Φοιτητικές κινητοποιήσεις 15/2 - Το ποτάμι πίσω δεν γυρνά (Βίντεο)
Στο βίντεο που παραθέτουμε από την τηλεόραση του Mega, βλέπουμε τον προβοκατόρικο τρόπο με τον οποίο παρουσίασε τις φοιτητικές κινητοποιήσεις που έγιναν σήμερα σαν αντίδραση στις εκλογές και με τον τρόπο που γίνονται, για νέες διοικήσεις στα Πανεπιστήμια.
Απ’ την πλευρά της η Αννα Διαμαντοπούλου δήλωσε ότι αν δεν εφαρμοστεί πλήρως ο νόμος η χρηματοδότηση των Πανεπιστημίων θα σταματήσει.
Ο παρακάτω σχολιασμός για τα δρώμενα και την στάση της υπουργού Παιδείας ανήκει στην φίλη και συντρόφισσα Μ.Ν.
Η κ. Διαμαντοπούλου, ως η εσωτερική μας Τρόικα, απειλεί ότι δεν θα πάρουν λεφτά τα Πανεπιστήμια αν δεν εφαρμόσουν τον επαίσχυντο Νόμο.Έχοντας ήδη κόψει την επιχορήγηση των Πανεπιστημίων έως και κατά 70% απειλεί με τα γλίσχρα λεφτά που δίνονται στα Πανεπιστήμια, ωσάν να της ανήκουν.
Την περιμένει το τέλος της πολιτικής της καριέρας στο παρακάτω βήμα και υποστηρίζει ότι αν γίνουν εκλογές θα καταρρεύσει το σύμπαν (το σύμπαν της σίγουρα αφού δεν εκλέγεται, αλλά αυτό είναι κάτι που τεχνηέντως δεν το λέει). Ισχυρίζεται βέβαια ότι “αναλαμβάνει το κόστος” (εδώ γελάμε) να στελεχώσει μια τεχνοκρατική κυβέρνηση-που θα διοικεί αν είναι εσαεί, τόσο το καλύτερο- και ας μην κατέβει στις επόμενες εκλογές, προσπαθώντας να κερδίσει λίγο χρόνο από τον ερχομό του τέλους του πολιτικού της θανάτου.
Το Υπουργείο Παιδείας αναδεικνύεται άλλη μια φορά ηλεκτρική καρέκλα για όσους κάθονται σε αυτήν. Σχεδόν όλοι όσοι διετέλεσαν υπουργοί παιδείας πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων της πολιτικής σκηνής (από τον Κοντογιαννόπουλο και τον Αρσένη, μέχρι την Γιαννάκου).
Και αυτό γιατί αφενός η εκπαίδευση αφορά το σύνολο της κοινωνίας, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο και όσα γίνονται υπόκεινται σε δημόσια κοινωνική κριτική. Δεν μπορεί να κλείνεις για παράδειγμα 1.000 σχολεία, να ετοιμάζεις να κλείσεις άλλα 1.500 και να απολύσεις 45.000 εκπαιδευτικούς, να μην έχουν φθάσει τα βιβλία στα σχολεία, να μην υπάρχουν τα χρήματα για την μεταφορά των μαθητών, με ό,τι σημαίνει αυτό για τα φτωχά παιδιά, να ετοιμάζεις την παράδοση των πανεπιστημίων στις αγορές, να μην έχουν τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια χρήματα ούτε τα λειτουργικά τους έξοδα, για να απαριθμήσω μόνο μερικά από τα μέτρα που ελήφθησαν από την συγκεκριμένη υπουργό στον χώρο της εκπαίδευσης και να μην υποστείς τις συνέπειες των επιλογών σου. Όσο και αν είναι ευχαριστημένοι οι “άνωθεν”, εφόσον έχουμε δημοκρατία, έστω και στην αντιπροσωπευτική της μορφή, υφίστασαι την δημόσια κοινωνική κριτική.
Από την άλλη η εκπαίδευση αφορά την νέα γενιά που είναι δυναμική, παλεύει και σκέφτεται. Αυτό βέβαια είναι κάτι που πολύ ενοχλεί την εξουσία και για αυτόν τον λόγο έχουν γίνει πολλές προσπάθειες για να διοχετεύσουν στην εκπαίδευση μια μορφή εκπαίδευσης της ημιμάθειας, που να σκοτώνει την κριτική σκέψη και την παιδεία, με την κλασσική έννοια του όρου.
Τέλος την παιδεία αφορά και το σύνολο της διανόησης του τόπου, που κατανοούν, ερμηνεύουν, αντιστέκονται, αγωνίζονται. Και όσοι και να είναι οι “συνεργαζόμενοι”, που για ίδιον όφελος συνήθως, ¨συναινούν” στην επιχειρούμενη κατεδάφιση της δημόσιας παιδείας, αυτό φαίνεται ανεπαρκές για να αλλάξει τη ροή των πραγμάτων. Η υπουργός και οι “νεοφιλελεύθεροι πρόθυμοι” είναι σαν να επιχειρούν να βάλουν εμπόδια και να αλλάξουν τη ροή στο ποτάμι της κοινωνικής εξέλιξης.
Όσο και να προσπαθούν στο τέλος θα τους ξεβράσει η ροή των υδάτων, γιατί το ποτάμι πίσω δεν γυρνά. Και δεν φταίει το ποτάμι που τρέχει δυναμικά αλλά οι όχθες που κατασκεύασαν για να το εμποδίσουν, όταν αυτές καταστρέφονται.
Απ’ την πλευρά της η Αννα Διαμαντοπούλου δήλωσε ότι αν δεν εφαρμοστεί πλήρως ο νόμος η χρηματοδότηση των Πανεπιστημίων θα σταματήσει.
Ο παρακάτω σχολιασμός για τα δρώμενα και την στάση της υπουργού Παιδείας ανήκει στην φίλη και συντρόφισσα Μ.Ν.
Το ποτάμι πίσω δεν γυρνά….
Την περιμένει το τέλος της πολιτικής της καριέρας στο παρακάτω βήμα και υποστηρίζει ότι αν γίνουν εκλογές θα καταρρεύσει το σύμπαν (το σύμπαν της σίγουρα αφού δεν εκλέγεται, αλλά αυτό είναι κάτι που τεχνηέντως δεν το λέει). Ισχυρίζεται βέβαια ότι “αναλαμβάνει το κόστος” (εδώ γελάμε) να στελεχώσει μια τεχνοκρατική κυβέρνηση-που θα διοικεί αν είναι εσαεί, τόσο το καλύτερο- και ας μην κατέβει στις επόμενες εκλογές, προσπαθώντας να κερδίσει λίγο χρόνο από τον ερχομό του τέλους του πολιτικού της θανάτου.
Το Υπουργείο Παιδείας αναδεικνύεται άλλη μια φορά ηλεκτρική καρέκλα για όσους κάθονται σε αυτήν. Σχεδόν όλοι όσοι διετέλεσαν υπουργοί παιδείας πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων της πολιτικής σκηνής (από τον Κοντογιαννόπουλο και τον Αρσένη, μέχρι την Γιαννάκου).
Και αυτό γιατί αφενός η εκπαίδευση αφορά το σύνολο της κοινωνίας, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο και όσα γίνονται υπόκεινται σε δημόσια κοινωνική κριτική. Δεν μπορεί να κλείνεις για παράδειγμα 1.000 σχολεία, να ετοιμάζεις να κλείσεις άλλα 1.500 και να απολύσεις 45.000 εκπαιδευτικούς, να μην έχουν φθάσει τα βιβλία στα σχολεία, να μην υπάρχουν τα χρήματα για την μεταφορά των μαθητών, με ό,τι σημαίνει αυτό για τα φτωχά παιδιά, να ετοιμάζεις την παράδοση των πανεπιστημίων στις αγορές, να μην έχουν τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια χρήματα ούτε τα λειτουργικά τους έξοδα, για να απαριθμήσω μόνο μερικά από τα μέτρα που ελήφθησαν από την συγκεκριμένη υπουργό στον χώρο της εκπαίδευσης και να μην υποστείς τις συνέπειες των επιλογών σου. Όσο και αν είναι ευχαριστημένοι οι “άνωθεν”, εφόσον έχουμε δημοκρατία, έστω και στην αντιπροσωπευτική της μορφή, υφίστασαι την δημόσια κοινωνική κριτική.
Από την άλλη η εκπαίδευση αφορά την νέα γενιά που είναι δυναμική, παλεύει και σκέφτεται. Αυτό βέβαια είναι κάτι που πολύ ενοχλεί την εξουσία και για αυτόν τον λόγο έχουν γίνει πολλές προσπάθειες για να διοχετεύσουν στην εκπαίδευση μια μορφή εκπαίδευσης της ημιμάθειας, που να σκοτώνει την κριτική σκέψη και την παιδεία, με την κλασσική έννοια του όρου.
Τέλος την παιδεία αφορά και το σύνολο της διανόησης του τόπου, που κατανοούν, ερμηνεύουν, αντιστέκονται, αγωνίζονται. Και όσοι και να είναι οι “συνεργαζόμενοι”, που για ίδιον όφελος συνήθως, ¨συναινούν” στην επιχειρούμενη κατεδάφιση της δημόσιας παιδείας, αυτό φαίνεται ανεπαρκές για να αλλάξει τη ροή των πραγμάτων. Η υπουργός και οι “νεοφιλελεύθεροι πρόθυμοι” είναι σαν να επιχειρούν να βάλουν εμπόδια και να αλλάξουν τη ροή στο ποτάμι της κοινωνικής εξέλιξης.
Όσο και να προσπαθούν στο τέλος θα τους ξεβράσει η ροή των υδάτων, γιατί το ποτάμι πίσω δεν γυρνά. Και δεν φταίει το ποτάμι που τρέχει δυναμικά αλλά οι όχθες που κατασκεύασαν για να το εμποδίσουν, όταν αυτές καταστρέφονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου