"Αγορές ή θάνατος"!

Του Νίκου Μπογιόπουλου 

Ξεκίνησαν με το «Μνημόνιο ή χρεοκοπία». Kαι έφεραν τη χρεοκοπία, έφεραν την φτωχοποίηση εκατομμυρίων ανθρώπων του λαού.

Προχώρησαν με το «Μεσοπρόθεσμο ή τανκς». Kαι έφεραν δοτούς πρωθυπουργούς, τον αυταρχισμό του «μαύρου», τη δημοκρατία των Μπαλτάκων και των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου.

Συνέχισαν με το δεύτερο Μνημόνιο, διακηρύσσοντας «Μνημόνιο ή χάος». Και έφεραν το χάος της αδιανόητης ανεργίας, των συσσιτίων, των ληγμένων τροφίμων, των παιδιών που λιποθυμούν από ασιτία στα σχολεία.

Απείλησαν με το «PSI ή καταστροφή». Και έφεραν την καταστροφή των νοσοκομείων, των Πανεπιστημίων, των Ασφαλιστικών Ταμείων.

Εκβίασαν με το «ευρώ ή δραχμή». Και έφεραν την πλήρη... αφραγκία, το μηδενικό εισόδημα, τα χαράτσια, τον ΕΝΦΙΑ, τη φτώχεια που ακόμα κι αυτήν τη φοροληστεύουν. 

Και να που μετά από όλα αυτά φτάσαμε στον νέο εκβιασμό: «Αγορές ή θάνατος»! «Αγορές ή πείνα»! «Αγορές ή εξανδραποδισμός»!

Ιδού, λοιπόν, η νέα τρομοκρατία. Αυτοί που «σκίζουν Μνημόνια», που «διαπραγματεύονται την έξοδο από τα Μνημόνια», που «οργανώνουν την έξοδο της χώρας από τα Μνημόνια», σε συνεργασία με τους αφεντάδες του βασιλείου που υπηρετούν, σε συνεργασία δηλαδή με τους κερδοσκόπους και τους τοκογλύφους του σάπιου βασιλείου της Αυτού Εξοχότητας της «Αγοράς», βάζουν τα κανάλια τους, τις εφημερίδες τους και τους ενσωματωμένους διανοούμενους της αγοραίας κινδυνολογίας να διαλαλούν:

- Ή θα κάνουμε ό,τι λένε οι «Αγορές» ή θα πεινάσουμε!

- Ή θα κάνουμε ό,τι λένε οι «Αγορές» ή θα χρεοκοπήσουμε!

- Ή θα παραμείνουμε αιωνίως (και… προληπτικώς) σε καθεστώς λιτότητας υπό την επιτήρηση της ΕΕ, της Κομισιόν, της ΕΚΤ ή οι «Αγορές» θα μας πνίξουν!

Ερώτηση 1η: Από πότε συνιστά «σωτηρία» και «πατριωτισμό» το «σφάξε με… Αγορά μου ν’ αγιάσω»;

Ερώτηση 2η: Από πότε είναι «σωτηρία» και «πατριωτισμός» να απειλούν με «πείνα» ένα λαό αυτοί που – για τον… εξευμενισμό των «Αγορών» - κατάντησαν τα 6,3 εκατομμύρια του πληθυσμού της Ελλάδας να ζουν στην καταχνιά της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού;

Ερώτηση 3η: Από πότε είναι «σωτηρία» και «πατριωτισμός» το κήρυγμα της αιώνιας υποταγής στα πιράνχας των «Αγορών» από αυτούς που για να θησαυρίζουν οι ύαινες των «Αγορών» σφάγιασαν μισθούς και συντάξεις, «φυλάκισαν» τα εργασιακά δικαιώματα και «απελευθέρωσαν» τις απολύσεις;

Ερώτηση 4η: Από πότε είναι «σωτηρία» και «πατριωτισμός» να κατακρεουργούνται στην προκρούστια κλίνη της «Αγοράς» οι εργάτες, οι υπάλληλοι και οι άνεργοι για να διασώζονται οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι και οι εργολάβοι της «Αγοράς»;

Αφού, λοιπόν, έπαιξαν με τα ταξίδια στα Παρίσια και με τα «διαζύγια» με το ΔΝΤ, ιδού ο «ρεαλιστικός» δρόμος που μας προτείνουν: Να είμαστε φρόνιμοι, να πληρώνουμε κανονικά τους κερδοσκόπους και τους διεθνείς τοκογλύφους, να είμαστε μειλίχιοι και κατευναστικοί με τις «Αγορές», να συνεχίσουμε να ταΐζουμε τον Μινώταυρο της καπιταλιστικής κρίσης με την δική μας ανθρωπιστική κρίση, ειδάλλως οι «Αγορές» θα μας αυξήσουν τα σπρέντ…

Αλλά για μισό λεπτό ορέ «λεβέντες»:

- Και τι θα γίνει άμα μας αυξήσουν τα σπρεντ; Τότε – απαντούν οι «λεβέντες» - δεν θα μπορούμε να δανειζόμαστε (από τους τοκογλύφους).

- Ε, κι άμα δεν μπορούμε να δανειζόμαστε από τους τοκογλύφους τι θα γίνει; Τότε – επιμένουν οι «λεβέντες» - δεν θα μπορούμε να ξεπληρώνουμε τα χρέη (στους τοκογλύφους).

- Αλλά ποιος σας είπε, ορέ «λεβέντες», ότι η μοίρα αυτού του λαού είναι ντε και καλά να θυσιάζεται για δάνεια και να ματώνει για χρέη που τα δημιουργεί η κάστα σας και για τόκους που τους εισπράττουν οι τοκογλύφοι φίλοι σας;

Επομένως: Αφού η «Αγορά» σας δεν είναι παρά το γήπεδο ενός σικέ παιχνιδιού, αφού δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια ζούγκλα από γύπες κι από ύαινες, από σαρκοφάγα και από παχύδερμα που παριστάνουν τους «καλούς Σαμαρείτες», τότε:

• Είναι δικαίωμα του ελληνικού λαού και κάθε λαού να την στείλει στην «Αγορά» σας στον αγύριστο.

• Είναι δικαίωμα του ελληνικού λαού να αρνηθεί να πληρώνει στην «Αγορά» σας χρέη που δεν του αναλογούν.

• Είναι δικαίωμά του αντί να πληρώνει λύτρα σε εκβιαστές και τρομοκράτες, να οργανώσει την άμυνά του απέναντι στην «Αγορά» σας, και να χρηματοδοτήσει ο ίδιος τους όρους της ύπαρξής του.

Εδώ, βέβαια, ξεκινούν τα δύσκολα. Εδώ είναι που τίθεται το μέγα ερώτημα: Και πώς θα γίνουν όλα αυτά; Πως θα τα βάλουμε με τις «Αγορές»; Μπορεί η «μικρή Ελλάδα» να τα βάλλει με τέτοιες δυνάμεις; Μην είναι καλύτερα να εξουσιοδοτήσουμε κάποιο Μεσσία μπας και καλοπιάσει τα όρνεα; Μήπως να προσδοκούμε να περισώσουμε κάτι από τις διαπραγματεύσεις με τις ύαινες; Μήπως να διατηρήσουμε τη χώρα και το λαό στις αρένες των «Αγορών» εν αναμονή της συνεννόησης με τα παχύδερμα;

Ένα τέτοιο πολιτικό σχέδιο, ισοδυναμεί με το να πιστεύεις ότι παίζοντας με τους κανόνες του Κύκλωπα και ζώντας μέσα στη σπηλιά του Κύκλωπα, θα καλοπιάσεις τον Κύκλωπα.

Στην οργάνωση του σχεδίου της άμυνας, και ταυτόχρονα της λαϊκής αντεπίθεσης, απέναντι στα σαρκοφάγα και τους Κύκλωπες των «Αγορών» δεν χωρούν ψευδαισθήσεις. Εδώ απαιτείται ένας κοινωνικός συναγερμός, αποτυπωμένος σε ένα τέτοιο πολιτικό σχέδιο που δεν μπορεί παρά:

• Να περνάει μέσα από την ανυπακοή στους εκβιαστές και από την «ιχνηλάτηση» της πορείας αποδέσμευσης από την αρένα τους.

• Να περνάει μέσα από ένα λαό αποφασισμένο ότι τον πλούτο που παράγεται σε αυτόν τον τόπο δεν θα τον οικειοποιούνται τρίτοι.

• Να στηρίζεται από ένα οικονομικό πρόγραμμα που θα αξιοποιεί όλο το εργατικό και επιστημονικό δυναμικό της χώρας στο πλαίσιο της παραγωγικής αναγέννησης του τόπου.

• Να εντάσσει την παραγωγική βάση, τον ορυκτό πλούτο, τις βιομηχανικές δυνατότητες, τον τραπεζικό τομέα, τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας σε ένα σχεδιασμό με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες και με πολιτική πυξίδα οι παραγόμενες αξίες να μην γίνονται κέρδη ή τοκοχρεολύσια για τους λίγους αλλά κοινωνικό όφελος που θα διανέμεται στους πολλούς.

• Να περνάει μέσα από την οικοδόμηση διεθνών σχέσεων όπου ο δανεισμός και οι κάθε λογής σχέσεις της χώρας στο «παγκόσμιο χωριό» θα αποφασίζονται στη βάση του κοινού οφέλους και όχι στη βάση της υποταγής στο δίκιο του εκμεταλλευτή. 

Μα όλα αυτά – θα πουν οι «λεβέντες» - θα επιφέρουν τη σύγκρουση με τις «Αγορές» και με τα πολιτικοοικονομικά τους στηρίγματα εντός και εκτός Ελλάδας.

Μα, ναι! Αυτό ακριβώς λέμε! Λέμε ότι εισερχόμαστε στη νέα φάση της λαϊκής σφαγής, όπου όντως στον ελληνικό λαό τίθεται το πραγματικό δίλημμα:

Ή θα συνεχίσει να παρακολουθεί τη συντριβή του ή θα επιλέξει τον άλλο δρόμο!

Ή θα αποδεχθεί το εκβιαστικό δίλημμα «Αγορές ή θάνατος» και θα υποταχθεί στην τυραννία ως το θάνατο, ή θα συγκρουστεί με τους εκ-βιαστές του διεκδικώντας ως έπαθλο την Ελευθερία του από τις αλυσίδες.

Πηγή:enikos