Δευτέρα 12 Μαΐου 2014

Οι χαμοκέλες, οι απόχες και ...η ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Του Νίκου Σάμαρη*

Στα χορτολίβαδα του κάμπου της Ηλείας δίπλα στα γελάδια και τα πρόβατα τους χειμώνες έβοσκαν μπουλούκια από χαμοκέλες. Η Χαμοκέλα είναι ένα μικρό πουλί με χρώμα σπουργιτιού. Η ονομασία του οφείλεται στο γεγονός πως όταν δεν πετάει, πατάει μόνο σε έδαφος. Ποτέ δεν κάθεται σε κλαρί.


Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τα πουλιά αυτά, αποτελούσαν οι νυχτερινές επιδρομές από οργανωμένες μικρές ομάδες χαμοκελοφονιάδων. Τα αναγκαία εργαλεία ήταν μία φωτιστική συσκευή ασετιλίνης σε νερό, μια γιγαντοαπόχη διαμέτρου τουλάχιστον δύο μέτρων και ένα μεγάλο κουδούνι αγελάδας. 

Ο ένας κυνηγός της ομάδας χτυπούσε αργά αλλά σταθερά την κουδούνα. Από τη συμβίωση με τις αγελάδες ο ήχος της ήταν η αγαπημένη μουσική τους και ο παραπλανητικός ήχος κάλυπτε τους θορύβους από τις πατημασιές των κυνηγών. 

Ο δεύτερος χειριζόταν την φωτιστική συσκευή επικεντρώνοντας το φώς εκεί που λαμπύριζαν τα μάτια του κοπαδιού. Ο τρίτος προτού καταλάβουν τι συμβαίνει τα σαστισμένα πουλιά τα κούπωνε με την γιγαντοαπόχη. Στη συνέχεια τις λαιμόπνιγε και τις πέταγε στο μεγάλο ταγάρι που είχε κρεμασμένο στον ώμο ο ίδιος ή ο βοηθός του.

Όλες αυτές οι εικόνες παρέλασαν χθες το βράδυ στον ύπνο μου. Στο όνειρο οι περισσότεροι άνθρωποι έμοιαζαν με χαμοκέλες.

Το πρώτο που θυμάμαι ήταν ένα συνεργείο χαμοκελοφονιάδων να έρχεται προς το κοπάδι. Εγώ που είχα ξεκόψει λίγο, διακρίνω μια φάτσα φτυστή Μέρκελ μπροστά να το θαμπώνει με την ασυτελίνη και τον Σαμαρά να κρατάει μια γιφαντοαπόχη με δίχτυ Ευρωπαϊκό και κυκλική ξύλινη περίμετρο Αμερικάνικη. 

Την κουδούνα χτύπαγε φτυστός ο Πρετεντέρης. Πίσω φούσκωνε και ξεφούσκωνε ο Βενιζέλος από το σακί με την ασυτελίνη που κουβαλούσε για να εφοδιάζει με καύσιμα την συσκευή. Δίπλα, αριστερά, διέκρινα τον Κουβέλη ντυμένο με ροζ ευρωπαϊκή στολή κοκκινοσκουφίτσας να κρατά μια μικρή απόχη από αυτές που κυνηγούν πεταλούδες. «Ξεκομεσάστηκα να κουβαλάω και δεν μου δίνετε σχεδόν τίποτα. Αν συνεχίσετε έτσι θα πετάξω την ασυτελίνη στο χαντάκι με το νερό και θα μείνετε με το δίχτυ στο χέρι», απειλεί ο Βενιζέλος . «Αφήστε και καμία να ζήσει πλεονέχτες, μην είστε βάρβαροι και τις λαιμοπνίγετε, δες τε εμένα πως κάνω ευθανασία στην χαμοκέλα που έπιασα με την απόχη μου», γκρινιάζει ο Κουβέλης.

Επειδή συνέχισαν κατά πάνω μου φοβήθηκα και πετάχτηκα όρθιος. Όνειρο ήταν είπα και γύρισα πλευρό αλλά το διαολοόνειρο συνεχίστηκε.

Πάλι κοντά σε συνεργείο με ασυτελίνη βρέθηκα. Αυτή την φορά όμως ο ήχος δεν ήταν από κουδούνα αλλά από τρομπέτα που έπαιζε ήχους πουλιών. Καλούσε στη γλώσσα τους να μην φοβούνται γιατί ήλθαν να τα σώσουν.

Διέκρινα τον Σταθάκη να παίζει την τρομπέτα (έδινε που και πού και στον Λαφαζάνη καμιά τζούρα ). Το φώς χειριζόταν ο Δραγασάκης. Ο Τσίπρας ντυμένος με κόκκινο μπουφάν και πράσινο ζιβάγκο στο ένα χέρι κρατούσε ένα τεράστιο φρεσκοβαμένο Ευρωπαϊκό κλουβί και με το άλλο καλόπιανε με σιτάρι τις χαμοκέλες να μπουν στο κλουβί, να γλυτώσουν.

Μετέωρος ανάμεσα στον τρόμο της απόχης και τον φόβο της ασφυξίας και κλειστοφοβίας στο ευρωπαϊκό κλουβί, ακούω ένα δυνατό γνώριμο σφύριγμα βοσκού. Έστησα το αριστερό αυτί και άκουσα τη φωνή του Κουτσούμπα. «Ταμπουρωθείτε μαζί μας στο καταφύγιο που με αγώνες και θυσίες χτίσαμε για σας». Οιαδήποτε άλλη επιλογή είναι καταστροφή. Εμείς δώ έχουμε το πρόγραμμα για την εξουσία και την ευτυχία της χαμοκέλας. Από δώ θα κάνουμε με μία την τελική έφοδο να τους κουπώσουμε κάνοντας την απόχη που κρατούν νεκροθάφτη τους. Το σχέδιο και το πρόγραμμα είναι έτοιμο και δοκιμασμένο, η λαϊκή συμμαχία λείπει.

Μερικοί γύρω μου μουρμούριζαν ότι το σχέδιο το έχουν ξανακούσει, αλλά πώς να πέσει το βασίλειο «χωρίς να σπάσει μύτη»,. Άλλος έλεγε καλά τα λέει ο Κουτσούμπας αλλά πως να ανέβω ξυπόλητος στα αγκάθια επάνω στην πλαγιά. Άλλος πως να μπω στο καταφύγιο του ζήσε Μάη να φας τριφύλλι μέχρι τη Δευτέρα παρουσία της τελικής εφόδου.

Παρόλα αυτά εξακολουθούσα να στήνω το αριστερό αυτί. Η ιδέα της εφόδου για το Βασίλειο της χαμοκέλας μου ήταν ιδιαίτερα ελκυστική. Εκεί που στεκόμουν μετέωρος μέχρι το γλυκοχάραμα, είδα έξαφνα μερικές χαμοκέλες να κάνουν κάτι το απροσδόκητο. Δεν έβοσκαν στο λιβάδι με τα γελάδια και τα πρόβατα. Κάθονταν καμαρωτές στην κορυφή ενός δένδρου. Δεν μοιρολογούσαν για το νυχτερινό μακελειό. Καλούσαν και τις άλλες χαμοκέλες να σκαρφαλώσουν στα κλαριά. Ψέμα είναι ότι η φύση μας είναι να πατάμε μόνο στο χώμα, μας παραμύθιασαν για να μας λαιμοπνίγουν τη νύχτα.

Μιλούσαν και αυτές με το δικό τους τρόπο για το βασίλειο της χαμοκέλας.

Δεν γλυτώνουμε τελικά την απόχη αν κλειστούμε στο Ευρωπαϊκό κλουβί του Τσίπρα, ούτε μπορούμε να νικήσουμε αντιστεκόμενοι από το καταφύγιο του συντρόφου Κουτσούμπα. Στον τελικό για την εξουσία δεν πρόκειται να φθάσουμε αν δεν έχουμε σχέδιο, πρόγραμμα, συσπείρωση και δύναμη ώστε να πετύχουμε προκριματικές νίκες μέσα στο γήπεδό τους. Αν δεν τους έχουμε καίρια τραυματίσει ή και παραλύσει κάποια μέλη τους. Αν δεν έχουμε αχρηστεύσει προσωρινά έστω κάποια από τα μέσα που χρησιμοποιούν. Με συνεχείς ήττες το βασίλειο της χαμοκέλας μοιάζει με Δευτέρα Παρουσία.

Να τους αχρηστεύσουμε από τούτη τη νύχτα την φονική απόχη κάνοντας κρεβάτι μας τα δένδρα.

Εκεί που τα έβλεπα όλα αυτά, πετάχτηκα να ανέβω στο δένδρο. Συλλαμβάνω τον εαυτό μου, ξύπνιο να έχει πετάξει τα κλινοσκεπάσματα. Καθιστό στο κρεβάτι να συνεχίζει ξύπνιος το όνειρο Για τις νίκες του σήμερα του αύριο και την τελική.
Δαγκωτό Ανταρσυα ρε γαμώτο…….


*Ο Νίκος Σάμαρης είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πάτρας
Αριστερή Παρέμβαση-Αντικαπιταλιστική Κίνηση στη Δυτική Ελλάδα 

Δεν υπάρχουν σχόλια :