Εκβιάζουν τους βουλευτές τους!

Tου Γιώργου Δελαστίκ

Πανικοβλήθηκαν δικαιολογηµένα ο Αντώνης Σαµαράς και ο Βαγγέλης Βενιζέλος µόλις διάβασαν το πρωτοσέλιδο άρθρο του Βήµατος την περασµένη Κυριακή, το οποίο υπέγραφε ο εκδότης Σταύρος Ψυχάρης. «Φηµολογείται ότι ο ένας δεν θέλει να παραµείνει και ο άλλος δεν επείγεται!» άρχιζε το άρθρο. 

«Ο λόγος φυσικά για τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαµαρά και τον αρχηγό της αξιωµατικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα» εξηγούσε. Στη συνέχεια ο Στ. Ψυχάρης πετούσε την πολιτική βόµβα «Πολλές φορές, σχεδόν όλοι οι πρωθυπουργοί της Ελλάδος έχουν διατυπώσει την επιθυµία να παραιτηθούν µη αντέχοντας την πίεση της κοινής γνώµης και την οργή της κοινωνίας»!

Ο Σαµαράς δηλαδή «δεν θέλει να παραµείνει» πρωθυπουργός, ενώ πρωθυπουργοί θέλουν να παραιτηθούν επειδή δεν αντέχουν «την οργή της κοινωνίας» εναντίον τους! Σε ελεύθερη απόδοση το µήνυµα ήταν σαφέστατο: Σήκω φύγε, Σαµαρά, γιατί η κοινωνία έχει οργιστεί εναντίον σου!

Η παταγώδης αποτυχία του πρωθυπουργού Αντ. Σαµαρά να αποσπάσει κάτι από την καγκελάριο της Γερµανίας Άνγκελα Μέρκελ τον κατέστησε άχρηστο στα µάτια µερίδας της ελίτ της ελληνικής αστικής τάξης. Αυτό το τµήµα της οικονοµικής και πολιτικής ολιγαρχίας της χώρας µας προωθούσε τη γραµµής απαλλαγής από την κυβέρνηση Σαµαρά – Βενιζέλου µε εκλογή τον Νοέµβριο και µάλιστα µε τις ψηφοφορίες εκλογής Προέδρου της ∆ηµοκρατίας να έχουν προηγηθεί και να έχουν αποτύχει. Θεωρούσε φυσικά ότι Ν∆-ΠΑΣΟΚ θα έχαναν τις εκλογές, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ θα νικούσε τη Ν∆ µε 3 έως 5 εκατοστιαίες µονάδες διαφορά. ∆εν θα είχε φυσικά αυτοδυναµία και στόχος τους ήταν να τον υποχρεώσουν να συγκυβερνήσει µε το Ποτάµι του Σταύρου Θεοδωράκη, οπότε θα εγκλωβιζόταν αµέσως και άκοπα στο συστηµικό πλαίσιο. Εκτιµούσαν, αντιθέτως, ότι αν οι εκλογές γίνουν τον Μάρτιο είναι πιθανό ο ΣΥΡΙΖΑ να υπερέχει ακόµη και… 8 µε 10 εκατοστιαίες µονάδες της Ν∆, οπότε θα κινείται στα όρια ή και στο πλαίσιο της αυτοδυναµίας. Σε µια τέτοια περίπτωση, προφανώς η πλήρης ενσωµάτωση του ΣΥΡΙΖΑ θα απαιτήσει περισσότερο χρόνο και κόπο.

∆εν έχει σηµασία η άκρως αµφιλεγόµενη ορθότητα αυτών των εκτιµήσεών τους. Σηµασία έχει ότι στη βάση αυτών των υπολογισµών κινήθηκαν. Ο Σαµαράς και ο Βενιζέλος προφανώς δεν δέχτηκαν να πάνε σαν πρόβατα επί σφαγή και αντέδρασαν µε τον αναµενόµενο τρόπο – ζητώντας δηλαδή από τους βουλευτές τους ψήφο εµπιστοσύνης. Ήταν αναγκαίο να το κάνουν, αν ήθελαν να επιβιώσουν πολιτικά έστω και τρεις-τέσσερις µήνες παραπάνω. Ο λόγος είναι ότι βλέποντας ή διαισθανόµενοι αυτό το κλίµα επερχόµενου τέλους της κυβέρνησης Σαµαρά – Βενιζέλου, ειδικά στο ΠΑΣΟΚ είχαν ξεσηκωθεί κυριολεκτικά οι πάσης φύσεως δελφίνοι, πραγµατικοί ή και κατά φαντασίαν, διαφοροποιούµενοι στα πάντα από τον πρόεδρο του κόµµατος για να του φάνε την καρέκλα! Ήταν ζήτηµα ζωής και θανάτου για τον Βενιζέλο να προωθηθεί η διαδικασία της παροχής ψήφου εµπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Ανέκαθεν οι κυβερνήσεις που παίρνουν µέτρα αντιλαϊκά απαιτούν από τους βουλευτές τους ψήφο εµπιστοσύνης, γιατί έτσι γελοιοποιούν και εξευτελίζουν κάθε εσωκοµµατική αντιπολίτευση, καθώς όλοι οι «αντάρτες» βουλευτές ψηφίζουν σχεδόν πάντα στο σύνολό τους υπέρ της κυβέρνησης του αρχηγού τους, την πολιτική της οποίας όµως επέκριναν µέχρι τότε! Γίνονται ρεζίλι λόγω αυτής της στάσης τους και απαξιώνεται ακόµη περισσότερο το σύνολο των βουλευτών. Αυτό όµως καθόλου δεν νοιάζει τους πολιτικούς αρχηγούς, αφού µέσα στη γενική καθίζηση κύρους των βουλευτών, αυτοί προσωπικά ενισχύονται εσωκοµµατικά, ανεξάρτητα αν όλο το κόµµα τους βουλιάζει βαθύτερα στο βούρκο!

Είναι βέβαιοι λοιπόν ο Σαµαράς και ο Βενιζέλος ότι θα πάρουν ψήφο εµπιστοσύνης. Αυτό σηµαίνει ότι θα παραµείνουν στην εξουσία τουλάχιστον ως το Φεβρουάριο, άρα πέντε σχεδόν µήνες ακόµη. Υπολογίζουν ότι στο διάστηµα αυτό πάρα πολλά µπορούν να γίνουν. Πολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη, οικονοµικές δοσοληψίες µε την εγχώρια οικονοµική ελίτ κατά τη σηµερινή εκποίηση της δηµόσιας περιουσίας, διευκολύνσεις οικονοµικού χαρακτήρα σε ισχυρούς παράγοντες και τόσα άλλα που καµιά σχέση δεν έχουν µε το µίσος των λαϊκών τάξεων και των κοινωνικών στρωµάτων τα οποία καταστρέφονται από την οικονοµική πολιτική της κυβέρνησης Ν∆-ΠΑΣΟΚ.

Ας µην ξεχνάµε ότι το Μάρτιο του 2015 θα γίνουν εκλογές µόνο αν η κυβέρνηση δεν µαζέψει 180 βουλευτές για να βγάλει Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας. Οι βουλευτές δηλαδή και όχι ο λαός θα αποφασίσουν αν θα πάµε σε εκλογές ή όχι! Και µάλιστα όχι όλοι οι βουλευτές. Από καµιά εικοσαριά «ξέµπαρκους» βουλευτές θα κριθεί το αν θα βγει ή όχι Πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας, άρα αν θα πάµε ή όχι σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές. Κανένας δεν µπορεί να εγγυηθεί ότι αυτοί οι βουλευτές θα αποδειχθούν «βράχοι ηθικής» και θα αποκρούσουν κάθε απόπειρα δελεασµού, εξαγοράς ή εκβιασµού.

Πιστεύουµε ότι πολλά έχουν να δουν τα µάτια µας ακόµη µέχρι τον Φεβρουάριο. Είµαστε βέβαιοι ότι θα είναι ενδιαφέροντα. Καθόλου σίγουροι όµως δεν είµαστε αν οι εξελίξεις θα είναι σε µια θετική κατεύθυνση. Πρώτα θα δούµε τα γεγονότα και κατόπιν θα διαµορφώσουµε άποψη. Όταν π.χ. ακούµε τον Γιώργο Σταθάκη του ΣΥΡΙΖΑ να δηλώνει στο ραδιοφωνικό σταθµό Παραπολιτικά 90,1 ότι «Θα διαπραγµατευθούµε το Μνηµόνιο χωρίς να είναι στο πρόγραµµά µας η µονοµερής διαγραφή του χρέους» και ότι «µονοµερής διαγραφή του χρέους δεν είναι θέση του ΣΥΡΙΖΑ», εµείς πρέπει να καταλάβουµε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ… «θα σκίσει το Μνηµόνιο» και να χαρούµε;

Πηγή:ΠΡΙΝ