Γράφει ο Στωικός στον "Εργατικό Αγώνα"
Η Ουκρανία και εμείς
Τα δραματικά γεγονότα στην Ουκρανία δίνουν το έναυσμα για τη διεξαγωγή κρίσιμων συμπερασμάτων και για τη χώρα μας.
Θυμάται ασφαλώς ο αναγνώστης την προ λίγων μηνών ανάδειξη του θέματος της βίας από τα καθεστωτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης και τους πολιτικούς εκπροσώπους της συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ.
Δημοσιογράφοι του επιπέδου Πρετεντέρη, επιχειρούσαν να εκβιάσουν την κοινωνία και να ενοχοποιήσουν τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις κατά της ασκούμενης πολιτικής, θέτοντας το ερώτημα: «καταδικάζετε την βία απ’ όπου και αν προέρχεται;».
Δεν μιλούσαν φυσικά για την ταξική βία που ασκεί το αστικό κράτος και οι πολύμορφοι μηχανισμοί του σε βάρος των καταπιεζόμενων τάξεων και στρωμάτων, αλλά για τη «βία» γενικώς. Για «βία» χωρίς χρώμα, που δεν διακρίνεται σε «αριστερή» και «δεξιά», που, ενώ έχει διαταξικά χαρακτηριστικά, ασκείται κάθε φορά που αμφισβητείται με οργανωμένο τρόπο η κυβερνητική πολιτική των μνημονίων. Με λίγα λόγια οι εργολάβοι της ενημέρωσης, επιχειρούσαν να περάσουν το μήνυμα, μην αντιδράτε, μην αμφισβητείτε, μην αναπνέετε, γιατί θα κατηγορηθείτε για την άσκηση βίας…
Και ερχόμαστε τώρα στην Ουκρανία. Για βδομάδες ολόκληρες παρακολουθούμε τις ακροδεξιές, ανοικτά φασιστικές ομάδες που δίνουν τον τόνο στις διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης στην πλατεία Ανεξαρτησίας του Κιέβου να βιαιοπραγούν, να καταστρέφουν τα πάντα γύρω τους, να καταλαμβάνουν κυβερνητικά κτήρια, να χρησιμοποιούν βόμβες μολότοφ και πυροβόλα όπλα, να δολοφονούν ανθρώπους.
Και οι Πρετεντέρηδες της Ελλάδας, όλοι αυτοί που λίγους μήνες πριν μας ζητούσαν να καταδικάσουμε τη βία, απ’ όπου και αν προέρχεται, όχι μόνο δεν καταδικάζουν την φασιστική βία στην Ουκρανία, αλλά αντίθετα, την υπερασπίζονται…. Αυτοί οι αμύντορες της αντιβίας…
Και όχι μόνο αυτό. Διαστρέφουν βάναυσα την πραγματικότητα παρουσιάζοντας το μαύρο άσπρο, ενώ στηρίζουν απροκάλυπτα τις ναζιστικές συμμορίες. Κάθε φωνή, που παρουσιάζει μία διαφορετική εκδοχή των γεγονότων, πνίγεται πάραυτα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στην πρωινή ενημερωτική εκπομπή της Μπουγιούκου στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ, όπου με αφορμή τις εξελίξεις στην Ουκρανία, η δημοσιογράφος ζήτησε από Έλληνα κάτοικο του Κιέβου να εκθέσει τις απόψεις του. Και όταν αυτός άρχισε να λέει ότι αυτοί που προκαλούν τα επεισόδια, δεν είναι κάτοικοι της πρωτεύουσας, αλλά έχουν μεταφερθεί από τις δυτικές περιοχές της Ουκρανίας, η καλή δημοσιογράφος τον έκοψε στον αέρα.
Αλλά και η αμαρτωλή ΝΕΡΙΤ δεν πάει πίσω. Όταν, προ ημερών, ο ανταποκριτής στη Ρωσία Δ. Λιάτσος αναφέρθηκε στις ναζιστικές ορδές που λεηλατούν το κέντρο του Κιέβου, ο πανικόβλητος δημοσιογράφος στην Αθήνα, βιάστηκε να τελειώσει όπως – όπως την ανταπόκριση.
Με όλα, όσα λέμε δεν διαλέγουμε ιμπεριαλιστή. Δεν είμαστε υπέρ του ανατραπέντος Γιανουκόβιτς και της Ρωσίας και κατά των ΗΠΑ και της ΕΕ. Είμαστε κατά των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στην Ουκρανία και υπέρ του δικαιώματος του ουκρανικού λαού, να αποφασίσει ο ίδιος για το μέλλον του.
Με αφορμή τις δραματικές αυτές εξελίξεις, θα πρέπει στιγματίσουμε και να καταγγείλουμε την πλύση εγκεφάλου που υφίσταται ο ελληνικός λαός από τα δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, που για μια ακόμη φορά έχουν μετατραπεί στο μακρύ χέρι της εν εξελίξει ιμπεριαλιστικής επέμβασης στην πολύπαθη αυτή χώρα. Θέλουμε να καταγγείλουμε τα ανθρωπάκια των ελληνικών μέσων μαζικής ενημέρωσης, τους χαμερπείς αυτούς υπηρέτες των ιμπεριαλιστικών κέντρων, που μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες, δηλητηριάζουν καθημερινά την ψυχή και το μυαλό των πολιτών αυτής της χώρας.
Αποκαλύπτεται επίσης πόσο ειλικρινής, ή μάλλον πόσο υποκριτικός, είναι ο καταγγελτικός τους λόγος σε βάρος της ναζιστικής Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα, όταν την ίδια στιγμή και με την μεγαλύτερη ευκολία και ζέση, εκθειάζουν τη δράση των φασιστικών ορδών στην Ουκρανία.
Οι εξελίξεις στην πρώην σοβιετική δημοκρατία βάζουν επίσης σε σοβαρή δοκιμασία την μικροαστική θεωρία της «ιμπεριαλιστικής πυραμίδας», που ενστερνίζεται η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, ολόκληρος ο πλανήτης έχει γεμίσει σήμερα από ιμπεριαλιστικές χώρες, οι οποίες… παλεύουν μεταξύ τους για το πια θα χάσει τα λιγότερα και πια τα περισσότερα.
Σύμφωνα με το Ριζοσπάστη (25/2) «…αυτό που επαναλήφθηκε στην Ουκρανία είναι η όποια υπαρκτή αγανάκτηση σε τμήματα του λαού για τη διαφθορά, την οικονομική κατάσταση, αποτέλεσμα της καπιταλιστικοποίησης της Ουκρανίας τα τελευταία 23 χρόνια, να αξιοποιηθεί για ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα στους καπιταλιστές και τους διεθνείς συμμάχους τους. Για να ξαναμοιράσουν τον πλούτο, εξασφαλίζοντας τη διαιώνιση της διαφθοράς και της σαπίλας του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος».
Η θέση αυτή, είναι πολύ πίσω και από τις αστικές αναλύσεις για την Ουκρανία, οι οποίες μιλούν καθαρά για γεωπολιτικό παιγνίδι ανάμεσα στις ΗΠΑ, την ΕΕ και τη Ρωσία, η κάθε μια από τις οποίες εποφθαλμιά να θέσει τη χώρα αυτή υπό τον έλεγχο της.
Για πιο ξεκαθάρισμα των λογαριασμών ανάμεσα στους καπιταλιστές της Ουκρανίας και τους διεθνείς τους συμμάχους μπορεί να γίνεται λόγος, όταν αποκαλύπτεται ότι όλα τα φιλοδυτικά κόμματα της χώρας, είναι άμεσα ελεγχόμενα και χρηματοδοτούμενα από τη Γερμανία και τις ΗΠΑ;
Μόνο τυφλός δεν μπορεί να δει, ότι τα γεγονότα στην Ουκρανία επιβεβαιώνουν πανηγυρικά τη λενινιστική θεωρία του Ιμπεριαλισμού. Μια τυπικά μόνο ανεξάρτητη χώρα – όπως η Ουκρανία – έχει γίνει σήμερα σημείο σκληρής αντιπαράθεσης, ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές ληστές των ΗΠΑ, της Γερμανίας και της Ρωσίας, με στόχο τη διαρπαγή του εδάφους της και τον έλεγχο των αγορών της.
Αυτό που επίσης επιβεβαιώνεται, είναι ότι το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, έχει μοιραστεί σήμερα ανάμεσα στις μεγάλες ιμπεριαλιστικές χώρες, ενώ μπροστά στα μάτια μας διεξάγεται σκληρή και ανηλεής διαμάχη ανάμεσα στους άρπαγες ιμπεριαλιστές, για τον έλεγχο των χωρών που δεν έχουν μπει ακόμα κάτω από τις φτερούγες της μιας η της άλλης ιμπεριαλιστικής δύναμης. Τέτοιες χώρες είναι σήμερα το Ιράν, η Β.Κορέα, η Λευκορωσία και φυσικά η Ουκρανία και ορισμένες άλλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, οι οποίες βρίσκονται μεταξύ σφύρας και άκμονος, ανάμεσα στον αμερικάνικο και το ρώσικο ιμπεριαλισμό.
Οι εξελίξεις στην Ουκρανία επιβεβαιώνουν τον Λένιν και τις θεωρητικές του αναλύσεις για την εξάρτηση και το μοίρασμα του κόσμου ανάμεσα σε μια χούφτα πλούσια έθνη και όχι τις ανόητες μικροαστικές φλυαρίες της αλληλεξάρτησης και της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας που αμφισβητούν πλήρως την λενινιστική θεωρία.
Ο Στωικός
Πηγή:Εργατικός Αγώνας
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου