Της Μαρίνας Βήχου
Η Χρυσή Αυγή έγινε γνωστή πανελλαδικά πριν από 4 χρόνια, καθώς την περίοδο που είχαν φανεί στον ορίζοντα της Ελλάδας τα πρώτα μαύρα σύννεφα της οικονομικής κρίσης επέλεξε βάσει σχεδίου -δοκιμασμένου ιστορικά-να αποπροσανατολίσει τον κόσμο από το κυρίαρχο ζήτημα που ήταν η οικονομία και η διαχείρηση της επερχόμενης κρίσης και να τον στρέψει στο ζήτημα της ανωτερότητας της ελληνικής φυλής έναντι των «υπανθρώπων που έχουν κατακλύσει την χώρα μας».
Ο ρατσισμός κατά των μεταναστών για την ΧΑ είναι απόλυτα αντίστοιχος με τον αντισημιστισμό των Ναζί, κατά το ότι δεν αποτελεί παρά τη μέθοδο για να παρουσιάσει μιά άλλη εκδοχή της ιστορίας, υπηρετόντας απόλυτα το σύστημα,με το να θολώνει την πραγματική ουσία της οικονομικής κρίσης.Με αυτή την έννοια ο πραγματικός αντίπαλος της ΧΑ εξ αρχής δεν ήταν οι μετανάστες αλλά η ταξική πάλη και η Αριστερά, γι αυτό και σε μεγάλο βαθμό υποστηρίχθηκε και υποστηρίζεται από το σύστημα.
Ενδιαφέρον από αυτή την άποψη έχει να εξετάσει κανείς από το ίδιο το βιβλιό του Χίτλερ "ο Αγών μου" το πως ο Ναζισμός χρησιμοποίησε την ρατσιστική ιδεολογία σαν ένα "Δούρειο Ιππο", προκειμένου να "αλώσει" τα λαϊκά στρώματα υπέρ του καπιταλιστικού συστήματος. Γράφει λοιπόν ο Χίτλερ ( τ. Β σελ. 274-275): «είναι χρέος του πολιτικού ηγέτη να δείχνει, πως ακόμα και οι πιο διαφορετικοί εχθροί ανήκουν σε μιά μοναδική κατηγορία. Αν μιλάμε στις μάζες για πολλούς εχθρούς, μπορεί να τους προκαλέσουμε περίπλοκες συζητήσεις και αμφιβολίες χωρίς δισταγμούς. Πρέπει να βομβαρδίζουμε αδιάκοπα τον εχθρό με ψέμματα και κατηγορίες, ωσότου να δημιουργηθεί κατάσταση ομαδικού παρόξυσμού : σ'αυτό το σημείο, ο λαός για να ξαναβρεί την ηρεμία του, είναι διατεθειμένος να θυσιάσει το θύμα που διαλέξαμε».
Στην Γερμανία μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, με την βαθιά πολιτική, οικονομική και ιδεολογική κρίση, που την μάστιζε, σκοπός του ναζισμού ήταν να δημιουργήσει μιά κατάσταση φαντασιακής απειλής, από τον ένα Εχθρό, τους Εβραίους, στο πρόσωπο των οποίων οι Ναζί είχαν συνδέσει τον φιλελεύθερο καπιταλισμό, τον κομμουνισμό και το κοινοβουλευτικό σύστημα, καθώς κάποιοι εκπρόσωποι όλων αυτών τύχαινε να έχουν εβραϊκή καταγωγή. Κατ' αντιστοιχία η ΧΑ επιτιθέμενη στα λόγια και στην πράξη κατά των μεταναστών και αναδεικνύοντας τους μετανάστες την κύρια πηγή του κακού στην Ελλάδα σήμερα, επιτίθεται κατά του κεφαλαίου, «που τους έφερε» (φθηνά εργατικά χέρια ), της Αριστεράς «που τους προστατεύει» και κατά του Κοινοβουλίου «που νομοθετεί υπέρ τους». Η λαικίστικη λογική του με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια.
Ας δούμε όμως πως περιγράφει ο Χίτλερ τον λόγο ύπαρξης του ναζιστικού κόμματος ( τ.Β σελ. 55 ) «πρέπει να εξασφαλίσουμε στην ρατσιστική θεωρία ένα αγωνιστικό όργανο, σαν αυτό που είναι ο μαρξισμός για την διεθνιστική θεωρία. Αυτός είναι ο σκοπός που ακολουθεί και επιδιώκει το εργατικό εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα της Γερμανίας : να καθοριστεί για το κόμμα η ρατσιστική θεωρία, καθώς και οι προηγηθεί σες συνθήκες επιτυχίας των ρατσιστικών αντιλήψεων». Και παρακάτω αναλύοντας τον σκοπό του ρατσιστικού κράτους δηλώνει «ο ανώτατος σκοπός του ρατσιστικού κράτους πρέπει να είναι η φροντίδα της προστασίας όλων αυτών που εκπροσωπούν την πρωταρχική ράτσα και που αυτοί διαδίδουν τον πολιτισμό και αποσκοπούν στην ομορφιά και την ηθική αξιοποίηση της ανώτερης κοινωνίας».
Αντιγράφοντας ακριβώς τα λόγια του πνευματικού της καθοδηγητή η ΧΑ ξεκίνησέ πριν από 4 χρόνια και συνεχίζει μέχρι σήμερα την καμπάνια για την «Ελλάδα στους Έλληνες», για τις ελληνικές γειτονιές, τα συσσίτια μόνο για Έλληνες, το αίμα μόνο για Έλληνες, τους παιδικούς σταθμούς μόνο για τα ελληνόπουλα κ.ο.κ , θέτοντας ουσιαστικά τα θεμέλια για ένα ρατσιστικό κράτος, κάτι που ένα πολλοίς δείχνει μέχρι στιγμής να πετυχαίνει, καθώς η ατζέντα της έχει απόλυτα υιοθετηθεί από την ΝΔ, με ναι μεν αλλά από το ΠΑΣΟΚ, βρίσκει ποικίλες μεν αλλά μουδιασμένες αντιδράσεις από την Αριστερά και έχει απόλυτη απήχηση για την μεγάλη πλειονότητα των ΜΜΕ. Από την αστυνομία έχει απόλυτη κάλυψη και συμμετοχή, στην δε Δικαιοσύνη, όπως απέδειξε η υποχώρηση στο θέμα της απόκτησης της ελληνικής ιθαγένειας των παιδιών μεταναστών βρίσκει ευήκοα ώτα.
Και πάλι γυρνώντας στον Χίτλερ αξίζει να δούμε το μίσος που τρέφει προς τα εργατικά συνδικάτα και την ταξική πάλη ( τ. Β σελ. 235-237) καθώς αναφέρει ότι τα εργατικά σωματεία και συνδικάτα ενός εθνικό σοσιαλιστικού ρατσιστικού κράτους «δεν έχουν καμιά σχέση με τον ταξικό αγώνα, καθώς ο μεν ναζιστής εργάτης πρέπει να ξέρει ότι αύξηση της εθνικής οικονομίας σημαίνει πάντα και την δική του επάρκεια αγαθών και την υλική ευτυχία, ο δε ναζιστής εργοδότης οφείλει να γνωρίζει ότι η ευτυχία κι η χρηματική επάρκεια του εργάτη είναι οι απαράβατοι και πρώτοι όροι για την ύπαρξη και την ανάπτυξη της δικής του οικονομικής ευρωστίας».
Η κατάργηση της πάλης των τάξεων από τους Ναζί ήταν που τους άνοιξε διάπλατα τις πόρτες συνεργασίας και εξυπηρέτησης του μεγάλου κεφαλαίου, κάτι που επίσης μιμούμενη επιχειρεί η ΧΑ, όταν αρνείται την φορολόγηση του εφοπλιστικού κεφαλαίου αλλά και όταν επιδιώκει να προσληφθούν έλληνες στη θέση μεταναστών σε επιχειρήσεις, με πακιστανικά όμως μεροκάματα. Ουσιαστικά η ΧΑ επιδιώκει την πακιστανοποίηση των ελλήνων εργατών κι αυτό είναι κάτι που δεν έχει καταδειχθεί επαρκώς από τα συνδικάτα.
Για να γίνει πάντως αντιληπτο πόσο επικίνδυνο είναι να διαποτίζεται καθημερινά μιά κοινωνία με το ρατσιστικό δηλητήριο σαν αντίδοτο στην άνοδο της ταξικής πάλης, όπως αναλύεται και από τον Θ. Λίποβατς (Το φαινόμενο του ρατσισμού και του Αντισημιτισμού ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ, 9 Ιούνιος 1989), όπως ο Εβραίος για τους Ναζί έτσι και ο Μετανάστης για την ΧΑ δεν θεωρείται ένα ανθρώπινο υποκείμενο, αλλά αντιμετωπίζεται ως ένας δαίμονας, ένα ζώο (εξ ου και η προσφιλής στους χρυσαυγίτες έκφραση «υπάνθρωποι» ή «κατσαρίδες»), που φταίει πάντα για όλα. Επειδή παραμένει ανώνυμος (στη σύλληψη του ρατσιστή: βλέπε τους αριθμούς που έγραφαν πάνω στα δέρμα τα των καταδίκων στα χιτλερικά στρατόπεδα συγκέντρωσης) αποτελεί ένα είδος αρνητικού φετίχ, που ο ρατσιστής αντισημίτης πρέπει να κακομεταχειριστεί για να εξ υψώσει τον εαυτό του.
Ολη αυτή η διαδικασία- όπως περιγράφεται από τον Ι. Λουκά στο βιβλίο του «Εθνικοσοσιαλισμός και Ελληνισμός»- στηρίζεται σε ένα συνδυασμό του αρχαικού μαγικού τρόπου σκέψης και της εκμετάλλευσης τους άγχους που παράγεται στα υποκείμενα που βιώνουν μιά απειλή: ο Εθνικοσοσιαλισμός, δίνοντας στην κοινωνική αβεβαιότητα και κρίση που βίωναν οι Γερμανοί του Μεσοπολέμου διαστάσεις υπαρξιακής απειλής, μετερχόμενος καθαρά λαϊκίστικες μεθόδους, πέτυχε τον παραπάνω συνδυασμό παρουσιάζοντας το εβραϊκό στοιχείο ως τον δημιουργό όλων των ανώμαλων κοινωνικών συνθηκών, τις οποίες ταξινόμησε σε δύο κατηγορίες: το κάθε μορφής διεθνιστικό πνεύμα και την κάθε είδους επανάσταση που αποσκοπούσε στην κοινωνικο πολιτική χειραφέτηση των μαζών.
Από αυτή την άποψη η ΧΑ δεν είναι τυχαίο που όλο και πιό συχνά στην ιστοσελίδα της συνδέει την Αριστερά με τον Σιωνισμό, υιοθετώντας έναν κλιμακούμενο αντισημιτικό λόγο, καθώς επίσης και το γεγονός ότι πίσω από τα επικριτικά απέναντι της δημοσιεύματα στα διεθνή ΜΜΕ βλέπει να κρύβονται οι «σιωνιστές».
Πηγή:tvxs
1 σχόλιο :
Το εύστοχο σχόλιο - ανάλυση, του Chants Maldoror στο tvxs, συμπληρώνει αρμονικά το άρθρο και αναδεικνύει παραμέτρους που πρέπει να τεθούν στο επίκεντρο ενός σχεδίου αντιμετώπισής του φαινομένου Χρυσή αυγή. Ιδιαίτερου ενδιαφέροντος πρέπει να τύχει η προσέγγιση, της εν λόγω οργάνωσης, από τον σχολιαστή ως "Πολεμικής οργάνωσης" με συγκεκριμένους και ιεραρχημένους σκοπούς, στην υπηρεσία του συστήματος.
1) Ο Ναζισμός γνήσιο τέκνο του κινήματος του Ρομαντισμού, από τη γέννησή του, βρέθηκε απέναντι στις αξίες του Διαφωτισμού.
2) Ήταν όντως απαραίτητη η δημιουργία ενός φαντασιακού εχθρού (αν δεν ήταν οι Εβραίοι έπερεπε να ευφευρεθούν κάποιοι άλλοι).
3) Στα καθ ημάς, η ενίσχυση της Χρυσής Αυγής, με τις πλάτες των καθεστωτικών ΜΜΕ και των ιδιοκτητών τους, ενός σημαντικό τμήματος της αστυνομίας και με κλείσιμο του ματιού από τους στρατοκράτες, την καθιστά όχι μόνο συστημική, αλλά στυλοβάτη του βαθέως κράτους και μάλιστα της πιο ακραίας του εκδοχής.
4) Η ανάδειξή της σε ένα κοινωνικό ρεύμα με πλειβιακά χαρακτηριστικά της δίνει εκείνη την νομιμοποίηση προκειμένου να στήσει παραστρατιωτικούς μηχανισμούς -γιαυτόν το λόγο ΔΕΝ είναι "ναζιστικό μόρφωμα" αλλά ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ-που χρησιμοποιούν τη δολοφονική βία και το μίσος στον άλλο (αλλόφ...υλο – αλλόδοξο) ως δομικά χαρακτηριστικά συγκρότησης και συνοχής στο πλαίσιο της διέγερσης των πιο χαμερπών ενστίκτων των φτωχοποιημένων μαζών, των έκπτωτων μικροαστών, των αγριεμένων νεολαίων.
5) Είναι η διέγερση της μνησικακίας που συνταξιδεύει με την καταστροφή των νοημάτων, την καταστροφή της κριτικής σκέψης με την ανασκευή της ιστορικής εμπειρίας, με την ωφέλιμη μυθοπλασία, προκειμένου να στραφούν οι συνοδοιπόροι της στον πιο εύκολο στόχο, στο κυνήγι του πιο αδύνατου, στον μετανάστη, στον ψυχικά ασθενή, στον ανάπηρο, στον ομοφυλόφιλο. Είναι ο εύκολος δρόμος, η χρήσιμη συνταγή, για μια ευρύτερη συσπείρωση, προκειμένου να ενταχθεί και να συνταχθεί η κρίσιμη μάζα για μια ευρύτερη επίθεση.
Ας έχουμε υπ’ όψιν ότι για το κυρίαρχο σύστημα η ευημερία και η εξαθλίωση μπορούν να συμβαδίζουν, μόνο που η πρώτη στις μέρες μας αφορά ένα μικρό κομμάτι του πληθυσμού ενώ το μεγαλύτερο έχει αναφορά μόνο στη δεύτερη. Σ’ αυτό το κοινωνικό συρματόπλεγμα οι μεν θα έχουν διασφαλίσει την ευημερία τους, αρκεί οι δε να ελέγχονται απ’ την αστυνομία, πεταγμένοι σε ζώνες ανομίας και αλληλοεξόντωσης, με την προϋπόθεση ότι κάποιος πρέπει να επιβάλλει την πολυδιάσπασή τους και μάλιστα με τη βία.
Σ’ αυτό το σχέδιο η Χρυσή Αυγή έχει πολλά να προσφέρει και γι’ αυτό είναι πολλαπλά χρήσιμη για το σύστημα εκμετάλλευσης που κλυδωνίζεται:
α) σαν ρεύμα ένταξης, και μάλιστα αιματοβαμμένης, στο σύστημα των εξαθλιωμένων και περιθωριοποιημένων μαζών.
β) σαν δύναμη καταστολής οποιασδήποτε αντισυστημικής πρακτικής των από τα κάτω.
γ) σαν δύναμη κρούσης ενός εμφυλίου στις λαϊκές γειτονιές που θα καθιστά ανεδαφικές όλες τις πρωτοβουλίες των αλληλέγγυων και συνεργατικών κοινοτικών εγχειρημάτων.
δ) σαν μέσο ταύτισης των εξεγερσιακών πρακτικών ακόμη και των πιο ήπιων με τις πρακτικές της Χρυσής Αυγής. Η θεωρία των δύο άκρων όπου το ένα συμπληρώνει το άλλο μας επαναφέρει στα επιχειρήματα για την κατάρρευση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και στην άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία.
Για την αντιμετώπισή της χρειάζεται η μέγιστη αντιφασιστική συσπείρωση πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, οι οποίες πρέπει να πάψουν να αποτελούν μια πανσπερμία αλληλοσυγκρουόμενων πολιτικών μικροομάδων αλλά να μετατραπούν σε μία ευρεία κοινωνική συμμαχία η οποία να έχει την αναγκαία οργανωτική αποτελεσματικότητα και να υλοποιεί τις ανάλογες πρωτοβουλίες τόσο σε τοπικό όσο και σε κεντρικό επίπεδο.
Δημοσίευση σχολίου