(Και) Η ομορφιά είναι ταξική

Κεράσια και Κρίνοι

Εργάτρια στο μηχανουργείο Σταματόπουλου στο Βόλο

Μιλώντας για ομορφιά δε θα συγκρίνουμε μια γυναίκα με μια άλλη, από αυτές που προβάλλει ως πρότυπο η τηλεόραση, ή έναν άντρα με έναν άλλο, αλλά θα κάνουμε κάτι πιο απλό: θα συγκρίνουμε τον καθένα με τον εαυτό του.

Συγκρίνοντας λοιπόν ο καθένας τον εαυτό του... με τον εαυτό του, αλλά όταν είναι ξεκούραστος, ευτυχής, χαρούμενος, χορτάτος, ασφαλής κλπ θα βρούμε μεγάλες και σημαντικές διαφορές.

Γενικά θα λέγαμε πως η καλή ζωή μας ομορφαίνει ενώ η δυστυχία, τα βάσανα, η καταπίεση, η κακοποίηση, μας καταπονούν και αυτό αντανακλάται εξωτερικά και εσωτερικά.

Έτσι η ομορφιά, δηλαδή, σύμφωνα με την συνήθη χρήση της λέξης, το να δείχνουμε ωραίοι απ' έξω, είναι ζήτημα του πώς είμαστε πραγματικά από μέσα, τόσο σε ψυχολογικό επίπεδο, όσο και σε καθαρά υλικό. Ένας άνθρωπος που τρέφεται επαρκώς, που δεν στερείται βασικά συστατικά που πρέπει, σαν ζωντανοί οργανισμοί, να προσλαμβάνουμε καθημερινά, που ζει σε κατάλληλο περιβάλλον και όχι σε συνθήκες μόλυνσης της ατμόσφαιρας ή του νερού, που δεν βρίσκεται υπό την επήρεια ακραίας ψυχολογικής πίεσης από διάφορους παράγοντας, που νιώθει αναγνώριση και ασφάλεια, επομένως που έχει έναν κατάλληλο κοινωνικό περίγυρο, τόσο στενότερο όσο και ευρύτερο, που τόσο το μικροπεριβάλλον της ζωής του, το σπίτι του δηλαδή, όσο και το μακροπεριβάλλον, η πόλη ή η περιοχή του, του είναι ευχάριστα, αυτός ο άνθρωπος σίγουρα είναι μια χαρά και αυτό αντανακλάται στο δέρμα, στο βλέμμα, στο χαμόγελο, στις κινήσεις, στη γλώσσα του σώματος.

Όμως όλες αυτές οι παράμετροι, όπως γίνεται σαφές, δεν εξαρτώνται αποκλειστικά και μόνο από προσωπικές επιλογές και από την τύχη, αλλά, αντιθέτως, εξαρτώνται κατά πολύ και κυρίως από τις κοινωνικές συνθήκες, τόσο τις γενικότερες, όσο και τις ιδιαίτερες του ατόμου. Μάλιστα αυτές έχουν προσδιοριστεί σχεδόν από το περιβάλλον στο οποίο γεννιέται και μεγαλώνει κάθε άνθρωπος. Είναι αυτό που ονομάζουμε ταξική κοινωνία και δεν χρειάζεται και πολύ φιλοσοφία για να το αναλύσουμε. Ένα παιδί που γεννιέται σε μια οικογένεια που δεν έχει να του προσφέρει τα στοιχειώδη, είναι ήδη καταδικασμένο να κουβαλά ένα βαρύ φορτίο για όλη του τη ζωή και αυτό το φορτίο να το μεταφέρει και στα παιδιά του, όταν μια κοινωνία αναπαράγει τις ταξικές ανισότητες και δεν τις αίρει.

Όταν μια οικογένεια δεν μπορεί να παράσχει κατάλληλη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στα μέλη της και η υγεία είναι υπόθεση μόνο όσων έχουν χρήμα να την αγοράσουν, τότε η αρρώστια και ο θάνατος θα βρίσκονται σε κάθε φτωχικό σπίτι. Όταν τα σούπερ μάρκετ πουλάνε προσιτά είδη διατροφής αμφίβολης διατροφικής αξίας και πιθανότατα επικίνδυνα για την υγεία, και το ποιοτικό φαγητό είναι ακριβό, τότε η σωστή διατροφή είναι μια υπόθεση που αφορά και πάλι μόνο τους πλούσιους. Γι αυτό και πάντα και κυρίως σε συνθήκες που η ψαλίδα ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις ανοίγει υπερβολικά, όπως σήμερα, σε συνθήκες που οι φτωχοί γίνονται πολύ πιο φτωχοί και οι πλούσιοι πάμπλουτοι, αυτή η διαφορά θα αποτυπωθεί και στα πρόσωπα και στα σώματα των ανθρώπων.

Οι πλούσιοι και όσοι έκαναν τα πάντα και ξεπουλήθηκαν για να μπούνε στις πλούσιες τάξεις, δεν είναι βλάκες που περιστοιχίζονται από διατροφολόγους, ιδιωτικούς γυμναστές, που ζούνε σε εξοχές, που αθλούνται, που έχουν σοφέρ, υπηρέτες - δούλους για τις δουλειές του σπιτιού και τις δυσάρεστες εργασίες: έτσι εισάγονται στο πάνθεον των ωραίων γυναικών, των μοιραίων, των σέξι κλπ. Πίσω τους, στην αφάνεια, βρίσκεται μια στρατιά υπηρετικό προσωπικό που συντηρεί αυτές τις σαρκοβόρες μούμιες.

Στις σημερινές ελληνικές συνθήκες άγριας επίθεσης στα κατώτερα οικονομικά στρώματα, η πασαρέλα της τηλεόρασης αλλά και αυτές ακόμα οι εκπομπές μαγειρικής συνιστούν πρόκληση και ύβρη προς τον ανθρώπινο πόνο που δεν είναι από Θεού αλλά είναι έργο όλων όσων όχι μόνο συμβάλλουν και συμπράττουν δια των λόγων και έργων, αλλά και δια της σιωπηρής αποδοχής, παριστάνοντας τους ουδέτερους και ανήξερους για το έγκλημα που διαπράττεται μπροστά στα μάτια όλων μας.

Οι Ελληνοφρενείς επισκέφθηκαν, όπως έμαθα από την ίδια την ραδιοφωνική εκπομπή τους, τo στούντιο της Ελένης Μενεγάκη και μάλιστα σχολίασαν: τούμπανο! Το Ραδιόφωνο Στο Κόκκινο και η δημοσιογράφος Λουπάκη υπερασπίστηκε τα ψηλά τακούνια τις ημέρες της ΕΡΤ όπου και οι Ραχήλ Μακρή και Ζωή Κωνσταντοπούλου! 'Αραγε η ελληνική αριστερά έχει επίγνωση του τι σημαίνει στην πράξη η τάξη; Οτι η γυναίκα που καθαρίζει τη χέστρα της Μενεγάκη είναι λίγο δύσκολο να φοράει ψηλά τακούνια ενώ τρίβει τα μάρμαρα με τις χλωρίνες; Και ότι αν δεν ήταν αυτή η γυναίκα, θα έπρεπε η κάθε Μενεγάκη να τα κάνει μόνη της και τότε δεν θα είχε και τόσο χρόνο ούτε σωματική και ψυχική δυνατότητα για καλλωπισμούς, ούτε όμως καν τα χρήματα για να φροντίζει επιμελώς και αδιαλείπτως τη διατροφή, την άσκηση και προληπτικά την υγεία της;

Η ομορφιά είναι και αυτή, ίσως περισσότερο και πιο καθαρά από οποιοδήποτε άλλο τομέα της ζωής μας, ταξική. Γιορτές και τα media θα μας μιλάνε για όμορφα, ζεστά, χριστουγεννιάτικα σπίτια και φροντισμένες ενδυματολογικές παρουσίες, για ιδιαίτερα εορταστικά εδέσματα, για αποδράσεις σε χειμωνιάτικες εξοχές. Ναι, κοιτάξτε, δεν μας λείπει ούτε το γούστο, ούτε η φαντασία, ούτε η γνώση. Απλώς μας έχετε γαμήσει τη ζωή εσείς οι ίδιοι που μας μιλάτε δήθεν για την ομορφιά της!

Πηγή:Κεράσια και Κρίνοι