Της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου
Έπεσα πάνω στο ρεπορτάζ του STAR για τη μικρή Μαρία και είδα να ξαναζωντανεύει το ρατσιστικό παραλήρημα – σε χριστουγεννιάτικη αυτή τη φορά εκδοχή.
Δύο μήνες μετά, το κορίτσι εξακολουθεί να βρίσκεται σε κάποιο από τα σπίτια της οργάνωσης Χαμόγελο του Παιδιού, στερούμενο τόσο την επαφή με τους κοινωνικούς γονείς του, με τους οποίους έφτασε μέχρι τα τέσσερά του χρόνια, αλλά και με οποιονδήποτε άλλο γνώριζε ως τώρα.
Οι ρεπόρτερ που τη θυμήθηκαν χριστουγεννιάτικα ξανάρχισαν της τηλεδίκες προθέσεων, βασιζόμενοι στις ίδιες πηγές πληροφόρησης, την εξής μία: την ίδια την οργάνωση. Αλλά αφού στο Χαμόγελο του Παιδιού το έχουν πάρει τόσο προσωπικά, μήπως θα έπρεπε να τους απασχολήσει -ή, μάλλον, να απασχολήσει εμάς- το εάν αυτό που κάνουν είναι ακόμη χειρότερο κι απ’ αυτό που αναιτιολόγητα και με παροιμιώδη προχειρότητα καταλόγισε ο ίδιος ο πρόεδρος της οργάνωσης στους κοινωνικούς γονείς της, ότι δηλαδή την χρησιμοποιούσαν σαν «εκπαιδευμένη αρκούδα»;
Μου τηλεφώνησε χτες η μητέρα της βαφτιστήρας μου. Είναι μια πενταμελής οικογένεια που ζει σε κάποιο χωριό. Τα φέρνουν δύσκολα πέρα αλλά για την ώρα δεν στερούνται τα απολύτως βασικά αγαθά (στα «απολύτως βασικά» κυριολεκτώ. Δεν συνυπολογίζω για παράδειγμα την πρόσβαση στην πληροφορία, μιας και ο μεγαλύτερος γιος, 16 χρόνων, δεν έχει ίντερνετ. Του το έκοψαν για οικονομία).
Ήθελε λοιπόν να ρωτήσει τη γνώμη μου. «Τα παιδιά μάζεψαν αυτές τις μέρες ένα χαρτζιλίκι, 150 ευρώ και τα τρία. Τα δικά μας πήραν ότι χρειάζονταν από τις νονές τους. Ας πάρει κι ένα άλλο παιδάκι, που δεν έχει κανέναν, έστω κάτι. Συμφωνήσαμε να τα δώσουμε σε μια οργάνωση για παιδιά. Είπαμε να τα στείλουμε στο “Χαμόγελο του Παιδιού” αλλά δεν ξέρω πώς να κινηθώ. Θα μας βοηθήσεις;».
Με συγκίνησε τόσο πολύ αυτό που άκουγα, που δεν ήθελα να τους το χαλάσω. Αρκέστηκα στο «σε παρακαλώ, όχι στο “Χαμόγελο του Παιδιού”. Έχουν δεκάδες χορηγούς, ακόμα και τώρα που μιλάμε στο τηλέφωνο, η εταιρία τους δίνει λεφτά. Θα βρω κάτι άλλο μέχρι αύριο, στο υπόσχομαι».
Ξημέρωσε το αύριο και πριν προλάβω να ασχοληθώ με την «αποστολή» μου, πέφτω πάνω στο ρεπορτάζ του STAR για τη μικρή Μαρία. Η ρεπόρτερ που το εκφωνεί έχει βάλει τα δυνατά της, ώστε να ξαναζωντανέψει το ρατσιστικό παραλήρημα – σε χριστουγεννιάτικη αυτή τη φορά εκδοχή. Μας μιλά με συγκίνηση για: «Τη μικρή, κατάξανθη Μαρία που ζει τα πρώτα της αληθινά Χριστούγεννα στην αγκαλιά του “Χαμόγελου του Παιδιού”» (σ.σ.: εδώ μάλλον θέλει να διευκρινίσει ότι τα Χριστούγεννα δεν είναι για τσιγγάνους), «σε περιβάλλον που αρμόζει στην ηλικία της» (σ.σ.: εδώ ή που πιστεύει ότι στους καταυλισμούς με κάποιο τρόπο φυτρώνουν μόνο ενήλικες τσιγγάνοι ή που απλώς δεν θεωρεί παιδιά τα τσιγγανόπουλα), «κάνει τις πρώτες τις γιορτές μακριά από θετούς γονείς» (σ.σ.: που μάλλον εξακολουθούν να είναι στα μάτια της κάτι σαν τον διάολο παρότι αποκαλύφθηκε ότι δεν είχαν απαγάγει το κορίτσι, το είχαν υιοθετήσει), «αλλά και φυσικούς γονείς που τώρα ισχυρίζονται πως την θέλουν πίσω» (σ.σ.: και καθώς είναι κι αυτοί τσιγγάνοι, προφανώς, κατά τη ρεπόρτερ, αυτονόητα λένε ψέματα), «το κοριτσάκι είναι πολύ καλά στην υγεία του και πιο ευτυχισμένο από ποτέ» (σ.σ.: αποφαίνεται μετά το υπερεντατικό της σεμινάριο στη διάλεκτο των Ρομά, μιας και η Μαρία, δεν μιλάει άλλη γλώσσα).
Το έγκυρο ρεπορτάζ επισφραγίζουν οι δηλώσεις «αυτών που την στηρίζουν»:
«Είναι σαν να μην θέλει να φύγει από κοντά μας. Παίρνει από εκεί που επιθυμεί η ίδια την αγκαλιά που χρειάζεται και θέλει να αισθάνεται θαλπωρή και ζεστασιά».
«Λυπούμαστε για κάποιους ακραίους που την θέλουν να μην περνάει καλά για τους δικούς τους λόγους και μας έχουν δημιουργήσει και προβλήματα».
«Την καλύτερη δυνατή λύση για την τύχη της μικρής Μαρίας θα την δώσει η ελληνική δικαιοσύνη και καμία ρουμανική αρχή. Το δικαστήριο θα καθορίσει το μέλλον της και όχι η διάθεση του καθενός που λέει πως θέλει ή δεν θέλει το παιδί».
Με τον αν μη τι άλλο αμφιλεγόμενο ρόλο των ΜΜΕ αλλά κυρίως του ίδιου του προέδρου της οργάνωσης Χαμόγελο του Παιδιού Κώστα Γιαννόπουλου, όταν ξεκίνησε η περιβόητη υπόθεση με το «ξανθό αγγελούδι», ασχολήθηκε ο συνάδελφος Damian Mac Con Uladth, σε άρθρο που δημοσιεύσαμε τον Νοέμβριο στο UNFOLLOW 23. Ήταν ακριβώς η στιγμή που είχε ολοκληρωθεί η αναζήτηση των βιολογικών γονιών του κοριτσιού, που όπως είχε αποκαλυφθεί ήταν Βούλγαροι Ρομά, ενώ οι κοινωνικοί γονείς της είχαν προφυλακιστεί ως απαγωγείς. Ο κ. Γιαννόπουλος δεν έκανε άλλη δουλειά από το να περιφέρεται στα κανάλια, ελληνικά και ξένα, και να ενισχύει με κάθε τρόπο τους ρατσιστικούς μύθους για τους τσιγγάνους. Ότι δηλαδή το κορίτσι ήταν παραμελημένο, τρομοκρατημένο, βρώμικο. Οι «αυτοί που την στηρίζουν» μάλιστα, φρόντισαν εντέχνως να διαρρεύσουν προς τα φίλια ΜΜΕ ότι το κορίτσι επιβεβαίωνε με την συμπεριφορά του το πόσο άσχημα περνούσε. «Δεν ζήτησε κανέναν» έλεγαν οι ρεπόρτερ, βάσει των πληροφοριών που έπαιρναν απ’ την οργάνωση, και συμπέραιναν από κοινού με «αυτούς που την στηρίζουν» ότι έτσι δεν αντιδρούν ούτε παιδιά που τίθενται υπό επιτήρηση μετά από σοβαρή κακοποίηση. Στο κείμενό του, με τίτλο «Το Χαμόγελο του Παιδιού και οι ρατσιστικοί μύθοι», ο συνάδελφός μου κατέληγε: «Τώρα που εντοπίστηκαν οι βιολογικοί γονείς της Μαρίας, οι αρχές βρίσκονται αντιμέτωπες με ένα τεράστιο νομικό, δεοντολογικό και ηθικό δίλημμα ως προς το μέλλον της. Δυστυχώς, η δοκιμασία για τη Μαρία μόλις ξεκίνησε. Και κανείς δεν ξέρει αν η ιστορία της θα έχει αίσιο τέλος».
Δύο μήνες μετά, το κορίτσι εξακολουθεί να βρίσκεται σε κάποιο από τα σπίτια της οργάνωσης, στερούμενο τόσο την επαφή με τους κοινωνικούς γονείς, με τους οποίους έφτασε μέχρι τα τέσσερά της χρόνια, αλλά και με οποιονδήποτε άλλο γνώριζε ως τώρα. Οι ρεπόρτερ που τη θυμήθηκαν χριστουγεννιάτικα ξανάρχισαν της τηλεδίκες προθέσεων, βασιζόμενοι στις ίδιες πηγές πληροφόρησης, την εξής μία: την ίδια την οργάνωση.
Αλλά αφού στο Χαμόγελο του Παιδιού το έχουν πάρει τόσο προσωπικά, μήπως θα έπρεπε να τους απασχολήσει -ή, μάλλον, να απασχολήσει εμάς- το εάν αυτό που κάνουν είναι ακόμη χειρότερο κι απ’ αυτό που αναιτιολόγητα και με παροιμιώδη προχειρότητα καταλόγισε ο ίδιος ο κ. Γιαννόπουλος στους κοινωνικούς γονείς της, μιλώντας στην Daily Mail, ότι δηλαδή την χρησιμοποιούσαν σαν «εκπαιδευμένη αρκούδα»; Μήπως δηλαδή η ίδια η οργάνωση θα μπορούσε να κατηγορηθεί για εκμετάλλευση της μικρής;
Ξέρω ότι μέρες που είναι καλό είναι να μην γράφουμε τέτοια, μιας και όποιος κι αν πειστεί να δώσει κατιτίς σε μια οργάνωση που ασχολείται με παιδιά, κέρδος θα είναι. Και δεν αναφέρομαι σε κάποια από τις 130 χορηγούς εταιρείες που καταγράφονται στις 27 σελίδες των χορηγών στο site της οργάνωσης. Δεν στοχεύουν άλλωστε σε CEO ρεπορτάζ σαν κι αυτό του STAR. Στη μάνα της βαφτισιμιάς μου στοχεύουν.
Πότε όμως λέτε ότι θα είναι η κατάλληλη εποχή για να ασχοληθούμε τελικά με τον ρόλο της οργάνωσης;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου