χωρίς τα δεσμά της ΕΕ.

Στη χώρα μας μια τέτοια προσπάθεια μόλις ξεκινάει.

Πηγή:Εργατικός Αγώνας