Του Παναγιώτη Μαυροειδή*
Σε δύο συνεχόμενες Κυριακές, θα διεξαχθεί μια τριπλή εκλογική αναμέτρηση, με κορυφαία (από άποψη πολιτικού μηνύματος τις ευρωεκλογές).
Δύο χρόνια σχεδόν από τις εκλογές του 2012 η χώρα κυβερνιέται με οδηγίες της ΕΕ, μνημόνια και εντολές της τρόικα και Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου που εκδίδει η κυβέρνηση. Συνήθως, όλα αυτά, δεν τα γνωρίζουν επακριβώς ή δεν ‘’προλαβαίνουν να διαβάσουν’’, ούτε καν οι κυβερνητικοί βουλευτές.
Και όμως τώρα, επιτέλους, έρχεται και η στιγμή της ...δημοκρατίας.
Είναι μια παράξενη δημοκρατία, στιγμιαία. Κρατάει 3-4 λεπτά συνολικά, το ένα εξ αυτών μέσα στο παραβάν.
Από εκεί και πέρα αναλαμβάνουν αυτοί που ξέρουν να κυβερνούν.
Δεν έχει όμως μόνο η κυβερνώσα ελίτ την ευθύνη της πορείας της κοινωνίας. Έχει και η πλέμπα. Όσοι την αποτελούν καλούνται να αποδείξουν πως ξέρουν να κυβερνούνται. Να διαλέγουν σωστά κυβερνήτη και στα δοσμένα όρια.
Και επειδή η δημοκρατία μας είναι αρκετά ανεπτυγμένη, υπάρχουν και οι σχετικές ‘’βοήθειες’’ των πρώτων προς τους δεύτερους. Γιατί, όπως και να το κάνεις, οι υποψήφιοι κυβερνώντες άρχοντες έχουν γνώση και πείρα, ενώ οι υποψήφιοι προσκυνούντες, υστερούν.
Ας δούμε από κοντά κάποια στιγμιότυπα με τα αντίστοιχα μηνύματα.
Σκηνή πρώτη: ‘’Ξεχάστε την οργή σας, ψηφίστε ευτυχισμένοι’’
Ο Υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας στις 10 Μαΐου είπε πως η ‘’η οργισμένη ψήφος είναι ενάντια στα συμφέροντα του πολίτη’’!
Κάλεσε, με κάθε σοβαρότητα τους πολίτες να ξεχάσουν ότι, κατά περίπτωση (ή και ταυτόχρονα!), είναι άνεργοι, κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι, είναι χωρίς ρεύμα, παίρνουν το μισό μισθό ή σύνταξη ή δεν ανάβουν καλοριφέρ.
‘’Δεν είπε τέτοια πράγματα’’, θα πει κάποιος. ‘’Κάλεσε απλά να μην ψηφίσουν οργισμένοι’’.
Μάλιστα. Ως μια ακόμη Αντουανέτα ο Υπουργός μας δεν μπορεί να εννοήσει τι σημαίνει φτώχεια και ταπείνωση. Το καταλαβαίνει κάπως έτσι: ‘’Εντάξει και μένα με πείραξε που δεν πρόλαβα φέτος να πάω για σκι στην Ελβετία, αλλά δε θα γκρινιάζω και όλη την ώρα’’.
Αυτό είναι λογικό. Άλλο είναι το πλέον παράλογο. Ο Στουρνάρας, στο βαθμό που κατανοεί την λαϊκή οργή, να ζητάει από τον κάθε ψηφοφόρο να ψηφίσει ως να είναι κάποιος άλλος. Και ως ‘’άλλος’’, να ψηφίζει χωρίς την οργή του, χωρίς τη σκέψη και το κριτήριο των προβλημάτων και των απαντήσεων, δηλαδή, να ψηφίζει εναντίον του εαυτού του. Για να το πούμε απλά, ζητά από τους ανθρώπους να συμπεριφερθούν ως ...στουρνάρια.
Σκηνή δεύτερη: ''Αν δε ψηφίσετε ΠΑΣΟΚ, ο Βενιζέλος θα κρατήσει την αναπνοή του ώσπου να σκάσει''
Κάπως αλλιώς το διατύπωσε ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, είναι η αλήθεια: «Αν δεν πάει καλά η Ελιά, θα πάω στον Παπούλια».
Πέρα από το γελοίο του θέματος, τι μας λέει το καταφοβισμένο όσο και προκλητικό μαντρόσκυλο της μνημονιακής πολιτικής; Απλά αυτό: ‘’Αν δε μου δώσετε φιλί ζωής, αν δε διασφαλίσετε ότι δε θα πάω φυλακή σα τον Τζοχατζόπουλο, τότε θα ρίξω την κυβέρνηση, θα προκληθεί χάος, ο ήλιος δε θα ανατέλλει από την ανατολή αλλά από τη δύση, αν θα ανατέλλει καν’’.
Ο Βενιζέλος, μπορεί να είναι υπέρ της απόλυσης χιλιάδων δημόσιων υπαλλήλων που προσφέρουν κάποιο κοινωνικό έργο και ταΐζουν την οικογένειά τους, δεν μπορεί όμως επ’ ουδενί να φανταστεί ότι μπορεί να έχει άλλο ρόλο από αυτό του μόνιμου επιβήτορα της κοινωνίας και του σφουγγοκωλάριου της εξουσίας.
Σκηνή τρίτη: ‘’και αν ο κόσμος κάνει λάθος, εμείς θα τον γράψουμε κανονικά...’’
Ο Βενιζέλος μπορεί να είναι έντρομος, αλλά δεν είναι κουτός. Γνωρίζει ότι οι κλάψες και τα διλλήματα της πεντάρας, δεν αφορούν παρά το ερώτημα τι ποσοστό μεταξύ του 4 και 5% θα εισπράξει η Ελιά και τίποτα περισσότερο.
Ο κόσμος λοιπόν θα το ‘’κάνει το λάθος’’. Υπάρχει όμως λύση: ‘’Να τον βγάλουμε τρελό και να πούμε πως δεν υπάρχει αποδοκιμασία’’.
Καμία υπερβολή. Κοιτάξτε τι ακριβώς είπε στη συνέντευξη που παραχώρησε σε εκπομπή του Alpha.
«Θα έχουμε πολιτική κρίση εάν βγείτε εσείς όλοι στα κανάλια στις 25 Μαΐου το βράδυ και λέτε ότι 'έχουμε πολιτική κρίση'. Τόσο απλά».
Δηλαδή, αν το πουν αυτοί θα υπάρχει κρίση, αν δε το πουν δεν θα υπάρχει. Τον κόσμο που θα έχει ψηφίσει και μαυρίσει ποιός τον γ......
Και συνεχίζει απτόητος:
«Αν λοιπόν βγει η αντιπολίτευση, βγουν οι δημοσκόποι, βγουν οι έγκυροι δημοσιογράφοι, όπως εσείς, και λένε όλοι 'μα εδώ ηττήθηκε η κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, η Ελιά, η ΝΔ, δεν έχετε νομιμοποίηση, υπάρχει πρόβλημα, νίκη των δυνάμεων της αντιπολίτευσης', πώς ο βουλευτής μας, ο οποίος σηκώνει ένα τεράστιο βάρος θα πάει στη Βουλή μετά να ψηφίσει τις δύσκολες αποφάσεις και οι άλλοι να κάνουν εύκολη κριτική, ενώ η Ελλάδα τώρα πρέπει να αγωνιστεί για να βγει οριστικά από την κρίση, να έρθουν οι επενδύσεις, να ανοίξουν οι δουλειές; Εδώ είναι μια επιλογή, ο κόσμος θα μας πει τι θέλει. Τζάμπα δεν υπάρχει.»
Εδώ τα πράγματα είναι σοβαρά. Μπροστά στα μάτια μας, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σαμαρά, καλεί τα ΜΜΕ σε ...ταξική πειθαρχία, σε ανοιχτό πραξικόπημα ψευδολογίας και αγνόησης της λαϊκής θέλησης! ‘’Τζάμπα δεν υπάρχει’’, καταλήγει σα να συζητάει σε είσοδο νυχτερινού μπαρ....
Η αστική δημοκρατία, στο μεγαλείο της!
‘’Πρόχειρο και περιπτωσιολογικό συμπέρασμα, δογματικών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ’’, θα μας απαντήσει ο ευρωπαίος φιλελεύθερος φίλος μας. ‘’Τα παραπάνω δεν χαρακτηρίζουν την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, αλλά ένα κομματικό σύστημα σε κατάρρευση στο ...Ελλαδιστάν’’.
Γνωστή η προπαγάνδα ενοχοποίησης της κοινωνίας και παρουσίασης των πραγμάτων ως ελληνικής εξαίρεσης. Δικαιώνεται όμως από τα πράγματα;
Ας δούμε δύο ακόμη σκηνές εξω-Ελλαδικές, που ωστόσο αφορούν την Ελλάδα.
Σκηνή τέταρτη: Ο Μπαρόζο έστειλε διακοπές τον Παπανδρέου και διόρισε τον Παπαδήμο
Σε πρόσφατο ρεπορτάζ, οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» γράφουν για τον ρόλο του προέδρου της Κομισιόν στην απομπομπή του Γ.Α.Παπανδρέου: «Χωρίς να το ξέρουν ο Σαρκοζί ή η Μέρκελ, ο Μπαρόζο είχε καλέσει στο τηλέφωνο από το ξενοδοχείο του πριν τη συνάντηση τον Αντ. Σαμαρά, αρχηγό της ελληνικής αντιπολίτευσης. Ο Μπαρόζο γνώριζε ότι ο Σαμαράς προσπαθούσε απεγνωσμένα να αποφύγει το δημοψήφισμα. Ο Σαμαράς είπε στον Μπαρόζο ότι τώρα επιθυμούσε να προσυπογράψει μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας ανάμεσα στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ... Το δημοψήφισμα του Παπανδρέου ήταν νεκρό. Το ίδιο και η πρωθυπουργία του».
Όμορφος κόσμος αστικός, καπιταλιστικά πλασμένος! Μιλάμε για τις αρχές Νοεμβρίου του 2011. Λίγους μήνες μετά από ένα 43% του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές και λίγες μέρες μετά από ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή. Η ΕΕ αποφασίζει να αλλάξει πρωθυπουργό και κυβέρνηση. Φυσικά κάτω από την απειλή των μαζικών κινητοποιήσεων.
Ούτε αυτό είναι πρωτοφανές. Ο σημερινός πρωθυπουργός στην Ιταλία είναι ο τέταρτος που χρίζεται σε αυτή τη χώρα, με πραξικόπημα με άμεση ανάμιξη τραπεζών, βιομηχάνων και ΕΕ.
Συνεπώς: Ψηφίστε ελεύθερα ότι σας λέμε, αλλά και αν δε μας ακούσετε, πάλι θα κάνουμε ότι νομίζουμε.
Σκηνή Πέμπτη: Σχέδιο Σόιμπλε για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ
‘’Το γερμανικό σχέδιο για την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη είχε παρουσιάσει στα τέλη Ιουλίου 2012 ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στον τότε Αμερικανό υπουργό Οικονομικών Τίμοθι Γκάιτνερ’’. Αυτό αποκαλύπτει ο τελευταίος στο βιβλίο του που μόλις κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ.
Η κουβεντούλα αυτή δεν έγινε στις Κάννες όπως η προηγούμενη, αλλά στο νησί Σιλτ, στη Βόρεια Θάλασσα. Πάντα ωστόσο με την άνεση της απόστασης από τον λαουτζίκο και φασαριόζικα αργοκίνητα εκλεγμένα σώματα.
Ο σύγχρονος ολοκληρωτικός καπιταλισμός, στο υπερεθνικό αντιδραστικό απόγειο του!
Κατά τα άλλα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, μας διαβεβαιώνει πως ‘’επ’ ουδενί δεν τίθεται θέμα ευρώ, διότι δε συμφέρει κανένα η έξοδος της Ελλάδας’’. Εννοεί ότι δεν τίθεται από τον ίδιο...Μπορούν να σχεδιάζουν οτιδήποτε οι θύτες, έστω ως plan b ή plan Z όπως το είπαν, αλλά όχι τα θύματα της πολιτικής της ευρωζώνης.
Κοινωνική κόλαση και δημοκρατία ανάπηρη πάνε μαζί
Τα παραπάνω μας λένε κάποια πολύ σπουδαία πράγματα.
Πρώτο: Σε συνθήκες γενικευμένης μεταφοράς εισοδήματος αλλά και ζωτικού χώρου από τον κόσμο της εργασίας προς τον κόσμο του κεφαλαίου με την μεσολάβηση των κρατών ή υπερεθνικών μορφών υπηρετών του κεφαλαίου, περιθώρια για συναινέσεις και ‘’παροχές’’ δεν υπάρχουν. Τα μνημόνια, η λιτότητα, η ανεργία, θα πηγαίνουν μαζί με την περιστολή της δημοκρατίας. Αλλά και με το βούρδουλα, τον τρόμο και φυσικά την ψευδολογία. Αυτή είναι και η αντικειμενική βάση εμφάνισης ή/και επιστράτευσης του φασισμού.
Αυτό για μας σημαίνει τούτο: Ψωμί και δημοκρατία. ‘Η μαζί ή τίποτα
Δεύτερο: Σε μια εποχή ανοιχτού κοινωνικού πολέμου και πολιτικού ολοκληρωτισμού, οι αποφάσεις, όλο και πιο απροκάλυπτα, μεταφέρονται από εκλεγμένα σε μη εκλεγμένα όργανα και από το εθνικό πεδίο στο υπερεθνικό. Όσο πιο μακριά από τη λαϊκή δράση και θέληση, τόσο το καλύτερο για το κεφάλαιο.
Έχει και αυτό συνέπειες για την αριστερά και το λαϊκό κίνημα: Χωρίς αμφισβήτηση αυτής της μετατόπισης και ρητής αντίθεσης στην κατάργηση κάθε δυνατότητας λαϊκής κυριαρχίας από ιμπεριαλιστικές ενώσεις τύπου ΕΕ, δεν υπάρχει αριστερή πολιτική.
Τρίτο: Ο ρόλος των κυβερνήσεων (κεντρικών και τοπικών), στη συνολική διάρθρωση αυτού που θα λέγαμε πραγματική εξουσία, είναι όλο και πιο περιορισμένος.
Όσο γρηγορότερα το αντιληφτούμε, τόσο λιγότερο θα κινδυνεύουμε να μας πιάσουν με τις πιζάμες με λογικές του τύπου ‘’ψηφίζουμε, φεύγουν’’. Αμ δε...
Πηγή: Η φωνή του Γέρακα
Αναδημοσίευση από:αριστερό blog
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου