Του Σωκράτη Μαντζουράνη*
Τελικά μια δολοφονία χρειαζόταν; Χρειαζόταν το αίμα της ανθρωποθυσίας ενός παλικαριού τούτη η βασανισμένη, η εξαθλιωμένη και φοβισμένη κοινωνία, για να «αποχωρήσει» κατά 2,15% από τη γοητεία της Χ.Α.;
Τρεις μαχαιριές κατάστηθα στον Παύλο περίμενε τούτη η ταξική Δικαιοσύνη, για να θυμηθεί το αυτονόητο ελάχιστο καθήκον της;
Τρεις μαχαιριές σ' ένα κακοφορμισμένο από χρόνια κοινωνικό απόστημα και γεμίσαμε από βρομιά και μπόχα, σβάστικες και μνήμες που νομίζαμε πως τις είχε ξορκίσει η καχεκτική μας «δημοκρατία».
Σα να γύρισε τούτος ο άδικος θάνατος ένα κουμπί και ξαφνικά μια ολόκληρη κοινωνία απόκτησε μνήμη και μας αποκαλύφθηκε μια πραγματικότητα που όλοι την ξέραμε και δεν θέλαμε να δεχτούμε πως υπήρχε.
Σαν από θαύμα, η κυβέρνηση θυμήθηκε πως είχε ξεχασμένους κάτι φακέλους της χρυσαυγίτικης συμμορίας, η ΕΥΠ θυμήθηκε πως ένας βουλευτής της Χ. Α. είναι σωματέμπορος και μπράβος, τα κανάλια ανακάλυψαν με έκπληξη πως τούτοι οι εγκληματίες πάνε στα σχολεία και στρατολογούν τα παιδιά μας, έμπλεοι απορίας «οι δημοσιογράφοι» μας ανακοίνωσαν πως οι «αγανακτισμένοι» κάτοικοι» του Αγ. Παντελεήμονα ήταν χρυσαυγίτες εγκληματίες.
Οι εφημερίδες έμειναν -τάχα- άναυδες όταν «το ρεπορτάζ έβγαλε» πως η αστυνομία είναι μέχρι τα μπούνια χωμένη στη συμμορία, πως είχαν «δικούς τους» ιατροδικαστές και σωφρονιστικούς υπαλλήλους, πως εφοπλιστές και παπάδες τούς τα ακουμπούν κανονικά, πως λειτουργούν ναζιστικά στρατόπεδα εκπαίδευσης με στρατιωτικούς εκπαιδευτές, πως υπάρχουν όπλα.
Καραγκιοζιλίκια!
Τα ήξεραν όλα τούτα και άλλα τόσα. Όλοι.
Και 'μείς, του «αριστερού άκρου», που χρόνια τα φωνάζαμε και τα ΜΑΤ που χρόνια μας σακατεύουν και οι οσφυοκάμπτες υπάλληλοι των καναλαρχών και του Μαξίμου και οι συνεταίροι της κυβέρνησης και ο ένοχα αμίλητος «πνευματικός κόσμος» και οι παπάδες και οι ταξιτζήδες και τα αφεντικά των ΠΑΕ. Όλοι.
Κι ήρθε το φονικό της Αμφιάλης, «η δολοφονία ενός Έλληνα», να ξετυλίξει το κουβάρι της αποκάλυψης της συμμορίας και ταυτόχρονα να σηματοδοτήσει μια διαδικασία «αλλαγής χρήσης» της συμμορίας της Χ. Α. από τη Ν.Δ. και τους κυβερνητικούς εταίρους της.
Η χρυσαυγίτικη συμμορία που είχε επιλεγεί ως εργαλείο εκφοβισμού και εκφασισμού της κοινωνίας, ως μαχητικό ανάχωμα της Αριστεράς και του μαζικού κινήματος, άρχισε γρήγορα να αυτονομείται από τα αφεντικά της, να ενισχύεται απ' αυτούς που τρομοκρατούσε, να αξιοποιεί και να εκμεταλλεύεται το σάπιο σύστημα που την ανάθρεψε και την προσέλαβε, απειλώντας το και ξεπερνώντας «τα όρια», γιατί τι όρια και «κανόνες» να βάλεις σε φασίστες εγκληματίες.
Ο παραγιός άρχισε να ανταγωνίζεται τον πατέρα-αφεντικό και να διασύρει τα «ιερά και όσια της οικογένειας», όπως Κοινοβούλιο, ΜΜΕ, θεσμοί και άλλα τέτοια. Άσε που ο ΣΥΡΙΖΑ έδειχνε να προηγείται της Ν.Δ. στις δημοσκοπήσεις.
Η «γραμμή» έπρεπε να αλλάξει επειγόντως, έπρεπε να δοθεί ένα μάθημα και ένα μήνυμα. Η ελεγχόμενη αποκαθήλωση της συμμορίας θα συνεχισθεί και θα τροφοδοτεί μεθοδικά την κοινωνία για καιρό.
Το ψεύτικο μήνυμα για την επιβολή της δικαιοσύνης και τη θωράκιση της δημοκρατίας με εγγυητή τον Σαμαρά, τον Κρανιδιώτη και τον Βορίδη θα αναπαράγεται από τους κάθε είδους «Πρετεντέρηδες».
Το «μήνυμα» προς την Αριστερά θα δυναμώσει:
«Θα παταχθεί η πολιτική βία και κατά της Χ.Α. και κατά της Άκρας Αριστεράς».
Τα συνθήματα «έξω από την Ε.Ε.», «έξω από το ΝΑΤΟ», θα περάσουν χειροπέδες και σε αριστερούς.
Η ιδεολογία και οι λαϊκοί αγώνες πάνε να εξισωθούν με το μαχαίρι του Πατέλη.
Εμείς όμως;
Από πότε σύντροφοι «έχουμε εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη» τους;
Τι κατασκεύασμα είναι αυτό το «δημοκρατικό τόξο»; Αλήθεια, από πότε «ελπίζουμε πως θα πάνε οι έρευνες σε βάθος»;
Προσέξτε μη μας καταβροχθίσει η παγίδα της «νομιμότητας» τους. Προσέξτε σύντροφοι!
Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς"
Πηγή: Βαθύ Κοκκινο
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου