Εδώ και ένα περίπου μήνα με πρωτοβουλία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συναντήθηκαν εκπρόσωποι οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και ανένταχτοι αριστεροί, για να συζητήσουν το ζήτημα της μετωπικής τους συμπόρευσης στη βάση ενός μεταβατικού προγράμματος.
Στο τέλος της συνάντησης αποφασίστηκε να βγει στις επόμενες τρεις μέρες μια κοινή ανακοίνωση στην οποία θα αναφέρονταν οι οργανώσεις οι οποίες συμφωνούσαν με μια κεντρική πολιτική συμπόρευση, οι οργανώσεις οι οποίες παρά την διαφωνία τους με μια τέτοια κεντρική συμπόρευση, ήταν σύμφωνες να προχωρήσουν σε επί μέρους θεματικές συνεργασίες και δράσεις, και τέλος να υπάρξει μια κοινή επιτροπή για το συντονισμό της δράσης και του παραπέρα διαλόγου.
Μέχρι που γράφτηκε τούτο το κείμενο τίποτε από τα παραπάνω δεν είχε ακόμη υλοποιηθεί. Αντ’ αυτού αμέσως μετά τη συνάντηση δημοσιεύτηκε στο «Πριν» μια μονομερής και όχι κοινή περί αυτής εκτίμηση και δω και τρεις μέρες προωθήθηκε από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στους συμμετέχοντες ένα «προσχέδιο κοινής δήλωσης».
Αυτό αντί της συμφωνημένης ανακοίνωσης περιέχει μια ανάλυση για την υπάρχουσα κατάσταση, για το φασιστικό φαινόμενο, χαρακτηρίζει επακριβώς πολιτικά τις δυνάμεις που καλούνται να το προσυπογράψουν, αναφέρεται στο δρόμο των επαναστατικών αλλαγών και στο σοσιαλισμό του 21ου αιώνα…. Με άλλα λόγια ανοίγει ζητήματα πολιτικά και θεωρητικά η συμφωνία με τα οποία αυθαιρέτως και εξωπραγματικά ανάγεται σε προϋπόθεση της όποιας κεντρικής μετωπικής συμπόρευσης. Ταυτόχρονα κάνει λόγο για επί μέρους κοινές πρωτοβουλίες, δεν λέει όμως λέξη για συμφωνία περί άμεσης κεντρικής πολιτικής συμπόρευσης η οποία και αποφασίστηκε στην 2η Συνδιάσκεψη της ίδιας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και με την οποία φάνηκε να συμφωνεί το Σχέδιο Β’, και άλλες δυνάμεις .
Και επειδή η ιστορία αυτή κρατάει χρόνια τώρα, καλό είναι να επισημανθεί ότι υπάρχει ένας κόσμος που αρχίζει να κουράζεται, να απογοητεύεται και να εξοργίζεται. Αυτός ο κόσμος εκτιμά ότι :
Η ημερομηνία λήξης των ήξεις αφίξεις και των ναι μεν αλλά, σήμανε.
Η μακρόχρονη προσπάθεια συγκρότησης ενός αντισυστημικού μετώπου επιβάλλεται πια να πάψει να επιχειρείται με το ρυθμό του βασανιστήριου της σταγόνας.
Το λαϊκό κίνημα και οι χιλιάδες αγωνιστές που δεν καλύπτονται ούτε από τον δίχως αρχές κυβερνητισμό του ΣΥΡΙΖΑ, και την πλήρη εναρμόνιση της λεγόμενης αριστερής του τάσης με την θρησκεία του ευρώ, ούτε από τον σεχταρισμό και την παραπομπή των πάντων στου Αγίου σοσιαλισμού του ΚΚΕ, δεν μπορούν πια να βαδίζουν στους ρυθμούς ορισμένων επιτελείων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.
Οι δυνάμεις που συμφωνούν στη συγκρότηση ενός κεντρικού πολιτικού μετώπου καλούνται να απαντήσουν δίχως άλλες αναβολές, υπεκφυγές και την προβολή προσχηματικών διαφορών, αν συμφωνούν ή όχι στη συγκρότηση αυτού του κεντρικού μετώπου στη βάση όχι μιας συμφωνίας σε θεωρητικές αναλύσεις αλλά ενός συγκεκριμένου προγραμματικού πλαισίου.
Αυτό το πλαίσιο το οποίο και παρατίθεται παρακάτω δεν είναι κάτι καινούργιο. Εδώ και πάνω από τρία χρόνια αποτελεί, με μικροδιαφοροπoιήσεις τον κοινό τόπο μιας σειράς δυνάμεων οι οποίες και το προτείνουν παράλληλα η μια με την άλλη ως βάση της μετωπικής τους σύμπλευσης δίχως όμως να την υλοποιούν.
Μια αρνητική απάντηση, ή μια ακόμη αναβολή θα είναι σε βάρος του λαϊκού κινήματος, υπέρ των συστημικών δυνάμεων, θα λειτουργήσει επίσης υπέρ της Χρυσής Αυγής, στο βαθμό που αυτή θα έχει τη δυνατότητα να συνεχίζει να παρουσιάζεται ως η μόνη αντισυστημική δύναμη∙ θα κάνει τα επιτελεία ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ να τρίβουν τα χέρια τους, και παράλληλα θα απογοητεύει και θα στέλνει σπίτι τους χιλιάδες ριζοσπάστες αριστερούς.
Αντίθετα η άμεση συγκρότηση του μετώπου θα λειτουργήσει ευεργετικά για το λαϊκό κίνημα, θα γεννήσει ελπίδες, θα δημιουργήσει μια νέα δυναμική, θα προσδώσει ένα σαφή ευρύτερο πολιτικό προσανατολισμό και ένα μαζικό χαρακτήρα σε επί μέρους θεματικές συσπειρώσεις, θα αποτελέσει αξιόπιστο και όχι οπορτουνιστικό υπόβαθρο για μια εκλογική συνεργασία.
Όσες λοιπόν οργανώσεις συμφωνούν με αυτό το πλαίσιο, μαζί με τους χιλιάδες ανένταχτους, που χρόνια τώρα το προσδοκούν και το επιδιώκουν, ας σπεύσουν να το δηλώσουν για να ανακοινωθεί πανηγυρικά άμεσα.
Όσες διαφωνούν ας βρουν το θάρρος να το δηλώσουν ξεκάθαρα και ας περιοριστούν στις επί μέρους συνεργασίες .
Στην κάθε περίπτωση αν και αυτές αποφασίσουν κάποτε να συμπορευθούν, θα είναι καλοδεχούμενες∙ όμως το τρένο του μετώπου δεν θα τις περιμένει εσαεί για να ξεκινήσει την πορεία του.
Όπως πρότεινα και στη συνάντηση προτείνω και πάλι προς άμεση υλοποίηση το παρακάτω πλαίσιο κεντρικής πολιτικής συμπόρευσης το οποίο νομίζω ότι ανταποκρίνεται στην απόφαση της 2ης Συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και με το οποίο και γραπτώς δήλωσε ότι συμφωνεί και το Σχέδιο Β:
Οι οργανώσεις που υπογράφουν και ανένταχτοι αγωνιστές αποφάσισαν να προχωρήσουν σε μια κεντρική πολιτική μετωπική συμπόρευση με στόχο τη συμβολή στην άμεση απαλλαγή του λαού μας από την βαρβαρότητα που του έχει επιβάλει η Τρόικα και η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (μέχρι πρότινος –και ΔΗΜΑΡ) με σοσιαλιστική προοπτική.
Το Μέτωπο αυτό συγκροτείται στη βάση του ακόλουθου μεταβατικού προγράμματος 10 σημείων:
1. Ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της, και κάθε κυβέρνησης με αντιλαϊκή πολιτική.
2.Μονομερή κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων.
3. Άρνηση πληρωμής – διαγραφή του χρέους.
4. Έξοδος από το ευρώ και ελεγχόμενη διολίσθηση του εθνικού νομίσματος
5. Ρήξη με την ΕΕ, σε συνεργασία με όλες τις προοδευτικές δυνάμεις της, έως και έξοδος από αυτήν στο βαθμό που η παραμονή σε αυτήν στέκεται εμπόδιο στην υλοποίηση αυτού του προγράμματος ,
6. Αμεσα μέτρα βελτίωσης της θέσης όλων των λαϊκών στρωμάτων που επλήγησαν από τα μνημονιακά μέτρα.
7. Εθνικοποίηση και εργατικός και κοινωνικός έλεγχος του τραπεζικού συστήματος
8. Εθνικοποίηση και εργατικός και κοινωνικός έλεγχος των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας χωρίς αποζημίωση.
9. Σχεδιασμένη παραγωγική αναδιάρθρωσα της οικονομίας .
10. Διεύρυνση και ουσιαστικοποίηση της δημοκρατίας, λαϊκής κυριαρχίας και των λαϊκών ελευθεριών. Αυστηρά μέτρα κατά όλων όσων τις επιβουλεύονται.
Το παραπάνω πλαίσιο μπορεί να αποτελέσει το πρόκριμμα και μιας εκλογικής συνεργασίας.
Για το συντονισμό της κοινής δράσης και του διαλόγου, για την παραπέρα συγκεκριμενοποίηση του παραπάνω πλαισίου συγκροτείται επιτροπή από εκπροσώπους όλων των οργανώσεων που συμμετέχουν.
Πέραν τούτου με όσες δυνάμεις συμφωνούν μπορούμε να προχωρήσουμε από κοινού σε επί μέρους συνεργασίες κατά του φασισμού-ρατσισμού , του ευρώ και της ΕΕ, υπέρ της υπεράσπισης και διεύρυνσης των ελευθεριών και δικαιωμάτων, υπέρ των απεργιών και αγώνων κλπ…..
Γ.Ρούσης
Δημοσιεύθηκε στο ΠΡΙΝ, 26.10.2013
Αναδημοσίευση από Βαθύ Κόκκινο
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου