Γράφει ο Γιώργος Ανανδρανιστάκης
Το απόγευμα της 21ης Ιουλίου 1928, ο ποιητής Κώστας Καρυωτάκης βρέθηκε νεκρός από σφαίρα πιστολιού στα περίχωρα της Πρέβεζας. Η ιατροδικαστική έρευνα δεν άφηνε την παραμικρή αμφιβολία: Επρόκειτο για αυτοκτονία.
«Νισάφι πια, Όλγα μου, με τους δημοσίους υπαλλήλους! Έχουνε φτάσει στα άκρα! Σήμερα ένας από δαύτους, κάποιος Καρυωτάκης, αυτοκτόνησε εν ώρα υπηρεσίας», είπε ο Γιάννης του 1928, που φυσικά δεν ήταν ο σημερινός Γιάννης.
«Εν ώρα υπηρεσίας, Γιάννη μου, εν ώρα υπηρεσίας!», υπερθεμάτισε η τότε Όλγα, που φυσικά δεν ήταν η σημερινή Όλγα, αν και για να είμαστε απολύτως βέβαιοι, θα πρέπει να καταφύγουμε στην μέθοδο ραδιοχρονολόγησης «Άνθρακας 24».
«Αυτός ο Καρυωτάκης, Όλγα μου, είναι επίορκος και πρέπει να τεθεί πάραυτα σε διαθεσιμότητα».
«Σε διαθεσιμότητα, Γιάννη μου, σε διαθεσιμότητα!». Το πώς ακριβώς θέτεις έναν νεκρό σε διαθεσιμότητα δεν το γνωρίζω, εκείνο που γνωρίζω είναι ότι οι νεκροί είναι πάντοτε διαθέσιμοι και γνωστής κατοικίας, εκτός κι αν οι στάχτες τους έχουν διασκορπιστεί στις αχανείς Άνδεις.
«Δεν είναι μόνο επίορκος ο Καρυωτάκης, Όλγα μου, είναι και τρομοκράτης!».
«Τι είναι αυτά που λες, Γιάννη μου; Με τρομοκρατείς!». «Αντί να χρησιμοποιήσει κάποια ακίνδυνη μέθοδο αυτοχειριασμού, το δηλητήριο, την πτώση από την Ακρόπολη, την ανταλλαγή ευχετήριων καρτών με τον Κ. Μητσοτάκη, την παραμονή επί δεκάλεπτο στο w.c. του Πάγκαλου, προτίμησε το πιστόλι, εξωθώντας τους νέους να πάρουν τα όπλα και να βγουν στους δρόμους».
«Τρομοκράτης, Γιάννη μου, τρομοκράτης! Να βγει και να καταδικάσει αμέσως την αυτοκτονία ο ΣΥΡΙΖΑ», ο οποίος δεν ήταν ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο Σύνδεσμος των Ριζικά Αντιβασιλικών, σε αντίθεση με το τότε ΜΕGA, που ήταν κάργα βασιλόφρων. Όπως άλλωστε και το σημερινό.
«Δεν είναι μόνο επίορκος και τρομοκράτης, Όλγα μου, είναι και αρνησίπατρις!».
«Τι είναι ο Αρνησίπατρις, Γιάννη μου; Πλοίο του Αγούδημου;»
«Αρνησίπατρις, Όλγα μου, είναι ο προδότης, σαν τον Καρυωτάκη που πήγε και αυτοκτόνησε, αντί να μείνει στη ζωή και να συμβάλει στον τιτάνιο αγώνα του Βενιζέλου και του Σαμαρά», όπου ο Βενιζέλος ήταν προφανώς ο Ελευθέριος και ο Σαμαράς ήταν προφανώς κάποιος που έφτιαχνε σαμάρια.
Θα τον βγάζανε τον Καρυωτάκη επίορκο, θα τον βγάζανε τρομοκράτη, θα τον βγάζανε προδότη και μετά θα βγάζανε και τον Ψαριανό- ναι, υπήρχε και τότε Ψαριανός, διότι οι Ψαριανοί είναι σαν τους μύθους, παντού υπάρχει ένας- για να πει ότι ο Καρυωτάκης αυτοκτόνησε από έρωτα, όπως άλλωστε και οι 4.000 αυτόχειρες του Μνημονίου. Κι αν για τους αυτόχειρες του Μνημονίου υπάρχει κάποια αμφιβολία, για τον Καρυωτάκη δεν υπάρχει η παραμικρή, αφού ως γνωστόν ο ποιητής έπασχε από την σεξουαλικώς μεταδιδόμενη ωχρά σπειροχαίτη.
«Τι είναι η ωχρά σπειροχαίτη, Γιάννη μου; Βαφή μαλλιών;».
«Όχι Όλγα μου, αρρώστια είναι».
«Κι εσύ αρρώστια είσαι, Γιάννη μου».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου